Share

Chapter 27

last update Last Updated: 2025-06-21 01:02:53

Chapter 27

ลูกบิดประตูห้องชุดในคอนโดสุดหรูกลางเมืองหลวงถูกทำงานด้วยมือเรียวสวยของว่าที่แพทย์หญิงดลฤดีหรือเปิ้ล เพื่อนสนิทของเจ้าของห้อง พอก้าวเข้ามาไม่กี่ก้าวก็เห็นแก้วตานั่งหน้าตาบึ้งตึงอยู่บนโซฟา

“หน้าตาแบบนี้ทะเลาะกับพี่เรย์อีกล่ะสิ” ดลฤดีคาดเดา

“รู้ดี” แก้วตาตอบกลับ “ฉันเลิกกับพี่เรย์แล้ว”

“จริงดิ เลิกๆ รักๆ เหมือนเดิมหรือเปล่า ฉันเห็นแกกับมันเลิกกันตั้งหลายครั้งแล้ว เลิกไม่ขาดซะที”

เรย์หรืออัครพล ลูกชายเจ้าของตลาดใหญ่ย่านรังสิต เขาเป็นคนรักของแก้วตาที่คบหากันมานานร่วมสองปี รักๆ เลิกๆ อยู่หลายครั้ง แต่ไม่มีครั้งไหนจริงจังสักครั้ง

“ครั้งนี้เลิกจริง”

“ครั้งที่แล้วก็พูดแบบนี้”

“ครั้งนี้ไม่เหมือนครั้งก่อนๆ ฉันตั้งใจเลิกกับพี่เรย์จริงๆ แบบจริงจังด้วย เพราะฉันมีเป้าหมายใหม่” คำพูดประโยคนี้เรียกความสนใจให้กับดลฤดีมาก หล่อนรีบนั่งข้างเพื่อนทันที

“เป้าหมายใหม่ ใคร”

“พี่เมฆไง” ดลฤดีนึกชื่อเล่นคนชื่อนี้ ก่อนที่หน้าคนนึกจะเคลือบด้วยความตกใจ

“พี่เมฆ พี่ชายแกเนี่ยนะ”

“ก็ใช่น่ะสิ แกก็รู้ว่า พี่เมฆ
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • นางบำเรออุ้มรัก   Chapter 30

    Chapter 30ผ้าขนหนูหมาดน้ำถูกเช็ดไปบนดวงหน้าณัฐรวีอย่างเบามือ คนที่เช็ดหน้าให้คนเป็นลมคือเมฆา ขณะที่เช็ดใบหน้าณัฐรวี เขาได้พินิจมองหน้าหล่อนไปด้วย เมฆาจำภาพครั้งแรกที่เจอณัฐรวีได้ดีไม่มีลืม วันนั้นณัฐรวีส่งยิ้มให้เมฆา และยื่นพวงกุญแจตุ๊กตาหมีตัวเล็กให้กับเขาเป็นของขวัญในวันพบหน้า เมฆารับมันไว้ก่อนปาใส่หน้าณัฐรวี โดยไม่สนใจว่าการกระทำของตนเองจะนำพาความเสียใจมาให้ผู้ให้แค่ไหน เขาแสดงความไม่เป็นมิตรในครั้งแรกที่พบหน้า ทว่าในตอนค่ำวันเดียวกัน พวงกุญแจตุ๊กตาหมีถูกคล้องอยู่บนลูกบิดประตูห้องนอนเมฆา เจ้าของห้องมองมันนิ่ง ก่อนหยิบมันเข้าไปในห้องนอน เปิดลิ้นชักหัวเตียงชั้นล่างสุดก่อนโยนพวงกุญแจตุ๊กตาหมีเข้าไปในนั้น แล้วปิดลิ้นชัก เก็บมันไว้ตั้งแต่นั้นจนถึงตอนนี้ “ถ้าเธอไม่ใช่ลูกของรดีก็คงดี” เมฆาพูดกับตัวเองประโยคนี้หลายครั้ง “ในเมื่อเธอคือลูกของรดี เธอก็ต้องรับกรรมที่แม่เธอทำไว้กับครอบครัวฉัน” “มันเป็นไง ตายหรือยัง” เสียงของกิ่งโพยมดังขึ้น หน้าตาคนพูดเรียบตึง “จะไปเช็ดหน้าให้มันทำไม ปล่อยให้มันนอนอย่างนั้นแหละ เป็นลมเองได้ก็ตื่นเองได้...สำออย”เมฆาไม่ได้พูดตอบโต้ เขาเช็ดหน

