บทที่ 4

หลินหรูซวงถือแผนงานของตัวเองกลับมาที่ห้องทำงาน หยางซินเห็นสีหน้าเธอไม่ดีเลยเดินเข้ามาแล้วทำสัญญาณมือกับเธอ

“หรูซวง ไม่เป็นอะไรใช่ไหม โปรเจกต์โดนคนที่จู่ ๆ ย้ายมานั่นแย่งไปแล้วจริง ๆ เหรอ?”

หลินหรูซวงกุมข้อมือของหยางซิน “มาคุยกันหน่อย”

ทั้งสองคนมาที่ห้องน้ำชา หลินหรูซวงพูดกับหยางซินด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

“มีเรื่องสำคัญที่ฉันอยากให้เธอช่วย”

“เธอพูดมาเถอะ ถ้าช่วยได้ ฉันจะช่วยแน่นอน”

“ฉันได้ยินมาว่าก่อนหน้านี้แอลเอสก็ต้องการโปรเจกต์โอเอซิสนี้เหมือนกัน ฉวยโอกาสที่ตอนนี้ยังไม่ได้เริ่มงาน ถ้าเวลานี้มีแผนงานที่ดีกว่าคว้าสิทธิบริหารโอเอซิสมาได้ละก็ จะดำเนินการยังไง ก็ไม่ใช่สิ่งที่ลี่เต๋อตัดสินใจได้คนเดียวแล้ว”

หยางซินได้ยินคำกล่าวก็ทำหน้าตกตะลึง ทำไม้ทำมืออย่างลนลาน

“เธอบ้าไปแล้ว! ถ้าเธอเข้าไปยุ่งเกี่ยวแล้วโดนจับได้ขึ้นมา ก็เท่ากับว่าเผยความลับของบริษัทนะ พอถึงตอนนั้นอาชีพการงานของเธอจะพังหมดเลย!”

“อีกอย่าง ฉันเคยได้ยินคนในวงการพูดว่า เจ้าของบริษัทแอลเอสมีภูมิหลังซับซ้อน แม้แต่ในเน็ตก็หาข้อมูลที่ลึกกว่านี้ไม่ได้เลย เธอไปแบบนี้ก็เท่ากับเข้าไปในกับดักเอง ถ้าโดนคนเล่นงานกลับอีก...”

หยางซินแค่ฟังแผนการของเธอเพียงคร่าว ๆ ก็หวาดผวาไปหมดแล้ว

แต่หลินหรูซวงเดินมาถึงขั้นนี้แล้ว ไม่มีที่ให้ถอยอีก

“นี่คือความปรารถนาเดียวของแม่ฉันก่อนที่จะจากไป ฉันจะต้องทำให้สำเร็จให้ได้!”

เวลาของเธอเหลือไม่มากแล้ว

หยางซินรู้จักกับหลินหรูซวงมาตั้งแต่สมัยมหาวิทยาลัย รู้ดีว่าเมื่อเธอตัดสินใจดีแล้วก็จะไม่เปลี่ยนใจอีก

เธอเงียบไปสักพัก ก่อนจะถอนหายใจ

“ก็ได้ ฉันร่วมเป็นร่วมตายกับเธอด้วย แต่เธอจะต้องรอบคอบไว้นะ ถ้าถูกจับได้แล้วแพร่ออกไปว่าคุณนายลี่ซื่อกรุ๊ปอย่างเธอช่วยคู่แข่งละก็ เกรงว่าจะต้องเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นมาแน่”

“วางใจเถอะ”

หลินหรูซวงจับมือหยางซินแน่น รู้สึกขอบคุณอยู่ในใจ

เมื่อออกจากห้องน้ำชา หลินหรูซวงก็เก็บของของตัวเองอย่างเงียบ ๆ ปรากฏว่าตอนที่กำลังจัดของกลับทำของตกแตก

เธอก้มตัวลงไปถึงค่อยพบว่าเป็นรูปถ่ายคู่ของพวกเธอสองคน เป็นรูปที่ถ่ายไว้ตอนที่พวกเธอยืนยันความสัมพันธ์ ทั้งสองคนเอาศีรษะแนบชิดกัน ยิ้มอย่างอ่อนเยาว์ไร้เดียงสา

ตอนนั้นทั้งสองคนมีความสุขจริง ๆ เหมือนกับว่าขอแค่มีกันและกัน ไม่ว่าเจอเรื่องยากลำบากอีกแค่ไหนก็ไม่กลัว

แต่ตอนนี้ดูแล้ว มันกลับเหมือนเรื่องขำขัน

หลินหรูซวงเก็บกรอบรูปที่แตกขึ้นมาแล้วโยนทิ้งลงถังขยะ

ทางฝั่งเธอเพิ่งจะเก็บของเสร็จ หยางซินก็ส่งข้อความมา

[ฉันใช้เส้นสายทั้งหมดในชีวิตเพื่อคว้าเวลามาให้เธอได้สิบห้านาที]

[พอแล้วล่ะ!]

