CHAPTER 13 กอดเมียตัวเองผิดตรงไหน

มิณไอริณกับเทวัญนัดพบกันเพื่อถามความคืบหน้าของเรื่องที่หญิงสาวตกน้ำ แต่ป่านนี้ก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะเจอคนร้าย

“ไอริณศัตรูรอบด้านไม่รู้ไปขัดขาใคร”

“ตอนนั้นก็มีแต่ไอ้แพทนะที่เกลียดไอริณ” เทวัญปักใจเชื่อว่ายังไงแพนธารินต้องเป็นร้าย

“เขาจะกล้าทำถึงขนาดนั้นเลยเหรอคะ”

“ไม่แน่นะตอนนั้นมันบีบบังคับไอริณทุกทาง เรื่องที่มันจ้างคนไปข่มขืนเราก็เลวพอแล้ว เสียดายไม่มีหลักฐานเอาผิด”

หญิงสาวคิดตามเรื่องนี้เป็นใครไปไม่ได้นอกจากแพนธาริน ที่เกลียดภรรยาตัวเองเข้าไส้ เขาใจร้ายถึงขั้นจ้างคนมาข่มขืนให้ตายทั้งเป็น เรื่องที่ผลักเธอตกน้ำก็คงไม่ใช่เรื่องยากที่จะกำจัดเธอ

“ขอบคุณนะคะที่มาส่งไอริณ”

“เบลท์น่าจะเสียพี่ปลดให้” เทวัญโน้มตัวมาช่วยปลดเบลท์ หากใครผ่านเข้ามาคงเข้าใจผิดว่าทั้งสองกำลังจูบกัน แต่ทุกอย่างไม่ได้เป็นแบบนั้นเลย

แพนธารินเห็นเทวัญจูบแก้มของมิณไอริณ เขาจึงโมโหมากรีบเขาไปเปิดประตูรถแล้วลากหญิงสาวออกมา เขาด่าทอหญิงสาวที่ทำตัวไร้ค่า

“อะไรของคุณ”

“ร่านยังไม่หย่ากับฉันแต่ยอมให้มันจูบแล้วเหรอ ไปไหนมา ถึงกลับเอาป่านนี้!” เขาไม่คิดเลยว่าผู้หญิงที่บอกรักเขาเช้าเย็นจะเปลี่ยนไปจนเขาแทบไม่รู้จัก

เธอโกรธแต่ไม่ตอบโต้คนเมาเพราะได้กลิ่นแอลกอฮอล์ออกมาจากตัวเขา เธอจึงรีบแยกตัวออกไปแต่เขาเข้าไปหาเรื่องมิณไอริณถึงในห้องนอน ทั้งสองปะทะคารมกันอีกครั้ง

“คนทำชั่วก็คิดได้แค่ว่า คนอื่นจะชั่วเหมือนตัวเอง”

“ฉันจะชั่วจะเลวก็ไม่เท่าเธอหรอก” เขาที่เมากรึ่มๆ เข้ามาคุกคามหญิงสาว จนเจ้าของห้องเริ่มหวาดหวั่น

“คุณจะทำอะไรออกไปจากห้องฉันอย่ามากอดสิ”

“กอดเมียตัวเองมันผิดไหน” ร้อยวันพันปีไม่เคยยอมรับว่าหญิงสาวเป็นเมีย “แต่งงานกันมายังไม่เคยแตะตัวเลย ขอค่าเสียเวลาชีวิตหน่อย”

“อร้าย ปล่อยนะคุณเมามากแล้ว”

แพนธารินทาบทับตัวลงมาเขาจับมือทั้งสองข้างหญิงสาวตรึงไว้เหนือศีรษะ ใบหน้าของเขาเข้ามาใกล้เรื่อยๆ จนเธอต้องหลับตาเพราะสู้แรงเขาไม่ได้

“อื้อ...” เขากดจูบเธออย่างไม่ปรานี ริมฝีปากของเขากดแนบแน่นกับริมฝีปากของเธอ ราวกับจะดึงความรู้สึกทั้งหมดของเธอออกมา

