บทที่ 5 หนึ่งล้านบาท

หญิงสาวรู้สึกได้เลยว่าผู้ชายตรงหน้าดูอันตรายเหลือเกิน แถมผู้คนที่นี่ยังดูเกรงใจเขาเป็นพิเศษ รวมถึงผู้จัดการ เพราะว่าเธอดูเหมือนจะมีใบหน้าเป็นกังวลตอนที่ใบพัดยินดีที่จะมาดูแลเจ้านายของคุณโรเจอร์ แต่ทว่าตอนนี้หญิงสาวกลับรู้สึกไม่อยากเข้าใกล้เขา และดูท่าทางจะอันตรายพอสมควร

"ที่นี่เขามีกฎว่าแขกทำได้เพียงแค่จับมือแล้วก็โอบเดียวเท่านั้นนะคะ ใบคิดว่าน่าจะไม่ได้ค่ะ"

"ทำไมจะไม่ได้"

ไม่พูดเปล่าเขายังยื่นมือมาเชยปลายทางของเธอเอาไว้ จ้องมองสบตาด้วยความกดดันคนอย่างไมลส์ ผู้ซึ่งอยากได้อะไรก็ต้องได้ โดยเฉพาะบรรดาผู้หญิงทั้งหลายที่เขาเล็งไว้ ไม่มีใครที่รอดพ้นจากเงื้อมมือของเขาไปได้ และผู้หญิงตรงหน้าก็เช่นกัน ถ้าเขาไม่ปล่อยไปเธอก็จะไปไหนไม่รอด

"คุณต้องทำตามกฎนะคะ เป็นลูกค้าก็ต้องเคารพกฎของที่นี่ด้วย"

เธอเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง ไม่เคยคิดเลยว่าจะมีลูกค้าประเภทที่ดื้อหัวชนฝา ไม่ยอมทำตามกฎระเบียบของสถานที่ แต่เธอมั่นใจว่าทุกคนจะสามารถปกป้องได้ เพราะลูกค้าเป็นคนทำผิดกฎเอง

"หึ... โรเจอร์ไปเรียกผู้จัดการมาสิ"

เขาตะโกนออกไปให้ลูกน้องคนสนิทได้ยิน โรเจอร์ที่ได้ยินเจ้านายตะโกนบอกให้ไปเรียกผู้จัดการมา เขาก็โค้งตัวเล็กน้อย ก่อนจะเดินตรงไปหาปีโป้ที่ตอนนี้กำลังเทคแคร์ลูกค้าอยู่อีกโต๊ะ

"ปีโป้นายใหญ่เรียก"

"ได้ค่ะคุณโรเจอร์"

ปีโป้รีบเดินไปหานายใหญ่ที่นั่งอยู่ตรงโซนวีไอพี และเมื่อหญิงสาวมาถึงที่โต๊ะก็เหลือบสายตามองไปยังใบพัดที่ตอนนี้นั่งอยู่เคียงข้างนายใหญ่แห่ง Pandorica เธอหันไปขอความช่วยเหลือจากผู้จัดการ เพราะเธอน่าจะเป็นคนเดียวที่เจรจากับลูกค้าได้

"นายใหญ่มีอะไรหรือเปล่าคะ ถึงให้คุณโรเจอร์เรียกปีโป้ให้มาหา"

"กฎของที่นี่มีอะไรบ้างนะ"

"ลูกค้าจะไม่สามารถล่วงเกิน PR ของร้านได้ ทำได้เพียงแค่จับมือแล้วก็โอบเอวเท่านั้นค่ะ"

"แล้วถ้าเป็นฉันล่ะ"

เขาเอ่ยออกมาก่อนจะจ้องมองไปยังหญิงสาวด้วยแววตาอย่างสื่อความหมาย ปกติเขาเล็งผู้หญิงคนไหนไม่เคยรอด แต่ทว่าคนนี้กลับเล่นตัวแถมยังเอากฎบ้าบอมาอ้างในการเอาตัวรอดจากเงื้อมมือของเสือร้ายเช่นเขา

"สำหรับนายใหญ่เป็นกรณียกเว้นค่ะ แต่ก็อยู่ที่ใบพัดด้วยนะคะว่าจะเต็มใจหรือเปล่า น้องพึ่งมาทำงานที่นี่วันแรกอาจจะยังไม่รู้เรื่องราว นายใหญ่เปลี่ยนเป็นเด็กคนอื่นดีไหมคะ เขาจะรู้งานกว่านะคะ"

