مشاركة

46 ปกป้อง

last update آخر تحديث: 2025-11-06 13:30:43

"หวานเดินเองได้ค่ะ" น้ำหวานบอกคนด้านข้างเสียงดุที่เขาเอาแต่พยายามจะเดินจับมือเธออยู่อย่างนั้น แต่วายุก็ทำเป็นหูทวนลมจนน้ำหวานต้องถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่ให้กับความหน้ามึนของเขา

"มากันแล้วเหรอ" เสียงของเทวาดังขึ้นเมื่อเห็นทั้งคู่เดินลงมา แต่น้ำหวานกลับหยุดชะงักฝีเท้าไปเสียดื้อๆ เมื่อเห็นว่าคนที่มาร่วมโต๊ะด้วยดันมีทั้งเมธา และธัญอยู่

"พวกมันไม่ทำอะไรเธอหรอก" วายุพูดกับคนด้านข้างด้วยน้ำเสียงอ่อนโอน เมื่อรู้ว่าหญิงสาวกังวลเรื่องอะไร

"แต่หวานไม่อยากเห็นหน้าพวกเขาค่ะ" น้ำหวานพูดเสียงดังจนธัญและเมธาที่กำลังยืนจัดโต๊ะอยู่หน้าเสียไป หากจะเทียบกันในบรรดาสี่คนทั้งหมดพวกเขาเป็นคนที่ทำร้ายเธอมากที่สุด

"น้ำหวานฟังฉันก่อน..."

"ไม่! ออกไป" หญิงสาวตะเบ็งเสียงดังลั่นจนธัญที่กำลังจะเดินเข้ามาอธิบายต้องหยุดชะงัก

"ฉันขอโทษที่ทำให้เธอเจอเรื่องแบบนี้ แต่ฉันกับจีนเราไม่ได้..."

"ไม่ต้องอธิบายค่ะ หวานไม่อยากฟัง" น้ำหวานรีบตัดบทสนทนาก่อนคนตรงหน้าจะได้พูดอะไรมากกว่านั้น หากเธอคาดเดาไม่ผิดธัญก็คงรู้เรื่องทั้งหมดแล้ว ไม่อย่างนั้นคงไม่มาทำดีกับเธอแบบนี้ ซึ่งเธอไม่ต้องการมัน

"พวกคุณไม่รู้หรอกว่าหวานรู้สึกยังไงต่อการกระ
استمر في قراءة هذا الكتاب مجانا
امسح الكود لتنزيل التطبيق
الفصل مغلق

أحدث فصل

  • นางบำเรอ [5P]   ตอนพิเศษ 6

    @เช้าวันต่อมา"นั่งมาตั้งนานแล้วไม่เบื่อเหรอ หืม" วายุสวมกอดคนตัวเล็กที่กำลังนั่งมองน้ำทะเลสีฟ้าครามอยู่กับลูกสาวตัวน้อยจากทางด้านหลัง พร้อมกับใช้ปลายจมูกโด่งสัมผัสพวงแก้มนวลเบาๆ อย่างหยอกล้อจนหญิงสาวหลุดเสียงหัวเราะออกมาเบาๆ"มีคนชอบค่ะ" น้ำหวานหันไปเอ่ยบอกกับสามีหนุ่มพลางใช้มือจับไปยังเท้าเล็กของคนด้านข้างที่กำลังนั่งเล่นของเล่นอยู่เล็กน้อย โดยที่เมษาก็ยิ้มกว้างออกมาอย่างอารมณ์ดีแม้ดวงตาใสจะแสดงถึงความง่วงนอนออกมาอย่างชัดเจน"หวานต้องดุพวกเฮียดีไหมคะที่เมื่อวานหลอกเมษาให้เล่นจนหมดแรง ดูสิตอนนี้ยังง่วงอยู่เลย""ตัวแสบอยากเล่นเอง พวกเฮียไม่ได้หลอกสักหน่อย" เสียงเข้มของธัญแย้งขึ้นจากทางด้านหลัง มือแกร่งวางจานผลไม้และนมในมือลงบนโต๊ะกระจกก่อนจะย่อตัวลงด้านหน้าแม่ของลูกแล้วพรมจูบไปทั่วหน้าท้องนูนอย่างอ่อนโยน"พวกเฮียนั่นแหละค่ะที่หลอก อุตส่าห์วางแผนให้เมษาไม่มากวนตอนที่รังแกหวาน""หึ งอแงจังเลยนะ เฮียไม่ได้ทำแรงสักหน่อย""เฮียไม่ได้ทำแรงกับส่วนที่อันตรายต่อลูกไงคะ แต่ส่วนอื่นนี่สิ หวานเจ็บไปหมดเลย" คนตัวเล็กงอแงออกมาชุดใหญ่พลางใช้มือไปสัมผัสตามร่างกายที่มีรอยรักจากเมื่อคืนอยู่ทุกส่วน รวมถ

