“สิบคน...ไม่ไหวหรอกค่ะคุณภู”
“แต่ผมทำไหวนะ” น่านน้ำตีแขนสามีเบาๆ
“น้ำไม่ได้หมายถึงเรื่องนั้น น้ำหมายถึงการเลี้ยงลูกค่ะ”
“ผมไหวทั้งทำลูกและเลี้ยงลูกแหละ”
“โอ๊ย! น้ำไม่คุยกับคุณภูแล้ว” น่านน้ำทำปากยื่นใส่สามี ภูชิตหัวเราะในลำคอ ทุกคนที่ได้ฟังบทสนทนาของสองสามีภรรยาต่างอมยิ้มไปตามๆกัน
“แล้วใครดูหนูอุ่นให้ล่ะหนูไอ” น่านน้ำหันมาคุยกับเพื่อนสาว ไม่อยากคุยกับสามีจอมหื่นแล้ว
“ป้าบัวดูให้อยู่จ้ะ ปกติฉันจะดูแลหนูอุ่นเอง ให้ป้าบัวมาดูและมาช่วยเฉพาะตอนที่ไม่ว่างจริงๆ”
“แกน่ะโชคดีมากนะน้ำ มีป้าดอกไม้มาคอยดูแลช่วย แล้วยิ่งยายพิมพ์นะ จะท้องแฝดห้าก็ไม่ต้องห่วง มีทั้งย่าพร คุณพ่อคุณแม่ของพี่เมฆคอยดูแลช่วยตั้งหลายคน”
“พอๆแก...แฝดสองก็พอแล้ว ถ้าขืนแฝดห้าฉันมีหวังต้องนอนแบกท้องไม่ได้เดินไปไหนกันพอดี” พิมพ์รพีพรยกมือขึ้นป่ายปัดพัลวัน
“แต่พี่ว่าพี่มีความสามารถทำแฝดห้าได้นะ” ปลัดเมฆาแทรกขึ้นมาทันที แต่แล้วก็ต้องยิ้มแหยๆเมื่อภรรยาจิกสายตาดุให้
วงสนทนาที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ และการพูดคุยกันอย่างคุ้นเคย ทำให้บรรยากาศอบอวลไปด้วยควา
“อืม...เมียพี่น่ารักที่สุด ไม่เสียแรงที่สอนกันมาหลายปี” ไอรักยันตัวนั่งตรงบนหน้าท้องแกร่งของสามี“บ้า...ลุกได้แล้วค่ะ หนูไอรีบจริงๆนะ” ไอรักทุบอกสามีเบาๆ ร่างขาวนวลลุกขึ้นจากตัวสามี แล้วยื่นมือเล็กให้เพื่อกระตุ้นให้คนตัวโตลุกขึ้นตาม ธีร์ภาณุกวาดสายตามองร่างภรรยาตาละห้อย อยากกินจัง“อย่ามองหนูไอแบบนั้นค่ะ บอกแล้วไงว่าถึงรีสอร์ตแล้วจะตามใจทุกอย่าง จ่ายมัดจำไปแล้วด้วย ห้ามตุกติก ลุกมาล้างตัวเลยค่ะ” มือใหญ่จับมือเล็กแล้วลุกขึ้นก้าวออกจากอ่าง เดินตามแจงจูงไปล้างตัวใต้ฝักบัวพร้อมกัน อดเปรี้ยวไว้กินหวานก็ได้“พิมพ์...” ปลัดเมฆารำพึงชื่อภรรยาออกมาเบาหวิว ภาพหญิงสาวในชุดชั้นในลายลูกไม้สีดำ ยืนกางขาเล็กน้อยกำลังก้มๆเงยๆหาอะไรสักอย่างในตู้เสื้อผ้า เรียวขาเสลาช่างน่าลูบไล้ สะโพกผายลอยเด่นท้าทายสายตา ยิ่งเนินเนื้อสาวที่นูนอวดอยู่ภายใต้ชั้นในสีดำ ยามมองลอดช่องว่างระหว่างขานั้นแล้ว ทำให้เขาจินตนาการไปถึงไหนต่อไป เพราะรู้เพราะเห็นและจำได้ติดตาติดจมูกว่ามันสวยงามและหอมหวนเพียงใด ปลัดเมฆาปิดประตูห้องอย่างเบามือ ก้าวย่างอย่างมั่นคงตรงเข้าใกล้ร่างงาม
