ตอนที่ 1 จับชู้คาเตียง (5)

แค่ได้ยินคำว่าถอนหมั้นจากปากพี่สาวที่ชิงชัง เปรมมิกาก็ลอบยิ้มสะใจ หัวใจลิงโลดระริกระรี้ ลืมสิ้นความเจ็บปวดที่ได้รับ แววตาปกปิดความยินดีที่ล้นออกมาไม่มิดอีกครา สวมเสื้อคลุมผ้าซาตินสีดำผูกเชือกที่เอวหลวม ๆ อย่างไม่รีบร้อน ที่โดนตบไปเมื่อกี้ถือว่าแลกมาด้วยการทำลายการหมั้นของพี่สาวได้สำเร็จ เจ็บตัวแค่นี้ถือว่าคุ้มค่าที่สุดแล้ว ใครจะสนกันว่าสุดท้ายแล้วเปรมาจะขู่ว่าอะไร ในใจได้แต่ลุ้นให้ทั้งคู่รีบจบความสัมพันธ์กันในคืนนี้เลย เธอจะได้เปิดตัวอย่างเป็นทางการสักที ใครมันจะอยากเป็นแค่ตัวสำรองกัน มีปากก็พูดไปว่าทนอยู่กับสถานะนั้นได้ แต่ความจริงตรงกันข้าม

เชื่อเถอะว่าการได้เสพสุข มีเซ็กส์ที่เร่าร้อนกับว่าที่พี่เขยเธอไม่เคยรู้สึกผิดต่อพี่สาวเลยสักวัน เรื่องราวดำเนินมาถึงจุดที่คาดหวังแล้วเธออยากฉลองเลยเสียด้วยซ้ำ เปรมมิกาแอ่นอกอวบอัดที่แสนภูมิใจถูยั่วแผ่นหลังชายคนรักอย่างไม่สนใจสถานการณ์อะไรอีกแล้ว เธอรู้ว่าผู้ชายหลง อ้อนนิด ๆ หน่อย ๆ เขาก็พร้อมคล้อยตาม เขายังเคยสัญญาว่าต่อให้แต่งงานกับพี่สาวเธอแล้วก็ไม่มีทางปล่อยมือจากเธอ นั่นหมายความว่าณัฐดนัยจะยังเลี้ยงดูเธอต่อไป ถ้ามันรู้ความจริงนี้เข้าต้องกระอักเลือดออกมาบ้างแหละ คอยดูเถอะ รอให้ทุกอย่างมันลงตัวมากกว่านี้ก่อนเธอพูดแน่

ยิ่งคิดเปรมมิกาก็ยิ่งได้ใจ ทุกครั้งที่ขึ้นเตียงเสพสวาทด้วยกันไม่มีครั้งไหนที่เธอจะไม่ปรนเปรอสวาทแบบถึงอกถึงใจ เพราะเจตนาคือต้องการให้เขาไปไหนไม่รอด หลับตาก็เอาแต่เฝ้าคิดถึงตนเอง คืนนี้เธอก็รั้งเขาไว้ไม่ให้ไปหาเปรมา แค่เป่าหู ออดอ้อนไม่กี่คำว่าที่พี่เขยก็แพ้ทาง แล้วก็เป็นเธออีกที่จงใจให้มาเห็นเหตุการณ์นี้

เปรมมิกาถูกมารดาตามใจมาตั้งแต่เด็กจึงไม่เคยเห็นหัวใคร ชอบเป็นที่ 1 ไม่ต้องการเป็นที่ 2 รองจากใคร อะไรที่ทำให้พี่สาวที่เพิ่งรู้ว่ามีตัวตนอยู่บนโลกเมื่อไม่กี่ปีมานี้เสียใจได้เธอไม่เคยลังเลที่จะทำมันเลย แต่เธอไม่เคยทำได้สำเร็จ มันก็ยิ่งแค้น เธอเป็นลูกรักของแม่ ในขณะที่นังเปรมาไม่ใช่ มีเรื่องนี้เรื่องเดียวที่ทำให้เธอรู้สึกเหนือกว่ามาตลอด

ไม่เคยอยากให้มันโดดเด่นกว่า อยากให้มันยิ่งอยู่ยิ่งแย่มาก ๆ ในสายตาทุกคน อยากเอาเท้าบดขยี้กดมันให้ต่ำจมดิน อยากให้มารดาควบคุม บงการชีวิตของนังเปรมาให้เป็นไปตามทิศทางที่เธอกำหนด แต่มันหัวแข็ง และเอาตัวรอดเก่งเกินไป ไต่บันไดขึ้นไปสู่ดาวอย่างราบรื่นจนได้ เรื่องคืนนี้ก็ดันผิดคาดไปหมดมันไม่ร้องไห้ฟูมฟาย เสียใจจนเป็นบ้า แต่มีสติตอบโต้ น้ำตาสักหยดก็ไม่มีให้เห็น มันไม่ใช่มนุษย์ปกติ

“เรื่องหมั้นฉันจะให้ทนายจัดการ!”

“ผมไม่เห็นด้วย ครอบครัวผมต้องไม่ยอมแน่ ๆ”

ณัฐดนัยได้สติ หน้าเครียดขรึม ยอมรับความจริงข้อนี้ไม่ได้ ขยับตัวห่างจากเปรมมิกาเพื่อจะเข้าหาคู่หมั้นสาวที่เขาเพิ่งสังเกตเห็นว่าเธอสวย และโดดเด่นแค่ไหนในชุดออกงานค่ำคืนนี้ เขามองตาลอยเผลอกลืนน้ำลายลงคอโดยไม่รู้ตัว เปรมายิ้มเยาะให้ท่าทางตกตะลึงที่มาล่าช้าเหลือเกิน มือที่กำหมัดไว้แน่นคลายออกก่อนจะสะบัดใส่ใบหน้าที่เคยหลงชื่นชมไปว่าหล่อสะอาดอีกครั้งจนอีกฝ่ายหน้าหันเลือดไหลซึมมุมปากออกมาอีก

“นั่นมันเรื่องของคุณ และครอบครัวคุณ ไม่เกี่ยวกับฉัน!”

กลิ่นราคะเน่าเฟะน่าขยะแขยงของคนชั่วที่เสพสมกันไปตั้งเท่าไรเธอไม่อยากอยู่สูดดมนาน เพราะกลัวจะเสียสุขภาพ กว่าณัฐดนัยจะรู้ตัว คู่หมั้นที่กำลังจะกลายเป็นอดีตไปจริง ๆ ก็เดินสับขาบนรองเท้าส้นสูงแบบสง่างามจากไปแล้ว เขารีบก้าวเท้าตามไป ทิ้งเปรมมิกาที่ร้องเรียกอย่างเอาแต่ใจไว้ด้านหลังอย่างไม่ไยดี ถ้ามัวแต่สนใจชู้รักสถานะเขากับคู่หมั้นก็ไร้หนทางที่จะกลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้ว ตอนนี้เธออาจจะแค่โกรธมาก ไม่แน่ว่าตามง้อหน่อย ใจอาจอ่อนยอมกลับมาคืนดี