  • นางบำเรอ [5P]   ตอนพิเศษ 5

    @กลางคืน"อื้ออ~" สัมผัสอุ่นที่มาคลอเคลียบริเวณพวงแก้มนวลปลุกให้น้ำหวานที่นอนหลับอยู่รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาในเวลาหนึ่งทุ่มกว่าๆ ท่ามกลางแสงไฟที่ลอดผ่านระเบียงเธอเห็นใบหน้าหล่อที่คุ้นเคยบริเวณด้านหน้า มือเรียวเลื่อนไปสัมผัสเรือนผมสีดำขลับเบาๆ อย่างที่ชอบทำ ก่อนที่เสียงของวายุจะดังขึ้นบริเวณด้านข้าง"ลงไปกินข้าวก่อนไหม...หรือจะกินพวกเฮียดี""กินพวกเฮียแล้วหวานจะอิ่มเหรอคะ""พวกเฮียทำให้หนูอิ่มจนจุกได้เลยแหละ" ร่างบางหลุดเสียงหัวเราะออกมาเบาๆ ให้กับคำพูดของชายหนุ่ม พลางกวาดสายตาไปรอบห้องเพื่อมองหาลูกสาวของตัวเอง"เมษาอยู่ไหนคะ""พวกเฮียพาเข้าไปนอนแล้ว ตัวแสบไม่ดื้อเลย""แล้วเฮียเทวากับเฮียเมธายังไม่มาอีกเหรอคะ""หึ กว่าพวกเฮียมันจะมาถึงเราก็มีเวลาทำอะไรด้วยกันเยอะแล้วล่ะ" เป็นธัญที่เอ่ยตอบคำถามด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์ มือหนาซุกซนเริ่มลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างบางจนน้ำหวานหอบหายใจติดขัดกับสัมผัสของสองหนุ่ม"ขอได้ไหม" เสียงแหบพร่าเอ่ยประชิดใบหูเล็กจนไรขนอ่อนตามลำตัวลุกตั้งชัน น้ำหวานกัดปากเบาๆ เมื่อเห็นสามีทั้งสองคนผละตัวออกไปถอดเสื้อผ้าออก ไม่นานร่างสูงที่ไร้ซึ่งสิ่งปกปิดก็กลับมายังที่นอนตามเดิม ใบ

  • นางบำเรอ [5P]   ตอนพิเศษ 4

    @สามวันต่อมา"แม่ง ทำไมเป็นแบบนี้ไปได้วะ" เมธาสบถออกมาอย่างหัวเสียในขณะที่กำลังนั่งรอวายุ เทวา และน้ำหวานลงมาจากชั้นสองด้วยกัน โดยมีเมษาในชุดสีหวานนั่งอยู่บนหน้าตักอย่างอารมณ์ดี"ที่น้ำหวานสอนไปไม่เคยเข้าหัวเลยหรือไงเฮีย ต่อหน้าลูกยังพูดคำหยาบอีก" ใบหน้าหล่อของคนด้านข้างส่ายหัวเล็กน้อยให้กับนิสัยของพี่ชายตนเอง ก่อนจะเลื่อนมือไปสัมผัสแก้มนวลของเด็กสาวหน้าตาจิ้มลิ้มเป็นเชิงหยอกล้อ ซึ่งเมษาก็หัวเราะออกมาอย่างชอบอกชอบใจ"รอหน่อยนะครับ อีกไม่กี่เดือนหนูก็จะมีเพื่อนเล่นแล้ว จะมีน้องตัวน้อยมาเล่นกับหนูแล้วนะ""ย้อง~""ใช่ครับน้อง พอมีน้องเมษาก็จะเป็นพี่คนโตแล้วนะ ถ้าเป็นพี่คนโตต้องดูแลน้องดีๆ นะครับ อย่าทำตัวเหมือนป๊าล่ะ""ไอ้ธัญ!" เมธาหันมาตวาดน้องชายเสียงแข็งเมื่อเขาเอาแต่พูดกวนประสาทไม่เลิก ต่างจากเมษาที่หัวเราะคิกคักออกมาราวกับเห็นด้วยกับคำพูดของอีกคน"นี่หนูลูกใครกันแน่เนี่ยเมษา ป๊าอุตส่าห์ไปทำหนูถึงที่อังกฤษเลยนะ หนูต้องเข้าข้างป๊าสิ""งอนอะไรลูกอีกคะ" เสียงเล็กของน้ำหวานที่เดินเข้ามาพร้อมกับวายุและเทวาเอ่ยแทรกขึ้นก่อนที่เมธาจะได้บ่นอะไรมากกว่านั้น"ลูกไม่เคยเข้าข้างเฮียเลยหวาน สงสัยต้