จะเป็นหรือตายก็ขึ้นอยู่กับครั้งนี้แล้ว

หลินหรูซวงถือแผนงานไปที่แอลเอส หยางซินตบไหล่เธอให้กำลังใจเธอ

“ใช้ความสามารถปราดเปรื่องของเธอเอาชนะเขาให้ได้นะ ถ้าไม่ไหวจริง ๆ ก็ใช้ความสวยเลย!”

มุกฝืดของเธอทำให้หลินหรูซวงหลุดหัวเราะได้สำเร็จ

“ถ้าเขาเป็นเกย์ล่ะ”

“เรื่องนี้...” หยางซินไม่รู้ว่าควรตอบกลับอย่างไรไปชั่วขณะ

หลินหรูซวงร่ำลาเธอแล้วก็เข้าไปในตึก หลังจากเข้าไปในลิฟต์ หลินหรูซวงกลับรู้สึกไม่มั่นใจนิดหน่อยขึ้นมาฉับพลัน

สาเหตุหลักก็เพราะเคยได้ยินว่าเจ้าของแอลเอสเป็นคนที่รับมือได้ยากมากเกินไป ปกติแล้วเป็นเทพมังกรเห็นหัวไม่เห็นหาง แต่ผลประกอบการของบริษัทพวกเขากลับเหนือกว่าลี่เต๋อไปไกล

ได้ยินมาว่าเฮ่อถิงเชินที่เป็นผู้ก่อตั้ง ทำให้บริษัทธรรมดากระโดดมาเป็นบริษัทชั้นนำได้ในระยะเวลาสั้น ๆ เพียงสองสามปี

ส่วนตัวเขาเองก็กลายเป็นบุคคลในตำนานผู้สร้างปาฏิหาริย์

เมื่อมาถึงหน้าประตูห้องทำงาน เธอก็ยกมือขึ้นเคาะประตู

เสียงเย็นชากระจ่างใสดังขึ้นมาจากข้างใน

“เข้ามาได้”

หลินหรูซวงสูดลมหายใจลึก แล้วผลักประตูเข้าไป

สิ่งที่ลอดเข้าสู่สายตาก็คือโทนสีขาวดำเทาที่เย็นเยียบ ใบหน้าที่เย็นชาแข็งกระด้างแสดงให้เห็นถึงความห่างเหินของเขาที่ผลักไสผู้คนออกไปพันลี้

ชายหนุ่มยังคงสั่งงานกับลูกน้อง แต่สายตาของหลินหรูซวงกลับจับจ้องไปที่ตัวเขาอย่างไม่อาจละสายตาไปได้เลย ตัวตนของเขาโดดเด่นเกินไปจริง ๆ

แตกต่างจากความเย่อหยิ่งเย็นชาของลี่เหวินยวน ใบหน้าของเฮ่อถิงเชินมีพลังทำลายล้างมากกว่า ความเย็นชาในแววตาก็ล้ำลึกยิ่งกว่า ดวงหน้าคมเข้มกว่าอย่างเห็นได้ชัด

หลินหรูซวงคิดไม่ถึงว่ายังมีคนอื่นอยู่ด้านใน เลยย่องไปนั่งบนโซฟา

เขาทำสีหน้าจดจ่อ ใบหน้าดูเคร่งขรึมเย็นชา ไม่สังเกตเห็นเลยว่ายังมีเธออยู่ในห้องทำงาน

เธอก็ไม่ได้รีบร้อน รออยู่เงียบ ๆ เมื่อลูกน้องรายงานเสร็จและตั้งใจจะลุกขึ้นเดินออกไป ชายหนุ่มก็เอ่ยด้วยเสียงเย็นเยียบแข็งกระด้าง มือยังคงเซ็นสัญญา

“ตรวจสอบมาว่าใครปล่อยให้คนเข้ามา ไล่คนที่เกี่ยวข้องออกทั้งหมด”

ลูกน้องชะงักไปในพริบตา มองหลินหรูซวงที่อยู่บนโซฟาตามจิตใต้สำนึกแวบหนึ่งแล้วผงกศีรษะ

“ครับ ประธานเฮ่อ”

หัวใจของหลินหรูซวงสั่นเทิ้มอย่างรุนแรง ได้ยินมานานแล้วว่าประธานของแอลเอสเป็นคนทำอะไรรวดเร็วเฉียบขาด ไม่เคยประนีประนอมกับคนที่กระทำผิด สิบปากว่าไม่เท่าตาเห็นจริง ๆ

ตอนที่เขานั่งเซ็นสัญญาที่นี่ คนก็โดนไล่ออกแล้ว

ฉวยโอกาสตอนที่เขายังไม่ได้ไล่เธอออกไป หลินหรูซวงก็บอกจุดประสงค์ที่เธอมา ใครจะรู้ว่าชายหนุ่มกลับไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมาเลยด้วยซ้ำ