“เร็วๆสิคะพี่ธีร์ อาบน้ำยังไม่เสร็จอีกเหรอ” ไอรักโวยวายอยู่หน้าประตูห้องน้ำ เพราะสามีมัวโอ้เอ้ใช้เวลาอาบน้ำมากกว่าปกติ คนรออาบน้ำต่อด้วยใจกระวนกระวายเลยอดที่จะเร่งไม่ได้วันนี้เป็นวันนัดรวมพลแก๊งค์เพื่อนสาวในโปรเจคปาร์ตี้ฮันนีมูน ณ เขาใหญ่ของไอรัก พิมพ์รพีพรและน่านน้ำ หลังจากที่ต่างคนต่างติดภารกิจหน้าที่แม่และภรรยา รวมทั้งการงานที่แสนจะรัดตัว กว่าจะหาเวลาที่ลงตัวในการพบปะสังสรรค์กันได้ ก็ล่วงเลยเวลามาเกือบสามปี หลังจากครั้งสุดท้ายที่ได้เจอหน้ากันครบแก๊งค์ ทั้งเพื่อนสาวและเหล่าเพื่อนเขยที่ไร่แสงตะวันแห่งนี้ นับจากนั้นก็ทำได้เพียงแค่ส่งข้อความ เฟซไทม์ และโทรศัพท์ติดต่อกันเท่านั้น ไอรักเลยออกอาการตื่นเต้นและดีใจเกินเหตุ หญิงสาวจัดกระเป๋าตั้งแต่สัปดาห์ที่แล้ว และก็เฝ้านับวันนับคืนรอ ตกกลางคืนก็ส่งข้อความคุยกันในกลุ่มจนดึกดื่น ตามประสาสาวๆว่าจะทำกิจกรรมอะไรบ้าง จะทานอะไรดี จะเที่ยวที่ไหนบ้าง ไม่ได้สนใจสามีที่นอนรอทำการบ้านจนหลับไป“พี่ธีร์คะ เสร็จหรือยัง” ไอรักมีเพียงผ้าขนหนูผืนเดียวพันกาย เดินไปเดินมาหน้าห้องน้ำภายในห้องนอน ผมยาวถูกเกล้ามัดไว้แบบลวกๆ เตรียมพร้อมที่จะวิ่งผ่
“สิบคน...ไม่ไหวหรอกค่ะคุณภู”“แต่ผมทำไหวนะ” น่านน้ำตีแขนสามีเบาๆ“น้ำไม่ได้หมายถึงเรื่องนั้น น้ำหมายถึงการเลี้ยงลูกค่ะ”“ผมไหวทั้งทำลูกและเลี้ยงลูกแหละ”“โอ๊ย! น้ำไม่คุยกับคุณภูแล้ว” น่านน้ำทำปากยื่นใส่สามี ภูชิตหัวเราะในลำคอ ทุกคนที่ได้ฟังบทสนทนาของสองสามีภรรยาต่างอมยิ้มไปตามๆกัน“แล้วใครดูหนูอุ่นให้ล่ะหนูไอ” น่านน้ำหันมาคุยกับเพื่อนสาว ไม่อยากคุยกับสามีจอมหื่นแล้ว“ป้าบัวดูให้อยู่จ้ะ ปกติฉันจะดูแลหนูอุ่นเอง ให้ป้าบัวมาดูและมาช่วยเฉพาะตอนที่ไม่ว่างจริงๆ”“แกน่ะโชคดีมากนะน้ำ มีป้าดอกไม้มาคอยดูแลช่วย แล้วยิ่งยายพิมพ์นะ จะท้องแฝดห้าก็ไม่ต้องห่วง มีทั้งย่าพร คุณพ่อคุณแม่ของพี่เมฆคอยดูแลช่วยตั้งหลายคน”“พอๆแก...แฝดสองก็พอแล้ว ถ้าขืนแฝดห้าฉันมีหวังต้องนอนแบกท้องไม่ได้เดินไปไหนกันพอดี” พิมพ์รพีพรยกมือขึ้นป่ายปัดพัลวัน“แต่พี่ว่าพี่มีความสามารถทำแฝดห้าได้นะ” ปลัดเมฆาแทรกขึ้นมาทันที แต่แล้วก็ต้องยิ้มแหยๆเมื่อภรรยาจิกสายตาดุให้วงสนทนาที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ และการพูดคุยกันอย่างคุ้นเคย ทำให้บรรยากาศอบอวลไปด้วยควา
“จริงๆ” ภูชิตย้ำคำหนักแน่น น่านน้ำจึงพยักหน้ารับเงื่อนไข“อา...คุณภูอย่าแกล้งน้ำแบบนี้สิ” ไม่รู้ว่าเริ่มตอนไหน เผลอไผลไปเมื่อไรก็จำไม่ได้ ที่สุดแล้วหลังจากรับยาจากปากของสามี จนกระทั่งกลืนลงท้องไปแล้ว มันก็มาถึงช่วงเวลาซาบซ่านอีกจนได้ ภูชิตช่างช่ำชองหลอกล่อให้ภรรยาหลงกลตกอยู่ในวังวนเสน่หาจนไม่อาจจะหักห้ามใจได้ แล้วก็เป็นน่านน้ำเสียเองที่เป็นฝ่ายอ้อนวอนร้องขอ“อื้อ...คุณภูขาเร็วสิคะ น้ำใจจะขาดแล้ว” ภูชิตมัววุ่นวายซุกไซ้อยู่กับอกอวบ ดอมดมดูดดึงอย่างหลงใหล ความแข็งแกร่งที่พรักพร้อมเต็มที่ก็ทำแค่เพียงถูไถอยู่ที่เนินสาว ไม่ยอมล่วงล้ำอย่างที่อีกฝ่ายต้องการ น่านน้ำสุดจะทนกับความต้องการที่ถูกปลุกเร้า กลางกายสาวปวดหนึบน้ำหวานไหลฉ่ำ รอการเติมเต็มเพื่อปลดปล่อย ร่างเล็กจึงออกแรงพลิกร่างใหญ่ให้นอนราบลงบนที่นอนแล้วขึ้นคร่อมอย่างเป็นงาน เพราะมีครูฝีมือดีคอยพร่ำสอนอยู่ทุกคืน ภูชิตรอท่าอยู่แล้ว เขาเต็มใจนอนแผ่หลาอ้าซ่าให้ภรรยาสุดที่รักจัดการตัวเองอย่างเต็มใจ&nb
