Se connecterShare
บทที่ 169
Related chapter
บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน บทที่ 170
โหลวฉางเยว่ตรงไปที่อัลบั้มรูปและกดปุ่มกรอกลับไปเรื่อย ๆ เธอกดไปแล้วนับครั้งไม่ถ้วน แต่ก็ยังไม่หมด ในนั้นล้วนแต่เป็นรูปถ่ายของเธอ รูปของเธอในโอกาสต่าง ๆ ...เธอกดอีกสองสามครั้ง และบังเอิญเห็นรูปถ่ายของโรงงานเรือมังกรสองสามภาพในที่สุด โหลวฉางเยว่ก็จำได้ว่าเธอเห็นกล้องนี้ที่ไหน เธอเงยหน้าขึ้นแล้วมองดูชายสวมหน้ากาก: “ไม่กี่เดือนที่ผ่านมา ที่โรงงานเรือมังกรนั่น คุณคือคนที่ให้ฉันยืมกล้องและเป็นพยานให้ฉันคนนั้นสินะคะ“มันเป็นช่วงเวลาที่ ไป๋โหยวกล่าวหาเธออย่างไม่ยุติธรรมและตั้งใจดึงเชือกจนทำให้เกิดอุบัติเหตุหลังจากเหตุการณ์นั้น เธอได้มอบกล้องให้กับเจ้าของโรงงานเก่า และขอให้เขาคืนให้ “คนใจดี” คนนั้น พร้อมทั้งโทรไปถามเจ้าของโรงงานเก่า เจ้าของโรงงานเก่าบอกว่าบล็อกเกอร์คนนั้นได้เอากล้องกลับไปแล้ว และเธอก็ไม่ได้สนใจเรื่องนี้อีกคิดไม่ถึงว่าเขาจะตามถ่ายเธอมาตั้งแต่ตอนนั้นแล้วโหลวฉางเยว่ยกกล้องขึ้น “คุณเป็นใครกันแน่?”ชายคนนั้นยกหน้ากากขึ้น แต่เขาไม่ตอบโหลวฉางเยว่มองดูเขา “วันนี้ที่ไซส์งาน คุณคือคนที่กระโดดเข้ามาช่วยฉันใช่ไหม ฉันจำตาของคุณได้ แต่ฉันมั่นใจว่าฉันไม่รู้จักคุณ คุณถูกคนอื่นส
บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน บทที่ 171
เหวินเหยียนโจวกำลังไปเยี่ยมซูซูที่โรงพยาบาล เมื่อเขาได้รับข้อความจากซิ่วอวี้ เขาก็ตอบว่า “อืม”มีสายเรียกเข้าเด้งขึ้นมาที่ด้านบนของหน้าจอ เขาเหลือบมองแล้ววางสายไปซูซูอยู่ใกล้เขาและเห็นว่าคนที่โทรมาก็คือไป๋โหยวเธอมีความหมายและโวยวาย: “พี่คะ~ พี่นี่เพย์บอยจริง ๆ เลยนะคะ คุณอยู่ที่นี่เป็นเพื่อนฉัน ยังขอให้เพื่อไปหาคุณ โหลวให้คุณ แล้วในโทรศัพท์ของคุณยังมีพี่ไป๋โหยวอีก”เหวินเหยียนโจวเหลือบมองเธอ: “ถ้าอย่างนั้นก็อยู่ในโรงพยาบาลตามลำพังไปเถอะ”ซูซูรีบคว้าชายเสื้อของเขา: “ถ้าผู้ชายไม่เลว ผู้หญิงก็ไม่รักใช่ไหมล่ะคะ ยิ่งคุณเพย์บอยฉันก็รู้สึกว่าคุณมีเสน่ห์ ฉันชอบมากเลยล่ะค่ะ”เหวินเหยียนโจวรำคาญ “คุณก็ไม่ได้เป็นอะไรนี่ จะนอนโรงพยาบาลทำไม”ซูซูเลื่อนดูหน้าไลน์ที่ว่างเปล่าพร้อมอารมณ์ฉุนเฉียว: “แต่สายที่ฉันรอยังไม่มา คุณอยู่นี่ก่อน รอเขาโทรมาทีหลัง คุณยังต้องช่วยฉัน”เหวินเหยียนโจวหงุดหงิด: “คุณไม่เบื่อหรือไง”“คุณไม่รู้เหรอ ผู้หญิงที่มีความรักมันก็น่าเบื่อทั้งนั้นล่ะ ไม่ว่าจะบาดเจ็บหรือป่วย ตัวเธอก็อยากให้เขารู้ ให้เขารู้สึกเห็นใจตัวเองกันทั้งนั้น”ขณะที่เหวินเหยียนโจวฟัง เขาก็จำได้โดย
บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน บทที่ 172
