บทที่ 117

เจ้านายกระแอม

"ผมบอกแม่แล้วว่าผมมีคนที่ชอบแล้วและจะแต่งงานกับเธอ เพียงแต่ขอเวลาให้เธอทำใจสักหน่อย"

คุณนายบุหงาไม่เชื่อ

"อย่ามาเล่นลิ้น แกมันเจ้าเล่ห์จะหลอกแม่ไปถึงไหนกัน ไม่รู้ล่ะยังไงแม่ก็เลือกหนูดาวแล้ว"

"ก็แต่งเองสิครับ ผมไม่แต่ง หรือจะให้อาทิตย์แต่งก็ได้มันเชื่อแม่ไม่ใช่เหรอ"

"หน็อย ที่อาทิตย์ย้ายไปเชียงใหม่ก็เพราะแกไปเสนอทางเลือกให้ใช่หรือเปล่า อย่าคิดว่าแม่ไม่รู้นะ เรื่องอาทิตย์กับยัยเอเอาไว้ก่อนได้ แม่ไม่รีบ แต่เรื่องแกนี่เร่งด่วน"

เจ้านายหัวเราะแหย ๆ แน่ล่ะ เพราะฉันจ้องเขาแทบจะกินเลือดกินเนื้อ ฉันคิดเอาไว้ไม่มีผิดว่าเจ้านายต้องมีส่วนเกี่ยวข้อง และเขาก็แก้ตัว

"แม่จะมาว่าผมได้ไง ผมแค่บอกว่าที่ตำแหน่ง ผอ.บริหารกำลังเกษียณสิ้นปีนี้ นี่ก็จะสิ้นปีแล้วนะแม่อีกไม่กี่วันเอง แม่จะให้ใครขึ้นมาล่ะ ที่ไว้ใจได้ก็หายาก อาทิตย์เหมาะที่สุดแล้ว อีกอย่างน้องมันก็อาสาไปเอง ผมไม่ได้บังคับแม้แต่น้อย"

"จ้า ไม่บังคับเลยสักนิด"

คุณนายบุหงาว่าให้ ฉันถอนหายใจและขอตัวมาเข้าห้องน้ำข้างนอก ไม่อยากฟังสองแม่ลูกทะเลาะกันอีก

"เอพริลรีบกลับมานะ ยังมีงานต้องเตรียมอีกเดี๋ยวแม่ก็กลับแล้ว"

"ค่ะ"

ฉันตอบรับในขณะที่คุ