ตอนที่8 ผู้ชายเจ้าเล่ห์

หลังจากวันที่แสนวุ่นวายจบลง ตอนนี้นินิวก็ขึ้นมาบนห้องของตัวเองแล้ว เธอยืนรอเลขาฯ ของออสตินมารับเขาเกือบครึ่งชั่วโมงกว่าอีกฝ่ายจะมาถึง พอขึ้นห้องมาได้ เธอก็ทิ้งตัวลงนอนบนโซฟาห้องนั่งเล่นทันที

รู้สึกว่าวันนี้เธอหมดพลังไปกับออสตินมากกว่าการไปเวิร์คช็อปวันสุดท้ายเสียอีก เขาเป็นผู้ชายที่ต่อปากต่อคำกับผู้หญิงเก่งและรู้จุดอ่อนของผู้หญิง วิธีการพูดจาของเขาก็น่ากลัว ปกติเขาไม่ต้องทำอะไร แค่หน้าหล่อ ๆ ของเขาก็ทำผู้หญิงติดกันตรึมแล้ว แต่ทว่ายิ่งเขาพูดเขาจะกลายเป็นคนมีเสน่ห์ขึ้นมาอีกเท่าตัว

ติ้ง!

เสียงแจ้งเตือนจากโทรศัพท์ที่ยังคงอยู่ในกระเป๋าสะพายของเธอดังขึ้น พอล้วงหยิบมาดูว่าใครเป็นคนส่งข้อความมาหาเธอ ก็ต้องถอนหายใจออกมาทันที เพิ่งห่างกันไม่ถึงหนึ่งชั่วโมงเขาก็ส่งข้อความมาหาเธอเสียแล้ว

ออสติน: ส่งรูป

พลันนิ้วเรียวก็ชะงักไปทันทีเมื่อเห็นว่าเขาส่งรูปมาหาเธอ ในหัวมันอดคิดไม่ได้ว่าเขาจะเป็นพวกโรคจิตส่งรูปของลับมาให้เธอดูเหมือนนิสัยทะลึ่งตึงตังของเขาหรือเปล่า เลยตัดสินใจไม่เปิดเข้าไปดู เพราะไม่ไว้ใจเขา

ติ้ง!

ออสติน: ไม่เปิดอ่าน?

ผู้ชายคนนี้จิตไม่ปกติไปแล้วแน่ ๆ เธอตัดสินใจวางโทรศัพท์ไว้และลุกขึ้นเดินเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำแทนที่จะเปิดอ่านข้อความของเขา แต่ทว่าเหมือนเธอจะคิดผิดที่ทำแบบนั้น เพราะทันทีที่เธอออกมาจากห้องน้ำ ก็ได้ยินเสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ดังขึ้นไม่หยุด

เมื่อหยิบขึ้นมาดู ก็เป็นเบอร์แปลกที่เธอไม่ได้เมมชื่อไว้ พอเธอไม่รับก็โทรเข้ามีรัว ๆ จนเธอตัดสินใจรับทันทีเพราะกลัวว่าจะเป็นที่บ้านมีเรื่องด่วนอะไรโทรมา

"ฮัลโหล"

(ทำไมเธอไม่อ่านข้อความฉัน)

พอได้ยินเสียงปลายสายเท่านั้นแหละ เธอแทบอยากจะเขวี้ยงโทรศัพท์ออกไปให้ไกล อุตส่าห์คิดว่าเป็นใครโทรมาเพราะเรื่องเดือดร้อนอะไรหรือเปล่า ที่ไหนได้ออสตินโทรมาแค่เพราะว่าเธอไม่อ่านข้อความเขา

"นายบ้าไปแล้วหรือไง โทรมาแค่เพราะว่าฉันไม่อ่านข้อความเนี่ยนะ ปัญญาอ่อนมาก"

(แล้วทำไมเธอไม่อ่าน บอกแล้วใช่ไหมว่าถ้าเธอไม่อ่านฉันจะโทรมากวนเธอทั้งคืน)

"นายบอกตอนไหน ฉันจำได้ว่าที่นายบอกจะโทรมากวนทั้งคืนคือฉันไม่ให้ไลน์นาย แต่ฉันก็ให้ไปแล้วไง"

(เหมือนกันนั่นแหละ ฉันอุตส่าห์ส่งรูปไปให้เธอ แค่เปิดอ่านสักนิดจะเป็นอะไร)

น้ำเสียงน้อยใจเหมือนตอนอยู่ในรถ ทำให้นินิวถอนหายใจออกมา ไม่รู้ว่าเขาจะขยันน้อยใจอะไรนักหนา ทั้งที่เราสองคนเป็นแค่เพื่อนกัน