“เราแก่กันจนป่านนี้แล้ว ดอกไม้ให้อภัยพี่ไม่ได้เลยหรือไง พี่รู้นะว่าหนูน้ำเล่าเหตุการณ์ทั้งหมดให้ดอกไม้ฟังแล้ว พี่ขอโทษ จะให้พี่ทำยังไงดอกไม้ถึงจะยอมยกโทษให้พี่” กำนันช้างผู้ทรงอิทธิพลคนหนึ่งในจังหวัดพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ตลอดชีวิตตั้งแต่หนุ่มจนแก่ปูนนี้แล้ว เขาไม่เคยต้องงอนง้อใคร หากแต่ผู้หญิงคนนี้ที่เขาทำผิดกับเธอไว้ยังคงเป็นตราบาปในใจเขาเสมอมา หากเธอไม่ยอมยกโทษให้เขา เขาคงตายตาไม่หลับแน่นอน“ดอกไม้ ยกโทษให้พี่เถอะ” กำนันช้างคุกเข่าลงตรงหน้าป้าดอกไม้ ก้มหน้านิ่งรอคำพิพากษา ป้าดอกไม้ตกใจที่กำนันช้างคุกเข่าลงต่อหน้า“พี่ช้างทำอะไร ลุกขึ้นเดี๋ยวนี้นะ เดี๋ยวใครมาเห็นหรอก”“พี่จะไม่ลุกขึ้น จนกว่าดอกไม้จะยกโทษให้พี่”“ฉันจะยกโทษหรือไม่ยกโทษให้ มันสำคัญขนาดนั้นเลยเหรอ”“สำคัญสิ สำคัญมาก หากดอกไม้ไม่ยกโทษให้พี่ พี่ไม่มีวันนอนตายตาหลับแน่นอน” สองสายตาประสานกันแน่นิ่ง“พี่ยอมรับผิดทุกอย่าง ดอกไม้จะทุบตีหรือทำร้ายพี่ยังไงก็ได้ แต่พี่ขอร้อง...ยกโทษให้พี่เถอะนะ” ป้าดอกไม้ถอนหายใจเฮือกใหญ่ อดีตไม่สามารถแก้ไขได้ ปัจจุบันเธอรู้แล้วว่าเพราะอะไรเขาถึงจากไ
“คุณภูขา...อื๊อ...กรี๊ดดด” น่านน้ำเกร็งร่างแอ่นค้าง จิกมือขยำผ้าปูที่นอนจนยับย่น ก่อนจะผ่อนคลายร่างแล้วหอบหายใจสะท้าน ภูชิตจูบลาดอกไม้งาม แล้วเคลื่อนตัวขึ้นคร่อมร่างบาง ใบหน้าคมเข้มอยู่ในระดับเดียวกับใบหน้าหวานแดงระเรื่อ น่านน้ำลืมตาขึ้นสบสายตาคมที่จ้องมองอยู่ก่อนแล้ว มือใหญ่ลูบไล้ใบหน้าเนียนแผ่วเบา“ผมรักน้ำ” น่านน้ำพยักหน้ารับด้วยรอยยิ้มหวาน มือเล็กยกขึ้นโอบร่างใหญ่สามี ลูบไล้แผ่นหลังลื่นมือแล้วครูดด้วยเล็บเบาๆยั่วยวน“อืมมม...” ภูชิตคำรามในลำคอ ชายหนุ่มค่อยๆสอดแทรกตัวตนเข้าสู่ร่องรักนุ่มลื่นอย่างระมัดระวัง“อา...ผมรักน้ำที่สุด” น่านน้ำตอบแทนคำบอกรักของสามีด้วยการยกสะโพกสวยรับการสอดแทรกของความแข็งแกร่ง มือเล็กเลื่อนลงกดสะโพกสอบเร่งเร้า ภูชิตขยับกายเข้าออกในจังหวะเนิบช้าอยู่ครู่เดียว ก็รัวเร่งตามอารมณ์รัก สองร่างสอดประสานและเสยรับกันอย่างลงตัว ความอุ่นนุ่มกลืนกินความแข็งแกร่ง แรงเสียดสีและบดเบียดก่อเกิดกระแสความเสียวซ่านร้อนแรง เสียวสะท้านจนแทบขาดใจ ต่างฝ่ายจึงเร่งตักตวงเร่งเร้าเพื่อจับจูงกันสู่ปลายทางแห่งอารมณ์รัก“อ๊ะๆ...คุณภูขา” น่านน้ำบิดกายเกร็งสะท้