จากที่ขัดขืนเริ่มคล้อยตามเขา ขณะที่มือของเขาลูบคลำไปตามแผ่นหลังของเธออย่างปรารถนา กลิ่นหอมของผิวเนื้อที่ร้อนแรงของเธอทำให้เขารู้สึกคลั่ง ริมฝีปากสัมผัสกับลำคอของเธอ ราวกับจะกลืนกินเธอลงท้อง

มือหนาลูบไล้ไปที่ทรวงอกของเธอที่มีสิ่งขวางกั้น จนเขากระชากชุดสวยของหญิงสาวขาดติดมือ เขาปล่อยมือของเธอให้เป็นอิสระ

“ฮึก~ ปล่อยฉัน” เธอส่ายหน้าไปมาจนผมสยายเต็มหมอน หนีบขาไว้แน่นเพราะกลัวเขาจะรุกล้ำเข้ามา

“อืม...อยากได้ฉันเป็นผัวมากไม่ใช่เหรออย่ามาทำเป็นไม่เคยแถวนี้”

“ฮือ ไม่ใช่แบบนั้น...อ๊ะ” นิ้วมิของเขาเล่นกับปลายหัวนมอย่างชำนาญ

เขาจูบเธออีกครั้งไต่ลงมาที่ลำคอแบะเนินเนื้อหน้าอก รู้สึกกลิ่นหอมอ่อนๆ จากผัวเนื้อของเธอ แล้วปรับองศาริมฝีปากให้ครอบเต้านมดูดดึงจนเธอเปล่งเสียงคราง

“อื้อ อ๊ะ ปล่อยฉันไป...”

“ฉันคงไม่ต้องเร้าอารมณ์หรอกนะ เธอคงเคยมาแล้ว” เขาลุกไปจัดการสิ่งขวางบนร่างกาย มังกรร้ายผงาดต่อหน้ามิณไอริณ เขาจับเอ็นท่อนรูดขึ้นรูดลงนำมาจ่อที่ปากทางเข้า

“อย่าทำแบบนี้คุณแพทฉันไม่ต้องมัน”

“เยิ้มขนาดนี้ยังจะปฏิเสธ”

เขาไม่รอช้ารีบดันเอ็นร้อนเข้าไปเขาไปได้เพียงครึ่งทางเขาจึงหยุดนิ่งตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น เขามองจุดเชื่อมที่มีของเลวสีแดงไหลปนออกมา

“จะ เจ็บฉันเจ็บ” เธอรู้สึกเจ็บเหมือนร่างกายจะฉีกขาด

“ทำไมเธอถึงไม่เคย!” เขานิ้วหน้าเพราะความอึดอัดยามที่รูร่องกำลังบีบรัดตัวตนของเขาแน่น เขาดันเขาไปจนสุดและกดกายแช่ไว้แบบนั้น ปากหนาพรมจูบไปทั่วใบหน้าของเธอ

เมื่อทุกอย่างลงตัวเขาจึงเริ่มขยับสะโพกเข้าออกอย่างเชื่องช้า มันรู้สึกดีมากจนเขาไม่อยากปล่อยเธอไปไหนอีก ภรรยาของเขายังบริสุทธิ์ไม่เคยผ่านมือชายใดมาก่อน

เขากระแทกเข้าไปอย่างรุนแรงจนเตียงสั่นสะท้าน เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังก้องในห้อง ร่างกายของเธอสั่นสะท้านไปตามแรงของเขา ความรู้สึกเร่าร้อนแผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย เธอครางออกมาด้วยความสุขที่ท่วมท้น

“อืมมม อ๊า” เธอบีบรัดตัวตนของเขาแน่นจนชายหนุ่มครางเสียงกระเส่า

“อ๊า...ซี๊ดดด...ไม่ไหวแล้ว...” มือของเขาลูบไล้ไปทั่วร่างกาย ความรู้สึกเสียวซ่านแผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย เขากระแทกเข้าออกอย่างไม่หยุดหย่อน จนกระทั่งเขาปลดปล่อยน้ำกามเข้าไปในตัวของหญิงสาว

การปลดปล่อยกระแสธารออกมาทำให้รู้สึกถึงความสุขที่แผ่ซ่านไปทั่วทั้งตัว เขากอดเธอไว้แน่นรู้สึกดีจนบอกไม่ถูก

