เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 81 ทำไมถึงรู้สึกคุ้นเคย
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-08-25 00:45:37
บทล่าสุด
นลินดา แค้นรักสองวิญญาณ บทที่ 84 ปิดฉากการแก้แค้น
มีนาเก็บข้าวของย้ายออกจากเพนท์เฮาส์ของกฤษณ์ในคืนนั้นเอง ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าคงย้ายไปอยู่กับชายเจ้าของสายโทรศัพท์คนนั้นลินดารับรู้การเคลื่อนไหวของเธอทุกอย่างผ่านทางกฤษณ์ หญิงสาวเพียงแสยะยิ้มเย็นอย่างคนที่คาดไว้แล้วเธอรู้ดีว่ามีนาจะต้องดึงผู้มีอำนาจสักคนเข้ามาเป็นเกราะกำบัง ถึงอย่างไรหญิงสาวคนนั้นก็ไม่ใช่คนที่จะยอมแพ้อะไรง่ายๆส่วนสาเหตุที่นักการเมืองคนนั้นช่วยมีนาน่ะหรือ อาจเป็นความสิเน่หาจากใจจริง หรืออาจเป็นเพราะมีนากุมความลับของนักการเมืองคนนั้นอยู่ก็เป็นได้แต่ไม่ว่าจะเป็นแบบไหน ก็ไม่มีใครหน้าไหนสามารถช่วยอีกฝ่ายได้หรอก✤หลายเดือนต่อมา เกมที่ลินดาวางไว้ก็ถึงบทสรุปข่าวการตรวจสอบคดีทุจริตที่เชื่อมโยงถึงนักการเมืองใหญ่ชื่อดังแผ่กระจายไปทั่วสื่อราวกับไฟลามทุ่งไม่มีใครรู้แน่ชัดว่าใครเป็นคนปล่อยเอกสารลับออกมา แต่ทุกหลักฐานกลับมุ่งตรงไปยังทุกคนที่เคยมีส่วนร่วมกับมีนาราวกับจงใจนักการเมืองใหญ่ผู้เคยถือเป็นเกราะกำบังที่แข็งแกร่งที่สุดของเธอถูกลากชื่อเข้าไปพัวพันในคดีอื้อฉาวอย่างมิอาจหลีกเลี่ยง และเมื่อเขาเริ่มถูกสอบสวน ลำดับต่อมาที่ถูกจับจ้องก็คือหญิงสาวที่ใกล้ชิดกับเขามากที่สุดอย่างมีนา
นลินดา แค้นรักสองวิญญาณ บทที่ 83 การดิ้นรนของมีนา
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นซ้ำไปซ้ำมาในห้องอันเงียบงัน กฤษณ์เพียงมองมันอยู่เงียบๆ เช่นนั้น โดยไม่คิดจะปิดเสียด้วยซ้ำดวงตาของเขาจับจ้องเพียงหญิงสาวที่ทรุดลงนั่งอย่างอ่อนแรงบนโซฟาตัวหรูผ่านกล้องวงจรปิด สีหน้าของเธอสิ้นหวัง ขณะฟังสัญญาณรอสายที่ไม่มีคนตอบรับซ้ำๆมีนานั่งตัวเกร็ง ปลายนิ้วกำโทรศัพท์แน่นจนข้อขาว เธอกดโทรซ้ำแล้วซ้ำเล่าไปยังเบอร์ของชายปริศนาผู้เป็นเจ้าของห้องห้องนี้คนนั้น ผู้ชายคนเดียวที่เธอคิดว่ายังพอพึ่งพาได้ทว่า… ไม่มีการรับสาย“รับสิ… ได้โปรด…” เสียงพร่าของเธอหลุดลอดออกมาเบาๆ ราวกับคำวิงวอนเธอกัดริมฝีปากจนเลือดซึม ความร้อนรุ่มในอกแปรเปลี่ยนเป็นความหวาดกลัวอย่างไม่เคยมีมาก่อน เพราะกฤษณ์เคยเป็นคนที่พร้อมจะช่วยเหลือเธอในทุกปัญหา แต่วันนี้ เขากลับเงียบ... เงียบเสียจนทำให้เธออดหวาดหวั่นไม่ได้มีนาลองส่งข้อความไปแทน ตัวอักษรยาวพรั่งพรูเต็มหน้าจอ[คุณคะ เราคุยกันได้ไหม ฉันอธิบายได้ทุกอย่างนะ… คุณเชื่อฉันใช่ไหมคะ]แต่เวลาผ่านไปเนิ่นนาน หน้าจอไม่แสดงเครื่องหมายการอ่านข้อความนั้นเลยหัวใจของมีนาคล้ายถูกบีบด้วยมือที่มองไม่เห็น ยิ่งนึกถึงเงื่อนไขและเส้นสายที่เธอสร้างขึ้นด้วยร่างกายและชื่อ