"ถามจริงเถอะ นายมีเวลาว่างมาล้อเล่นเรื่องพวกนี้ด้วยเหรอ ไม่ใช่ว่าต้องทำงานทำการอะไรหรือไง วันนี้ฉันก็เห็นนายไปนั่งเฝ้าผู้หญิงทั้งวัน"

(ตอนนี้มันกี่โมงแล้วนิว ที่เธอยังไล่ให้ฉันไปทำงานอยู่อีก)

"งั้นปกติเวลานี้ นายทำอะไร"

(ถ้าตอนอยู่อเมริกาก็ไปทำงานไง)

"แล้วหลังจากกลับมาล่ะ"

(ฉันไปอยู่อเมริกามาแปดปีแล้วนะ เพื่อนฝูงที่นี่นอกจากเธอกับโมนา ฉันก็ไม่เจอใครอีก ยังไม่ได้บอกใครด้วยว่ากลับมาแล้ว)

เหตุผลที่เขาเอ่ยขึ้นมา มันฟังดูน่าเชื่อถือก็จริง แต่คาสโนว่าตัวพ่อแบบเขา เธอก็ยังเชื่อไม่ได้อย่างสนิทใจ

"ถามตรง ๆ นะ ตอนนายอยู่เมืองนอกนายไม่มีแฟนเหรอ นายไปอยู่ที่โน่นตั้งหลายปีนะ"

(ไม่มี)

"โกหก คนแบบนายนะเหรอจะไม่มีผู้หญิง ขนาดตอนเรียนมอปลาย นายยังควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าเลย ไม่ว่าจะเป็นรุ่นพี่ รุ่นน้อง นายก็รวบหมดทุกคน"

(เธอถามถึงแฟนไม่ใช่เหรอนิว ถ้าแฟนฉันไม่มีจริง ๆ)

"แล้วพวกผู้หญิงที่นายควง นายให้คำนิยามกับพวกเธอว่าอะไรติน"

จากตอนแรกที่เธอกำลังยืนอยู่ข้างเตียง แต่ทว่าพอบทสนทนาเริ่มยาวขึ้น ก็ทิ้งตัวลงนอนและหยิบผ้าห่มมาคลุมกายทันที

(คู่นอน)

"เหอะ"

(เธออยากรู้เองนะนิว พอฉันพูดตรง ๆ เธอก็รับไม่ได้)

"รับไม่ได้อะไร ฉันพูดตอนไหน?"

(แค่ได้ยินเสียงถอนหายใจเธอ ฉันก็รู้แล้ว ฟังฉันนะนิว มันเรื่องธรรมดาของผู้ชายไหม ที่จะมีคู่นอนบ้าง เธอจะให้ฉันช่วยตัวเองไปจนตายหรือไง แล้วฉันก็ไม่เคยไปบังคับฝืนใจใครที่ไหน ผู้หญิงพวกนั้นเต็มใจทั้งนั้น เป็นการยินยอมทั้งสองฝ่ายเธอเข้าใจไหม)

"....."

(เข้าใจที่พูดหรือเปล่า?)

"เข้าใจแต่ไม่ทั้งหมด ที่เข้าใจคือนายไม่ได้บังคับฝืนใจใคร เรื่องนั้นมันก็แน่อยู่แล้ว เพราะนายทั้งหล่อ ทั้งรวย ผู้หญิงที่ไหนจะไม่ชอบล่ะว่าไหม แต่ที่ไม่เข้าใจคือถ้านายมีความต้องการขนาดนั้น ทำไมไม่หาแฟนเป็นตัวเป็นตนสักคนล่ะ จะได้ไม่ต้องเปลี่ยนคู่นอนไปเรื่อย ๆ"

(งั้นเธอเป็นแฟนกับฉันไหมล่ะ)

"นี่นายอย่ามาล้อเล่นนะ"

(เห็นไหม ขนาดเราเคยเป็นเพื่อนกัน เธอยังไม่อยากเป็นแฟนกับฉันเลย)

"มันไม่ใช่แบบนั้น แล้วนายก็หยุดล้อเล่นเรื่องพวกนี้สักที ไม่งั้นฉันจะบล็อกนายจริง ๆ นะ"

เสียงหวานเริ่มพูดยานคางขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อรู้สึกมีอาการง่วงนอน

(ง่วงแล้วใช่ไหม)

"อือ นิดหน่อย"

(งั้นนอนเถอะ ไว้ฉันค่อยโทรหาใหม่)