ปีโป้พยายามช่วยพูดเพื่อให้ใบพัดก็จากเงื้อมมือของนายใหญ่แห่ง Pandorica เพราะถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นพวกเธอจะรู้ว่าควรทำตัวยังไงเมื่อคุณไมลส์มีความสนใจ และอยากทำความรู้จัก แต่สำหรับใบพัดเธอเป็นเด็กใสซื่อที่ต้องการมาทำงานเพื่อหารายได้เสริมเท่านั้น แต่เธอสวยเกินไปจนสะดุดตา จึงทำให้นายใหญ่ให้ความสนใจเป็นพิเศษตั้งแต่แรกพบ

"นี่มันอะไรกันคะ ผู้ชายคนนี้ไม่ใช่ลูกค้าเหรอคะ แล้วเขาเป็นใครคะพี่ปีโป้"

"คนนี้คือ... คุณไมลส์ นายใหญ่แห่ง Pandorica เขาเป็นเจ้าของท่าเรือแล้วก็เรือสำราญลำนี้"

"หา..! อะ...อะไรนะคะ"

หญิงสาวหันไปมองใบหน้าของชายหนุ่มก่อนจะเบิกตากว้างอย่างตกใจ เธอไม่รู้เลยว่าเขาเป็นใคร และที่น่าตกใจก็คงจะเป็นเรื่องที่เขาเป็นเจ้าของเรือสำราญแห่งนี้ มิน่าล่ะเขาถึงทำตัวไม่ได้กลัวเกรงใครในนี้ แถมทุกคนยังให้ความเคารพชายหนุ่มเป็นอย่างดี

"ตกลงว่ายังไงคืนนี้เธอจะยังอยู่กับฉันไหม หรือว่า 500 ดริงก์มันไม่พอ เอางี้ไหม ถ้าคืนนี้เธอทำให้ฉันพอใจ เธออยากได้เท่าไหร่ฉันจ่ายให้ไม่อั้น"

ไม่พูดเปล่าเขายังยื่นมือไปจับปลายค้างของหญิงสาวไว้ เชยคางขึ้นมาจ้องมองสบตาก่อนจะยิ้มมุมปากออกมาอย่างเจ้าเล่ห์

"ถ้าเธอทำให้ฉันพอใจ อยากจะได้บ้านได้รถฉันจะซื้อให้หมด แล้วจะเลี้ยงดูอย่างดี"

"หนูไม่ได้อยากได้บ้านได้รถค่ะ หนูแค่มาทำงานหาเงินก็เท่านั้นเอง คุณไปตกลงกับผู้หญิงคนอื่นดีกว่าไหมคะ หนูไม่สะดวก"

"เธอจะเล่นตัวทำไม ไม่มีผู้หญิงคนไหนปฏิเสธฉันเลยตั้งแต่เกิดมา และไม่มีใครได้ข้อเสนอดีเท่าเธอมาก่อน ฉันเซ็นเช็คให้แค่แสนเดียวพวกหล่อนก็พลีกายให้แล้ว สำหรับเธอฉันเสนอให้ทั้งบ้านทั้งรถ เงินเป็นล้านยังไม่เอาอีกเหรอ"

หญิงสาวได้ยินแบบนั้นก็ส่ายหน้าทันที เห็นเธอแบบนี้ก็ไม่ได้ไร้ศักดิ์ศรีถึงขั้นเอาตัวเองเข้าแลกเงินจำนวนมาก ถึงแม้ว่างานสายลับที่เธอทำจะต้องเปลืองตัวอยู่บ่อยครั้ง แต่หญิงสาวก็ไม่เคยถึงขั้นพลีกายมอบความบริสุทธิ์ให้กับผู้ชายเพื่อแลกเงิน

"ไม่มีทางเด็ดขาดค่ะ หนูไม่ได้ขายตัว"

"ให้คิดดี ๆ ให้คิดอีกรอบนึงนะ เธอต้องทำงานอยู่บนเรือสำราญนี้กี่เดือนกี่ปีถึงจะได้เงินจำนวนที่ฉันให้ คิดให้ดีนะคนสวย ฉันให้โอกาสแล้วนะ"

