ตอนที่ 3 ยาคุม

ตอนที่ 3 ยาคุม

“ เฮ้อ จบคลาสเรียนสักทีนะรู้สึกอึดอัดเป็นบ้าเลย “

เสียงเฌอเบลล์บ่นพึมพำคนเดียวในขณะที่เธอกำลังจะกลับคอนโด หลังจากที่เธอให้ของขวัญภาคินเสร็จพวกเธอทั้ง 8 ก็ทำการขึ้นไปเรียนต่อ และในตลอดทั้งวันเธอก็รู้สึกอึดอัดเป็นอย่างมาก ก็เธอและเพื่อนๆของเธอซึ่งรวมไปถึงเพื่อนชายอีก 5 คนเป็นแก๊งเดียวกัน ไปไหนไปด้วยกันทำงานก็ต้องทำด้วยกันอีก

มันทำให้เธอรู้สึกลำบากใจแค่ลำพังเธอแอบชอบเขาแต่เขาไม่ชอบเธอมันก็ว่าอึดอัดมากพอแล้ว นี่ยังจะมาเกิดเหตุการณ์แบบนั้นในเมื่อคืนนี้อีก เธอรู้สึกแทบจะไม่อยากสู้หน้าของเขาอีกเลย

สองขาเรียวทำการก้าวเข้าไปในลิฟท์จุดหมายปลายทางก็คือห้องพักของเธอ หลังจากที่ลงจากรถโดยสารเธอก็ตรงดิ่งกลับเข้าที่พักทันทีเพราะเธอรู้สึกเหนื่อย

มือเรียวควานหากุญแจห้องที่อยู่ในกระเป๋าก่อนที่จะหยิบมันขึ้นมาสายตาทำการกวาดมองไปยังหน้าห้องของตัวเอง และนั่นก็ทำให้เธอถึงกับต้องเบิกตากว้างด้วยความตกใจเพราะหน้าห้องของเธอมีใครบางคนกำลังยืนอยู่

“ คะ คิน มาได้ไง “

“ กูมีเรื่องจะคุยด้วย “

“ อะ เอ่อ อืม ได้สิ “

และใช่ คนที่มายืนอยู่หน้าห้องของเฌอเบลล์ก็ไม่ใช่คนอื่นคนไกลที่ไหนเพราะเขาคนนั้นก็คือภาคินผู้ชายที่นอนอยู่กับเธอเมื่อคืนนี้เอง ก่อนที่ทั้งภาคินและหญิงสาวจะเข้าไปด้านใน

“ ขอบใจนะที่มึงไม่ได้บอกเรื่องนั้นกับเมล “

เมื่อเข้ามาในห้องเป็นภาคินที่เอ่ยพูดในสิ่งที่เขาต้องการอยากจะพูด เขารู้สึกซาบซึ้งใจที่เธอไม่ได้บอกเรื่องเธอกับเขาในเมื่อคืนให้กับคาราเมลได้รับรู้

และเมื่อเด็กสาวได้ยินแบบนั้นเธอก็ถึงกับยิ้มมุมปากแบบสมเพชตัวเอง ที่เขามาหาเธอก็เป็นเพราะเรื่องนี้ เขามาหาเธอเพราะเรื่องคาราเมล ทั้งๆที่ในใจแอบคิดไปว่าเขาจะมาเพราะเรื่องเมื่อคืนหรือเรื่องของขวัญแต่ที่ไหนได้เธอคิดผิด

เหอะ แกกำลังคิดอะไรอยู่เฌอเบลล์ ดีใจหรอ ดีใจเก้อน่ะสิไม่ว่าเขาไม่ได้มาหาแกยัยซื่อบื้อเขาก็แค่มาขอบใจเรื่องที่แกไม่ได้บอกอะไรกับคาราเมลก็แค่นั้นเอง

“ อืม อันที่จริงไม่ต้องขอบใจหรอกเราก็ไม่ได้คิดจะบอกกับใครอยู่แล้ว มันไม่ใช่เรื่องที่น่ายินดีนี่เนาะ “

“ อะ เอ่อ มึงโกรธกูหรือเปล่า “

“ ไม่ ไม่หรอกอย่าคิดมากเลยมันคืออุบัติเหตุคินก็ไม่ได้ตั้งใจให้เป็นเราอยู่แล้วนี่ ถ้าไม่มีอะไรแล้วเราขอตัวพักผ่อนนะเราเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว “

เฌอเบลล์เอ่ยตัดบททุกสิ่งทุกอย่างเพราะเธอไม่อยากมาพูดอะไรให้มันมากความอีก แต่ในประโยคนั้นๆฟังๆดูแล้วมันมีความหมายแอบแขวงมันดูประชดประชันอยู่บ้าง ซึ่งเธอคิดว่าภาคิน ก็คงไม่รู้

ถามว่าเธอโกรธไหมอันที่จริงก็ไม่ได้โกรธเพราะตอนนั้นตัวเธอก็สมยอมไปโดยปริยาย ก็เธอรักเขาเธอชอบเขามันก็คงไม่แปลกอะไรที่เธอจะยอม

“ อืม เคร อะนี่ ยาคุมอย่าลืมกินด้วยนะกูกลัวมึงท้องน่ะ “

“ อ๋อ อืม ขอบใจนะ “

“ กูไปนะ “

“ อืม “

ว่าจบภาคินก็ออกไปจากห้องของเฌอเบลล์โดยที่เขารู้สึกโล่งใจเพื่อนเขาคนนี้ไม่ได้โกรธกับสิ่งที่กระทำหนำซ้ำเขาก็เอายาคุมมาให้เธอกินเรียบร้อยแล้ว

