“เร็วๆสิคะพี่ธีร์ อาบน้ำยังไม่เสร็จอีกเหรอ” ไอรักโวยวายอยู่หน้าประตูห้องน้ำ เพราะสามีมัวโอ้เอ้ใช้เวลาอาบน้ำมากกว่าปกติ คนรออาบน้ำต่อด้วยใจกระวนกระวายเลยอดที่จะเร่งไม่ได้
วันนี้เป็นวันนัดรวมพลแก๊งค์เพื่อนสาวในโปรเจคปาร์ตี้ฮันนีมูน ณ เขาใหญ่ของไอรัก พิมพ์รพีพรและน่านน้ำ หลังจากที่ต่างคนต่างติดภารกิจหน้าที่แม่และภรรยา รวมทั้งการงานที่แสนจะรัดตัว กว่าจะหาเวลาที่ลงตัวในการพบปะสังสรรค์กันได้ ก็ล่วงเลยเวลามาเกือบสามปี หลังจากครั้งสุดท้ายที่ได้เจอหน้ากันครบแก๊งค์ ทั้งเพื่อนสาวและเหล่าเพื่อนเขยที่ไร่แสงตะวันแห่งนี้ นับจากนั้นก็ทำได้เพียงแค่ส่งข้อความ เฟซไทม์ และโทรศัพท์ติดต่อกันเท่านั้น ไอรักเลยออกอาการตื่นเต้นและดีใจเกินเหตุ หญิงสาวจัดกระเป๋าตั้งแต่สัปดาห์ที่แล้ว และก็เฝ้านับวันนับคืนรอ ตกกลางคืนก็ส่งข้อความคุยกันในกลุ่มจนดึกดื่น ตามประสาสาวๆว่าจะทำกิจกรรมอะไรบ้าง จะทานอะไรดี จะเที่ยวที่ไหนบ้าง ไม่ได้สนใจสามีที่นอนรอทำการบ้านจนหลับไป
“พี่ธีร์คะ เสร็จหรือยัง” ไอรักมีเพียงผ้าขนหนูผืนเดียวพันกาย เดินไปเดินมาหน้าห้องน้ำภายในห้องนอน ผมยาวถูกเกล้ามัดไว้แบบลวกๆ เตรียมพร้อมที่จะวิ่งผ่
“ลุกไปอาบน้ำเลยค่ะ”“อืม...อาบให้หน่อยสิ” วงแขนแกร่งกอดรัดแน่นขึ้น จมูกโด่งซุกไซ้ไปตามลำคอระหงหอมกรุ่น มือใหญ่ก็เริ่มคลึงเคล้นเป็นจังหวะอย่างต้องการปลุกเร้า น่านน้ำจับมือของสามีทั้งสองข้างไว้แน่น แล้วรีบดีดตัวลุกขึ้นนั่ง ภูชิตค่อยๆยันตัวเองลุกขึ้นนั่งตาม สายตาละห้อยมองภรรยาอย่างน่าสงสาร“อย่าขี้โกงค่ะ เมื่อคืนน้ำก็ตามใจคุณภูไปตั้งเยอะแล้วนะคะ เช้านี้ยังมาเอาเปรียบกันอีก เดี๋ยวจะให้พักคนละห้องเลยดีไหมคะ”“ไม่เอาๆ...ไม่ได้กอดน้ำนอน ต้องนอนไม่หลับแน่ๆ” ร่างใหญ่ขยับเข้าใกล้ภรรยาสาว ซุกใบหน้าลงที่อกอวบหยุ่นออดอ้อน มือเล็กพยายามดันบ่าสามีออก“อื้อ...