รักร้ายของคุณหนูมาเฟีย

Ep 1 คนเดิม

  ภาพแผ่นหลังของเขาที่เดินจากฉันไป ณ สนามบินปักกิ่ง ผ่านไป 2 ปีแล้วฉันก็ยังไม่เคยลืม กับประโยคสุดท้ายที่เขาทิ้งไว้ว่าเราไม่มีอะไรเหมาะสมกันเป็นการบอกเลิกที่ฉันไม่เข้าใจ ตลอดปีกว่าที่ฉันกับเขาคบกันเราไม่เคยแม้แต่จะทะเลาะกันสักครั้ง เหตุผลที่เขาบอกมาวันนั้นฉันไม่เคยเชื่อ แล้วก็คิดเสมอว่าเป็นเพราะครอบครัวฉันหรือเปล่า แต่ฉันก็ไม่กล้าถามพี่ไทม์เพราะถ้าเป็นเพราะพวกเขาจริง ไม่มีทางที่เขาจะยอมรับอยู่แล้ว ส่วนลึก ๆ ในใจก็คิดว่าไม่ใช่ด้วยเพราะคนอย่างพี่ไทม์ถ้าจะกีดกั้นสู้ทำให้เขาหายไปยังง่ายกว่า

TM : เป็นอะไรเล็ทตี้

LT : เปล่าค่ะ...ถึงเวลาประชุมแล้วหรอ

TM : ยัง

LT : งั้นพี่ไทม์มีอะไรเพิ่มเติมหรือเปล่าเดี๋ยวน้องจะจัดการให้

TM : ไม่มี ๆ เดี๋ยวเจอกัน

LT : ค่ะ

     ฉันรู้ว่าตั้งแต่กลับมาฉันเปลี่ยนไปจนคนในบ้านเป็นห่วง ฉันไม่ได้ร้องไห้ฟูมฟายแค่นิ่งขึ้น ความเสียใจอย่างที่สุดทำเอาฉันไปต่อไม่เป็นอาจเพราะทั้งชีวิตฉันมีแต่คนคอยรักมั๊ง พอผิดหวังมันเลยเหมือนโลกทั้งใบล่มสลายไปในพริบตา แดดดี๊กับมามี๊ก็ไม่เคยถามก็อาจจะคอยว่าเมื่อไหร่ฉันจะเอ่ยปากเล่า แต่ฉันก็แค่รู้สึกผิดกับทุกคนที่วันนั้นฉันดื้อจะไปจากที่นี่ให้ได้ เลยปล่อยให้เวลาเยียวยาตัวเองช้า ๆ ไว้พร้อมเมื่อไหร่ฉันจะเล่าให้ทุกคนฟังสักวัน สักวันนะ...

     ด้วยความที่อยากจะออกไปนอกกรงทองของ NOS ฉันเลยแอบไปสอบชิงทุนแลกเปลี่ยนภาษาที่จีน ผลออกมาว่าฉันได้กับเพื่อนเด็กไทยต่างโรงเรียนอีก 2 คน ตอนที่บอกแดดดี๊กับมามี๊แดดดี๊โกรธมากไม่ยอมให้ฉันไปเพราะฉันเพิ่งจะอายุครบ 18 เท่ากับต้องไปเริ่มเรียนมหาลัยปี 1 - ปี 2ที่ปักกิ่งและอยู่หอใน ต่อให้ครอบครัวฉันจะรวยหรือยิ่งใหญ่แค่ไหนแต่ที่นั่นไม่ใช่เมืองไทย ฉันจะเป็นอิสระจากพวกท่านอย่างน้อยก็ช่วงเวลาหนึ่งที่อยู่ในรั้วมหาลัย แต่ถ้าย้อนกลับไปได้ฉันจะไม่ไปฉันจะอยู่ที่นี่ตามที่แดดดี๊ต้องการ เสียงของเลขาคนสนิท "จันทร์เจ้า" ดึงฉันกลับมาจากภาพความทรงจำในอดีตได้ก่อนที่ฉันจะวนกลับไปจมกับความเศร้าอีกครั้ง

 JJ : บอสคะประชุมบ่ายนี้มี VIP เพิ่มมาค่ะ

LT : ใครหรอ

JJ : Mr. Patrick Wan

LT : สำคัญยังไง

JJ : อันนี้บอสต้องถาม TM ค่ะเห็นว่า TM เชิญมาเอง

LT : อ๋อ...ขอบใจนะ

      ถ้าพี่ไทม์เชิญมาเองก็คงพวกสายตรง 1 ใน 6 ตระกูลที่เหลือ ก็คงดึงมาทำธุรกิจอะไรสักอย่างที่พี่ไทม์ตั้งใจจะขยายออกจากของเดิมที่คุณลุงกับแดดดี๊ทำไว้ ฉันมีหน้าที่ประสานงานด้านต่างประเทศในธุรกิจสีขาวของ NOS ส่วนสีอื่นบรรดาพี่ชายน้องชายฉันเป็นคนจัดการทั้งหมด แต่ไม่ใช่ฉันจะไม่รู้อะไรเลย เพียงแค่ไม่เอาตัวเองลงไปยุ่งเพราะงานมันอันตรายแล้วฉันเป็นผู้หญิงถ้าไม่จำเป็นก็ทำเป็นมองไม่เห็นไปซะ แต่ถ้ารู้อะไรมาฉันก็จะบอกพี่ไทม์เองไม่ผ่านใครทั้งนั้น เวลานี้ฉันและทุกคนอยู่ในห้องประชุมเรียบร้อย เลขาพี่ไทม์แจ้งว่า VIP กำลังขึ้นลิฟต์มาแล้ว ซึ่งก็ถือว่าคนคนนี้ใช้ได้เขามาถึงที่นี่ตามเวลานัดพอดี ไม่ขาดไม่เกินซึ่งน้อยครั้งที่ฉันจะเจอคนแบบนี้ เมื่อจันทร์เจ้าก้มมากระซิบมา VIP มาถึงแล้วฉันกับคนอื่นในห้องก็ต้องลุกขึ้นยืนตามมารยาท

JJ : มาถึงแล้วค่ะ

LT : อืม

.

.

JJ : ขวาคือ มิสเตอร์.แพทริค ว่าน ซ้ายคือเลขาของเขาค่ะ

LT : เกอะ

      เสียงของฉันถูกกลืนลงคอไปทันที ผู้ชายคนนี้คือผิงเกอเกอะของฉันไม่ใช่หรอทำไมเขาถึงมาอยู่ที่นี่ ต้องไม่ใช่เขาสิเพราะเขาเป็นแค่คนธรรมดาบ้านทำธุรกิจส่งออก ใช้ชีวิตแบบคนทั่วไปไม่ได้หรูหรามากมาย ถึงเขาจะมีเงินแต่เขาก็ติดดินสอนให้ฉันได้ใช้ชีวิตแบบคนทั่วไป เรียนรู้ว่าโลกใบนี้มีอะไรมากมายที่ฉันไม่เคยรู้ เราเจอกันเพราะเรียนสายภาษาฉันพูดจีนได้ส่วนเขาพูดไทยได้ เรารักกันและเราก็เลิกกันนั่นละเรื่องของฉันกับเขา แล้วตอนนี้เขาที่มายืนอยู่ตรงหน้าฉัน เขาจะมาเป็น 1 ใน 6 ตระกูลได้ยังไง 

PW : สวัสดีครับผมแพทริคยินดีที่ได้รู้จัก

LT : ...