09 รุนแรงดิบเถื่อน(เมธา-น้ำหวาน)

“อึก...” ทั้งแววตาและน้ำเสียงที่เปลี่ยนไปของคนด้านบนทำให้น้ำหวานลอบกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่อย่างหวาดกลัว

“เร็วๆ สิ ไวน์หกหมดแล้วนะ”

“ค่ะ...” หญิงสาวรีบก้มลงไปเลียตามแก่นกายขนาดใหญ่ตามคำสั่ง ก่อนจะเลื่อนขึ้นมาดูดเลียตรงปลายหัวบาน โดยมีเสียงครางของเมธาดังออกมาเป็นระยะๆ

อ๊อก อ๊อก อ๊อก อ๊อก อ๊อก

“ซี้ดดด ดีมาก อ่า”

“อ่าส์ ดูดแรงๆ ซี้ดด”

“เลียอีกอ่าส์...” มือหนาเริ่มเทไวน์ลงมามากขึ้นเรื่อยๆ ราวกับตั้งใจจะมอมหญิงสาวยังไงอย่างงั้น

พรึ่บ!

อยู่ๆ ร่างสูงก็หยัดกายลุกขึ้นยืนทำให้แก่นกายหลุดออกจากโพรงปากบาง ก่อนที่เขาจะจับล็อคแขนทั้งสองข้างของน้ำหวานให้ขึ้นเหนือหัวด้วยมือเพียงข้างเดียวโดยที่เธอยังคงนั่งอยู่ ทำให้ตอนนี้แก่นกายใหญ่ของเขาจ่ออยู่ตรงใบหน้าเรียวพอดี

“คุณเมธะ...”

อ๊อก~

ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดจบ คุณเมธาก็ดันแก่นกายเข้ามาในปากของฉันทันที เขาดันเข้ามาลึกกว่าตอนที่ฉันอมเองซะอีก มันเข้ามาลึกจนตอนนี้ฉันรู้สึกคับแน่นเต็มปาก ฉันไม่มีแม้แต่เสียงจะร้อง หรือแรงที่จะสู้เขาได้เลยเพราะในขณะที่มือของเขาล็อคสองมือฉันไว้ มืออีกข้างเขาก็กดหัวของฉันไม่ให้หนีไปไหนด้วยเหมือนกัน และปากของฉันก็ยังถูกแก่นกายของเขาเสียบคาไว้อีก

“ซี้ดดด คอแม่งโคตรดี ลึกๆ เลย”

อ๊อก อ๊อก อ๊อก อ๊อก อ๊อก!

“อื้ออ!” เพียงไม่กี่วินาทีร่างสูงก็สะบัดสะโพกเข้ามาไม่หยุด เขาครางออกมาอย่างเสียวซ่านในขณะที่น้ำหวานนั่งน้ำตาคลอ เพราะแก่นกายของเขามันกระแทกเข้าไปลึกจนเกือบจะถึงในลำคอของเธอ บทรักของเขามันทั้งเจ็บและจุก ไม่ได้รู้สึกดีแบบที่ทำให้วายุและเทวา

อ๊อก อ๊อก อ๊อก อ๊อก อ๊อก

“ซี้ดดด ดูดมันหน่อย อ่าส์”

“เลียด้วยสิ ซี้ดดด”

“อ่าา อย่างนั้นแหละ อย่างนั้น โคตรเสียวหัวเลย อ่าส์ เสียวxวย”

“ซี้ด อ่าส์ๆๆ” คุณเมธายังคงกระแทกเข้ามาไม่หยุด ส่วนฉันก็ได้แต่ดูดเลียตามที่เขาสั่ง เพราะถ้าฉันไม่ทำตามเขาก็จะออกแรงกระชากผม แล้วกระแทกเข้ามาแรงขึ้น ฉันจึงไม่มีทางเลือกอื่นเลยนอกจากใช้ปากรองรับความใคร่ที่รุนแรงของเขา

“อ่าส์ เอามันส์จังวะ ซี้ด จะแตก”

“ดูดแรงๆ เลยน้ำหวาน ซี้ดด เสียวหัวxวยชิบ” แล้วเขาก็กระแทกกระทั้นอย่างหนักหน่วงนานหลายนาทีกว่าจะ...

