บทที่ 268

ซูมั่วมองฟู่อี้ชวน แล้วตกใจเล็กน้อยเมื่อเห็นใบหน้าและลำคอของอีกฝ่ายแดงจัด

โดยเฉพาะดวงตาคู่นั้น ที่เต็มไปด้วยเส้นเลือดฝอยสีแดงอย่างกะทันหัน ราวกับวินาทีถัดไปจะร้องไห้ออกมา

เธอชะงักงันเล็กน้อย ทั้งตกใจและสับสน

ทำไมฟู่อี้ชวนถึงมีสีหน้าเหมือนได้รับความกระทบกระเทือนและไม่อาจยอมรับได้ขนาดนี้?

ไม่ใช่ว่าเขาควรจะเลิกยุ่งกับตนหลังจากได้ฟังเรื่องทั้งหมดแล้วเหรอ? เพราะถ้าเขาคิดจะใช้ความชอบที่ตนมีต่อเขามาผูกมัดตนมันก็ไม่มีทางเป็นไปได้

นี่...หรือว่าทั้งหมดเป็นการแสร้งทำ?

ซูมั่วขมวดคิ้วเล็กน้อย แววตาเริ่มมีความสงสัยขึ้นมาหลายส่วน

...แต่ก็ต้องยอมรับ ว่าฝีมือการแสดงของฟู่อี้ชวนยอดเยี่ยมมาก เมื่อก่อนเธอไม่เคยรู้เลยว่าเขามีพรสวรรค์ด้านนี้ด้วย

ถ้าเธอไม่ได้มองออกทะลุปรุโปร่งเสียก่อน ถ้าไม่ได้ปล่อยวางความรักนั้นไปนานแล้ว เกรงว่าคงจะตกหลุมพรางอีกครั้งจริง ๆ

เวลาค่อย ๆ ไหลผ่านไปอย่างเงียบงัน บรรยากาศในห้องรับรองเหมือนหยุดนิ่ง ทั้งคู่ยืนประจันหน้ากันโดยไม่พูดอะไร

“เธอ...”

หลังจากผ่านไปหลายนาที ฟู่อี้ชวนก็มองหญิงสาวที่ใจเย็นไร้ความรู้สึก ในที่สุดก็เปล่งคำหนึ่งออกมาได้

แต่เสียงนั้นสั่นเครือ และน้ำตาท