พอแล้วค่ะ น้ำอาบน้ำให้ก็ได้” ภูชิตผงกศีรษะขึ้นทันที ใบหน้าหล่อเหลาระบายยิ้มอย่างยินดี“ว้าย!” สามีแสนดีรีบขยับตัวลงจากเตียง คว้าร่างภรรยาอุ้มขึ้นแนบอกทันที ลำแขนเรียวยกขึ้นคล้องคอทันทีเพราะกลัวตก“อาบน้ำอย่างเดียวนะคะ” เสียงหวานต่อรองอย่างไม่ค่อยแน่ใจ คนอุ้มไม่ตอบเพียงแต่หัวเราะเบาในลำคอ แล้วพาร่างเล็กเดินหายเข้าไปในห้องน้ำทันที น่านน้ำได้แต่ทอดถอนใจ ไม่เคยมีสักครั้งที่จะห้ามปรามสามีในเรื่องนี้ได้
“หึๆ...ชอบจังเวลาพิมพ์งอน เมียพี่น่ารักที่สุด พิมพ์จ๋า บอกมาสิอยากให้พี่ทำอะไร” มือเล็กทุบอกกว้างสองสามครั้ง ลำแขนเรียวเลื่อนขึ้นโอบคอหนา พิมพ์รพีพรจงใจเบียดอกอวบกับอกกว้างของสามี เธอสบตาคนตัวโตอย่างท้าทาย อยากแกล้งกันนักใช่ไหม...“อืม...พิมพ์จะแต่งตัวแล้ว แต่...คงต้องเปลี่ยนชุดชั้นในก่อน ดูซิ...พี่เมฆทำเปื้อนหมดเลย” ก็มันเปื้อนจริงๆแหละ ทั้งน้ำหวานจากตัวเองและร่องรอยการดูดเม้มของคนตัวโต ร่างเล็กผละห่างจากสามีเล็กน้อย เสื้อชั้นในที่ถูกดึงรั้งไปกองอยู่บนอกอวบถูกแกะถอดออกอย่างง่ายดาย พิมพ์รพีพรยื่นให้สามีพร้อมกับยิ้มหวาน“ฝากไว้ก่อนค่ะ” ปลัดเมฆารับมาถือไว้แบบงงๆ อกอวบคู่ขาวดีดเด้งยามไม่มีอะไรปกปิดช่างน่าซุกซบคลุกเคล้าเหลือเกิน“เหลืออีกหนึ่งชิ้น” ภรรยาสาวจิกสายตามองสามีอย่างเย้ายวน มือเล็กจับบ่ากว้างเพื่อช่วยในการทรงตัว นิ้วเรียวเล็กเกี่ยวขอบกางเกงในลายลูกไม้สีดำลงช้าๆ เมื่อพ้นสะโพกผายผ้าบางเบาชิ้นสุดท้ายก็ไปกองอยู่แทบเท้า“พี่เมฆช่วยเก็บไปไว้ในตะกร้าให้หน่อยนะคะ” ปลัดเมฆาเริ่มหายใจติดขัด ร่างใหญ่ย่อตัวลงเก็บซับในบางเบาของภรรยาขึ้นมาถือไว้ พิมพ์รพีพรยิ้มหวา
“อืม...เมียพี่น่ารักที่สุด ไม่เสียแรงที่สอนกันมาหลายปี” ไอรักยันตัวนั่งตรงบนหน้าท้องแกร่งของสามี“บ้า...ลุกได้แล้วค่ะ หนูไอรีบจริงๆนะ” ไอรักทุบอกสามีเบาๆ ร่างขาวนวลลุกขึ้นจากตัวสามี แล้วยื่นมือเล็กให้เพื่อกระตุ้นให้คนตัวโตลุกขึ้นตาม ธีร์ภาณุกวาดสายตามองร่างภรรยาตาละห้อย อยากกินจัง“อย่ามองหนูไอแบบนั้นค่ะ บอกแล้วไงว่าถึงรีสอร์ตแล้วจะตามใจทุกอย่าง จ่ายมัดจำไปแล้วด้วย ห้ามตุกติก ลุกมาล้างตัวเลยค่ะ” มือใหญ่จับมือเล็กแล้วลุกขึ้นก้าวออกจากอ่าง