" ตามมา "
ร่างสูงผละมือเรียวเล็กของเจ้าหญิงออกจากท่อนเอ็นที่ใหญ่โตของเขาและเดินออกไปผ่านหน้าผ่านตาเจ้าหญิงที่นั่งคุกเข่าอยู่ทันที เจ้าหญิงลุกขึ้นยืนเต็มตัวพร้อมกับเดินตามร่างสูงที่ไร้อาพรในการปกปิดร่างกายเพื่อเดินเข้าไปในห้องน้ำสุดหรูของเขาทันที " เปิดน้ำอุ่น ฉันจะเข้าไปแช่น้ำในอ่าง " เขาบอกเด็กสาวที่เดินตามมาพร้อมกับพยักเพยิดหน้าไปทางอ่างจากุชชี่สุดหรูเพื่อให้เธอทำตามคำสั่งที่เขาบอก " ได้ค่ะ " เจ้าหญิงตอบรับคำสั่งพร้อมกับเดินไปเปิดทำน้ำอุ่นตามที่คนเป็นเจ้านายสั่งทันที " เรียบร้อยแล้วค่ะ " เจ้าหญิงหันหน้ามาบอกเขาที่ยืนรออยู่ก่อนแล้ว " ... " เขาไม่ได้พูดอะไรแต่ก็ก้าวขาเรียนยาวที่ไร้ขนขาของเขาเดินเข้าไปในอ่างจากุชชี่ทันที เจ้าหญิงที่ไม่รู้ว่าตัวเองต้องทำอะไรต่อไปบ้าง เพราะเธอไม่เคยอาบน้ำให้กับใครมาก่อนก็เลยถามเขาขึ้นมา " แล้วหนูต้องทำยังไงบ้างคะ " เธอเอ่ยถามเขาที่นอนแช่อยู่ในอ่างน้ำอย่างสบายใจเฉียบ " ถอดชุดนอนเธอออกสิ " เขาบอกพร้อมกับจ้องมองมาที่เรือนร่างของเธอด้วยสายตาที่ทำให้เด็กสาวถึงกับขนลุกซู่ขึ้นมาทันที " หนูแค่จะอาบน้ำให้ หนูไม่ได้จะอาบน้ำด้วยนะคะ " เธอบอกเขาไปด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือทันที " ก็อาบน้ำให้ฉันไง ถ้าเธอไม่ถอดชุดของเธอออก เธอก็เปียกน่ะสิ " เขาบอกเธอแต่สายตายังจับจ้องมองมาที่ร่างบางที่ยืนตัวสั่นระริกอยู่อย่างพอใจกับการที่ได้แกล้งเธอให้กลัวได้ " ถอดออก อย่าให้ต้องพูดหลายรอบ " เขาบอกเธอด้วยน้ำเสียงดุดันอีกรอบ จนเจ้าหญิงที่ไม่รู้จะปฏิเสธเขายังไงก็ต้องทำตามเขาไปแต่โดยดี เพราะเขาเป็นเจ้านายเธอนิ่ เขาสั่งอะไรเธอก็ต้องทำตามอยู่แล้ว " ค่ะ " เธอตอบรับพร้อมกับเอื้อมข้อมือเล็กของตัวเองไปจับที่สายเดี่ยวและดึงมันลงมาอย่างช้าๆ " ลีลา " เขาที่ทนเห็นการกระทำลีลาชักช้าของเธอไม่ไหว เขาเลยลุกขึ้นออกมาจากอ่างและเดินเข้ามาถอดชุดนอนเดรสตัวบางออกให้เธอทันที " งื้อ เจ้าหญิงโป๊ " เธอสะดุ้งตกใจทันทีเมื่อเขาโผล่มาถอดเสื้อผ้าให้เธอด้วยท่าทีที่รีบร้อน เธอรีบเอามือเล็กของตัวเองมาปกปิดที่หน้าอกของเธอที่ใส่บราสีชมพูเอาไว้ทันที พร้อมกับปิดแพนตี้สีชมพูตัวจิ๋วของเธอที่ปกปิดส่วนล่างของเธอเอาไว้ด้วยมือคนละข้างด้วยความเขินอาย " ทีแบบนี้แหล่ะอาย