  • นางบำเรออุ้มรัก   Chapter 29

    Chapter 29 เมฆามองรถยนต์ที่จอดหน้าบ้านอย่างสงสัย รถคันนี้ไม่ใช่รถยนต์บ้านของตน และไม่ใช่รถบ้านใกล้เรือนเคียงที่มักมาเยี่ยมเยียนกิ่งโพยมและเนาวรัตน์ แต่เป็นรถยนต์สปอร์ตคันหรูที่เขารู้ราคาดีว่า สูงถึงหลักสิบล้าน “รถใครจอดหน้าบ้าน” เมฆาถามเย็นที่กำลังเดินถือถังน้ำออกมานอกบ้าน “รถคุณเดย์ค่ะ” คนได้รับคำตอบถึงบางอ้อ ที่แท้คือรถของภารดรเพื่อนสนิทภูริภัทร ที่พักนี้มาบ้านเขาบ่อยครั้ง ซึ่งเขาก็รู้ดีว่า มาทำไม “รวีอยู่ไหน” “อยู่เรือนกล้วยไม้ค่ะ คุณเดย์ก็คงอยู่ด้วย เพราะตามรวีไปตั้งนานแล้วค่ะ” เมฆากำลังเบี่ยงเท้าเดินไปยังเรือนกล้วยไม้ ทว่าเสียงของกิ่งโพยมดังขึ้นขัดจังหวะเสียก่อน “จะไปไหนเมฆ” กิ่งโพยมถาม มองหน้าหลานชาย “ไปเอาของที่รถครับ” เมฆาปดคนเป็นย่า เพราะไม่อยากให้อีกฝ่ายรู้ว่า ตนกำลังรู้สึกเช่นไร “ปลัดถนอมฝากชาจีนมาให้คุณย่าครับ” “ก็ไปหยิบมาสิ แล้วรีบเข้ามาในบ้าน ย่าทำน้ำกุหลาบไว้รอ กินเย็นๆ ชื่นใจดี”กิ่งโพยมพูด ยืนมองเมฆาที่เดินไปยังรถยนต์ของตน หยิบของในรถออกมา เมฆาจึงเปลี่ยนความตั้งใจไปเรือนกล้วยไม้ ก้าวเท้าเด

  • นางบำเรออุ้มรัก   Chapter 28

    Chapter 28“นังรวี” เสียงเรียกชื่อคนกำลังสวดมนต์ดังทั่วทั้งห้อง เจ้าของเสียงเดินมาจิกเส้นผมณัฐรวี กระตุกจนหน้าแหงนหงาย“โอ๊ย!” ณัฐรวีร้องเจ็บ “คุณย่า รวีเจ็บค่ะ”“เจ็บสิดี ฉันชอบ” กิ่งโพยมกระตุกมือที่กำเส้นผมณัฐรวีหลายครั้ง คนถูกกระทำเจ็บแต่ก็ไม่กล้าทำอะไร ได้แต่ดึงมือหญิงชราไว้“คุณแม่คะ พอเถอะค่ะ รวีกำลังสวดมนต์อยู่นะคะ ทำอย่างนี้มันบาปนะคะคุณแม่” เนาวรัตน์ที่กำลังเดินลงไปชั้นล่าง มองเห็นเหตุการณ์พอดี นางจึงเข้าห้ามปราม “ปล่อยให้รวีสวดมนต์ต่อเถอะค่ะ”เรื่องณัฐรวีเข้ามาสวดมนต์ในห้องพระ เป็นเรื่องที่คนในบ้านต่างรู้ดี และเป็นเรื่องที่เนาวรัตน์กับเมฆาไม่เคยต่อว่าหรือคิดยุ่ง จะมีแค่กิ่งโพยมคนเดียวที่ไม่สนใจบาปบุญคุณโทษ หาเรื่องทำร้ายณัฐรวีได้ทุกเวลา“เดี๋ยวนี้เธอเข้าข้างมันเหรอ” กิ่งโพยมหันมาโวยใส่ลูกสะใภ้ด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ“ไม่ใช่อย่างนั้นค่ะคุณแม่ รัตน์เห็นว่ารวีกำลังสวดมนต์อยู่ เราก็ไม่ควรไปขัดให้เป็นบาปติดตัว รอให้รวีสวดมนต์เสร็จก่อนจะดีกว่าค่ะ” เนาวรัตน์ให้เหตุผล แต่มีหรือที่กิ่งโพยมจะยอม“แต่ฉันต้องการตบหน้ามันตอนนี้” ว่าแล้วก็ตบหน้าณัฐรวีอย่างไร้เหตุผลไปหนึ่งฉาด เนาวรัตน์เข้าใจอา

