ตอนที่ 2 ปกปิดเป็นความลับ

ตอนที่ 2 ปกปิดเป็นความลับ

มหาวิทยาลัยคิงแอ๊คตั้นล็อค

“ สุขสันต์วันเกิดนะไอ้คิน “ (คิรัน)

“ เออสุขสันต์วันเกิดเว้ยเพื่อน เมื่อคืนมึงหายไปไหนมาวะไม่ได้ออกมาฉลองกับพวกกู “ (คิริว)

“ เออนั่นดิ “ (ชีวิน)

“ โทรไปก็เสือกไม่รับสายอีก “ (โรม)

เสียงเหล่าบรรดาเพื่อนๆในกลุ่มของภาคินเอ่ยหลังจากที่เขาเพิ่งจะขับรถมาถึงมหาวิทยาลัย ก็เมื่อวานเป็นวันเกิดของเพื่อนพวกเขาแต่นอกจากภาคินจะไม่ออกมาฉลองแล้วยังเอาแต่เก็บตัวที่ไหนไม่รู้สักที่

หนำซ้ำโทรไปก็ไม่รับมันจึงทำให้พวกเขารู้สึกสงสัย เพราะมันผิดแปลกไปจากภาคินคนเก่าคนเดิม ภาคิน ชีวิน คิริว คิรัน โรม หนุ่มหล่อทั้ง 5 เป็นเพื่อนรักกันตั้งแต่สมัยประถม จบมาพวกเขาก็ยังคงมาเรียนที่เดียวกัน

โดยพวกเขาทั้ง 5 ตั้งใจจะสานต่อธุรกิจของครอบครัว มันจึงเป็นที่มาที่ทำให้พวกเขาต้องเข้ามาเรียนในมหาวิทยาลัยแห่งนี้และเลือกสาขาเป็นคณะบริหาร และนั่นก็ทำให้คนตัวโตถึงกับมีอาการ

‘ เลิ่กลั่ก ’

เพราะเมื่อคืนนี้นอกจากเขาจะไม่ได้ออกไปกับเพื่อนๆแล้วเขายังไปขลุกอยู่ที่ห้องของเพื่อนสาวอีกคน ก่อนที่จะสร้างวีรกรรมเอาไว้อย่างใหญ่หลวง ซึ่งเขาคิดว่าข้อนี้เขาจะต้องไม่ปริปากพูดให้ใครฟังอย่างเด็ดขาด เพราะกลัวว่าเพื่อนสาวอีกคนที่เขาแอบชอบจะรู้

เอาไงดีวะผมควรจะพูดออกไปยังไงดีผมควรจะตอบยังไงดี ผมจะไม่มีทางให้ไอ้พวกห่านี่รู้เด็ดขาดว่าเมื่อคืนผมไปไหนมา ผมจะไม่มีทางให้ใครรู้ว่าเมื่อคืนผมนอนค้างที่ห้องเฌอเบลล์ เพราะถ้าพวกแม่งรู้มีหวังคาราเมลก็ต้องรู้เป็นแน่ แล้วแบบนี้ผมควรจะต้องทำยังไงดี ผมควรจะทำยังไง

“ อะ เอ่อ กู กู อ๋อ กูไม่ค่อยสบายกูก็เลยเผลอแดกยาแล้วก็หลับยาวตื่นมาอีกทีก็ตี 2 แล้ว กูเลยไม่ได้ออกไปไหนถือซะว่าปีนี้กูพักผ่อนไปในตัวก็แล้วกัน “

“ เยสเข้ คนอย่างมึงมีป่วยด้วยหรอวะ “ (คิริว)

“ เออนั่นดิตั้งแต่รู้จักกันมากูยังไม่เคยเห็นมึงป่วย “ (ชีวิน)

“ ป่วยการเมืองเปล่าครับเพื่อน ไปแอบกกสาวที่ไหนมาหรือเปล่า “ (โรม)

