LOGINShare
ตอนที่ 64 แผนเด็กเล่น
Last Updated:
2025-07-10 18:31:30
Latest chapter
นักธนูมือหนึ่งย้อนเวลากลับไปเย็บผ้าอยู่หลังบ้าน ตอนที่ 64 แผนเด็กเล่น
“...” จิ้งจื่อกัดฟันแน่น ไม่กล้าบอกนางว่าเขากลัวตัวเองจะวิ่งไปกอดจูบนางมากกว่าเดิม แต่เขาเคยตัดสินใจว่าจะไม่เอาเปรียบนางอีก จึงต้องพยายามควบคุมตัวเองไว้ สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ เขาเพียงลืมตัวไปชั่วขณะ และเขาไม่อยากให้มันเกิดขึ้นอีก“ข้าแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว หันมาเถิด” ซู่หรานพูดจริงจัง ตอนนี้เธอสนใจแผนที่มากกว่าสนใจกลั่นแกล้งคนงามแล้ว“ให้ข้าช่วยได้หรือไม่ ข้าดูจากแผนที่แล้ว หนานเฟิงคงเป็นเมืองปิดที่อุดมสมบูรณ์ แม้จะปิดเองเป็นปีๆ ก็ยังคงอยู่กันได้ เจ้าจึงกังวลว่าอาจไม่มีทางชนะสงครามใช่หรือไม่” เธออธิบายเขาหันมามองสตรีจอมยั่วยวนเมื่อครู่ด้วยความตระหนก นางเพียงดูแผนที่ก็ดูออกเลยหรือว่าอะไรเป็นอะไร“เจ้ารู้เรื่องตำราพิชัยยุทธ์หรือ” เขาถามเสียงเครียด“ในห้องท่านพ่อมีเยอะมาก” เธอโยนเรื่องนี้ให้ขุนนางหวังรับผิดชอบ จะให้เธอตอบเขาได้อย่างไรว่าที่เธอรู้เรื่องพวกนี้ เป็นเพราะเธอชอบเล่นเกมตีป้อมในโลกก่อน“บัณฑิตหวังชอบอ่านตำราการศึกสงครามหรือ” จิ้งจื่อยังคงสงสัย เขาไม่เคยพบบัณฑิตที่สนใจเรื่องกลยุทธ์ทางทหารมาก่อน ส่วนมากบัณฑิตจะชอบกวีและการถกเถียงทางปรัชญามากกว่า“ข้าไม่รู้ว่าท่านพ่อชอบอ่านหนังส
นักธนูมือหนึ่งย้อนเวลากลับไปเย็บผ้าอยู่หลังบ้าน ตอนที่ 63 เพียงหนึ่งเดียว
'แต่เขาเพิ่งอายุสิบแปดนะ เลวร้ายเกินไปหรือไม่ หรือนี่จะเป็นเหตุผลที่เขาไม่เคยรับสาวใช้อุ่นเตียง ถึงแม้ร่างกายของเขาจะแข็งแรงและปกติดีทุกอย่าง แต่เขาไม่สามารถกอดจูบกองเลือดได้สินะ' ซู่หรานคิดทบทวนถึงเรื่องที่เคยได้ยินข่าวลือ รู้สึกยิ่งสงสารแต่แล้วความจริงบางอย่างก็กระแทกใจของเธอเต็มแรง ความจริงบางอย่างที่ทำให้เธอดีใจแทบบ้า!"มีเพียงข้าหรือ..