แรกพบสบตา(ก็เสี้ยนเลย)

"รักษาเนื้อรักษาตัวนะลูก"

ใบบัวพยักหน้ารับคำก่อนจะไหว้ลาพ่อแม่ เมื่อคืนหลังจากไปร่ำลาแฮ็คเสร็จแล้ว เธอก็กลับมานอนที่บ้าน แหกขี้ตาตื่นแต่เช้าเพื่อมาเก็บข้าวเก็บของเตรียมตัวเดินทาง พ่อเธอออกเงินซื้อตั๋วเครื่องบินให้ เธอเลยได้เดินทางสบายๆ ไม่ต้องนั่งหลังขดหลังแข็งบนรถทัวร์ ที่จริงก็ใช่ว่าพ่อเธอจะมีเงิน แต่ยังอุตส่าห์ไปยืมกับญาติมาให้ เธอไหว้ขอบคุณพ่ออีกครั้งก่อนจะเหมารถไปที่สนามบิน

ใบบัวมาถึงกระบี่ตอนสิบเอ็ดโมง มีคนของนายหัวเมธามารอรับเธอไปที่บ้าน บ้านเขาอยู่ในตัวเมืองกระบี่ เลยใช้เวลาเดินทางไม่นานนัก

"นี่บ้านนายหัวเมธาเหรอ"

ใบบัวตาโตเป็นไข่ห่าน บ้านเขาใหญ่โตกว้างขวางมาก สมกับเป็นนักธุรกิจชื่อดังของกระบี่จริงๆ "เอ้า มัวแต่มองอะไรอยู่นั่น เข้าไปสิ" ลูกน้องนายหัวเมธาพาเธอเข้าไปในบ้าน ใบบัวหลุดจากภวังค์แล้วเดินตามเขาไป

"นายหัวครับ พี่เลี้ยงน้องขนมมาแล้วครับ"

ใบบัวใจเต้นระรัวทันทีที่ได้เห็นหน้านายหัวเมธา เขาเป็นผู้ชายตัวสูงใหญ่ ผมสีน้ำตาลเข้ม ใบหน้าเขาหล่อคมคาย เข้ากับผิวสีแทนของเขามาก ไหนจะดวงตาทรงเสน่ห์ที่จ้องมองมายังเธอนี่อีก โอ๊ย ทำไมเขาช่างเซ็กซี่เร้าใจเธอเหลือเกิน

พลั่ก!!!!!!!

ใบบัวตกใจจนสะดุ้งโหยง อยู่ดีๆก็มีไข่ลอยมาใส่หน้าเธอพอดีเป๊ะ ไข่แตกเลอะเต็มหน้าเธอ เธอหน้าเสียรีบเอามือลูบไข่ออก แต่เหมือนจะยิ่งเลอะกว่าเดิม

"สมน้ำหน้า"

เสียงเล็กๆนั่นทำให้ใบบัวต้องหันไปมอง "แบร่ๆๆๆๆๆๆ" เด็กผู้หญิงหน้าตาน่ารักคนนึงกำลังแลบลิ้นปลิ้นตาใส่เธออยู่ "ขนมหยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ" นายหัวเมธาตีหน้าดุใส่เด็กนั่น

อย่าบอกนะว่าเธอต้องมาดูแลยัยเด็กนี่อะ

"ขอโทษพี่เขาเดี๋ยวนี้" เมธาดุลูกสาวเสียงเข้ม เขาเห็นสีหน้าเจื่อนๆของพี่เลี้ยงคนใหม่ก็รู้สึกผิด ดูสิหน้าสวยๆของเธอเปื้อนหมดเลย

"ขอโทษทำไมอะ" ขนมสะบัดหน้าหนีเขาแล้วเดินกระทืบเท้าตึงตังขึ้นบันไดไป

"ก็อย่างที่เห็นแหละครับ คุณใบบัวพอไหวรึเปล่า"

"คิดว่าไหวนะคะ" ใบบัวตอบเสียงอ่อย แต่พอเห็นนัยน์ตาเซ็กซี่ของเมธาที่มองมา เธอก็เขินจนแทบเก็บอาการไว้ไม่อยู่