นลินดา แค้นรักสองวิญญาณ บทที่ 82 แผนการที่ดำเนินต่อไป
หลายวันหลังจากการพบปะในร้านอาหาร ลินดาก็เริ่มลงมือก้าวแรกของแผนการการลงมือกับมีนานั้นไม่มีสิ่งใดยุ่งยาก ลินดาเลือกที่จะไม่โจมตีอย่างโจ่งแจ้ง แต่ค่อยๆ เปิดเผยความจริงบางส่วนให้คนรอบข้างได้เห็น เพื่อสร้างรอยร้าวทีละน้อยกฤษณ์เป็นคนส่งไฟล์เอกสารลับมาทางช่องทางส่วนตัวเธอ เป็นข้อมูลการทุจริตที่มีนามีเอี่ยวโดยตรงทั้งสิ้น เอกสารพวกนี้ไม่ใช่สิ่งที่ใครก็สามารถหามาได้ง่ายๆ ลินดารู้ดีว่ามันต้องผ่านมือคนใหญ่คนโตมาแล้วไม่ต่ำกว่าสองชั้น แต่กฤษณ์กลับทำเหมือนเป็นเรื่องเล็กน้อย‘ใช้มันเท่าที่จำเป็นก็พอครับ อย่ารีบร้อน’ชายหนุ่มว่าเช่นนั้นหลังจากส่งข้อมูลทั้งหมดให้เธอริมฝีปากลินดายกยิ้มเย็นเมื่ออ่านข้อความนั้นจบ หญิงสาวนั่งพลิกแฟ้มเอกสารที่กฤษณ์ส่งมาให้อย่างตั้งใจ แต่สิ่งที่ปรากฏอยู่บนหน้ากระดาษกลับทำให้ริมฝีปากของเธอค่อยๆ เม้มแน่นเข้าหากันมันไม่ใช่แค่เอกสารทางการเงินหรือหลักฐานการทุจริตธรรมดา ทว่ามีรายชื่อบุคคลสำคัญหลายคน ทั้งนักธุรกิจระดับชาติ ข้าราชการผู้มีอำนาจ และแม้แต่ผู้บริหารระดับสูงคนอื่นในบริษัท... ที่มีส่วนเชื่อมโยงกับมีนาอย่างน่าสงสัยสายตาของลินดาไล่เรียงรายละเอียดช้าๆ ก่อนจะหยุดลงเมื่อ
นลินดา แค้นรักสองวิญญาณ บทที่ 81 ทำไมถึงรู้สึกคุ้นเคย
มื้ออาหารสิ้นสุดลงโดยไม่มีใครเปิดเผยอะไรเกินกว่าที่จำเป็น การหยั่งเชิงที่ดำเนินอยู่เงียบๆ ตลอดค่ำคืนทำให้บรรยากาศรอบโต๊ะเต็มไปด้วยเงามืดแห่งความลับตั้งแต่ต้นจนจบนั้นไม่ได้มีคำสัญญาหรือข้อตกลงที่ชัดเจน มีเพียงรอยยิ้มบางและสายตาที่ทิ้งปริศนาไว้ระหว่างกันกฤษณ์ส่งลินดาออกไปก่อน เขายังคงนั่งอยู่ในห้องส่วนตัวของร้านอาหารเพียงลำพัง เหม่อมองหญิงสาวที่ก้าวออกจากห้องส่วนตัวอย่างสง่างามประตูเลื่อนปิดลงเงียบๆ ทิ้งให้ความเงียบเข้าปกคลุมอีกครั้ง แสงไฟสีนวลจากโคมด้านบนทอดเงาลงบนใบหน้าคมสันที่เคร่งขรึมผิดไปจากยามเมื่อครู่กฤษณ์เอนหลังพิงพนักเก้าอี้อย่างช้าๆ มือหนาคลายเนกไทออกเล็กน้อย นิ้วมืออีกข้างหมุนแก้วไวน์ในมืออย่างเหม่อลอยของเหลวสีแดงเข้มสะท้อนแสงไฟอุ่นเป็นประกายระยับ เขาไม่เร่งรีบจะกลับ ราวกับต้องการทบทวนสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นให้ชัดเจนในใจภาพใบหน้าของลินดายังคงชัดเจนอยู่ในห้วงความคิด ท่าทางที่มั่นใจ รอยยิ้มที่ไม่เคยเผยไพ่ในมือ และ... แววตาที่สั่นไหวเพียงชั่วเสี้ยววินาทีเมื่อได้ยินชื่อนลิน มันทำให้เขาเห็นทั้งความเปราะบางและความเด็ดเดี่ยวที่รวมอยู่ในตัวคนคนเดียว สองความรู้สึกที่ผสานรวมกันได้อย่
นลินดา แค้นรักสองวิญญาณ บทที่ 80 การนัดพบ