มีข้าเพียงผู้เดียวที่เจ้าไม่เห็นเป็นกองเนื้อสดใช่หรือไม่" เธอดันตัวออกเล็กน้อย อยากสบตาถามเขาให้แน่ใจ"อืม" เสียงทุ้มต่ำของเด็กหนุ่มตอบชัดเจน เขามองตากลมโตของคนบนตักด้วยความอับอาย จิ้งจื่อรู้สึกว่าได้พูดเรื่องที่อาจทำให้นางหวาดกลัวเขาซู่หรานกำลังดีใจอย่างบ้าคลั่ง เธอพยายามปรามตัวเองว่าอย่าเห็นแก่ตัว แต่เมื่อมองจิ้งจื่อผู้งดงามและคิดว่าตัวเองเป็นมนุษย์เพียงคนเดียวที่ได้จูบของเขา เธอได้จูบแรกของเขา ได้จับ ได้ลูบ ได้เห็นเขาทั้งตัวเพียงผู้เดียว มันทำให้เธอดีใจมากเหลือจะทนได้เธอยกมือไปแตะริมฝีปากระเรื่อ มองอย่างหลงใหลจนไม่อาจห้ามตัวเองได้จิ้งจื่อจ้องมองหญิงสาวตรงหน้าที่กำลังทำท่าทางราวกับอยากกลืนกินเขาจนทนไม่ไหว เขารู้ทันทีว่านางจะทำอะไรต่อไป นางมักจ
นักธนูมือหนึ่งย้อนเวลากลับไปเย็บผ้าอยู่หลังบ้าน ตอนที่ 62 คนไม่ดีและคนนิสัยเลว
"ข้ารู้แล้ว" เขาตอบ"ขอโทษนะ ฉันเป็นคนไม่ดีเอง"เขาเคยได้ยินนางพูดแปลกๆ สองสามครั้งแล้ว แม้จะแปลก แต่ยังคงฟังเข้าใจ"ไม่ใช่ความผิดของเจ้า" เขาปลอบเสียงอ่อนโยน จนซู่หรานคิดว่าตัวเองได้ยินผิดเธอเงยหน้ามองเขา และเห็นว่าแววตาของเขาอ่อนโยนลงมาก บางทีเขาอาจไม่รู้ตัว แต่หน้าตาเช่นนั้น มันเหมือนเขาเป็นห่วงเธอมากจริงๆ ซู่หรานจ้องเขาไม่วางตา เธอกลัวว่าหากตัวเองเพียงกะพริบตา ความอ่อนโยนนั้นอาจหายไป แต่จิ้งจื่อกลับเป็นฝ่ายหลบตาหนี เขามองไปบนโต๊ะ ราวกับลายผ้าพวกนั้นน่าสนใจมากกว่า"หนิงเหอไม่ได้เป็นคนไม่ดี เพียงแต่นางมีเรื่องทุกข์ใจ ทุกข์ใจมากๆ จนอาจเผลอโมโหใส่ผู้อื่น ที่นางพูดจาเลวร้ายก็เพราะนางต้องแบกเรื่องหนักไว้บนบ่า...""ไม่ต้องพูดแล้ว!" ซู่หรานขัด"เจ้าไม่ต้องแก้ตัวแทนองค์หญิงนั่น นางเป็นคนไม่ดี" ซู่หรานหงุดหงิด"ข้าไม่ได้แก้ตัวแทนนาง..ข้า.." จิ้งจื่อพูดไม่ออก เขารู้สึกว่าพูดอะไรผิดไปอีกแล้ว รู้สึกแย่ที่ทำให้สตรีตรงหน้าโกรธ เขาอยากรวบนางมากอดเพื่อขอโทษ แต่อย่างไรเขาก็ไม่กล้า"นางเป็นคนไม่ดี ทุกคนต่างมีความทุกข์ใจ แต่นางจะเอาความทุกข์ใจของตัวเองไปเหวี่ยงใส่ผู้อื่นไม่ได้ วันนี้เป็นวันเทศกาลซีซ
นักธนูมือหนึ่งย้อนเวลากลับไปเย็บผ้าอยู่หลังบ้าน ตอนที่ 61 เคาะประตูในยามราตรี
