ตอนที่ 13 เอริคไม่ได้รุนแรงกับเธอเพราะเธอไม่ได้ดิ้นขัดขืน

เอริคละมือออกจากข้อมือเล็กนั้น เคลื่อนมาลูบไล้เรือนร่างเปลือยของคริสตี้ ผิวเธอนุ่มมือจริงๆ ถึงเธอติดจะผอมไปสักหน่อย เอริคไม่ได้รุนแรงกับเธอเพราะเธอไม่ได้ดิ้นขัดขืนอะไรเลย และตอนนี้เหมือนเธอจะเคลิบเคลิ้มไปกับสัมผัสของเขา เอริคละใบหน้าออกมาปล่อยริมฝีปากของ  คริสตี้ให้เป็นอิสระ จมูกโด่งเป็นสันดอมดมสูดกลิ่นสาวจากลำคอเรียวเล็กนั้น เขาเลื่อนใบหน้าลงต่ำมาเรื่อยๆ ปากหยักครอบครองยอดเกสรสีชมพูนั้นร่างเล็กสั่นสะท้านขนอ่อนลุกชัน คริสตี้สับสนเธอไม่รู้ว่าเธอควรจะต่อต้านและดิ้นรนไม่ให้ใครก็ไม่รู้ตอนนี้หยุด และอย่าทำแบบนี้กับเธอ แต่ร่างกายเธอกลับทำตรงกันข้ามเมื่อความรู้สึกที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน เธอไม่รู้จักมันเลย แต่มันกำลังทำให้ร่างกายของเธอตอบสนองกลับอย่างเต็มใจ

            “อ้าร์สสส....” เสียงครางดังออกมาจากคอที่แดงเล็กน้อยที่เกิดจากการดูดดื่มจากสัมผัสก่อนหน้านี้ เอริคดูดเลียยอดเกสรนั้นอย่างที่เขาเองก็หลงลืมไปชั่วขณะว่าเขามาทำอะไรที่นี่กันแน่ ความอ่อนโยนที่มากด้วยประสบการณ์ของเขาทำให้คริสตี้ตอบรับสัมผัสนั้นอย่างเต็มใจ แบบที่ทั้งสองไม่รู้ตัวว่าทำอะไรอยู่ตอนนี้กันแน่

            เอริคหยุดการกระทำของตัวเองทันที เมื่อเสียงครางเล็กๆนั้น ย้ำเตือนเขาว่าสิ่งที่เขากำลังจะทำไม่ใช่ความตั้งใจและเป้าประสงค์หลักที่เขาต้องการให้เกิดขึ้น เอริคหอบหายใจสายตายังตรึงอยู่ที่ใบหน้า ปาก และยอดเกสรของเนินอกที่ตอนนี้มีร่องรอยแดงเป็นจุดๆ จากการกระทำของเขา เอริคผละออกจากร่างเปลือยเปล่า เขาแกะผ้าที่พันข้อมือของคริสตี้ออกให้มือเธอเป็นอิสระ และเดินออกจากห้องนอนเล็กอย่างรวดเร็ว

            “ปัง!” เสียงประตูด้านนอกปิดตามหลังทำให้คริสตี้กลับมามีสติอีกครั้ง เธอดึงผ้าปิดตาเธอออกและเอาผ้าขนหนูมาพันร่างกายตัวเองด้วยมือและร่างกายที่สั่นเทา ใบหน้าเธอเปียกชื้นไปด้วยเหงื่อและน้ำตา เนคไทที่ตอนนี้อยู่ในมือเธอ สายตามองเนคไทสีเข้มและเธอก็เหลือบเห็นห่อพลาสติกที่ยังไม่ถูกแกะข้างๆ หมอนที่เธอหนุนอยู่

            คริสตี้สับสน มันเกิดอะไรขึ้นกับเธอแล้วใครกันที่เป็นเจ้าของเนคไท ราคาแพงเส้นนี้และห่อพลาสติกในมือเธอ เป็นบุญของเธอแล้วใช่มั้ยที่เขาเปลี่ยนใจไม่ทำสิ่งที่เขาข่มขู่เธอไว้ คริสตี้ก้มมองเรือนกายของตัวเอง รอยที่เขาคนนั้นทิ้งไว้มันยังอยู่ และความรู้สึกเมื่อกี้นี้ด้วย “ใคร?” คือสิ่งที่ คริสตี้ตั้งคำถามกับตัวเอง