เมธาเดินตามลูกสาวเข้ามาในห้อง เด็กน้อยพอเห็นเขาก็กระโดดโหยงๆ ตะโกนโวยวายไม่หยุด

"ไม่เอาพี่เลี้ยง ไม่เอาๆๆๆๆๆ ไม่เอาคนมาแทนแม่ ไม่ๆๆๆๆๆๆ"

ขนมปาข้าวของในห้องจนเละตุ้มเป๊ะ เธอเกลียดผู้หญิงทุกคนที่เข้ามาในบ้าน พวกมันจะมาแทนที่แม่เธอ เธอไม่มีวันยอมเด็ดขาด

เมธามองพฤติกรรมของลูกสาววัยแปดขวบด้วยความอ่อนอกอ่อนใจ ตั้งแต่ภรรยาเขาเสียชีวิตไปเมื่อสองปีที่แล้ว ขนมก็เริ่มทำตัวก้าวร้าว ทั้งตีทั้งแกล้งเพื่อนที่โรงเรียน ไหนจะอาละวาดใส่พี่เลี้ยงที่เขาหามาช่วยดูแลอีก เมธาพาเธอไปพบจิตแพทย์เด็กเพื่อหาทางแก้ปัญหาหลายครั้ง แต่ก็ไม่มีอะไรดีขึ้นเลย เมื่อวานเธอก็ปาชามข้าวใส่เพื่อนที่โรงเรียนจนหัวแตก เขาต้องบากหน้าไปขอโทษขอโพยพ่อแม่เด็กคนนั้นถึงบ้าน แต่แม่ลูกสาวตัวดีของเขาก็ไม่มีทีท่าว่าจะสำนึกผิดสักนิด

"พ่อออกไปเลย ออกไปๆๆๆๆๆๆๆๆ"

"หนูก็หยุดปาของก่อนสิ" เมธาพยายามพูดกับเธออย่างใจเย็น

"ได้ หนูหยุดก็ได้ พ่อก็ออกไปสิ"

"โอเค งั้นพ่อไปนะ"

เขาออกจากห้องลูกสาวด้วยสีหน้าคิดไม่ตก ไม่รู้พี่เลี้ยงคนใหม่จะทนอยู่ได้กี่วัน คนล่าสุดมาอยู่แค่สองวัน เจอฤทธิ์ลูกสาวเขาเข้าไปถึงกับขอลาออกไปเลย

เมธาลงมาหาใบบัวที่รออยู่ชั้นล่าง นมโตๆของเธอมันน่าขย้ำดีจริงๆ พอได้มองนมแล้วเขาหายเครียดเรื่องลูกสาวไปเลย

"มาเดี๋ยวผมพาไปดูห้องพัก ขาดเหลืออะไรก็บอกนะ"

ใบบัวเดินตามเมธาไปต้อยๆ เธอใจเต้นตุบๆทีได้อยู่ใกล้ชิดเขา เหมือนรูสวรรค์จะเริ่มแฉะ โอ๊ย แค่เห็นหน้าเขา เธอก็เสี้ยนเหรอนี่

"ทำไมถึงจ้างพี่เลี้ยงเหรอคะ ดูเหมือนเธอไม่ชอบมีพี่เลี้ยงสักเท่าไร"

เมธาเปิดประตูให้ใบบัวเข้าไปดูห้อง ก่อนจะตอบเธอ

"ผมทำงานเยอะ ไม่ค่อยมีเวลาดูแลเธอ กว่าจะว่างก็มืดค่ำแล้ว บางทีกลับบ้านดึก ไม่ได้เจอหน้าขนมทั้งวันก็มี"

"น่าจะพยายามหาเวลาอยู่กับเธอให้มากขึ้นนะคะ"

"เหรอ" เมธาพูดเบาๆแล้วแอบกวาดสายตามองใบบัวตั้งแต่นมลงมาถึงโหนกอวบอูม

อ่าห์ เขาอยากเห็นโหนกอูมๆที่อยู่ใต้กระโปรงเธอจังเลย

"คุณมีแฟนรึยัง" เขาหวั่นไหวกับทรวดทรงองค์เอวเธอเหลือเกิน

พอคิดแล้วแก่นกายก็แข็งชี้โด่ ตายล่ะ ทำไงดี เธอมองแก่นกายเขาตาโตเลย คงจะตกใจมาก