หลินหรูซวงรู้ว่าเขากำลังฟังอยู่แน่ ๆ จึงบอกความคิดของเธอต่อ

รอจนกระทั่งพูดเสร็จ ชายหนุ่มถึงค่อยเชยตาขึ้นมาจากเอกสาร ดวงตาคู่นั้นคมกริบลึกซึ้งมากเกินไป ลักษณะของดวงตาทำให้คนรู้สึกกดดันอย่างเต็มเปี่ยม

ไม่รู้เพราะอะไร ถึงแม้เธอจะพบเฮ่อถิงเชินเป็นครั้งแรก แต่รู้สึกอยู่ตลอดว่าเหมือนเคยเจอที่ไหนมาก่อน

เธอเตรียมคำพูดไว้แล้ว “ประธานเฮ่อคะ ถ้าฉันสามารถช่วยบริษัทของพวกคุณคว้าสิทธิ์บริหารโอเอซิสได้ อีกสามปีข้างหน้า บริษัทของพวกคุณจะต้องก้าวกระโดด พื้นที่บริเวณใกล้เคียงกับโอเอซิสผืนนั้น พวกคุณยังมีพื้นที่ให้แสดงฝีมือได้อีก...”

“คุณนายลี่ นี่คุณทะเลาะกับสามีของคุณ หรือว่าเป็นกลยุทธ์ที่บริษัทพวกคุณหารือกันมาใหม่?”

เฮ่อถิงเชินวางเอกสารลงข้าง ๆ ดวงตาที่เหมือนกับเหยี่ยวจ้องเขม็งมาที่หลินหรูซวง

หลินหรูซวงสะอึกกับคำพูดของเขา รู้สึกไปไม่เป็นเล็กน้อย แต่ยังคงแสดงท่าทีสุขุมไว้

“ฉันรู้ว่าประธานเฮ่อจะต้องมีข้อสงสัยแน่นอน แต่ฉันอยากช่วยพวกคุณคว้าสิทธิในการบริหารจากใจจริงนะคะ ไม่มีใครเข้าใจโปรเจกต์นี้ดีไปกว่าฉันอีกแล้ว”

เฮ่อถิงเชินวางปากกาในมือลง ร่างสูงโปร่งเอนตัวพิงไปข้างหลัง หางตายกขึ้นอย่างเกียจคร้าน

“เทพเซียนตีกัน แล้วมนุษย์ธรรมดาต้องเดือดร้อน?”

หลินหรูซวงเม้มริมฝีปากแน่น พยายามอธิบาย

“ฉันไม่เอาเงินสักแดงเดียวก็ได้ค่ะ แต่มีข้อแม้เดียว ถ้าเกิดคว้าสิทธิบริหารมาได้ ฉันขอตัดสินใจว่าจะวางแผนการยังไง”

ดวงตาลุ่มลึกของเฮ่อถิงเชินจ้องมาที่หลินหรูซวง โน้มตัวไปข้างหน้าเล็กน้อย

“คุณน่าจะรู้ดีว่าการมาเจรจากับผมหมายถึงอะไร”

“ฉันรู้ค่ะ หมายความว่าฉันอาจจะกลายเป็นนกสองหัวคบไม่ได้ ถ้าเรื่องนี้แพร่ออกไป ฉันจะต้องโดนลี่เต๋อซักไซ้หาความรับผิดชอบ ทางฝั่งคุณก็มีเหตุผลที่จะสงสัยว่าฉันเป็นสายลับที่ทางนั้นส่งมา”

เฮ่อถิงเชินกลับรู้สึกสนใจขึ้นมา “ผมอยากรู้มากว่าในเมื่อโปรเจกต์โอเอซิสตกเป็นของบริษัทพวกคุณอยู่แล้ว ทำไมคุณยังต้องมาที่นี่อีกล่ะ?”

หลินหรูซวงหลุบตาลง แววตาหม่นลงเล็กน้อย

“เพราะเรื่องส่วนตัวบางอย่างค่ะ ฉันไม่ค่อยสะดวกที่จะพูด แต่โปรเจกต์นี้สำคัญกับฉันมาก”

“ผมได้ยินมาว่าผู้รับผิดชอบโอเอซิสไม่ใช่คุณ ได้ยินว่าเป็นคนใหม่ที่เพิ่งเข้ามา”

เฮ่อถิงเชินเอานิ้วมือคลึงกันไปมา ดวงตาส่องประกายวาววับ จงใจหยุดไปสองวินาทีแล้วค่อยพูด

“แต่นี่ไม่เกี่ยวกับผม ผมไม่จำเป็นต้องเข้าไปยุ่งกับปัญหานี้เพื่อเรื่องส่วนตัวของคุณเลย”