“เสี่ยวจื่อ นี่มันเรื่องอะไรกัน เจ้าดู..เป็นห่วงซู่หรานมาก” จิ้งซานวิ่งมาถึงและถามเข้าเรื่องทันที คนอื่นมองไม่ออก แต่จิ้งซานที่เลี้ยงน้องมาตั้งแต่เด็ก หากยังมองไม่ออกอีกว่าน้องชายของเขาผิดปกติก็ไม่ควรเป็นพี่ชายแล้ว“พี่รอง ฝากดูแล อย่าให้นางออกไปนอกเมือง นางจะพาตัวเองไปตาย” “เจ้าไม่คิดจะบอกอะไรข้างั้นสินะ” จิ้งซานพูดจริงจัง“...ไม่ใช่ตอนนี้” เขาตอบได้เท่านั้น“ได้ ข้าจะคิดทบต้นทบดอกที่เจ้าไม่บอกอะไรข้าเลย” จิ้งซานขู่น้องชาย และวิ่งตามซินซินกับซู่หรานไปจิ้งจื่อจึงต้องเป็นคนอยู่จัดการเรื่องยุ่งที่นี่แทน เขาขอโทษทุกคนด้วยใบหน้านิ่งเฉย และให้รถม้าพาทุกคนกลับทันที แม้องค์หญิงหนิงเหอจะโมโหไม่พอใจ แต่เพียงจิ้งจื่อนิ่งเงียบ นางก็ได้แต่ต้องเงียบเช่นกันองค์หญิงได้รับอนุญาตให้ออกมาดูบึงใหญ่ได้ เพราะมีจิ้งจื่ออยู่ด้วย และองค์หญิงรู้ดีว่าจิ้งจื่อน่ากลัวเพียงใด เขาไม่พูดคือนางยังเอาแต่ใจได้ แต่หากเขาเงียบมากขึ้นคือสัญญาณให้นางต้องหยุดได้แล้วปกติจิ้งจื่อจะไม่โกรธองค์หญิงง่ายๆ นอกจากนางจะทำร้ายบ่าวไพร่จนบาดเจ็บ นางจึงเข้าใจว่าการที่นางบีบบังคับจนคุณหนูจวนหวังบาดเจ็บ ทำให้จิ้งจื่อโกรธ นางรู้ตัวว่า
นักธนูมือหนึ่งย้อนเวลากลับไปเย็บผ้าอยู่หลังบ้าน ตอนที่ 60 หงุดหงิดที่สุด
“สตรีบางคน เจ้าไม่จำเป็นต้องเกี้ยว เพียงเจ้ายิ้มให้ นางจะรีบโผสู่อ้อมกอดเขาเจ้าทันที” เสียงสตรีอีกคนที่แหลมบาดหูพูดเสียดสีซู่หรานซู่หรานหันไปเห็นว่าเป็นองค์หญิงหนิงเหอ มีจิ้งจื่อเดินตามหลัง เธอจึงต้องลุกขึ้น ย่อตัวทำความเคารพ“องค์หญิง”“ข้าเคยได้ยินเรื่องของเจ้า หลายเรื่อง ข้ายังคิดว่าเจ้าจะสวยกว่านี้” องค์หญิงแทบไม่รักษาหน้าให้ใคร พูดแต่คำน่ารังเกียจ“อ้อ ข้ายังเคยได้ยินว่าเจ้ายิงธนูเก่งมาก แสดงให้ข้าชื่นชมฆ่าเวลาน่าเบื่อดีหรือไม่”“ท่านเบื่อหรือเจ้าคะ” ซู่หรานถาม“ข้าเบื่อจะแย่แล้ว พวกนั้นมัวแต่สนใจดนตรีบ้าบอ”“ข้าก็เบื่อเจ้าค่ะ..ขอตัว” ซู่หรานย่อให้องค์หญิงอะไรสักอย่าง และเดินออกจากตรงนั้นทันที เธอเดินเร็วๆ จนคล้ายว่าจะวิ่งได้“เจ้า! เจ้า นางคนบ้า เจ้ากล้าปฏิเสธข้าหรือ กลับมาเดี๋ยวนี้นะ”ซู่หรานได้ยินองค์หญิงเดือดดาลมาจากด้านหลัง เธอกำลังคิดว่ามีความเป็นไปได้ที่ตัวเองจะถูกตัดหัวเพราะทำให้องค์หญิงไม่พอใจ แต่ตอนนี้เธอไม่อยากอยู่ตรงนั้นสักนิด และหากจะต้องถูกตัดหัว เธอก็รู้สึกว่าตัวเองคู่ควร“พี่ซู่หราน พี่ซู่หราน” ซินซินรีบวิ่งมาตามซู่หรานจากนั้นซินซินก็เอาแต่โทษตัวเองที่ไม่ดูแลพี่