เดินตามแจงจูงไปล้างตัวใต้ฝักบัวพร้อมกัน อดเปรี้ยวไว้กินหวานก็ได้“พิมพ์...” ปลัดเมฆารำพึงชื่อภรรยาออกมาเบาหวิว ภาพหญิงสาวในชุดชั้นในลายลูกไม้สีดำ ยืนกางขาเล็กน้อยกำลังก้มๆเงยๆหาอะไรสักอย่างในตู้เสื้อผ้า เรียวขาเสลาช่างน่าลูบไล้ สะโพกผายลอยเด่นท้าทายสายตา ยิ่งเนินเนื้อสาวที่นูนอวดอยู่ภายใต้ชั้นในสีดำ ยามมองลอดช่องว่างระหว่างขานั้นแล้ว ทำให้เขาจินตนาการไปถึงไหนต่อไป เพราะรู้เพราะเห็นและจำได้ติดตาติดจมูกว่ามันสวยงามและหอมหวนเพียงใด ปลัดเมฆาปิดประตูห้องอย่างเบามือ ก้าวย่างอย่างมั่นคงตรงเข้าใกล้ร่างงาม
“เร็วๆสิคะพี่ธีร์ อาบน้ำยังไม่เสร็จอีกเหรอ” ไอรักโวยวายอยู่หน้าประตูห้องน้ำ เพราะสามีมัวโอ้เอ้ใช้เวลาอาบน้ำมากกว่าปกติ คนรออาบน้ำต่อด้วยใจกระวนกระวายเลยอดที่จะเร่งไม่ได้วันนี้เป็นวันนัดรวมพลแก๊งค์เพื่อนสาวในโปรเจคปาร์ตี้ฮันนีมูน ณ เขาใหญ่ของไอรัก พิมพ์รพีพรและน่านน้ำ หลังจากที่ต่างคนต่างติดภารกิจหน้าที่แม่และภรรยา รวมทั้งการงานที่แสนจะรัดตัว กว่าจะหาเวลาที่ลงตัวในการพบปะสังสรรค์กันได้ ก็ล่วงเลยเวลามาเกือบสามปี หลังจากครั้งสุดท้ายที่ได้เจอหน้ากันครบแก๊งค์ ทั้งเพื่อนสาวและเหล่าเพื่อนเขยที่ไร่แสงตะวันแห่งนี้ นับจากนั้นก็ทำได้เพียงแค่ส่งข้อความ เฟซไทม์ และโทรศัพท์ติดต่อกันเท่านั้น ไอรักเลยออกอาการตื่นเต้นและดีใจเกินเหตุ หญิงสาวจัดกระเป๋าตั้งแต่สัปดาห์ที่แล้ว และก็เฝ้านับวันนับคืนรอ ตกกลางคืนก็ส่งข้อความคุยกันในกลุ่มจนดึกดื่น ตามประสาสาวๆว่าจะทำกิจกรรมอะไรบ้าง จะทานอะไรดี จะเที่ยวที่ไหนบ้าง ไม่ได้สนใจสามีที่นอนรอทำการบ้านจนหลับไป“พี่ธีร์คะ เสร็จหรือยัง” ไอรักมีเพียงผ้าขนหนูผืนเดียวพันกาย เดินไปเดินมาหน้าห้องน้ำภายในห้องนอน ผมยาวถูกเกล้ามัดไว้แบบลวกๆ เตรียมพร้อมที่จะวิ่งผ่