หญิงสาวจ้องมองใบหน้าของชายหนุ่มที่ดูจะจริงจังในคำพูดของตัวเอง มันเป็นเงินไม่ใช่น้อย ๆเลยนะได้ทั้งบ้านทั้งรถ ไหนจะเงินเป็นล้าน ถ้าเป็นคนอื่นเขาอาจจะทำใจยินยอม แต่ทว่าเป็นเธอที่ยึดมั่นในศักดิ์ศรีของตัวเองมาโดยตลอด ก็คิดว่ามันไม่ได้คุ้มค่าอะไรเลย แล้วถึงแม้ว่าเธอจะทำงานเสี่ยงตายได้เงินไม่มากเท่า แต่มันก็ยังมีศักดิ์ศรีมากกว่าการยอมเอาตัวเข้าแลกเพื่อเงิน

"หนูไม่เอาค่ะ"

"ก็ตามใจแล้วกัน แต่ฉันบอกก่อนนะว่าถ้าเธอเดินออกไปจะกลับเข้ามาอ้อนวอนขอความช่วยเหลือไม่ได้อีก ตอนนี้ฉันสนใจในตัวเธออยากได้มาครอบครอง ยินดีที่จะเลี้ยงดูถ้าเธอทำตัวน่ารัก และมีฉันคนเดียว"

หญิงสาวนิ่งไปเมื่อได้ยินประโยคนั้น หรือว่าเธอควรจะวางศักดิ์ศรีลง และรับเงินค่าเลี้ยงดูจากเขา เพราะทุกวันนี้เธอก็ไม่ได้เป็นคนที่มีศักดิ์ศรีอะไรมากมาย กลับกันครอบครัวสร้างแต่ปัญหา มีแต่หนี้ให้เธอมาใช้ในแต่ละวัน และการที่เธอจะพลีกายตัวเองเพื่อให้ได้เงินจำนวนมาก ถึงแม้ว่ามันจะไร้ศักดิ์ศรีแต่มันเป็นวิธีเดียวที่เธอจะได้เงินมากพอไปใช้หนี้

"ก็ได้ค่ะ แต่หนูขอเงินล้านนึง ไม่ต้องมาเลี้ยงดูเพราะหลังจากที่เสร็จงานนี้หนูก็จะไม่มาอีก"

"แพงไปหรือเปล่า ปกติล้านนึงฉันเลี้ยงดูผู้หญิงเป็นปีเลยนะ เธอจะให้ฉันเอาครั้งสองครั้งแล้วแยกย้ายเหรอ กำไรเกินไปไหม"

ชายหนุ่มยื่นมือไปจับผมของเธอก่อนจะหมุนเล่น เลยออกไปด้วยน้ำเสียงราบเรียบ เพราะเขายังมองไม่เห็นความคุ้มค่าในการจ่ายหนึ่งล้าน เพื่อนแลกกับการมีเซ็กซ์ด้วยเพียงแค่ไม่กี่ครั้ง

"แต่หนูบริสุทธิ์อยู่นะคะ หนูไม่เคยผ่านผู้ชายคนไหนมาก่อน คุณคิดว่าหนึ่งล้านคุ้มไหมคะ"

ไมลส์ชะงักไปก่อนจะจ้องมองแววตาด้วยความจับผิด โตป่านนี้แล้วจะบอกว่าไม่เคยผ่านมือชายใดเขาเองก็ไม่ค่อยจะเชื่อสักเท่าไหร่ และอีกอย่างชายหนุ่มเป็นคนที่ไม่ชอบสาวบริสุทธิ์ ดูจืดชืด และไม่เป็นงานซึ่งมันทำให้เขาค่อนข้างหมดอารมณ์ แต่ยัยเด็กคนนี้มันสวยสะดุดตา ซึ่งเขาอยากได้ จะบริสุทธิ์หรือไม่เขาไม่สนแล้ว

"ปกติฉันไม่ชอบผู้หญิงบริสุทธิ์ แต่ถ้าเธอคิดว่าตัวเองเด็ดพอฉันจะจ่าย"

"คุณต้องรักษาสัญญานะคะว่าจะเลิกยุ่งกับหนู"

"หนึ่งล้านแลกกับการที่เธอมีอะไรกับฉันในระยะเวลาที่อยู่บนเรือลำนี้ หลังจากที่เรือถึงฝั่ง ฉันจะปล่อยเธอไป ฉันให้โอกาสเธอเรียกเงินเพิ่ม ถ้าคิดว่าหนึ่งล้านไม่คุ้ม"

ชายหนุ่มเอ่ยออกมาพร้อมกับโน้มใบหน้าเข้าไปใกล้ คลอเคลียกับแก้มนวลสูดความหอมจากกายอย่างหื่นกระหาย

"ไม่ค่ะ หนูต้องการแค่ล้านเดียว"

"หึ... ตามใจแล้วกัน"