นักธนูมือหนึ่งย้อนเวลากลับไปเย็บผ้าอยู่หลังบ้าน ตอนที่ 59 คนไร้ประโยชน์
ในเมื่อวันนี้ซินซินมาชวนออกนอกเมือง ซู่หรานก็รีบแต่งตัวทันทีโดยไม่ถามสักคำว่าจะไปที่ใด เธอเพียงอยากออกนอกเมืองเพื่อหาใครสักคนฆ่าระบายความโกรธและความเศร้าแต่เมื่อไปถึงนอกเมืองซู่หรานลงจากรถม้าแล้วถึงได้รู้ว่าวันนี้เป็นวันเทศกาลซีซี! เพราะทุกหนทุกแห่งถูกตกแต่งด้วยโคมไฟนกสี่เชว่ และยังมีคนเอาเครื่องปั่นด้ายออกมาวางหน้าบ้านกันเต็มไปหมด“เจ้าหลอกพี่หรือ” ซู่หรานหันไปถามซินซินที่ยังนั่งอยู่ในรถม้า “ข้าขอโทษด้วยพี่ซู่หราน ท่านพ่อบอกว่าให้ข้าหาทางพาท่านออกจากจวนให้ได้ ข้ารู้ว่าท่านอยากออกมาข้างนอกมาก จึงได้โกหก” ซินซินก้มหน้าสำนึกผิด “แต่ข้าสาบานได้ พวกเราจะไปข้างนอกเมืองจริงๆ เจ้าค่ะ อีกครู่พี่ซานจะพาพวกเราไปฟังดนตรีและดูทิวทัศน์งดงามของบึงน้ำใหญ่ หากว่าพี่อยากเล่นน้ำข้าเตรียมเสื้อผ้ามาเปลี่ยนด้วย” ซินซินรีบพูดเพื่อเอาใจพี่สาว“...” ซู่หรานโกรธมากตั้งท่าจะเดินเท้าออกนอกเมืองด้วยตัวเอง “พี่ซู่หราน พี่ห้ามไป มันอันตรายเจ้าค่ะ” ซินซินรีบลงจากรถม้ามาห้ามซู่หรานไว้“ข้าไม่ดีเอง ข้าขอโทษที่โกหกพี่ แต่ข้าเป็นห่วงพี่จริงๆ ข้าไม่อยากให้พี่เป็นอะไรไปเจ้าค่ะ พี่จะโกรธข้าก็ได้ แต่อย่าออกไปหาที่ตายเล
You may also like
ชายาแพทย์เสด็จ : ท่านอ๋องควรดื่มยาแล้ว
จิ้งเยี่ยน60.2K viewsบันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์
เซี่ยวชิงขวาง74.1K viewsเสด็จลุงห้ามใจไม่ไหว
หลิ่วเยว่121.1K viewsลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท
โม่เชียนซาง118.1K viewsดอกโบตั๋นที่เชิงเขาฝั่งตะวันออก
เพลงมีนา3.2K viewsข้านะหรือคือฮูหยินของท่านแม่ทัพ
ป่าดอกท้อ7.3K viewsเซ็ตนิยายอีโรติก หอรักเร้นสวาท
อักษรามณี201 viewsกำราบรักท่านหญิงจอมพยศ
มี่เยี่ยน1.6K views