“ซี้ด! อ่าส์!” เอวสอบตอกอัดจนสุดความยาวในจังหวะสุดท้าย ก่อนที่น้ำคาวจะพวยพุ่งเข้ามาเต็มโพรงปากเล็กของคนด้านล่าง ชายหนุ่มกดแช่แก่นกายค้างไว้แล้วบดขยี้มันเข้ามาเล็กน้อยให้น้ำเชื้อไหลออกจนหมดจากนั้นจึงดึงมันออกมา

“อื้มม~”

“แอวะ! แค่กๆๆ อึก” น้ำหวานสำลักออกมาอย่างหน้าดำหน้าแดงทันทีที่ชายหนุ่มถอนตัวตนออกมา เพราะถูกกระทำอย่างรุนแรงมานานหลายสิบนาที จนตอนนี้คอของเธอเริ่มรับไม่ไหว แม้แต่จะกลืนกินน้ำคาวของเขาก็ยังยากลำบาก

“แอวะ แอวะ อึก” ฉันสำลักและคายน้ำเชื้อออกมาจนหมด ทำให้น้ำคาวขาวขุ่นจำนวนมากไหลลงมาตามลำคอและบริเวณหน้าอก โดยมีคุณเมธายืนมองอยู่ใกล้ๆ

“อ๊ะ!” ร่างบางหลุดเสียงร้องออกมาอีกครั้งเมื่อโดนมือหนากระชากที่เส้นผมอย่างแรงให้เงยหน้าขึ้นมามองเขาอีกครั้ง

“ทำไมไม่กลืนล่ะ”

“หรืออยากอมใหม่” ปากหนาเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น แก่นกายใหญ่ถูกนำมาถูทั่วใบหน้าของหญิงสาว แล้วลากลงมายังบริเวณริมฝีปากอวบอิ่ม ทำให้รู้สึกถึงความเปียกแฉะทั่วบริเวณใบหน้า

“ว่ายังไง หื้ม?”

ปั่ก ปั่ก ปั่ก ปั่ก

ชายหนุ่มฟาดความใหญ่โตลงมาที่ปากบางหลายครั้งจนน้ำหวานรู้สึกเจ็บ โดยดวงตาคมกริบยังคงจ้องมองเธอนิ่ง ใบหน้าหล่อไม่ได้แสดงความรู้สึกอะไรออกมา

“พะ...พอ” หญิงสาวเอ่ยห้ามด้วยน้ำเสียงกระท่อนกระแท่นเนื่องจากตอนนี้เธอไม่ไหวแล้วจริงๆ เซ็กซ์ของเขามันรุนแรงเกินไปสำหรับเธอ

“งั้นเหรอ...”

“อึก”

“งั้นฉันจะพอแค่นี้ก็แล้วกัน” ปากหนาแสยะยิ้มบอกด้วยน้ำเสียงร้ายกาจซึ่งหญิงสาวที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวก็เผลอแสดงสีหน้าดีใจออกมาเพราะคิดว่าเขาจะยอมหยุดเพียงเท่านี้

“ขอบคะ...โอ๊ย!” ยังไม่ทันได้พูดจบ แขนเรียวเล็กก็ถูกกระชากขึ้นมาอย่างแรงอีกครั้ง หญิงสาวสบตาคนด้านบนด้วยแววตาสั่นระริก ผู้ชายตรงหน้าดูน่ากลัวเป็นอย่างมาก สายตาของเขามันยากจะคาดเดา

“คุณเมธา”

“ฉันหมายถึงพอตรงนี้น่ะ แต่ไม่ใช่บนเตียง”

“คุณเมธา! ปล่อยหวาน!” แล้วเมธาก็กระชากแขนน้ำหวานเดินมาจนถึงเตียงนอนขนาดใหญ่แล้วเหวี่ยงร่างเล็กอย่างไม่แรงนักจนน้ำหวานเซเล็กน้อยแต่ก็ยังยืนได้อยู่

“คุณเมธา” น้ำหวานยืนอย่างตัวสั่นเทาในตอนที่เมธาเดินเข้ามาใกล้ น้ำตาเริ่มไหลออกมาอย่างควบคุมไม่ได้

“ฉันชอบน้ำตาเธอนะ” เขาเอ่ยขึ้นพลางลูบใบหน้าของหญิงสาวเบาๆ

“ไอ้ธัญมันเอาเธอรึยัง”

“อึก” น้ำเสียงนิ่งเรียบแต่แฝงไปด้วยความดุดันทำให้ร่างเล็กได้แต่ยืนนิ่งอย่างไม่กล้าตอบ ผู้ชายตรงหน้าดูน่ากลัวมากจริงๆ สำหรับเธอ

“ตอบ!”