  • นางบำเรอ [5P]   ตอนพิเศษ 3

    @บนห้องนอน"หวานอยากไปจริงๆ ใช่ไหม" เสียงทุ้มเข้มเอ่ยถามคุณแม่สาวที่นั่งอยู่หน้ากระจกพลางหวีผมให้เธอไปด้วยอย่างเบามือ"หึ นี่เฮียระแวงพวกเฮียคนอื่นๆ ขนาดนั้นเลยเหรอคะ" น้ำหวานหลุดเสียงหัวเราะออกมาเบาๆ เมื่อเห็นท่าทางที่จริงจังของเทวา ที่ผ่านมาพวกเขาทั้งสี่คนมักจะเป็นรอยยิ้มให้กับเธอเสมอ จนน้ำหวานตอนนี้ยิ้มและหัวเราะออกมาได้บ่อยกว่าเมื่อก่อนโดยไม่รู้ตัวเลย"พวกมันชอบเล่นอะไรแผลงๆ เฮียกลัวว่ามันจะมาบังคับหนู""พวกเฮียคงแสบกันน่าดูเลยนะคะพี่ชายคนโตถึงได้ดูปวดหัวแบบนี้""พวกนั้นวันๆ ไม่ค่อยคิดถึงเรื่องมีสาระเท่าไรหรอก พอมาตอนนี้ก็ยิ่งทำตัวไร้สาระกว่าเด็กสามขวบอีก เฮียก็เลยต้องดัดนิสัยถ้าไม่อย่างนั้นคงจะดูแลหนูไม่ได้""หืม นี่เฮียจะให้ทุกคนดูแลหวานคนเดียวเลยเหรอคะ" ร่างบางหมุนตัวกลับไปเผชิญหน้ากับคนด้านหลังอีกครั้ง ที่ผ่านมาเธอไม่เคยรู้จุดประสงค์ที่เทวาดูเข้มงวดขึ้นเลย แต่พอเขาเอ่ยขึ้นมาก็ทำให้เธอแปลกใจไม่น้อย"ไม่ใช่แค่หนู แต่เฮียหมายถึงเจ้าตัวน้อยที่กำลังจะเกิดมาด้วย อีกหน่อยหนูก็ต้องมีลูกอีก พวกนั้นก็คงจะกลายเป็นพ่อกันหมดทุกคน ถ้าจะมาทำตามใจของตัวเองทุกอย่างเหมือนตอนที่ยังเป็นวัยรุ่นที่

