ตอนที่ 14 เมแกน ลูเธอร์

“เฮ่อ เฮ่อ ขอบ...คุณ...” เมแกนกล่าวขอบคุณทั้งๆ ที่ยังหอบหายใจ เมื่อเธอแอบเอาเจ้านี้มาที่หาดและมันก็ดันหลุดจากกระเป๋าที่เธอใส่มันมาอย่างไม่ทันตั้งใจและตั้งตัว ด้วยที่มันยังเด็กและตื่นคนตื่นสถานที่ มันเลยออกวิ่งด้วยความตกใจ

            เมแกนยื่นแขนไปดึงมันคืนมาจากผู้ใจดี และทันทีที่มันเข้ามาสู่อ้อมกอดของเมแกนคนที่มันคุ้นเคยมันแลบลิ้นมาเลียหน้าเลียคอเมแกนอย่างดีใจ ทำให้เรียกเสียงหัวเราะของเมแกนออกมาอย่างโล่งอก

            “โนอาห์ หยุด หยุดได้แล้ว”

            “มัน ชื่อ อะไร นะ ?” โนอาห์ย้ำถามชื่อเจ้าสี่ขาที่ตอนนี้ซุกหน้าเข้าหาหญิงสาวตรงหน้าเหมือนกำลังเอ่ยเรียกชื่อมันมากกว่าจะเอ่ยถึงเขา

            “ขอบคุณอีกครั้ง...เมื่อกี้คุณถามว่ามันชื่ออะไรใช่มั้ย?” โนอาห์พยักหน้าใช้สายตาไม่เป็นมิตรมองเมแกนและเจ้าบีเกิ้ลสลับกัน “...เจ้านี้มันชื่อโนอาห์...น่ารักใช่มั้ยล่ะ?” เมแกนที่ให้ความสนใจเจ้าบีเกิ้ลมากกว่าชายหญิงตรงหน้าเธอ ที่ฝ่ายหญิงมองเมแกนอย่างไม่พอใจ

            “เธอนี้มัน...” โนอาห์ยกมือชี้นิ้วไปที่เมแกน ด้วยอารมณ์ความไม่พอใจ โนอาห์เดินหนีไปจากตรงนั้นทันที ด้วยความรู้สึกที่หมดอารมณ์จะเล่นน้ำทะเลกับสาวเซ็กส์ซี่ เจน คือชื่อเธอ มองเมแกนอย่างไม่พอใจเช่นกันและ..

            “โนอาห์ค่ะ...รอเจนด้วยค่ะ” เมแกนอ้าปากค้าง ตาค้างมองชายหญิงที่เดินหนีและวิ่งตามกันไปอย่างเหวอๆ เพราะเธอเข้าใจความไม่พอใจที่ผู้ชาย ที่ช่วยจับเจ้าโนอาห์(หมา) เขาก็ชื่อโนอาห์(คน) มันเกิดขึ้นได้อยู่แล้วความบังเอิญ

            “เจ้าโนอาห์ ที่แท้แกก็วิ่งมาหาพี่ชายแกนี้เอง...” เมแกนพูดยิ้มๆแบบขำๆ ความบังเอิญ และอุ้มเจ้าบีเกิ้ลกลับไปยังทางที่เธอวิ่งมา

           

            “เจน เธอกลับไปก่อนแล้วกันวันนี้ฉันไม่มีอารมณ์” โนอาห์บอกกับเจนสาวเซ็กส์ซี่ในชุดบิกินี่สีแดงที่วิ่งตามเขามา

            “แต่!…”เจนหยุดคำพูดของตัวเองทันที เพียงแค่โนอาห์เหลือบตา มองเธอ และเธอก็ฉลาดที่จะจากไปตามความต้องการของโนอาห์ในทันที

            โนอาห์ที่ไม่ใช่คนที่จะไม่พอใจอะไรง่ายๆ แต่ยายผู้หญิงคนนั้นกับเจ้าหมาที่ชื่อเดียวกับเขา ทำให้สุภาพบุรุษทรงเสน่ห์สไตล์เอเชียหงุดหงิดได้อย่างเหลือเชื่อ ใบหน้าไร้ซึ่งรอยยิ้มและความยินดี โนอาห์เปิดตู้เย็นหยิบกระป๋องเครื่องดื่มสีเหลืองฟองฟอด(เบียร์) ขึ้นดื่มเพื่อให้รสชาติขมนิดๆ กับความเย็นของมันลดอารมณ์เดือดพล่านให้บรรเทาลง โนอาห์นั่งลงบนโซฟาของบ้านพักริมหาดไมอามี่ทอดสายออกไปมองยังผืนท้องทะเลและผู้คนที่มาท่องเที่ยวทำกิจกรรมริมหาดอย่างสนุกสนาน แน่นอนที่ไม่ใช่เขาในตอนนี้...

