หวานหวงรัก 39

วาโยยกต้นขาอวบข้างหนึ่งขึ้นพาดบ่าแกร่ง เปิดแยกกลีบสาวให้เบ่งบานต่อสายตา กลีบเนื้อสาวสีสดฉ่ำวาวปลุกเร้าอารมณ์หนุ่มให้ปั่นป่วน

“เต็นจ๋า...” วาโยครวญเสียงแหบแห้ง สายตาคมวาวจับจ้องความงามตรงหน้าอย่างหลงใหล กลิ่นสาบสาวเย้ายวนให้เขามัวเมา เขายื่นหน้าเข้าไปใกล้อีก ยื่นริมฝีปากจุมพิตเบาๆบนดอกไม้สาวเบ่งบาน พลอยไพลินสั่นสะท้านหวามลึกในอก มวนในท้องราวกับมีลมพายุหมุนก่อตัวอยู่ในนั้น กลีบเนื้อสีสดสั่นระริก ปวดหน่วงช่องเร้นรับในซอกสาว น้ำหวานใสเอ่อซึมชโลมกลีบเนื้ออ่อนจนเปียกชื้นฉ่ำวาว

“พี่โย! อื้อ...” พลอยไพลินเงยหน้าพิงศีรษะกับผนังห้องน้ำ ปากจิ้มลิ้มครวญครางกังวานหวาน เมื่อริมฝีปากหยักที่แนบประกบกลางกายขยับจูบซับไปทั่วผืนเนื้อสาวของเธอ

วาโยเหมือนคนหลงทางอยู่ในทะเลทรายมานานแรมเดือน เขาหิวโซ อดอยากปากแห้ง เมื่อมาเจอบ่อน้ำหวานกลิ่นหอมยั่วยวน ชายหนุ่มจึงดื่มกินอย่างตะกละตะกลาม ริมฝีปากขบเม้มดูดดึงกลีบเนื้ออ่อน ฟันซี่คมกัดขย้ำติ่งเนื้อนุ่มเบาๆ ลิ้นสากตวัดไล้กวาดหยาดน้ำหวานเข้าสู่โพรงปาก กลืนกินลงท้องอย่างอิ่มเอมเปรมปรีดิ์ รสชาติหวานล้ำและกลิ่นสาวหอมหวนมอมเมาให้เขาติดกับจนโงหัวไม่