โหลวฉางเยว่เดินอย่างรวดเร็วจากสวนด้านหลังไปยังล็อบบี้ของโรงแรม ด้วยหัวใจที่หวาดไหว แต่ในขณะนั้นเอง เธอก็ได้ยินเสียงเพลงเปียโนอันเร่าร้อนดังขึ้นเธอหันหน้าไปโดยไม่รู้ตัว และเห็นว่ามีคนกำลังเล่นเปียโนอยู่ที่ล็อบบี้ของโรงแรม ทำนองที่กระตุ้นอารมณ์ได้ระบายออกมาจากปลายนิ้วของบุคคลนั้น มีผู้คนเดินผ่านไปมามากมายที่หยุดชม และบางคนก็ถ่ายวิดีโอโหลวฉางเยว่ก็เดินไปเช่นกันเขาเล่นไคลแม็กซ์ของบทเพลง “Time” จาก “Inception” ซึ่งเธอชอบบทเพลงนี้มากตอนที่เธออยู่มัธยมต้น เธอเคยไปแผนกมัธยมปลายเพื่อหาซางฉือสุน เธอได้ยินเพลงนี้เป็นครั้งแรกขณะเดินผ่านห้องเรียนดนตรีและเธอก็ถูกดึงดูดทันทีเพียงแต่ตอนนั้นเธอรีบไปหาซางฉือสุน ดังนั้นเธอจึงไม่ได้ดูว่าใครกำลังเล่นเปียโนอยู่...ตอนนี้เธอเบี่ยงกลุ่มผู้ดูออกไปแล้วยื่นหน้าออกไปเพื่อดูคนที่เล่นเปียโนจากนั้นเธอก็เห็นเหวินเหยียนโจวอยู่บนม้านั่งเปียโน“...”เขาไม่รู้ว่าไปเอาความสนใจมาจากไหน เขาถึงมาเล่นเปียโนต่อหน้าผู้ชมจำนวนมากแบบนี้ เปลือกตาของเขาลดลงเล็กน้อย และขนตาของเขาก็บดบังดวงตา เขาไม่ได้ดูใจร้ายเหมือนปกติ นิ้วยาวของเขาระรัวไปบนเปียโน เคาะโน้ตทีละตัวเป็นการ
บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน บทที่ 173
กลับไปหาเขาเงื่อนไขขึ้นอยู่กับเธอโหลวฉางเยว่ถามว่า: “เช่นอะไรคะ?”กดปุ่มขาวดำเป็นประจำ เพลงไพเราะ และเหวินเหยียนโจวพูดช้าๆ: “ตำแหน่งหัวหน้าเลขาจะยังคงเป็นของคุณ”โหลวฉางเยว่ถามอีกครั้ง: “มีอีกไหม?”เหวินเหยียนโจวพูดต่ออีกว่า “เพิ่มเงินเดือนประจำปีและเพิ่มโบนัส”โหลวฉางเยว่ยังถามว่า: ยังมีอีกไหม? “เหวินเหยียนโจวหันหน้าไปมองเธอ ดวงตาของเขาหรี่ลงเล็กน้อย ในความทรงจำของเขาเธอไม่ใช่คนโลภขนาดนั้นแต่เธอก็เต็มใจที่จะเจรจาซึ่งหมายความว่าเธอยินดีที่จะกลับมา เขาหยุดเล่นเปียโนแล้วพูดว่า “คุณไม่มีรถไม่ใช่เหรอ? เข้าออกไม่สะดวก”โหลวฉางเยว่หัวเราะเบา ๆ ในช่วงสามปีที่อยู่กับเขา เธอไม่มีบ้านหรือรถยนต์ ไม่มีแม้แต่เครื่องประดับหรือกระเป๋า แต่ตอนนี้บอกว่าจะให้ก็ให้อย่างนั้นสินะแต่เธอก็ยังถามว่า “ยังมีอีกไหม?”“ผมรับผิดชอบการผ่าตัดให้แม่เธอจนจบ” เหวินเหยียนโจวยกคางขึ้นเล็กน้อย “แค่นี้ก็น่าจะพอแล้ว”การรับผิดชอบการรักษาครั้งนี้ถือเป็นไพ่ตายของเขา เพราะเขารู้ว่านี่คือสิ่งที่เธอใส่ใจมากที่สุด... แน่นอนว่าเขารู้ เขารู้ดีกว่าใคร ๆ ว่าจะโจมตีเธอที่ไหน ที่ซึ่งมันจะทำร้ายเธอมากที่สุดโหลวฉางเยว่ก
บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน บทที่ 174