ร้านอาหารหรูย่านใจกลางเมืองถูกเลือกเป็นสถานที่พบปะในค่ำคืนนั้น ห้องส่วนตัวด้านในสุดถูกจัดเตรียมไว้เรียบร้อย บรรยากาศเงียบสงบมีเพียงแสงไฟสีอุ่นจากโคมเหนือโต๊ะไม้กลมที่สะท้อนเงาจางๆ ลงบนผนังห้อง เสียงดนตรีแจ๊สคลอเบาๆ ขับกล่อมให้ความเคร่งขรึมแฝงความผ่อนคลายลินดาก้าวเข้ามาตรงตามเวลาที่นัดไว้ เธอไม่จำเป็นต้องมารอก่อนเวลา หรือมาช้าเพื่อหยั่งเชิงเขาถึงอย่างไรนี่ก็เป็นคนที่เธอรู้จักดีอยู่แล้วแม้จะเป็นในอดีตก็ตามทันทีที่ประตูเลื่อนเปิดออก เธอก็เห็นชายหนุ่มในชุดสูทสีเข้มนั่งอยู่ก่อนแล้ว กฤษณ์เงยหน้าขึ้น รอยยิ้มบางที่ประดับริมฝีปากไม่อาจอ่านได้ว่าเป็นมิตรหรือการท้าทายแววตาคมเข้มของเขาจับจ้องที่เธอเพียงครู่ ก่อนจะลุกขึ้นยืนเล็กน้อยเพื่อทักทายอย่างสุภาพ“สวัสดีครับ คุณลินดา”เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นอย่างนุ่มนวล แต่กลับทำให้ลินดารู้สึกเหมือนมีคมมีดซ่อนอยู่ในทุกถ้อยคำหญิงสาวยกยิ้มบาง เธอขยับไหล่เล็กน้อย ราวกับปัดไล่ความรู้สึกที่ซ่อนอยู่ในน้ำเสียงเขา“คุณมาก่อนเวลา… สมกับเป็นนักธุรกิจจริงๆ เลยนะคะ”น้ำเสียงของเธอเจือความรู้สึกทีเล่นทีจริง ให้บรรยากาศของคนที่มั่นใจในตัวเอง พร้อมกับที่ไว้ใจในตัวคู่สนทนา
นลินดา แค้นรักสองวิญญาณ บทที่ 79 ข้อความที่ส่งมา
ชั่วขณะที่หญิงสาวกำลังตกอยู่ในอาการลังเลกับข้อมูลที่ไม่คาดคิด เสียงแจ้งเตือนสั้นๆ พลันดังขึ้นกลางความเงียบงันในห้องลินดาเหลือบตามองหน้าจอมือถืออีกครั้ง คราวนี้ไม่ใช่แค่ข้อมูล แต่เป็นข้อความสั้นๆ ที่ส่งตรงมาจากชื่อที่ทำให้เธอใจสั่น[กฤษณ์: เราคงต้องคุยกันแล้วล่ะครับ คุณลินดา]ชื่อจริงที่เด่นหราในช่องผู้ส่งทำให้ดวงตาของหญิงสาวเบิกกว้างขึ้นอีกฝ่ายไม่ได้มีความคิดที่จะปิดบังเลยแม้แต่น้อย ไม่มีความพยายามจะซ่อนเร้นหรือใช้นามแฝงใดๆ ทั้งสิ้น ราวกับตั้งใจจะบอกให้เธอรู้ว่าเป็นใครที่ติดต่อมาความมั่นใจเช่นนั้นทำให้ลินดารู้สึกเหมือนถูกกดดันโดยที่อีกฝ่ายยังไม่ทันเอ่ยคำพูดใดออกมาราวกับเป็นการบอกให้รู้กลายๆ ว่าทุกอย่างอยู่ภายใต้การควบคุมของเขาและข้อความถัดไปก็ปรากฏขึ้นราวกับอ่านใจเธอออก[กฤษณ์: ในเมื่อคุณตามสืบข้อมูลของผม ก็คงรู้ใช่ไหมครับว่าพวกเราต่างก็มีจุดมุ่งหมายเดียวกัน]มือของลินดาสั่นเล็กน้อย เธอเผลอกำโทรศัพท์แน่นโดยไม่รู้ตัวเขารู้...ริมฝีปากของเธอขบแน่น ความหนาวเย็นแล่นไปตามสันหลัง ในสมองเต็มไปด้วยคำถามนับไม่ถ้วน กฤษณ์รู้ได้อย่างไร เขาตามร่องรอยเธอเจอได้ตั้งแต่เมื่อไหร่หรือจริงๆ แล้ว..
บางทีคุณอาจจะชอบ
รวมเรื่องสั้นเสียวๆจบในตอน เล่ม1
เหมือนแพ29.2K viewsพิษรักคุณหมอ
เพียงเม็ดทราย74.7K viewsบอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน
ถานฉี51.6K viewsเรื่องสั้นอีโรติก LOVE NC 25+++
C51.7K viewsรวมเรื่องสั้นชุดบุหงาระบำไฟ
ดวงดาหลา สรีสามัญ คมงิ้วเริงรำ94 viewsวิวาห์วุ่นอุ้มบุญรัก
ปีศาจชอนซา70 viewsพยาบาทรักลวงใจ
อัญญาณี378 viewsแค่คำว่ารัก
ดอกอ้อลู่ลม153 views