“อึก ยะ...ยัง ยังค่ะ”

“หึ ดี สงสัยมันคงรอซ้ำ” เขาปัดผมหญิงสาวตรงหน้าอย่างอ่อนโยนหากแต่กลับตรงข้ามกลับแววตาอย่างสิ้นเชิง

“งั้นเรามาเริ่มกันเลยเถอะ มันจะได้มาซ้ำเร็วๆ” คุณเมธาลูบแก้มฉันเบาๆ ก่อนจะ...

เพี๊ยะ!

เพราะไม่ทันตั้งตัว ตัวของน้ำหวานจึงล้มลงไปบนเตียงทันทีจากแรงตบของเมธา แม้มันจะไม่ได้แรงมากแต่ก็แรงพอให้เธอรู้สึกเจ็บ

“อึก คะ...คุณเมธา” มือเรียวสั่นเทายกขึ้นมาลูบยังซีกแก้มข้างที่โดนตบแล้วหันมามองคนที่กำลังยืนถอดเสื้อผ้าอยู่ด้วยแววตาสั่นระริก ตอนนี้ใบหน้าหวานเต็มไปด้วยน้ำตาของความหวาดกลัว เขายังคงรุนแรงเกินไปสำหรับเธอ

“ฮึก หวานไม่เอา ไม่เอาแล้ว...”

เพี๊ยะ!

“กรี๊ดดด!” ร่างบางกรีดร้องเสียงหลงในตอนที่กำลังจะคลานหนีแล้วพบว่าเหมือนมีอะไรบางอย่างมาฟาดลงบนเตียง ซึ่งมันเฉียดปลายเท้าของเธอไปนิดเดียวเท่านั้น

“อึก คุณเมธา”

“ฉันไม่ชอบคนที่ขัดคำสั่งนะ” เมื่อหันมองไปฉันก็เห็นคุณเมธายืนอยู่ในสภาพเปลือยเปล่า ในมือของเขาถือเข็มขัดหนังไว้แน่นโดยปลายอีกข้างพันไว้กับข้อมือ

“คุณเมธาปล่อยหวานไปเถอะนะคะ หวานกลัวแล้ว”

“ว่ายังไงนะ”

เพี๊ยะ!

“กรี๊ดดด!”

เพี๊ยะ! เพี๊ยะ! เมธากระหน่ำฟาดเข็มขัดลงมาบนเตียงอีกสองสามครั้ง โดยมีน้ำหวานที่นั่งตัวสั่นเทาอยู่

“อึก ฮือออ”

“ฉันบอกแล้วไงว่าไม่ชอบคนที่ขัดคำสั่ง”

“ครั้งต่อไปมันจะไม่โดนแค่เตียง” ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงกดต่ำอย่างพยายามจะบอกให้เธอรู้ว่าเขาไม่ได้พูดเล่น

“ว่ายังไง ยังอยากหนีอยู่ไหม”

“มะ...ไม่ ฮึก ไม่แล้วค่ะ”

“ดีมาก”

แกร๊ง~ พรึ่บ!

“กรี๊ดดด!” เมธาปล่อยเข็มขัดในมือลงแล้วกระชากขาเรียวยาวอย่างแรงมาตรงปลายเตียงจนน้ำหวานกรีดร้องเสียงหลงออกมาอีกครั้ง

“อึก...”

“เป็นเด็กดี แล้วฉันจะทำให้เธอมีความสุข”

“อ อื้อ!”

“อย่าดึงค่ะ อ๊ะ อย่าขยี้แบบนั้น อื้ออ~” เสียงเล็กเอ่ยห้ามด้วยน้ำเสียงกระท่อนกระแท่นเมื่อมือใหญ่เลื่อนมาบดขยี้และออกแรงบีบที่ยอดปทุมถันอย่างแรง

กึด!

“กรี๊ดดด!” เสียงกรีดร้องดังขึ้นอีกครั้งเมื่อเมธาโน้มมากัดที่ยอดปทุมถันอย่างแรง ความรุนแรงนั้นมากกว่าวายุหรือเทวาหลายเท่า...

“อึก จะ...เจ็บ”

“อ่า น้ำตาของเธอทำให้ฉันมีอารมณ์นะ” เขายื่นมือมาเช็ดน้ำตาให้คนใต้ร่างอย่างพึงพอใจ

“อึก”

“มาเริ่มกันเถอะ”

แคว่ก! แคว่ก! แคว่ก! แคว่ก!