ที่จ้องมองของฉันตาไม่กะพริบคิดว่าฉันไม่อายหรือไง " เขาพูดพลางช้อนอุ้มร่างกายของเจ้าหญิงในท่าเจ้าสาวและเดินเอาร่างบางไปวางไว้ที่อ่างจากุชชี่ทันที พร้อมกับเขาที่เดินตามลงมานั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามของเธอด้วยเช่นกัน " ครีมอาบน้ำอยู่ตรงนั้น " เขาพยักเพยิดหน้าไปทางครีมอาบน้ำที่วางอยู่โต๊ะข้างๆกับอ่าง เพื่อเป็นสัญญานบ่งบอกให้เธอทำตามที่เขาบอก เจ้าหญิงเอื้อมมือเล็กขอเธอไปบีบครีมอาบน้ำใส่ฝามือบาง พร้อมกับที่เธอเขยิบตัวเข้าไปใกล้เขาและลูบไล้ครีมอาบน้ำกลิ่นดอกซากุระทั่วแผ่นอกแกร่งของเขาด้วยร่างกายที่สั่นเทาด้วยความตื่นเต้นระคนหวาดระแวงไปในตัว ในส่วนของบทร้ายตอนนี้หัวใจของเขาก็เต้นระรัวแทบจะทะลุออกจากอกแกร่งของเขาด้วยความตื่นเต้นเหมือนกัน มือเล็กนุ่มๆของเจ้าหญิงที่ตอนนี้ได้ลูบไล้ไปทั่วร่างกายของเขาเพื่ออาบน้ำให้เขา พร้อมกับกลิ่นหอมอ่อนๆของครีมอาบน้ำกลิ่นดอกซากุระบวกกับกลิ่นกลายอันบริสุทธิ์ของเด็กสาวที่อยู่ตรงหน้าเขามันยิ่งทำให้เขาเงยหน้าขึ้นขบกรามแน่นด้วยความอดทนอดกลั้นอย่างห้ามใจเอาไว้ไม่อยู่ " พะ พอก่อน " เขารีบห้ามปรามเด็กสาวที่ลูบไล้เขาอยู่ทันที ก่อนที่เขาจะอดทนอดกลั้นมันเอาไว้ไม่ไหว ถ้ายังไม่สอดใส่ ก็ไม่ถือว่าพรากผู้เยาว์แหล่ะวะ! " อ๊ะ! " เจ้าหญิงร้องอุทานเสียงหลงทันที เมื่อมือหนาของเขาดึงร่างบางเข้ามาบดจูบอย่างรุนแรงด้วยความหิวกระหาย เจ้าหญิงที่พึ่งเคยโดนจูบครั้งแรกถึงกับเบิกตาโพลงโตด้วยความตกใจกับสิ่งที่เขามอบให้เธออย่างรุนแรงและบ้าคลั่ง 0.0 " ปล่อยซี่ ปล่อยเจ้าหญิงซี่ " เจ้าหญิงทุบเข้ากับอกแกร่งของเขาอย่างแรงด้วยกำปั้นน้อยๆของเธอ แต่มันก็ไม่เป็นผล ยิ่งเธอผลักไสไล่ส่งเขามากเพียงใด เขาก็ยิ่งบดขยี้จูบให้รุนแรงมากขึ้นเท่านั้น " อ้าปาก " ไม่นานนักเขาก็ผละริมฝีปากหนาของเขาออกและสั่งให้เธออ้าปากทันที เพราะการที่เขาบดขยี้จูบเธอไปนั้นเด็กสาวได้แต่เม้มปากเอาไว้แน่นทำให้ลิ้นสากของเขาควานหาความหวานในโพลงปากของเด็กสาวไม่ได้ มันจึงทำให้เขาหงุดหงิดใจไม่น้อย " คุณบทร้ายเคยให้สัญญากับเจ้าหญิงนี่ค่ะว่าจะไม่ข่มขืนเจ้าหญิงก่อนที่เจ้าหญิงจะอายุครบ 18 ปี แต่นี่คุณบทร้ายผิดสัญญากับเจ้าหญิงอยู่นะคะ คุณบทร้ายนิสัยไม่ดี " เจ้าหญิงที่มีโอกาสได้พูดเธอก็รีบพูดออกมาทันทีจนหมดเปลือกในข้อสัญญาที่ไม่ได้เป็นลายลักษณ์อักษรแต่อย่างใด แต่เป็นข้อสัญญาที่เอ่ยขึ้นด้วยวาจาแค่ของเขากับเธอก็เพียงเท่านั้น " สัญญาบ้าบออะไร ฉันเคยให้สัญญากับเธอด้วยเหรอ " เขาตีหน้ามึนตอบกลับเด็กสาวไปทันที เมื่อเจ้าหญิงได้ยินดังนั้นเธอจึงเบ้ปากทำท่าทำทางเหมือนจะร้องไห้ออกมาทันที เมื่อเธอรู้ตัวว่าเธอโดนเขาหลอกเข้าให้แล้ว " ทำหน้าทำตาแบบนั้นใส่ฉัน ฉันก็ไม่คิดจะสงสารเด็กอย่างเธอหรอกนะ " เขาบอกพลางจับคางมนของเจ้าหญิงเสยขึ้นเบาๆ พร้อมกับเอามือหนาของเขาแตะไปที่ริมฝีปากบางอมชมพูเพื่อเขี่ยเล่นไปมาอย่างนึกชอบใจกับริมฝีปากเล็กนี่ " อ้าปาก " เขาสั่งเธออีกรอบด้วยน้ำเสียงแหบกระเส่า น้ำเสียงของเขามันบ่งบอกว่าตอนนี้เขาต้องการควานหาความหวานในโพลงปากเล็กของเธอเป็นอย่างมาก และอย่างไม่ปิดบังความรู้สึกและความต้องการของตัวเองอีกต่อไป " อ้าาาา " เจ้าหญิงอ้าปากทันทีเมื่อเขาสั่ง พร้อมกับทำเสียงอ้าาาาเหมือนกับเด็กน้อย เขายิ่งมองดูเจ้าหญิงและท่าทีของเด็กสาว ดูยังไงเธอก็เหมือนกับเด็กน้อย เด็กฟันน้ำนม เด็กที่ยังกินนมโรงเรียน เด็กซะมัด! " หึ " เขาเค้นเสียงหัวเราะออกมาอย่างพอใจกับท่าทางของเด็กสาว ตอนนี้เขาได้สอดลิ้นเข้าไปในโพลงปากเล็กของเด็กสาว พร้อมกับควานหาความหวานในกลิ่นปากของเด็กสาวอย่างโหยหา กลิ่นปากเด็กสาวของเธอมันทั้งหวานและก็หอมไปหมด เขาชอบปากของเธอเป็นอย่างมาก อยากจะกลืนกินและบดขยี้จูบริมฝีปากบางอมชมพูนี้อยู่ตลอดเวลาเลย " อื้อ " เจ้าหญิงส่งเสียงอู้อี้ออกมาจากลำคอ เมื่อเธอรู้สึกว่าคุณบทร้ายตอนนี้ได้ลูบไล้แผ่นหลังขาวเนียนของเธอไปมา พร้อมกับที่เขาเอื้อมมือลงไปด้านล่าง พร้อมกับจับบั้นท้ายของเด็กสาวยกขึ้นให้มานั่งทับบนตักของเขาอย่างถือวิสาสะ จนเธอรู้สึกเหมือนหน้าขาของเธอโดนเข้ากับอะไรนุ่มๆแข็งๆอุ่นๆ 0.0โรงพยาบาลเอกชนชื่อดังโรงพยาบาลเอกชนชื่อดังถูกจัดไว้สำหรับการคลอดโดยเฉพาะ บทร้ายไม่ยอมห่างจากห้องคลอดแม้แต่ก้าวเดียวเขานั่งกุมมือเจ้าหญิงแน่นตลอดทุกวินาทีของความเจ็บปวด“พี่…มันเจ็บ หนูไม่ไหวแล้ว…” เจ้าหญิงเหงื่อซึม หน้าซีด“ไหวสิเมียพี่ต้องไหว หนูเก่งที่สุดแล้วนะครับ…” บทร้ายแนบริมฝีปากกับหน้าผากเมียน้ำตาคลอ“แค่คลอดลูกของเราออกมา พี่ขอร้อง…”เสียงร้องไห้ของทารกตัวน้อยดังขึ้นในห้อง บทร้ายถึงกับทรุดนั่งร้องไห้เงียบๆข้างเตียงราวกับหัวใจถูกปลดปล่อยจากความกลัวทั้งปวง“ได้ลูกสาวค่ะ แข็งแรงมากเลย”“ลูกพ่อ… หนูของพ่อ… ขอบคุณที่มาเกิดเป็นลูกพ่อแม่นะครับ”...