“อื้อ” ถึงจะไม่เคยมีอะไรกับคนอื่นแต่ความอุ่นที่แผ่ซ่านไปในท้องน้อย ทำให้หญิงสาวทุบที่แผ่นหลังของเขา เมื่อเขาไม่ยอมป้องกัน เธอเหนื่อยเกินว่าจะต่อว่าเขา

“ฉันต้องการมันอีก”

“อย่านะ อร้ายยย”

มิณไอริณไม่สามารถห้ามเขาได้ถูกแพนธารินจับพลิกตัวไปมา ไม่รู้ว่าเขาเสร็จกี่รอบแต่เธอหมดแรงตั้งแต่รอบแรก และผล็อยหลับไปปล่อยให้เขาเสพสุขกับร่างกายของเธอจนพอใจ

เสียงนกที่ดังอยู่ด้านนอกหน้าต่างมิณไอริณจึงเปิดเปลือกตาขึ้นมาในช่วงสายของอีกวัน แค่ขยับตัวไปร้าวไปทั้งร่างกาย เมื่อคิดถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นน้ำตาที่กักเก็บไว้ไหลออกมา

“ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วยไหนว่าจะหย่าแต่ทำไมถึงมานอนบนเตียงกับเขา”

แม้จะเสียใจแต่อะไรที่เสียไปแล้วไม่สามารถเอากลับคืนมาได้ มิณไอริณจึงลุกมาอาบน้ำแต่งตัวจะออกไปข้างนอกเพราะไม่กล้าสู้หน้าเขา

แอด

“แต่งตัวจะไปไหน” แพนธารินมองคนตัวเล็กที่นั่งแต่งหน้าไม่สนในสิ่งที่เขาถาม

“ฉันถามอย่ากวนประสาทหรืออยากโดนแบบเมื่อคืน” ได้ผลเมื่อเธอหันมามองหน้าเขา

“เมื่อคืนถือว่าฉันให้ทานหมา” ประสาทมาประสาทกลับไม่โกง

“ไอริณมันจะมากไปแล้วนะเมื่อคืนไม่เห็นปฏิเสธเห็นร้องว่าให้ฉันทำแรงๆ”

“พูดจบแล้วใช่ไหมหลีกไปด้วย” ไม่อยากพูดถึงเรื่องที่ผ่านมาขยันขยี้เหลือเกิน ผู้ชายอะไรปากก็ดีความจำเป็นเลิศทำอะไรไว้ดันจำได้ทุกอย่าง

“จะออกไปหาชู้อย่างมันใช่ไหม”

“คุณแพทฉันเบื่อที่จะเถียงกับคุณแล้ว”

“ได้ฉันแล้วบอกว่าเบื่อ ผู้หญิงใจง่าย”

เขาเข้ามาเขย่าตัวหญิงสาวคิดว่าพอตื่นเช้าจะมาคุยกับเธอดีๆ แต่คนตรงหน้าขยันยั่วประสาทเข้ามาก มือหนาบีบต้นแขนของเธอแน่น

“ฉันเจ็บปล่อย”

“ฉันไม่ปล่อยเธอไปไหน...คิดจะออกไปนัดพบชู้ไม่มีทาง!”

“ฉันหิวจะลงไปกินข้าว” คนอะไรคิดเองเออเองไปเสียทุกอย่าง

“ไม่ให้ลงไปฉันจะจับเธอขังไว้ไม่ให้เห็นเดือนเห็นตะวันเลย” แพนธารินเดินไปคว้ามือถือของหญิงสาวแล้วขว้างลงพื้นจนไม่เหลือชิ้นดี

“คุณทำอะไร”

“ต่อจากนี้เธอต้องฟังคำสั่งของฉัน และจำไว้ว่าฉันไม่หย่าอยู่แบบเกลียดๆ ไปจนตายนี่แหละ”

“อร้าย คุณมาเปิดประตูให้ฉันก่อนนะ”

หญิงสาวทุบประตูหลายครั้งเมื่อแพนธารินล็อกห้องจากทางด้านนอก เธอไม่สามารถติดต่อใครได้ หิวก็หิวเขาจะทรมานให้เธอตายไปเลยหรือ เป็นกังวลเรื่องเมื่อคืนเพราะเขาไม่ได้ป้องกัน เช้านี้จึงจะออกไปซื้อยาคุมฉุกเฉินแต่กลับถูกเขาจับขังเสียก่อน