"นายก็นอนได้แล้วนะ"

(ฝันดีนะนิว แล้วอย่าลืมอ่านข้อความของฉัน ไม่งั้นฉันจะตามไปหลอกหลอนเธอในฝัน)

"ไอ้บ้านี่ ถ้านายทำแบบนั้นฉันก็จะบล็อกนายในฝันเหมือนกัน"

(หึ เอาสิ ถ้าเธอบล็อกฉันจูบ)

ประโยคนั้นของออสตินเธอไม่ได้ยิน เพราะสติดับไปก่อนหน้านั้นแล้ว โทรศัพท์ยังคงขึ้นเวลาการโทรจากปลายสายอยู่แบบนั้น อีกฝ่ายไม่ได้กดวางอย่างที่คิด

จนกระทั่งเธอตื่นมาตอนเช้า ก็ยังเห็นเวลาการโทรเดินไปเรื่อย ๆ แต่เมื่อเอาโทรศัพท์มาแนบหู เธอก็ไม่ได้ยินเสียงอะไร เป็นไปได้ว่าเขาเองก็หลับคาสายไปเหมือนกัน จึงกดวางสายทันที

แล้วตัดสินใจกดเข้าดูข้อความของเขาที่ส่งมาหาเธอเมื่อคืน ผิดคาดที่ไม่ใช่รูปโป๊เปลือยเหมือนที่เธอจินตนาการ แต่มันเป็นรูปหน้ากระดาษที่มีลายมือขยุกขยิกเขียนเอาไว้ ถึงจะไม่ได้สวยมากแต่ก็พออ่านข้อความพวกนั้นออก

ไดอารี่ถึงนินิว

ฟังดูเหมือนตลกนะ ที่ฉันมานั่งเขียนอะไรแบบนี้ แต่คิดไว้แล้วว่าจะให้เธออ่านหลังจากฉันกลับไปและได้เจอเธออีกครั้ง

เสียใจนะที่ไม่ได้บอกลาเธอก่อนมาที่นี่ ส่วนหนึ่งก็เป็นเพราะฉันไม่อยากบอกลาเธอเอง เพราะคิดว่ายังไงฉันก็จะต้องกลับมาหาเธอ

หลังจากนี้มีสองข้อที่ฉันภาวนา ข้อแรกคือขอให้เธอมีชีวิตที่ดี ไม่ต้องดิ้นรนทำงาน ได้ใช้ชีวิตปกติเหมือนเด็กผู้หญิงคนอื่น

ข้อที่สองคือขอให้เธอยังโสด ฟังดูเห็นแก่ตัวนะที่ขออะไรแบบนี้ แต่ฉันก็จะโสดจนกว่าจะกลับไปเจอเธอเหมือนกัน

อ่านจบมือเล็กก็ยกขึ้นกุมอกข้างซ้ายที่หัวใจกำลังกระหน่ำเต้นอย่างรุนแรง ไม่คิดมาก่อนว่าผู้ชายแบบออสติน จะมาเขียนอะไรแบบนี้ได้ มันเกินความคาดหมายของเธอไปมากจริง ๆ

อีกทั้งข้อความที่เธออ่านมันดูไม่ใช่ตัวเขาที่เธอรู้จัก พยายามนึกว่าอันนี้คือลายมือเขาจริงหรือเขากำลังล้ออะไรเธอเล่นหรือเปล่า แต่เวลามันผ่านมานานจนเธอจำไม่ได้ว่าเมื่อก่อนอันนี้คือลายมือของเขา

ริมฝีปากบางคลี่ยิ้มออกมา ปฏิเสธไม่ได้ว่ารู้สึกดีที่รู้ว่าผู้ชายคนหนึ่งเขียนไดอารี่ถึงตัวเองแบบนี้ และดูเหมือนเขาจะตั้งใจส่งให้เธอดูแค่หน้านี้หน้าเดียว

เขากำลังทำให้เธอกระหายอยากรู้ข้อความต่อไป เปรียบเหมือนละครที่ตัดจบแบบทิ้งปมเอาไว้ให้เราสงสัยและต้องตามดูตอนต่อไปเรื่อย ๆ

"นายมันคนเจ้าเล่ห์ออสติน"

เสียงหวานพึมพำออกมา เธอกำลังแพ้เสียงในหัวตัวเองอย่างหนัก ได้แต่บอกตัวเองว่าอย่าไปตามเกมส์ของผู้ชายคนนี้ เขายังมีอะไรที่เธอคาดไม่ถึงมากกว่านี้แน่นอน