ซูซูวางสายโทรศัพท์ เธอเก็บกวดเล็กน้อยก่อนจะเคาะประตูห้องถัดไปเมื่อถึงเวลาประตูปิดไม่สนิทและเปิดทันทีที่ผลักออกเธอเดินเข้าไปและเห็นเหวินเหยียนโจวนั่งอยู่บนโซฟาพร้อมกับขวดวิสกี้ที่เปิดอยู่บนโต๊ะเธอเลิกคิ้ว: “ประธานเหวินโทรหาฉันเพื่อดื่มกับคุณเหรอคะ? เสียดายที่ฉันยังแต่งหน้าฉีดน้ำหอม แล้วยังใส่ชุดเดรสที่เซ็กซี่ที่สุดด้วย คิดว่าฉันจะได้ออกเดทสุดโรแมนติกกับคุณซะอีก”เหวินเหยียนโจวเงยหน้าขึ้นและมองดูผมที่ไม่ได้หวีและใบหน้าที่ไม่ได้แต่งเธออย่างเฉยเมย ยิ่งขี้เกียจะมองดูเสื้อแจ็คเก็ตที่เธอพันไว้แน่นบนร่างกายด้วยเขายังคงเงียบและดื่มไวน์อีกแก้วหนึ่งความสัมพันธ์ระหว่างซูซูกับเขาไม่สามารถอธิบายได้ชัดเจนในไม่กี่ประโยคเธอนั่งบนโซฟาอีกตัว ไขว่ห้างและวางข้อศอกบนเข่า วางคางบนฝ่ามือ แล้วมองดูเขาด้วยความสนใจ“คุณอารมณ์ไม่ดีหรือเปล่า? เพราะอะไรเหรอ? เลขาโหลวทำให้คุณโกรธเหรอคะ? ฉันเพิ่งลงไปชั้นล่างเพื่อหยิบอาหารที่สั่งมาและเห็นพวกคุณคุยกันที่เปียโน”เหวินเหยียนโจวมองดูเธอด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ซูซูเปลี่ยนคำพูดของเธออย่างใจเย็น: “ไม่ใช่เลขาโหลวอย่างแน่นอน เธอจะส่งผลต่ออารมณ์ของคุณได้อย่างไร? งั้
บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน บทที่ 175
“……”โหลวฉางเยว่ขมวดคิ้ว “อย่างนั้นฉันต้องไปหรือว่ารอเธอต่อไป?”เหมี่ยวฉินเพยิดไหล่แสดงให้เห็นว่าเรื่องนี้เธอเองก็ไม่รู้เหมือนกัน ให้โหลวฉางเยว่ไปจัดการเอง เธอยังต้องออกไปทำงานข้างนอกกับซิ่วอวี้ รีบเดินออกไปก่อนโหลวฉางเยว่โทรศัพท์ขึ้นอีกครั้ง นึกถึงซูซูที่ไม่ได้ฟังเธอฑพูดให้จบเธอก็เดินไปแล้ว ใครใช้ให้เธอไม่มีเวลามาคิดกันล่ะครั้งนี้กลับติดต่อได้แล้ว เสียงของซูซูแว่วมาแต่ไกล “คุณโหลว ฉันมาแล้ว ขอโทษด้วย ฉันมาสายแล้ว”เธอเดินเข้ามาตรงหน้าของโหลวฉางเยว่ถึงได้ตัดสายลง พูดยิ้ม ๆ “ทนมาหลายวันแล้ว อีกนิดก็จะทนไม่ได้แล้ว เกือบจะทำเสียการเสียงาน”โหลวฉางเยว่พยักหน้า “ในเมื่อผู้จัดการซูมาแล้ว อย่างนั้นพวกเราก็รีบไปกันเถอะ วันนี้งานเยอะมาก”กลุ่มโครงการได้ส่งรถมารับพวกเธอเพราะว่างานเยอะมาก ประกอบกับซูซูมาสายไปครึ่งชั่วโมงทำให้เวลายิ่งกระชั้นชิดขึ้นมาอีก พอขึ้นรถได้โหลวฉางเยว่ก็เริ่มงานเธอเลยเธอรู้สึกว่าไม่จำเป็นต้องเรียกคนมารวมกัน คนหนึ่งก็ทำเรื่องหนึ่งค่อนข้างจะเร็วซูซูกลับใจไม่อยู่กับตัว เดี๋ยวเอนนอนเอนพิงคนขับ เดี๋ยวก็ยืดขา ปากกพร่ำยบ่นปวดขาปวดเอว นาทีเดียวร้อยท่า“ผู้จัดการซู ท
บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน บทที่ 176
โหลวฉางเยว่พูดด้วยน้ำเสียงเรียบ “เหมือนว่าเธอจะชอบคุยเรื่องส่วนตัวกับฉันมากนะ ตั้งแต่บนเครื่องบินแล้ว พอมีโอกาสก็พูดเรื่องอย่างนี้กับฉัน”“ฉันคิดว่าคนเราควรจะระวังเรื่องส่วนตัวของตนเอง เธอกลับเหมือนอยากแบ่งปันคนอื่นอย่างหน้าระรื่น เธอมีงานอดิเรกอยากจะเปิดเผยเป็นพิเศษเหรอ?”