ลูกสาวของบทร้ายและเจ้าหญิงถูกตั้งชื่อว่า “น้องเจ้าขา”เด็กหญิงผิวขาวอมชมพู ดวงตากลมโตเหมือนแม่ รอยยิ้มอบอุ่นเหมือนพ่อเมื่ออายุครบ 1 ขวบเธอเริ่มหัดเดิน เริ่มพูดคำว่า “ปะป๊า” และ “หม่ามี๊” ได้บทร้ายนั่งคุกเข่ารอรับลูกที่กำลังเกาะโซฟาแล้วค่อยๆยืนขึ้นเจ้าขาก้าวขาเล็กๆเดินมาหาพ่อก่อนจะโผเข้ากอดอกบึ้กๆของบทร้ายแน่น“เก่งมากลูก… ลูกของพ่อเดินได้แล้ว!” บทร้าย หัวเราะแล้วร้องไห้ในเวลาเดียวกัน“เจ้าขาเก่งที่สุดเลยลูก หนูเก่งเหมือนแม่เลยใช่ไห
มหาวิทยาลัยเจ้าหญิงกำลังนั่งเรียนทุกคนตกใจเมื่อเห็น “เจ้าของมหาวิทยาลัย” เดินตรงมาที่หน้าห้องเรียน ใส่สูทสีดำ ขรึมเยือกเย็น ดวงตาแดงก่ำอาจารย์ถึงกับชะงักบทร้ายเปิดประตูโดยไม่พูดอะไร ก่อนพูดเพียงคำเดียว“ออกมาเดี๋ยวนี้” บทร้ายพูดเสียงเข้มเจ้าหญิงหน้าเสียหยิบของแล้วรีบลุกเสียงซุบซิบในห้องดังกระหึ่ม “บทร้ายดุโหดมาก” “โอ้ย เมียโดนแน่”ในรถพอขึ้นรถเท่านั้นแหละประตูปิดเสียงดัง “ปัง!” ก่อนที่บทร้ายจะพูดด้วยน้ำเสียงกดอารมณ์“ทำไมไม่บอกพี่?” บทร้ายเสียงสั่น“หนูแค่อยากเรียน… หนูไม่อยากเป็นภาระ” เจ้าหญิงก้มหน้าตอบน้ำเสียงเบาๆ“ไม่อยากเป็นภาระจนไม่รักตัวเองรึไง!?! หนูเพิ่งฟื้น รู้ไหมว่าถ้าเป็นอะไรขึ้นมา พี่จะ…” บทร้ายเผลอตะคอกใส่เจ้าหญิงด้วยความโกรธเขากำมือแน่นจนเส้นเลือดปูด ใบหน้าแดงก่ำด้วยความโกรธปนเสียใจ เจ้าหญิงน้ำตาซึมพยายามยื่นมือไปแตะแขนบทร้าย“พี่… หนูขอโทษ…”“อย่าทำแบบนี้อีกนะครับหนู พี่ขอโทษที่ดุ แต่พี่กลัว… พี่กลัวจะเสียหนูไปอีก…” บทร้ายเสียงแผ่วลงเมื่อรู้ตัวว่าเผลอตะคอกเมียเพนท์เฮ้าส์บทร้ายอุ้มเมียขึ้นห้องไม่พูดไม่จาแต่พอวางเมียบนเตียงเท่านั้นก็ซบหน้าลงที่หน้าท้องเธอน้ำตาหยด