  • นางบำเรออุ้มรัก   Chapter 27

    Chapter 27ลูกบิดประตูห้องชุดในคอนโดสุดหรูกลางเมืองหลวงถูกทำงานด้วยมือเรียวสวยของว่าที่แพทย์หญิงดลฤดีหรือเปิ้ล เพื่อนสนิทของเจ้าของห้อง พอก้าวเข้ามาไม่กี่ก้าวก็เห็นแก้วตานั่งหน้าตาบึ้งตึงอยู่บนโซฟา “หน้าตาแบบนี้ทะเลาะกับพี่เรย์อีกล่ะสิ” ดลฤดีคาดเดา “รู้ดี” แก้วตาตอบกลับ “ฉันเลิกกับพี่เรย์แล้ว” “จริงดิ เลิกๆ รักๆ เหมือนเดิมหรือเปล่า ฉันเห็นแกกับมันเลิกกันตั้งหลายครั้งแล้ว เลิกไม่ขาดซะที”เรย์หรืออัครพล ลูกชายเจ้าของตลาดใหญ่ย่านรังสิต เขาเป็นคนรักของแก้วตาที่คบหากันมานานร่วมสองปี รักๆ เลิกๆ อยู่หลายครั้ง แต่ไม่มีครั้งไหนจริงจังสักครั้ง “ครั้งนี้เลิกจริง” “ครั้งที่แล้วก็พูดแบบนี้” “ครั้งนี้ไม่เหมือนครั้งก่อนๆ ฉันตั้งใจเลิกกับพี่เรย์จริงๆ แบบจริงจังด้วย เพราะฉันมีเป้าหมายใหม่” คำพูดประโยคนี้เรียกความสนใจให้กับดลฤดีมาก หล่อนรีบนั่งข้างเพื่อนทันที “เป้าหมายใหม่ ใคร” “พี่เมฆไง” ดลฤดีนึกชื่อเล่นคนชื่อนี้ ก่อนที่หน้าคนนึกจะเคลือบด้วยความตกใจ “พี่เมฆ พี่ชายแกเนี่ยนะ” “ก็ใช่น่ะสิ แกก็รู้ว่า พี่เมฆ

  • นางบำเรออุ้มรัก   Chapter 26

    Chapter 26“โอ๊ย...คุณเมฆ...คุณเมฆ”ช่องทางนั้นค่อยๆ ขยายกว้างรับความยิ่งใหญ่ที่แทรกเข้ามา ณัฐรวีเจ็บตามประสาครั้งแรก รู้สึกอึดอัด ตื่นเต้นและยังคงความกลัว หล่อนไม่ใช่สาวไร้เดียงสาถึงไม่รู้ว่า ช่องทางนี้สามารถร่วมรักได้ แต่ไม่คิดว่าจะเกิดขึ้นกับตัวเองเมฆาเหมือนจะรู้ว่าสาวใต้ร่างรู้สึกเช่นไร เพราะเขาเองก็รู้สึกเจ็บร้าวเช่นกัน เมฆาก้มหน้าเชยชมทรวงอกสล้างสองดอก สลับดูดดื่มสร้างความกระสัน ชักนำความรู้สึกของหล่อนให้อยู่ที่ความสยิวซ่าน ค่อยๆ ดันกายแกร่งช้าๆ ไม่รีบร้อน ชักเข้าชักออกสร้างความคุ้นเคยไปในที ไม่เพียงแค่กระตุ้นอารมณ์หล่อนส่วนบนเท่านั้น นิ้วมือใหญ่สะกิดเร็วๆ ตรงอัญมณีเม็ดน้อยไปพร้อมกัน ความเจ็บปวดที่ณัฐรวีได้รับบรรเทาลง ถูกความกระสันเสียวเข้าแทนที่“โอ้...พระเจ้า...แม่งเอ๊ย” เขาสบถออกมาอย่างสุดจะกลั้น เมฆาอธิบายไม่ถูกว่า ตนรู้สึกเช่นไร รู้แค่ว่า ช่องทางที่เขากำลังบุกบั่นนี้ ทำให้หัวใจตนเต้นแรงและพองโต เลือดในกายเดือดพล่าน ความเสียวไหลเวียนไป

  • นางบำเรออุ้มรัก   Chapter 25

    Chapter 25เป็นความเจ็บปวดที่ค่อนข้างมากเนื่องจากรอยจ้ำแต่ละรอย เขาดูดเนื้อหล่อนแรงๆ ราวกับให้เจ้าของเนื้อตัวจำไว้ว่า อย่าทำให้เขาโกรธ และตามแรงโทสะที่สุมในจิตใจเมฆา ไม่เพียงแค่รอยจ้ำเท่านั้นที่ปรากฏบนตัวณัฐรวี รอยฝ่ามือใหญ่ทับซ้อนอยู่บนภูเขาลูกย่อมที่เขาทั้งบีบและขยำมันมือ ไม่กลัวว่าอวัยวะที่เขาจับต้องจะบอบช้ำ เขาทำตามอารมณ์ ทำตามความรู้สึกย้อนแย้งในใจ “อา...คุณเมฆ...ระ...รวีเจ็บ...อา”ณัฐรวีระบายเสียงคราง น้ำตาไหลริน เวลานี้หล่อนเจ็บระบมไปทั่วสรรพางค์กาย โดยเฉพาะดอกไม้งามร้อนฉ่าและชอกช้ำไปกับแรงกำลังดุจช้างสารของเมฆา เขาสอดประสานกายรุนแรงไม่ผ่อนปรนจังหวะตั้งแต่เริ่มต้น จนถึงตอนนี้เรี่ยวแรงเขาก็ไม่ถดถอย ดูเหมือนว่ากำลังกายจะเพิ่มมากขึ้นทุกขณะด้วยซ้ำไป มือเขาไม่ใช่ว่าจะอยู่นิ่งเฉย กอบกุมทรวงอกแรงๆ เคล้นหนักๆ ขยำขยี้ราวกับว่า สิ่งที่ตนจับต้องอยู่ไม่มีชีวิต“นั่นแหละที่ฉันต้องการ เธอจะได้จำใส่หัวไว้ว่า อย่าคิดไปจาก

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status