คำพูดที่ภาคินพูดมันทำให้เพื่อนๆทั้ง 4 รู้สึกสงสัย เพราะโดยปกติต่อให้เพื่อนของเขาจะป่วยแค่ไหนก็ไม่มีทางที่จะพักผ่อนอยู่ห้องแน่นอน ยิ่งเป็นวันเกิดด้วยแล้วล่ะก็ยิ่งไม่มีทางอย่างเด็ดขาด

2 คิ้วหนาของเพื่อนทั้ง 4 จ้องมองมาที่ภาคินคนเก่าคนเดิมก่อนที่จะจ้องมองลึกเข้าไปยังดวงตา พวกเขาอยากจับพิรุธดูว่าเพื่อนชายพูดความจริงหรือโกหกกันแน่ และนั่นก็ทำให้ภาคินถึงกลับไปไม่เป็นกันเลยทีเดียว เขาไม่เคยต้องมานั่งเสียอาการกับอะไรแบบนี้มาก่อน

ไอ้พวกเหี้ยนี่แม่งชอบเสือกดีจริงๆว่ะ คนอุตส่าห์โกหกแล้วเชียวหรือเป็นเพราะว่าผมยังทำได้ไม่เนียนพอ แปลกตรงไหนที่คนอย่างผมป่วยไม่สบายแล้วกินยานอนพักผ่อน

คนบ้าอะไรมันจะหอบสังขารไปแดกเหล้าทั้งๆที่ตัวเองก็แทบจะตาย หรือเป็นเพราะว่าที่ผ่านมาผมทำอย่างนั้นจริงๆพวกแม่งถึงได้ดูเหมือนไม่เชื่อกันเลย

“ พวกมึงเป็นเหี้ยอะไรกันนักหนาจ้องจะจับผิดกูอยู่ได้ ทำอย่างกับกูไปฆ่าใครตายอย่างนั้นแหละกูพูดความจริงไม่เชื่อก็เรื่องของพวกมึง “

สุดท้ายคนตัวโตก็ทำหน้าเข้มขึงขังตามแบบฉบับของเขาเพื่อแสดงให้เห็นว่าเขาพูดจริง เพราะยังไงเขาก็จะไม่มีทางให้เพื่อนๆจับได้อย่างแน่นอนว่าเขา

‘ โกหก ’

และในขณะนั้นเองที่เพื่อนทั้ง 4 กำลังพินิจพิจารณากับคำพูดของภาคินอยู่ๆแก๊งสาวๆก็เดินเข้ามา หลังจากที่พวกเธอไปกินข้าวที่โรงอาหารกันเมื่อเช้า และหนึ่งในนั้นก็มีคาราเมลเพื่อนสาวที่ภาคินแอบชอบด้วยรวมไปถึงผู้หญิงอีกคนที่เขาเพิ่งจะไปนอนมาด้วยเมื่อคืน

“ คุยอะไรกันจ๊ะหนุ่มๆ อ่ะนี่ภาคินฉันให้ของนายสุขสันต์วันเกิดย้อนหลังนะ “

เป็นเสียงของคาราเมลเอ่ยพูดเพราะเธอได้เตรียมของขวัญมาให้ภาคินแล้ว หลังจากที่เมื่อวานเธอไม่ได้ไปฉลองกับเขาอันเนื่องมาจากว่าเธออยู่กับแฟนของเธอ

คาราเมลสาวสวยสุดเซ็กซี่เป็นเดอะแก๊งของกลุ่ม พ่วงด้วยเพื่อนๆของเธออีก 2 คนนั่นก็คือ ข้าวหอม และเฌอเบลล์ พวกเธอมักจะมารวมตัวที่นี่กันอยู่เป็นประจำเพราะสถานที่แห่งนี้เป็นจุดนัดพบของแก๊งพวกเขาทั้ง 8 คน

และนั่นก็ทำให้ภาคินยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ด้วยความชอบใจเขาลืมเรื่องที่เธอไปอยู่กับแฟนของเธอจนหมดสิ้น เพราะอะไรที่เป็นของคาราเมลเขารู้สึกชอบมันทั้งหมด