ซูซูกระตุกริมฝีปาก “เธอสนใจมากเหรอ? เพราะเป็นเรื่องของฉันกับประธานเหวิน? เธอหึงอย่างนั้นเหรอ? ที่แท้ในใจเธอยังมีเขา ในเมื่อตามเขามาตั้งสามปี ครั้งหนึ่งเคยสนิทสนมกันขนาดนั้น บอกว่าตัดก็ตัดอย่างนั้นได้อย่างไร”โหลวฉางเยว่ไม่เพียงไม่รับคำพูดของเธอ ตนกับพูดเพียงแค่ว่า “ถ้ามีล่ะก็ ฉันแนะนำเธอไปปรึกษาจิตแพทย์หน่อย ถ้าไม่ได้อ่อนไหวกับด้านนี้ บางครั้งอาจจะสร้างความรำคาญให้กับคนอื่น”“แต่ถ้าเธอเห็นว่าฉันเป็นคู่แข่ง พูดคำพูดเหล่านั้นเพื่อที่จะอวดหรือทำให้ฉันรำคาญ อย่างนั้นเธอคงเสียแรงเปล่าแล้วล่ะ”ซูซูค่อย ๆ เก็บมุมปากโค้ง “ฉันก็โกรธอยู่นะ ฉันโกรธที่เธอไม่มีความเป็นมืออาชีพ ทั้งเป็นภาระให้ฉันอีกทั้งยังถูกคนอื่นว่าไปด้วย เมื่อวานฉันต้องทำหนังสือแผนธุรกิจทั้งคืน เพื่อที่งานวันนี้จะได้มีประสิทธิภาพมากขึ้นและเพื่อไม่ให้คนอื
บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน บทที่ 177
โหลวฉางเยว่ได้สติหยุดฝีเท้าลงเหวินเหยียนโจวเองก็เชยสายตาขึ้นเหมือนกัน ทั้งสองคนมองตากันและกัน เหวินเหยียนโจวกำลังรับโทรศัพท์ น้ำเสียงที่แข็งเย็น “ไปคิดมาให้ดีว่าจะพูดอะไรกับฉันค่อยโทรมา”หลังจากนั้นก็วางสายไปเห็นได้ชัดว่าเขาอารมณ์ไม่ดี ดังนั้นจึงมาพาลลงที่เธอ “ไม่เข้ามาก็ปล่อยมือเสีย อย่าทำให้ฉันเสียเวลส”โหลวฉางเยว่ที่กดปุ่มลง ทำให้ประตูปิดไม่ลงโหลวฉางเยว่กลับไม่อยากจะลงลิฟท์ไปชั้นล่างพร้อมกับเขา เพียงแค่ถ้าต้องรออีกรอบคงไปประชุมไม่ทันเธอทำได้เพียงเดินเข้าไปพื้นที่ในลิฟท์มีจำกัด เกรงว่าถ้าเธอยืนทางด้านนั้น พยายามรักษาระยะห่างจากเขาและเพราะว่าบนตัวเขาที่มีกลิ่นความเยือกเย็นเล็กน้อยเหมือนหิมะอย่างนั้นทั้งสองคนไม่ได้พูดอะไร ช่วงสั้น ๆ ขณะที่ลงไปไม่กี่สิบวินาทีนั้น เสียงโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นสองครั้ง เขาก็กดตัดสายไปดื้อ ๆ โหลวฉางเยว่กลับไม่ได้ใส่ใจ เพียงแค่พอดีกับเงาที่สะท้อนบนผนัง เห็นชื่อแวบ ๆ บนโทรศัพท์ของเขาเข้า ไป๋โหยวเมื่อครู่เขาก็โทรหาไป๋โหยวเหมือนกันเหรอ?โหลวฉางเยว่นึกเรื่องเหล่านี้ เพราะว่าเธอสงสัยว่าใช้ภาพที่จูบกันสองภาพนั้นไหมที่ทำให้ทั้งสองคนทะเลาะกันเ
Latest chapter
บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน บทที่ 418
พอแม่โหลวก็ได้ยินเสียงพ่อโหลวกลับมา จากนั้นเธอก็นำอาหารจานสุดท้ายมาเสิร์ฟที่โต๊ะ“งั้นก็มากินข้าวกันเถอะ วันนี้เย่ว่เยว่พาเหยียนโจวกลับมาด้วย เธอไม่ได้บอกเราล่วงหน้า พวกเราเลยไม่ได้เตรียมอะไรไว้ เลยมีแค่อาหารทำเองที่บ้าน ไม่รู้ว่าเหยียนโจวจะทานได้หรือเปล่า? ”เหวินเหยียนโจวลุกขึ้นยืน เหลือบมองใบหน้าซีดเซียวของพ่อโหลว และกระซิบเบา ๆ “เป็นผมที่ไม่ได้บอกเย่ว่เยว่ล่วงหน้าว่าผมจะอยู่ต่อ เธอถึงไม่ได้บอกกับทุกคน ไม่โทษเธอหรอกครับ”แม่ยายมองดูลูกเขย ยิ่งมองก็ยิ่งชอบเขามากขึ้น