ปลาดาว

            Grrrr Grrrr เอ็ดเวิร์ดชำเลืองมองโทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะ เขายื่นมือไปหยิบมันแต่เลือกที่จะปิดเสียงเรียกเข้าและคว่ำหน้าจอไว้ เพราะเดี๋ยวอีกไม่นานมันคงจะขึ้นบทความว่า ‘สายไม่ได้รับ แอนนี่ (7)’

            เอ็ดเวิร์ดตั้งใจไม่รับสายเรียกเข้าที่มาจากอนาสตาเซีย เพราะเธอทำให้เขาโกรธจริงๆ เป็นครั้งแรกในชีวิตของทั้งเขาและเธอ อนาสตาเซียหนีเขากลับฟิลาเดลเฟีย เพื่อไปช่วยลูส ลูเธอร์ ที่ถูกท่านอดัมกักตัวไว้ และตอนนี้เธอกำลังถูกส่งตัวไปอยู่กับคุณปู่(พีท)และคุณย่า(หนูนา)ที่ซอลท์ เลค ซิตี้ สักพัก ตามความต้องการของท่านอดัมที่ไม่ต้องการให้ลูส ลูเธอร์ เข้าใกล้เธอ เอ็ดเวิร์ดลุกจากเก้าอี้ในห้องทำงานและเดินออกจากห้องไปโดยตั้งใจทิ้งโทรศัพท์ไว้ที่นี่เมื่อเสียงเรียกเข้าดังอีกครั้ง และเดี๋ยวไม่นานคงจะมีบทความขึ้นแสดงที่หน้าจอเขา ‘สายไม่ได้รับ แอนนี่ (8)’

            “แอนนี่” อนาสตาเซียหันไปตามเสียงเรียกที่สนามบินนานาชาติซอลท์ เลค ซิตี้

            “คุณย่า” อนาสตาเซียโผเข้ากอดหนูนาและพีทปู่ของเธอที่มารับหลานสาวเพียงคนเดียว และเมื่อมาถึงที่ที่ทุกคนเรียกว่าบ้าน อนาสตาเซียเดินแยกไปเพราะที่นี่มีอาณาเขตกว้างใหญ่ แน่นอนว่าทุกอาณาบริเวณปลอดภัย

            “แอนนี่ เป็นอะไรเหรอเปล่าจ๊ะ” หนูนาถามหลานสาวอย่างเป็นห่วง  เพราะอนาสตาเซียไม่ได้เสียใจที่ต้องมาที่นี่ แต่เธอมีเรื่องกลุ้มใจอื่นอยู่แน่นอน

            “คุณย่า เอ็ดเวิร์ด เอ็ดเวิร์ด ไม่รับสายแอนนี่เลย...ฮืออออ”        อนาสตาเซียปล่อยโฮ!!!ออกมา ถึงแม้อนาสตาเซียดูภายนอกแล้วเธอจะเป็นหญิงสาวที่เข้มแข็งและเธอก็เป็นแบบนั้นจริงๆ มีคนเพียงไม่กี่คนบนโลกใบนี้จะทำให้เธอเสียน้ำตาได้ และหนึ่งในนั้นก็คือชายที่เธอเอ่ยชื่อมา “เอ็ดเวิร์ดต้องโกรธแอนนี่มากแน่ๆเลย...แอนนี่ไม่ชอบเลย คุณย่าบอกแอนนี่ทีว่าแอนนี่ต้องทำอย่างไร...ฮืออออ”

            หนูนาทำเพียงโอบกอดหลานสาวและลูบผมตามความยาวนั้นอย่างเข้าใจ เพราะตลอดเวลาอนาสตาเซียมักจะเชื่อฟังเอ็ดเวิร์ด ตั้งแต่เล็กจนโต     เอ็ดเวิร์ดอยู่เคียงข้างอนาสตาเซียมาโดยตลอด หนูนาทราบดีว่าสำหรับ   เอ็ดเวิร์ดแล้วอนาสตาเซียไม่ใช่เป็นเพียงแค่น้องสาว แต่อนาสตาเซียจะคิดว่าเอ็ดเวิร์ดเป็นมากกว่าพี่ชายเหรอเปล่า ก็ต้องให้เวลาและหัวใจของเธอเป็นคนเลือกและตัดสินใจเอง