ก่อนที่ทุกๆสายตาจะจับจ้องมองมาที่ตัวเขากันเพียงคนเดียว รวมไปถึงหญิงสาวนางหนึ่งผู้ซึ่งเป็นคนที่เขาอยู่ด้วยเมื่อคืน

“ ขอบใจนะเมล กูก็นึกว่ามึงลืมกูไปแล้ว “

“ น้อยๆหน่อยเถอะมึงไอ้คินยิ้มจนปากจะฉีกถึงรูฮิเอ้ยไม่ใช่รู้หูแล้วมั้ง “ (ชีวิน)

เป็นเสียงของชีวินที่เอ่ยแซวเพราะเขารู้สึกหมั่นไส้ในความดีอกดีใจของเพื่อนเหลือเกิน พวกเขาทั้ง 4 รู้ว่าภาคินคิดยังไงกับคาราเมลแต่ก็นั่นแหละไม่เห็นจะต้องออกนอกหน้านอกตาถึงขนาดนี้ ยิ่งดูพวกเขาก็ยิ่งรู้สึกหมั่นไส้

“ เสือกพวกมึงอ่ะ “

“ มึงก็ไปแซวมันไอ้วิน “ (โรม)

“ ก็ดูแม่งดิยิ้มไม่หุบเลยลืมไปแล้วมั้งว่าไม่ได้มีแค่คาราเมลคนเดียวที่เป็นเพื่อน “ (ชีวิน)

“ 55555 “ (คิริว/คิรัน)

และทุกคนก็หัวเราะกันออกมากับการเสียอาการของภาคินที่ดูยังไงก็รู้ว่าเขากำลังมีความสุขที่ได้รับของขวัญวันเกิดจากคาราเมล ทั้งๆที่เขาก็ได้รับมันทุกปีหนำซ้ำตอนนี้ก็ไม่ได้มีแค่คาราเมลคนเดียวที่มีของขวัญตอนนี้ข้าวหอมกับเฌอเบลล์ก็มีด้วย

“ นี่พอเลิกแซวกันได้แล้วฉันไม่ได้มีของขวัญมาให้ภาคินคนเดียวซะเมื่อไหร่ โน่นยัยข้าวหอมกับยัยเฌอเบลก็มีเหมือนกัน”

“ ใช่อย่าลืมสิว่านายไม่ได้มีแค่คาราเมลเป็นเพื่อนนะภาคิน อะนี่ของฉันสวยกว่ากล่องใหญ่กว่าด้วยนะ “ (ข้าวหอม)

และนี่ก็เป็นเสียงของข้าวหอมเพราะเธอรู้สึกหมั่นไส้กับเพื่อนอย่างภาคินเหลือเกิน ไม่ใช่คาราเมลคนเดียวที่มีของขวัญให้เขาซะเมื่อไหร่ตัวเธอและเพื่อนสาวอย่างเฌอเบลก็มีด้วยเหมือนกัน แถมดูไปดูมาของเธอทั้งสวยกว่ากล่องใหญ่กว่าตั้งเยอะ

ก่อนที่ภาคินจะรับมาด้วยความเต็มใจเพราะยังไงพวกเธอก็มีของขวัญมาให้เขาทุกปี แต่เหตุที่เขาดีใจกับของขวัญของคาราเมลมากไปหน่อยเป็นเพราะเธอคือคนพิเศษเธอคือคนที่เขาแอบชอบ

และการกระทำของคนทั้งคู่นั้นก็ทำให้ใครอีกคนรู้สึกไม่ค่อยชอบใจ เขารู้สึกว่าข้าวหอมจะดูกระดี๊กระด๊ามากเป็นพิเศษ

“ เออขอบใจเว้ย กี่ปีกี่ปีก็กล่องใหญ่เหมือนเดิมเลยมึงอะ “ (ภาคิน)

“ หึ กล่องใหญ่จริงแต่ข้างในเล็กเท่ามดอะดิไม่ว่า “ (โรม)