มหาวิทยาลัยเช้าวันรุ่งขึ้น: วันพรีเซนต์เจ้าหญิงสวมชุดนักศึกษาสะอาดเรียบ ผูกผม เรียบร้อย แต่หน้าซีดมาก เธอยืนหน้าห้องประชุมพร้อมทีม หัวใจเต้นแรงเพราะความเครียด ตอนที่เดินขึ้นเวที…เธอกลั้นหายใจและเริ่มพูด30 นาทีผ่านไป…...พรีเซนต์เสร็จ...ภาพเริ่มเบลอ เสียงในห้องเบาๆลง มือสั่น หน้าเย็นเฉียบ เจ้าหญิงเซ ทรงตัวไม่อยู่ ร่างบางล้มลงต่อหน้าอาจารย์และเพื่อนทั้งห้อง“เจ้าหญิง!!”🚑 โรงพยาบาลบทร้ายได้ยินข่าวจากพยาบาลที่ติดต่อมา บทร้ายมาถึงด้วยความเร็วสูงสุดที่รถของเขาจะพาไปได้ เขาเปิดประตูห้องฉุกเฉินด้วยหัวใจที่แทบหลุดออกมามองเห็นเมียนอนบนเตียง ให้น้ำเกลือ ขอบตาแดงเพราะน้ำตา“พี่ขอโทษ…พี่ไม่น่าปล่อยให้หนูทำทุกอย่างคนเดียวแบบนั้นเลย”“พี่ควรอยู่ตรงนั้น พี่ควรกอดหนู พี่ควรห้ามหนูตั้งแต่แรก…”เขาคุกเข่าข้างเตียง จับมือเมียไว้แน่น ริมฝีปากสั่น น้ำตาไหลเงียบๆ ในห้องเงียบสงัดมีแค่เสียงเครื่องวัดชีพจรและเสียงใจเขาเต้นระรัว...เจ้าหญิงลืมตาช้าๆเห็นหน้าผัวฟุบอยู่ข้างเตียงมืออุ่นๆของเขาจับมือเธอไว้ตลอดไม่ปล่อยเลยแม้แต่วินาทีเดียว“พี่…” เจ้าหญิงเรียกบทร้ายเสียงเบาและแหบพร่า“หนู…หนูตื่นแล้วใช่ไหมคะ
ฮันนีมูนสุดหรูหนึ่งวันหลังแต่งงานบทร้ายจองเกาะส่วนตัวที่มัลดีฟส์ มีแค่เขาและเธอ…ในรีสอร์ทกลางทะเลเสียงคลื่นเบาๆ บรรยากาศโรแมนติกจนต้องรักกันทุกเช้า เย็น และกลางคืน“บนเตียงก็ผัว บนเรือก็ผัว ในน้ำก็ผัว…หนูหนีผัวไม่พ้นหรอกเมียพี่”ปี 4เช้าวันเปิดเรียนเช้านั้น…เสียงนาฬิกาปลุกยังไม่ทันดัง บทร้ายก็ตื่นขึ้นมามองใบหน้าหวานของภรรยาสุดที่รัก เจ้าหญิงนอนกอดแขนเขาแน่นเสื้อยืดตัวใหญ่ที่ใส่นอนเมื่อคืนเลิกขึ้นมานิดๆเผยให้เห็นผิวขาวนวลจนคนเป็นผัวอยากจะให้เมียโดดเรียน…เอ้ย ไม่ใช่บทร้ายก้มจูบหน้าผากเจ้าหญิงเบาๆ“เมียพี่จะเป็นนักศึกษาปี 4 ที่สวยที่สุดในโลก”พอเจ้าหญิงอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ บทร้ายยืนยันจะขับรถไปส่งเมียเอง ไม่ยอมให้อัคคีขับเหมือนทุกครั้ง“ขอโทษนะคะ ผัวขับรถไปรอหน้าคณะทุกวันแบบนี้ เพื่อนจะไม่สงสัยเหรอคะ?” เจ้าหญิงพูดแซว“ก็ไม่ต้องสนใจสิคะคุณเมีย เขารู้ก็ดี จะได้รู้ว่าเมียใครอย่าแตะ” บทร้ายตอบยียวนกวนประสาทกลับมหาวิทยาลัยคณะนิเทศศาสตร์ทุกสายตาหันมามอง…เจ้าหญิงเปิดประตูลงจากรถสุดหรูพร้อมเสียงกระซิบของเพื่อนๆในคณะ“นั่นผัวเจ้าหญิงเหรอ?”“โอ๊ย ทำไมหล่อโหดขนาดนี้”“มีผัวดีชีวิตดีจริงๆ…”“แล