  • นางบำเรอ [5P]   ตอนพิเศษ 2

    "ตัวแสบดูติดเฮียจังเลยนะคะ" คุณแม่สาวเอ่ยแซวสามีของตนเองเมื่อเห็นว่าเขาดูแลลูกของเธอได้ดีมากจนตอนนี้เมษาติดเขามากกว่าเมธาเสียอีก"ถ้าให้ไอ้เมธาดูแลมันคงเอาแต่ตามใจ โตมาแล้วจะสอนยาก""สามีของหวานน่ารักจังเลยค่ะ" มือเรียวบีบที่แก้มสากเบาๆ เป็นเชิงหยอกล้อ ถึงแม้บางครั้งการกระทำของเทวาจะทำให้อีกสามคนที่เหลือไม่พอใจในบางครั้งแต่เขาก็ทำเพราะเป็นห่วงเธอกับลูก ซึ่งน้ำหวานก็เข้าใจในข้อนี้ดี"แต่เฮียเมธาคงต้องน้อยใจแน่ๆ เลย ที่ตัวเล็กติดเฮียมากกว่า""เฮียก็ไม่ได้กีดกันพ่อลูกนะ แต่มันทำให้ลูกติดมันไม่ได้เอง" ร่างสูงหย่อนตัวนั่งลงบนเตียงพลางรั้งตัวหญิงสาวมานั่งบนหน้าตักแกร่งช้าๆ มือหนาคอยประคองเธออย่างแผ่วเบาด้วยความทะนุถนอมเป็นที่สุด"หึ สงสัยจะจริงค่ะ ขนาดมานอนกับลูก ลูกยังร้องหาเฮียเลย""เฮียรักหนูมากนะ รักทั้งหวานทั้งลูกของหวานเลย""หวานรู้ค่ะว่าเฮียรักหวานมากแค่ไหน" ใบหน้าเรียวซบลงที่แผงอกแกร่งแล้วหลับตาลงช้าๆ อ้อมกอดของเทวายังคงอบอุ่นสำหรับเธอเสมอตั้งแต่วันแรกจนถึงวันนี้@วันต่อมา-ห้องรับประทานอาหาร"พวกมึงออกไปก่อน" วายุเอ่ยบอกลูกน้องที่ยืนอยู่ด้วยน้ำเสียงจริงจัง ก่อนจะหันไปมองหน้าธัญเล็ก

  • นางบำเรอ [5P]   ตอนพิเศษ 1

    @ห้าเดือนต่อมา"ปาาา~" เสียงใสของเด็กน้อยวัยหนึ่งขวบกว่าๆ ที่กำลังนั่งเล่นอยู่ในห้องรับแขกของคฤหาสน์หลังใหญ่พยายามเอ่ยเรียกคนที่คิดว่าเป็นพ่อตรงหน้า ซึ่งเทวาก็ยิ้มออกมาด้วยความเอ็นดู ต่างจากเมธา"เมษา ปะป๊าอยู่นี่ลูก คนนั้นไม่ใช่ป๊าของหนูนะ" คุณพ่อตัวจริงนั่งกุมขมับด้วยความปวดหัวที่ลูกสาวเอาแต่เรียกเทวาว่าเป็นปะป๊าของตัวเองอยู่อย่างนั้น และไม่ว่าเขาจะพยายามบอกเธอเท่าไรเธอก็ไม่เคยสนใจเลย"จะเรียกยังไงก็ลูกของพวกเราเหมือนกัน มึงจะไปบังคับเมษาทำไม" มือแกร่งอุ้มเด็กสาวตัวน้อยขึ้นมาแนบอกพลางเอ่ยบอกคนด้านข้างด้วยความรำคาญที่เมธาเอาแต่พูดประโยคนี้มาหลายครั้งแล้ว ในขณะที่เมษาแนบพวงแก้มนวลกับแผงอกแกร่งอย่างอารมณ์ดี"เพราะมึงเอาแต่พาลูกกูไปอยู่ที่ห้องตัวเอง ลูกกูเลยเรียนรู้อะไรผิดๆ อย่างนี้ไง""เมษาร้องมาหากูเอง""นั่นเป็นเพราะมึงฝึกเธอตั้งแต่แรกไง!""ทะเลาะอะไรกันอีกคะ ปะป๊าทั้งสอง" เสียงเล็กดังขึ้นขัดจังหวะเมื่อเห็นสองหนุ่มที่กำลังนั่งโวยวายใส่กันอยู่โดยเฉพาะเมธาที่จะดูอารมณ์ไม่ค่อยดีเท่าไรนัก"ใครเดินมาส่ง" น้ำเสียงนิ่งเรียบแต่แฝงไปด้วยความจริงจังของเทวาทำให้น้ำหวานรู้สึกเสียวสันหลังวาบ เธอพ

فصول أخرى
استكشاف وقراءة روايات جيدة مجانية
الوصول المجاني إلى عدد كبير من الروايات الجيدة على تطبيق GoodNovel. تنزيل الكتب التي تحبها وقراءتها كلما وأينما أردت
اقرأ الكتب مجانا في التطبيق
امسح الكود للقراءة على التطبيق
DMCA.com Protection Status