แม่โหลวไม่ได้มีความสุขขนาดนี้มานานแล้ว มีรอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของเธอ เธอแสร้งดุออกไป “เหยียนโจว เธอก็อย่าให้ท้ายเยว่เยว่มากเกินไปสิ”แต่หลังจากที่พูดจบ เขาก็ปกป้องเธอ “แต่เยว่เยว่ของเราเป็นคนที่มีเหตุผลที่สุด ต่อให้ตามใจก็ไม่เป็นไรหรอกครับ”มุมปากของโหลวฉางเยว่โค้งงอขึ้นทุกคนมานั่งที่โต๊ะด้วยกัน แม่โหลวตักซุปเสิร์ฟให้เหวินเหยียนโจวก่อน จากนั้นจึงใช้ตะเกียบคีบผักใส่ในชามของเขา“เหยียนโจว ลองซุปปลาหน่อไม้เหลืองฤดูหนาวดูสิ หน่อไม้นั่นปลูกเองเชียวนะ ปลาก็เป็นของเพื่อนบ้านที่ไปจับมาจากทะเล”“แล้วก็ยังมีหมูเปรี้ยวหวานสั
บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน บทที่ 417
จนถึงตอนนี้โหลวฉางเยว่ก็ยังไม่เข้าใจความสัมพันธ์ระหว่างไป๋โหยวกับเขาอย่างถ่องแท้ เธอเหลือบมองเขา และอดไม่ได้ที่จะเริ่มคิดผู้ชายน่ะนะ ไม่ได้ “ไร้เดียงสา” ขนาดนั้น โดยเฉพาะผู้ชายอย่างเหวินเหยียนโจว ผู้หญิงสนใจเขาหรือเปล่า เขาก็สามารถมองออกได้ง่าย ๆเหวินเหยียนโจวรู้อยู่แล้วว่าไป๋โหยวชอบเขา แล้วเขาก็ยังตกลงที่จะให้เธอมาอยู่เคียงข้างเขาอีก นั่นก็เป็นเหมือนคำตอบรับโดยปริยายว่าเขายอมรับความรู้สึกของเธอแล้วไม่ใช่หรือไง?พอมาคิดรวมกับสิ่งที่เกิดขึ้นในวันส่งท้ายปีเก่าปีที่แล้ว ก็มีความคิดเห็นที่เกี่ยวกับเธอขึ้นมา เขาเย็นชาใส่เธอตลอด ดังนั้นที่เขาเก็บไป๋โหยวไว้ ไม่ใช่แค่เพราะว่าอยากจะทำให้เธอโกรธ แต่วางแผนที่จะทำให้ “เปลี่ยนใจ” ด้วยสินะ?โหลวฉางเยว่พูดด้วยความรำคาญ “แม่ของคุณชอบไป๋โหยวมากเลยเหรอคะ? เธอยังอยากให้คุณแต่งงานกับไป๋โหยวด้วยใช่ไหม? เนี่ยเหลียนอี้เคยบอกฉันว่าท่านประธานใหญ่เหวินยอมรับไป๋โหยวแล้วด้วย แต่เพราะด้วยเหตุผลบางอย่าง เขาก็ปฏิเสธกะทันหัน เป็นเพราะว่าท่านประธานใหญ่เหวินรู้เรื่องเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างไป๋โหยวกับแม่ของคุณรึเปล่าคะ? ”แม้ว่าโหลวฉางเยว่จะไม่ค่อยรู้เรื่องคร
บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน บทที่ 416
ถึงเวลาอาหารเย็นแล้ว แต่พ่อโหลวก็ยังไม่กลับมา พี่เลี้ยงจึงออกไปตามหาเขาเดิมทีโหลวฉางเยว่ต้องการช่วยแม่โหลววางจานและตะเกียบ แต่แม่โหลวก็ให้เธอไปอยู่เป็นเพื่อนเหวินเหยียนโจว เพราะเธอกลัวว่าลูกเขยคนจะอึดอัดถ้าต้องนั่งอยู่คนเดียว......จะเป็นแบบนั้นไปได้ยังไง? ต่อให้ฟ้าจะถล่ม ประธานเหวินก็ยังคงมั่นคงไม่ขยับเขยื้อนอยู่ดีแต่ยังไงโหลวฉางเยว่ยังคงเดินไปหาเขาเหวินเหยียนโจวอยู่บนโซฟาสำหรับสองคน เดิมทีเธอต้องการนั่งบนโซฟาเดี่ยวที่อยู่ข้าง ๆ แต่ประธานเหวินดึงเธอเข้ามานั่งกับเขาเขากระซิบข้างหูเธอ “คุณพูดอะไรกับแม่ของคุณบ้าง? ”หูของโหลวฉางเยว่ไวต่อความรู้สึกมาก เธอก็กระตุกตัวหลบอยู่ครู่หนึ่ง “ก็ไม่ได้พูดอะไรหนิคะ”“ไม่พูดงั้นเหรอ แล้ววทำไมท่าทีที่เธอมีต่อผมถึงได้เปลี่ยนไปมากขนาดนี้? ” เหวินเหยียนโจวบีบนิ้วของเธอ “คุณคิดว่าผมดูไม่ออกเหรอ? เมื่อกี้เธอไม่ค่อยพอใจผมเท่าไหร่ แล้วผมมีอะไรที่ทำให้แม่ยายไม่พอใจเหรอ? ”ความมั่นใจของประธานเหวินก็มาจากสภาพที่เหนือกว่าของเขา แต่ตราบใดที่พ่อแม่ไม่ขายลูกกิน สิ่งแรกที่พวกเขาจะพิจารณาเมื่อลูกจะแต่งงานก็คืออุปนิสัยของอีกฝ่ายการแสดงออกของโหลวฉางเยว่ยังคง
บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน บทที่ 415
แม่โหลวไม่ใช่คนโง่ แม้ว่าเหวินเหยียนโจวจะตอบด้วยท่าทีนอบน้อม แต่เธอก็มองออก ด้วยลักษณะท่าทางและนิสัยของเหวินเหยียนโจว คงไม่ใช่แค่มี “เงินเล็กน้อย” ถึงสามารถเลี้ยงเขามาได้แน่ ๆ “งั้นก็ดีมาก ดีแล้วล่ะ พวกลูกคบกันมาสามปี สิ่งที่ควรจะเรียนรู้ก็น่าจะเรียนรู้กันมาหมดแล้ว แม่เองก็ไม่มีอะไรที่จะต้องถามอีกแล้วล่ะ”เหวินเหยียนโจวไม่ชอบพูดอ้อมค้อม จู่ ๆ เขาก็จับมือโหลวฉางเยว่ “เมื่อกี้ผมเพิ่งขอเยว่เยว่แต่งงานครับ และเธอก็ตอบตกลงแล้วด้วย”โหลวฉางเยว่มองไปที่แม่ของโหลวโดยไม่รู้ตัวใบหน้าของแม่โหลวเปลี่ยนไปเล็กน้อย เธอไม่ได้มีความสุขมากนัก เธอฝืนยิ้มออกมาแล้วพูดว่า “เรื่องแต่งงานเป็นเรื่องใหญ่ จะเร่งรีบขนาดนี้ได้ยังไง พวกเรายังไม่ได้รู้จักเธอมากขนาดนั้นเลย เราเองก็ไม่เคยพบพ่อแม่ของเธอด้วย อย่างน้อยก็ควรจะหาเวลา ให้พวกเราทั้งสองตระกูลได้พูดคุยกันและปรึกษาหารือกันหน่อย”เหวินเหยียนโจวหยิบถ้วยชาขึ้นมา แต่เขาแค่เอามันมาใกล้จมูกแล้วดมกลิ่น เขาไม่ได้ดื่มมัน จากนั้นก็วางมันกลับไปที่เดิม สีหน้าเขาดูไม่ใส่ใจโหลวฉางเยว่รู้จักเขาดี เขารู้สึกว่าชาราคาถูกเกินไป เกินกว่าที่เขาจะเอาเข้าปากได้ และคำพูดเหล่า
บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน บทที่ 414
ระยะทางจากห้างสรรพสินค้าถึงบ้าน ก็ใช้เวลาประมาณสิบกว่านาที โหลวฉางเยว่ก็ครุ่นคิดว่าจะพูดอะไรดีอยู่ในใจ จะบอกพ่อโหลวแม่โหลวยังไงดี เกี่ยวกับเรื่องที่เธอกำลังจะแต่งงาน?จะให้อธิบายยังไง ว่าลูกสาวของพวกเขา ตอนเพิ่งออกจากบ้านก็เป็นแค่คนโสด แต่ผ่านไปได้แค่ครึ่งชั่วโมง กลับบ้านมาก็กลายเป็นคนที่กำลังจะแต่งงานอย่างงั้นเหรอ?เธอคิดไม่ตกเลยจริง ๆ เลยได้แต่พาเหวินเหยียนโจวเดินไปรอบ ๆ ตรอกเท่านั้น จนกระทั่งประธานเหวินเริ่มหมดความอดทน เขาคว้าหลังคอของเธอแล้วลากกลับบ้าน“ผมเคยได้ยินประโยคหนึ่งที่ว่า ‘แม้ลูกสะใภ้จะขี้เหร่ แต่ก็จำเป็นจะต้องเจอหน้าพ่อแม่สามีอยู่ดี’ ผมคงไม่ได้ไร้ความสามารถถึงขั้นทำให้คุณอายจนไม่กล้าพาผมไปเจอหน้าพวกท่านหรอกมั้ง? ”โหลวฉางเยว่คิดว่าเขามีความสามารถมากเกินไปต่างหาก เธอถึงไม่รู้ว่าจะบอกพ่อแม่ของเธอยังไงดีคิ้วของเหวินเหยียนโจวขยายออก และยกขึ้นเล็กน้อย แล้วเขาก็พูดด้วยหางเสียงว่า “หืม” โหลวฉางเยว่ทำได้แค่กัดฟัน แล้วพาเขาเข้าไปพ่อโหลวออกไปตั้งแต่เช้า ตอนนี้ยังไม่กลับมาแม่โหลวเพิ่งเห็นว่าเธอพาเพื่อนกลับบ้านมาด้วย แถมยังเป็นเพื่อนผู้ชายอีกต่างหาก รู้สึกประหลาดใจและตกใจม
บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน บทที่ 413
ผนังซีเมนต์สีเทาที่ได้รับแสงสว่างจากดวงอาทิตย์ ทำให้รู้สึกอบอุ่นเล็กน้อย ขณะที่เธอกำลังจัดเสื้อผ้าตัวเองอยู่ โหลวฉางเยว่ก็ไม่ได้เอ่ยปากพูดอย่างอื่น “......ฉันยังไม่ได้ตกลงอะไรเลยนะคะ คุณเลิกคิดเองเออเองได้แล้วค่ะ”เหวินเหยียนโจวก็ยังคงจัดการวางแผนเองอยู่ “ยังไงนี่ก็เป็นครั้งแรกที่ได้เข้าบ้านจริง ๆ คงดูไม่ดีถ้าเข้าไปมือเปล่า คุณช่วยพาผมไปที่ห้างสรรพสินค้าในตำบลของคุณหน่อยสิ แล้วคุณก็ช่วยเลือกของขวัญที่เหมาะกับพ่อแม่ของคุณด้วย”“......”“เด็กดี นี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้พบกับพ่อแม่คุณ คุณต้องช่วยผมด้วยนะ”“......”โหลวฉางเยว่ลูบแหวน เธอไม่รู้ว่าเธอตัวชาเพราะการที่เขาเรียกเธอว่าเด็กดี หรือเป็นเพราะสับสนกับท่าทางที่เขายอมก้มหัวให้กันแน่ เธอค่อนข้างสับสนอย่างมาก แต่เธอก็ยังพาเขาไปที่ห้างสรรพสินค้าอยู่ดีโชคดีที่ชุมชนนี้เป็นพื้นที่ท่องเที่ยว เลยยังพอจะมีห้างสรรพสินค้าที่จำหน่ายสินค้าแบรนด์ระดับไฮเอนด์อยู่บ้างแต่ก่อนที่จะเข้าประตู เหวินเหยียนโจวก็ได้รับสายโทรศัพท์สายหนึ่ง เขามองไปที่ชื่อผู้โทร ขมวดคิ้วเล็กน้อย สีหน้าของเขาไม่ผ่อนคลายเหมือนตอนที่เผชิญหน้ากับเธอเมื่อกี้โหลวฉางเยว่มองไปที
บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน บทที่ 412
ทันทีที่คำพูดจบลงไม่ถึงวินาที เหวินเหยียนโจวก็ก้มศีรษะลงและจูบเธออย่างเร่าร้อนต่อให้มีการแย่งชิง การปล้นชิงทรัพย์ในเวลากลางวันแสก ๆ หรือแม้แต่ผู้คนรอบข้าง เขาก็ไม่สนใจทั้งนั้น เขาจับหลังศีรษะของเธอและใช้ลิ้นของเขารุกล้ำเข้าไปในพื้นที่ของเธอ โหลวฉางเยว่กลัวว่าจะถูกคนรู้จักเห็นเข้า เธอจึงได้แต่จับชุดสูทของเขาไว้แน่น “เหวิน เหวินเหยียนโจว...... ”เหวินเหยียนโจวค่อนข้างเฉยเมยกับเรื่องพวกนั้น เขาจูบเธอสักพักก่อนที่จะปล่อยริมฝีปากของเธอ เขาหอบเบา ๆ ต่อหน้าเธอ ทั้งเซ็กซี่และเย้ายวน “ไม่ใช่แค่การลอง แต่เป็นการตัดสินใจแล้ว เราจะคบกัน”เขาจับมือของโหลวฉางเยว่ขึ้นมา โดยไม่ให้โอกาสโหลวฉางเยว่ได้เห็นชัดเจนว่าเขากำลังทำอะไรอยู่ แล้วเขาก็สวมแหวนไว้บนนิ้วนางของเธอม่านตาของโหลวฉางเยว่หดตัวลง!เสียงของเหวินเหยียนโจวแหบแห้ง “เด็กดี ตอนนี้สำนักงานกิจการพลเรือนก็หยุดกันหมดแล้ว รอถึงเดือนหน้าวันที่เก้า ในเวลาราชการ เราค่อยไปจดทะเบียนกันนะ”อะ อะไรนะ?ว่ายังไงนะ ! ?เดี๋ยวนะ!พอโหลวฉางเยว่รู้ว่าเขาไม่ได้ล้อเล่น ประสาทของเธอก็แทบจะระเบิด!เธอปิดปากเหวินเหยียนโจวอย่างรวดเร็ว เพื่อหยุดไม่ให้เขาพูดเ
บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน บทที่ 411
เช้าวันรุ่งขึ้น โหลวฉางเยว่ถูกปลุกให้ตื่นด้วยเสียงสั่นของโทรศัพท์มือถือตีสี่ตีห้าเธอเพิ่งจะหลับตาลงได้ แต่ยังไม่ทันจะได้นอน เธอง่วงจนแทบจะทนไม่ไหว สุดท้ายก็ต้องเปิดเปลือกตาขึ้นด้วยความพยายามอย่างมาก เมื่อเธอเห็นว่าผู้โทรคือเหวินเหยียนโจว อาการง่วงนอนของเธอก็แทบจะถูกขับออกไปในทันทีเธอลุกขึ้นนั่ง มองดูซองจดหมายสีเหลืองอ่อนบนโต๊ะข้างเตียง พอนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ เธอก็อดไม่ได้ที่จะกัดริมฝีปากล่างของตัวเองหลังจากถอนหายใจและระงับอารมณ์ได้แล้ว เธอก็รับสาย “ฮัลโหล”เสียงเย็นชาของเหวินเหยียนโจว ก็ได้ลอยผ่านเคลื่อนโทรศัพท์ ส่งตรงไปถึงหูของเธอ และยังคงสามารถทำให้เธอขนลุกได้โดยไม่ทันตั้งตัว“คุณกำลังทำอะไรอยู่? ”“......นอนค่ะ”“คุณนอนที่ไหน? ” น้ำเสียงของชายคนนั้นเข้มขึ้นทันที “ผมอยู่ในห้องของคุณ แต่ก็ไม่เห็นคุณ คุณไปนอนที่ไหนเหรอ? ”สถานการณ์ของเขาตอนนี้เหมือนกำลังจับคนทำผิด......โหลวฉางเยว่ตกตะลึง “คุณอยู่ในห้องของฉันเหรอคะ? คุณไปหาฉันที่ซีเฉิงเหรอคะ? ”“ไม่ใช่ว่าเมื่อวานคุณทำงานเป็นวันสุดท้ายหรอกเหรอ? ผมเลยมารับคุณกลับเซินเฉิง” เหวินเหยียนโจวถามต่อว่า “ตอนนี้คุณอยู่ที่
บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน บทที่ 410
รักข้างเดียว......ลมพัดโดนผิวของโหลวฉางเยว่จนเกิดเป็นชั้นอนุภาคเล็ก ๆ เธอยังคงคิดว่ามันเป็นเรื่องที่ไม่น่าเชื่ออยู่เลย แต่จะให้เธอตรวจสอบยังไงกันล่ะว่ามันเป็นเรื่องจริงหรือเท็จกันแน่?โหลวฉางเยว่จำได้อีกว่า ในวันที่เธอเลี้ยงข้าวเขาที่ร้านอาหารส่วนตัว เขายังเคยถามเธอเกี่ยวกับลิ้นชักจดหมายรักอีกด้วยตอนนั้นเธอก็รู้สึกว่าทำไมเขาต้องใส่ใจเรื่องนี้มากขนาดนั้นด้วย พอลองมองดูตอนนี้แล้ว คงไม่ใช่ว่าปีนั้นเอง เขาก็เขียนจดหมายรักให้เธอด้วยหรอกนะ?จู่ ๆ โหลวฉางเยว่ก็ลุกขึ้นยืน ตาของเธอเป็นก็ประกาย จดหมายรักพวกนั้นเธอน่าจะยังเก็บไว้ที่บ้าน บ้านที่ตำบลเฟิงเสียน เธอโทรหาหลี่ซิงรั่วทันที“ซิงรั่ว เธอออกเดินทางรึยัง? ”“กำลังจะออกเดินทางแล้ว เกิดอะไรขึ้นเหรอ? ”“ฉันอยากกลับเซินเฉิงกับเธอด้วย สะดวกไหม? ”หลี่ซิงรั่วหยุดชะงักไปครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “สะดวกสิ เธอยังอยู่ที่ประตูร้านอาหารเดิมรึเปล่า? ฉันจะไปรับเธอ”ในไม่ช้า รถของหลี่ซิงรั่วก็ขับมาถึง โหลวฉางเยว่ก็เปิดประตูและเข้าไปจากนั้นหลี่ชิงรั่วจึงถามว่า “เป็นเพราะประธานเหวินหรือเปล่า? ”หัวใจของโหลวฉางเยว่เต้นเร็วขึ้นอย่างอธิบายไม่ได้ เธอรีบร้อ