บทร้ายวางแหวนวงเดิมไว้ในกล่องกำมะหยี่เขาคุกเข่าอีกครั้ง ไม่ใช่เพราะผิด แต่เพราะรัก“หนู…พี่ไม่รู้ว่ามีสิทธิ์ไหม แต่ขอพี่ได้ใส่แหวนวงนี้ให้อีกครั้ง ไม่ใช่แค่ในฐานะผัว แต่ในฐานะผู้ชายที่ไม่มีใครรักเท่าหนูอีกแล้ว…”เจ้าหญิงยื่นมือไปทั้งน้ำตาแล้วก้มลงกระซิบที่ข้างหูเขา“ใส่ให้แน่น ๆ เลยนะคะพี่…เพราะรอบนี้ หนูจะไม่มีวันถอดมันออกอีกแล้ว…”...ห้องสวีทชั้นบนสุดของโรงแรม 7 ดาวในกรุงเทพมหานครคือสถานที่ที่บทร้ายจัดไว้สำหรับการ “เริ่มต้นชีวิตคู่ใหม่” เขาไม่พูดพร่ำ ไม่อธิบายซ้ำ เขาแค่จ้องเจ้าหญิงด้วยแววตาที่ลึกกว่าทะเล…และเร่าร้อนกว่ากองไฟบทร้ายปิดประตูห้องเบาๆ ก่อนจะเดินเข้ามาหาเจ้าหญิงช้าๆเหมือนนักล่าที่รอคอยเหยื่อของเขากลับมาอยู่ในอ้อมแขนอีกครั้ง“คืนนี้…ผัวจะรักเมียให้สมกับที่เกือบเสียเมียไป…” บทร้ายดึงเจ้าหญิงเข้าไปจูบอย่างรุนแรงลิ้นของเขาดุนดันสอดแทรกและตักตวงรสหวานจากริมฝีปากที่เขาโหยหา มือเขากอบกุมเอวบางแน่นจนเจ้าหญิงต้องจับไหล่เขาไว้“พะ-พี่…เดี๋ยวก่อน…”“ไม่รอแล้ว…เมียพี่ทั้งคน ผัวห้ามใจไม่ไหวแล้ว…”บทร้ายยกตัวเข้าหญิงขึ้นอุ้มในท่าเจ้าสาวก่อนพาไปวางลงบนเตียงใหญ่ ฝ่ามืออุ่นร้อนลูบไล
เพนท์เฮ้าส์ทุกคืน…บทร้ายนอนกอด iPad เปิดรูปคู่ที่ถ่ายตอนขอแต่งงานและวิดีโอที่เขาแอบอัดเอาไว้เองเสียงเจ้าหญิงพูดว่า “รักผัวนะคะ” ยังอยู่ในคลิป แต่ยิ่งฟังยิ่งเจ็บ เพราะรู้ว่า…เขาทำลายมันด้วยมือของตัวเอง“พี่แม่ง…เลวชิบหาย…” บทร้ายกัดปากจนเลือดซึม โทษตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนกระจกที่แขวนไว้ถูกเขาเขวี้ยงแตกเป็นเสี่ยงๆในไลน์กลุ่มรวมนักศึกษาโดยบทร้ายมีแอ็คอวตารเข้าไปอยู่ด้วยในกลุ่ม...มีคนโพสต์รูประหว่างเจ้าหญิงกับเพื่อนใหม่มีเสียงเชียร์ว่า “เปิดใจเถอะเจ้าหญิง” แต่ทุกข้อความ…เหมือนมีดปักที่กลางอกบทร้าย...โต๊ะกินข้าวที่เคยมีเจ้าหญิงคอยตักให้วันนี้มันว่างเปล่า บทร้ายนั่งมองข้าวเย็นจนแข็ง แล้วเอาไปเททิ้งทั้งน้ำตา“ไม่มีหนู…อะไรมันก็ไม่มีรสชาติอีกเลย…”วันถัดไปธันวามาหาเพื่อนสนิทที่เพนท์เฮ้าส์ ธันวาแอบไปซุ่มดูเจ้าหญิงห่างๆ เขาอัดวิดีโอที่ตอนเจ้าหญิงพูดกับแม่วันดีไว้ เขานำมาเปิดให้บทร้ายดูในวันหนึ่งที่เขาหมดแรงจะลุกขึ้นจากเตียง “แม่…หนูไม่ได้อยากหย่า หนูแค่เสียใจ หนูแค่รู้สึกว่าพี่เขาไม่รักหนูจริง…”คำว่า “ไม่ได้อยากหย่า” กลายเป็นไฟสุดท้ายที่ยังจุดในหัวใจบทร้ายบทร้ายเงยหน้าขึ้น…น้ำตาไหลพร