เขาไม่ต้องกลัวเด็ดขาดว่าเธอจะท้องและเขาจะเดือดร้อนทีหลัง แต่กลับอีกคนเธอไม่ได้มีความรู้สึกดีอะไรเลย

ฮึก ฮือ ฮือ

มาแค่นี้สินะมาเพื่อขอบใจเรื่องที่ฉันไม่บอกใครแล้วก็เอายาคุมมาให้กินคงจะกลัวว่าฉันจะท้องมากเลยสินะ หึ น่าสมเพชตัวเองจริงๆเลยเฌอเบลเอ้ยหลงรักเขาข้างเดียวมันก็ต้องเจ็บแบบนี้แหละเนอะ ฮึก ฮืออออ

หลายวันผ่านไป

ทุกสิ่งทุกอย่างดูเป็นปกติหมดจะมีก็แต่หญิงสาวคนเดียวที่ดูจะพูดน้อยลง ก็ตั้งแต่วันนั้นทุกอย่างมันก็จบเขาทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นยังคงทำทุกอย่างเหมือนเดิม พูดคุยเหมือนเดิมกินได้ปกติต่างจากเธอที่เอาแต่คิดถึงเหตุการณ์นั้นๆไม่มีวันลืม

“ ยัยเบลล์ ยัยเบลล์ ยัยเฌอเบลล์ “

เป็นเสียงเรียกของข้าวหอมที่เอ่ยเรียกเพื่อนสนิทของเธออย่างเฌอเบลล์ เพราะเธอเห็นเพื่อนเอาแต่นั่งเหม่อลอยมาได้สักพักนึงแล้วและตอนนี้ก็ถึงคิวที่เพื่อนจะได้จับฉลากแล้ว

“ห๊ะ ห๊ะ ว่าไง ข้าวหอม “

“ อาจารย์เรียกแกแล้ว “

“ อ่อ เคร “

ร่างบางทำการเดินไปหน้าห้องทุกๆสายตาต่างจับจ้องมองมาที่เธอแบบลุ้นๆ วันนี้เป็นวันที่ห้อง 1/1 ต้องจับฉลากเพื่อหาคู่บัดดี้ทำงานกลุ่ม อันเนื่องมาจากเมื่อหลายสัปดาห์ก่อนอาจารย์ให้ทำงานกลุ่มเช่นเดียวกันแต่ผลลัพธ์ที่ได้ก็คือแย่มากๆ

บ้างก็ส่งบ้างก็ไม่ส่งเพราะคู่ของแต่ละคนต่างก็เป็นคนจำพวกเดียวกัน เรียกง่ายๆก็คือสะเปะสะปะไม่เป็นระเบียบมันจึงเป็นที่มาที่รอบนี้ทำให้อาจารย์ต้องเปลี่ยนระบบใหม่ โดยการที่จับฉลากให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลยใครได้กับใครคนนั้นก็ต้องรับชะตากรรมต่อไป

ใครโชคดีก็ได้คนที่ทำงานคู่กันแต่ถ้าใครโชคร้ายก็ได้คนที่ขี้เกียจเหมือนๆกันไป และนั่นก็ทำให้เฌอเบลล์ถึงกับเบิกตากว้างด้วยความตกใจเพราะรายชื่อที่เธอจับมาได้นั้นคือคนที่เธอไม่อยากคู่ด้วยมากที่สุด

“ เฌอเบลล์กับภาคิน หัวข้อที่ได้ก็คือ ความรักเป็นเช่นไร อีก 1 เดือนครูจะนัดตรวจ หวังว่าทุกอย่างจะราบรื่นนะ นี่ภาคินได้คู่เป็นเพื่อนในกลุ่มก็ใช่ว่าจะสบายนะเธอต้องช่วยเฌอเบลล์ทำงานไม่ใช่ให้เพื่อนทำอยู่คนเดียวเข้าใจไหม เธอก็ด้วยนะเฌอเบลล์อย่าตามใจเพื่อนให้มันมากนักช่วยๆกันทำเพราะไม่เช่นนั้นจะไม่เรียกว่างานกลุ่ม “

“ ค่ะอาจารย์ “

“ ครับอาจารย์ “

และทั้งสองก็ตอบรับคำของผู้เป็นอาจารย์เพราะท่านรู้ดีว่าภาคินเป็นคนเช่นไรก่อนที่หญิงชายทั้งคู่จะหันมองหน้ากัน ตัวเฌอเบลล์เองรู้สึกลำบากใจที่จะต้องทำงานคู่กับเขานั่นหมายความว่าตลอดทั้ง 1 เดือนเธอจะต้องใช้ชีวิตแทบจะตัวติดกันเพราะมันคืองานกลุ่ม

กับกันภาคินไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรเพราะที่ผ่านมาเขาก็เห็นเฌอเบลล์เป็นเพื่อนคนหนึ่งอยู่แล้วก็แค่ทำงานคู่กันมันไม่แปลก แต่ที่เขาไม่ค่อยจะโอเคเท่าไหร่เพราะในใจเขาไม่ได้อยากคู่กับเธอเขาอยากคู่กับคาราเมลมากกว่า