ยังไม่ทันที่ข้าวหอมจะได้โต้ตอบอะไรกับภาคินอยู่ๆก็มีเสียงใครอีกคนเข้ามาครั่นกลาง และเขาคนนั้นก็คือ

‘ โรม ’

เขารู้สึกไม่ค่อยชอบใจที่ข้าวหอมดูจะใส่ใจเลือกของขวัญให้กับภาคิน มากถึงขนาดนี้

ก่อนที่เพื่อนๆทุกคนจะส่ายหน้ากันไปมาแบบเอื้อมระอาเหลือเกิน เพราะสองคนนี้เรียกได้ว่าเป็นคู่กัดกันมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว ตั้งแต่ก่อนจะเข้ามาเรียนมหาวิทยาลัยด้วยซ้ำเพราะทั้งโรมและข้าวหอมเป็นเพื่อนสมัยประถมด้วยกันมาก่อน แถมยังเป็นเพื่อนข้างบ้านกันมาอย่างยาวนานอีกด้วย

“ มึงนี่ก็ยังไงนะไอ้โรมชอบหาเรื่องข้าวหอมอยู่ตลอด พวกมึงสองคนนี่ตกลงเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ประถมจริงเปล่าวะกูเห็นกี่รอบๆก็กัดกันทุกที “ (คิริว)

“ เออนั่นดิมึงอิจฉากูหรอไอ้โรม มึงไม่ได้แบบกูอ่ะดิ “ (ภาคิน)

“ ควายใครอิจฉากูเนี่ยนะจะอิจฉา เชอะ ดูดบุหรี่ดีกว่าเบื่อพวกมึง “ (โรม)

ว่าจบโรมก็จัดการสาวเท้าไปหาที่โล่งแจ้งดูดบุหรี่ของเขาทันทีเพราะเขาเบื่อสายตาของพวกเพื่อนๆที่จ้องจะจับผิด เขาไม่ได้คิดที่จะอิจฉาภาคินแต่เป็นเพราะเขารู้สึกหมั่นไส้ข้าวหอมต่างหาก หรือที่เรียกง่ายๆก็คือเขารู้สึกไม่พอใจที่เห็นข้าวหอมเอาของขวัญให้เพื่อนชายของเขา

“ ช่างเถอะอย่าไปสนใจเลย พวกอยากมีบทบาทก็แบบนั้นแหละ นี่เฌอเบลล์เอาของขวัญมาให้ภาคินสิ “

เป็นเสียงของข้าวหอมเอ่ยพูดหลังจากที่โรมเดินหายออกไปไกลแล้ว เธอไม่ได้สนใจอะไรมากมายเพราะรู้อยู่แล้วว่าเขาคนนั้นชอบพูดจาหาเรื่องเธออยู่เป็นประจำ ซึ่งเธอก็รู้สึกชินมันไปตั้งนานแล้ว

ก่อนที่จะบอกให้เพื่อนสาวอีกคนอย่างเฌอเบลล์เอาของขวัญออกมา เพราะเธอเป็นคนสุดท้ายที่ยังไม่ได้ให้เลย

และนั่นก็ทำให้ภาคินที่ได้ยินชื่อนี้ถึงกับทำตัวไม่ถูก เพราะตั้งแต่เมื่อเช้าที่เขาเดินออกมาจากห้องของเธอเขาก็ยังไม่ได้พูดอะไรกับเธอเลย ภาพเลือดสาวบริสุทธิ์ที่เปรอะเปื้อนอยู่บนที่นอนมันยังติดตาต้องใจของเขาอยู่เลย

“ อะ เอ่อ อะนี่สุขสันต์วันเกิดนะคิน “

“ อะ อืม ขอบใจนะเบล “

🌷คุย🌷ทุกคนมีใครหมั่นไส้อีพี่คินบ้าง อยากตบให้คว่ำเลยอะทำตัวกระดี๊กระด๊าเกิน