บทที่ 123

ทว่าตอนนั้น... เป็นวันที่เย่ซินหย่าเพิ่งกลับประเทศมากพอดี

ก็หมายความว่า เธอเริ่มวางแผนหย่ากับเขาไว้ตั้งแต่เกือบ ๆ หนึ่งเดือนก่อนแล้ว หลังจากนั้นก็ไปจากเขา?

เมื่อคิดถึงตรงนี้ ฟู่อี้ชวนพลันขอบตาแดงเรื่อ รู้สึกขมฝาดในหัวใจ

เขากลับไม่รู้ตัวเลยสักนิดเดียว ตอนนั้นซูมั่วเหมือนจะมีท่าทางเฉยชากับเขาแล้วจริง ๆ แต่เขากลับคิดว่าเธอแค่หึงเย่ซินหย่า ใครจะคิดว่า...

นั่นจะเป็นเพราะเธอหมดใจแล้วจริง ๆ

แถมตอนนั้นเธอก็เคยพูดเรื่องหย่าด้วยน้ำเสียงราบเรียบไร้ความรู้สึกระคนเย็นชา ทำไมตอนนั้นเขาถึงไม่รู้จักสังเกตให้มากกว่านั้นสักหน่อยนะ?

ถ้ารู้แต่แรก ก็จะกอบกู้ทุกอย่างกลับมาได้แต่เนิ่น ๆ ...

ตอนนี้ในใจของฟู่อี้ชวนรู้สึกเสียใจยิ่งกว่าอะไรทั้งนั้น เขาเพิ่งจะมารู้สึกตัวว่าการจากไปของซูมั่วนั้นมีสัญญาณเตือนล่วงหน้าแล้ว ทว่าเป็นเขาเองที่ไม่สังเกตไม่สนใจ มัวแต่คิดว่าตัวเองชอบเย่ซินหย่า

เวลาล่วงเลยผ่านไปทีละวินาทีอย่างรวดเร็ว ฟู่อี้ชวนยืนเฝ้าดูอยู่ที่หน้าทางออกของอาคารสำนักงานเพื่อการพาณิชย์ สายลมยามกลางคืนเย็นขึ้นทีละน้อย เขายืนจนตัวแข็งทื่อไปทั้งตัว จนขาแทบจะไร้ความรู้สึกอยู่รอมร่อ

“ประธานฟู่ครับ นี่เป็น