“สิบคน...ไม่ไหวหรอกค่ะคุณภู”“แต่ผมทำไหวนะ” น่านน้ำตีแขนสามีเบาๆ“น้ำไม่ได้หมายถึงเรื่องนั้น น้ำหมายถึงการเลี้ยงลูกค่ะ”“ผมไหวทั้งทำลูกและเลี้ยงลูกแหละ”“โอ๊ย! น้ำไม่คุยกับคุณภูแล้ว” น่านน้ำทำปากยื่นใส่สามี ภูชิตหัวเราะในลำคอ ทุกคนที่ได้ฟังบทสนทนาของสองสามีภรรยาต่างอมยิ้มไปตามๆกัน“แล้วใครดูหนูอุ่นให้ล่ะหนูไอ” น่านน้ำหันมาคุยกับเพื่อนสาว ไม่อยากคุยกับสามีจอมหื่นแล้ว“ป้าบัวดูให้อยู่จ้ะ ปกติฉันจะดูแลหนูอุ่นเอง ให้ป้าบัวมาดูและมาช่วยเฉพาะตอนที่ไม่ว่างจริงๆ”“แกน่ะโชคดีมากนะน้ำ มีป้าดอกไม้มาคอยดูแลช่วย แล้วยิ่งยายพิมพ์นะ จะท้องแฝดห้าก็ไม่ต้องห่วง มีทั้งย่าพร คุณพ่อคุณแม่ของพี่เมฆคอยดูแลช่วยตั้งหลายคน”“พอๆแก...แฝดสองก็พอแล้ว ถ้าขืนแฝดห้าฉันมีหวังต้องนอนแบกท้องไม่ได้เดินไปไหนกันพอดี” พิมพ์รพีพรยกมือขึ้นป่ายปัดพัลวัน“แต่พี่ว่าพี่มีความสามารถทำแฝดห้าได้นะ” ปลัดเมฆาแทรกขึ้นมาทันที แต่แล้วก็ต้องยิ้มแหยๆเมื่อภรรยาจิกสายตาดุให้วงสนทนาที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ และการพูดคุยกันอย่างคุ้นเคย ทำให้บรรยากาศอบอวลไปด้วยควา
“จริงๆ” ภูชิตย้ำคำหนักแน่น น่านน้ำจึงพยักหน้ารับเงื่อนไข“อา...คุณภูอย่าแกล้งน้ำแบบนี้สิ” ไม่รู้ว่าเริ่มตอนไหน เผลอไผลไปเมื่อไรก็จำไม่ได้ ที่สุดแล้วหลังจากรับยาจากปากของสามี จนกระทั่งกลืนลงท้องไปแล้ว มันก็มาถึงช่วงเวลาซาบซ่านอีกจนได้ ภูชิตช่างช่ำชองหลอกล่อให้ภรรยาหลงกลตกอยู่ในวังวนเสน่หาจนไม่อาจจะหักห้ามใจได้ แล้วก็เป็นน่านน้ำเสียเองที่เป็นฝ่ายอ้อนวอนร้องขอ“อื้อ...คุณภูขาเร็วสิคะ น้ำใจจะขาดแล้ว” ภูชิตมัววุ่นวายซุกไซ้อยู่กับอกอวบ ดอมดมดูดดึงอย่างหลงใหล ความแข็งแกร่งที่พรักพร้อมเต็มที่ก็ทำแค่เพียงถูไถอยู่ที่เนินสาว ไม่ยอมล่วงล้ำอย่างที่อีกฝ่ายต้องการ น่านน้ำสุดจะทนกับความต้องการที่ถูกปลุกเร้า กลางกายสาวปวดหนึบน้ำหวานไหลฉ่ำ รอการเติมเต็มเพื่อปลดปล่อย ร่างเล็กจึงออกแรงพลิกร่างใหญ่ให้นอนราบลงบนที่นอนแล้วขึ้นคร่อมอย่างเป็นงาน เพราะมีครูฝีมือดีคอยพร่ำสอนอยู่ทุกคืน ภูชิตรอท่าอยู่แล้ว เขาเต็มใจนอนแผ่หลาอ้าซ่าให้ภรรยาสุดที่รักจัดการตัวเองอย่างเต็มใจ&nb