เมแกน ลูเธอร์

            “ไป” เอริคเอ่ยบอกกับเดธ เมื่อเขาก้าวขึ้นมาบนรถเบาะหลังด้านคนขับ เดธทำตามคำสั่งและลอบมองกระจกมองหลัง เอริคคิ้วขมวด กรามหนาขบกันแน่นใบหน้าบ่งบอกถึงความเครียดอย่างชัดเจนในสายตาของเดธ ‘เกิดอะไรขึ้น’ เดธอดคิดอยู่ในใจเงียบๆ แน่นอนว่าเขาคงไม่กล้าถาม

            Grrrr Grrrr  เอริคหยิบโทรศัพท์ออกมา หน้าจอแสดงภาพผู้ที่โทร.เข้ามา

            “โนอาห์”

            “เฮ้!!!…เกิดอะไรขึ้นเสียงนายฟังไม่ค่อยดีเลย” โนอาห์เอ่ยถาม

            “เปล่าไม่มีอะไร แค่มีเรื่องเล็กๆ กวนใจนิดหน่อย ว่าแต่มีอะไร?”

            “ฉันจะถามว่า ตอนนี้นายได้รับสัญญาณตำแหน่งของโทรศัพท์เครื่องนั้นเหรอยัง?” โนอาห์สอบถามเพื่อติดตามประสิทธิภาพสิ่งประดิษฐ์ของตัวเอง เพราะนี้ผ่านมาเกินยี่สิบสี่ชั่วโมงแล้ว หลังจากที่เอริคแจ้งให้เขาทราบเรื่องที่ถูกบุกรุกจากพนักงานทำความสะอาด

            “ยัง...คงจะด้วยสองเหตุผลที่นายบอมา คือ ระบบเครื่องยังไม่เปิดกับมันเดินทางไปไกลเกินกว่ารัศมีที่เครื่องของเราจับได้” โนอาห์รับคำโดยที่สายตาเขามองไปที่หญิงสาวในชุดบิกินี่สีแดงที่ปกปิดสิ่งสวยงามของเธอคนนั้น โนอาห์กล่าวลาจบบทสนทนากับเอริค เมื่อสาวเซ็กส์ซี่คนนั้นเดินมาหาเขา

            “ไปเล่นน้ำกันดีกว่า” เสียงสาวเซ็กส์ซี่ในชุดบิกินี่สีแดงนั้น กล่าวชวน โนอาห์ที่สวมเพียงกางเกงขาสั้นของผู้ชายที่ไว้สำหรับเล่นน้ำที่หาด    ไมอามี่ สาวเซ็กส์ซี่คนนั้นลูบไล้ให้นิ้วมือเคลื่อนไปมาบนแผ่นอกกว้างกล้ามเนื้อแน่นแข็งแรงของโนอาห์ ผู้ซึ่งมีผิวเนียนละเอียดแบบสายพันธ์คนเอเชีย รูปร่างเขาไม่ได้ใหญ่แบบชาวตะวันตก แต่เขาก็มีรูปร่างที่สวยงามแบบชายชาวเอเชียที่รู้จักและดูแลรูปร่างของตนให้ดูดีทั้งยามสวมใส่เสื้อผ้าและไม่ใส่อะไรเลย เมื่อมันต้องเปิดเผยต่อสาวๆ เซ็กส์ซี่เหมือนอย่างเธอตรงหน้านี้ ที่เป็นอีกหนึ่งในหลายๆ คนที่โนอาห์มีในสต็อค

            โนอาห์ยิ้มเป็นการรับไมตรีของสาวเซ็กส์ซี่คนนี้ เขาเดินโอบเอวคอดของเธอเดินไปยังหาดทรายที่มีผู้คนมากมายมาท่องเที่ยวและเล่นน้ำ

           “โนอาห์!...โนอาห์...หยุดเดี๋ยวนี้นะ!!!” เสียงตะโกนมาจากไกลๆ ทำให้โนอาห์หยุดเดินและหันไปตามเสียงเรียกนั้น แต่!...

            “เฮ้ย!…/…จับไว้ที” โนอาห์ร้องเสียงหลง เมื่อเขาหันไปพร้อมกับสิ่งมีชีวิตสี่ขาตัวเล็กวิ่งฝ่าผ่านผู้คนมายังทางเขา พร้อมกับเสียงหญิงสาวที่ตะโกนและวิ่งตามเจ้าสี่ขาพันธ์บีเกิ้ล(Beagle) และมันก็กระโดนใส่โนอาห์ที่สองแขนเขาต้องกางออกเพื่อรับมัน และเจ้าบีเกิ้ลก็หยุดวิ่งในอ้อมแขน