บทที่ 4 ยอม

จันทร์เจ้าหน้าแดงก่ำ เมื่อเขาปล่อยเธอมันเหมือนว่าอารมณ์ของเธอจะค้างเติ่งอยู่บนยอดหญ้า แม้ว่าจะรู้สึกหงุดหงิดอยู่บ้างแต่เธอเองก็รู้สึกโล่งอก

เตชินพยักหน้ามองจันทร์เจ้าแต่งตัวอย่างรวดเร็ว เธอยืนขาสั่นอยู่หน้าเขา แน่นอนว่าเขารู้ว่าข้างในของเธอยังร้อนแค่ไหนและเขาคิดที่จะให้เธอยังร้อนอยู่แบบนี้จนกว่าเขาจะเสร็จงานและมาจัดการเธอในตอนเย็น

เขาไม่คิดจะปล่อยเธอไว้นานหลังจากที่รอโอกาสนี้มาหลายปี โอกาสที่จะแก้แค้น

"จันทร์เจ้า ทั้งหมดของเธอร่างกายของเธอฉันจะซื้อเอาไว้ครึ่งหนึ่งก่อน แต่ถ้าเธอตอบสนองฉันได้ทุกรูปแบบที่ฉันต้องการและตอบสนองฉันได้ทุกเวลาฉันจะให้เธอเต็มส่วนเท่าที่เธอต้องการ ระยะเวลาฉันไม่ตกลงตราบใดที่ฉันยังไม่เบื่อเธอต้องบำเรอฉันต่อไป ข้อตกลงนี้เธอยินยอมหรือเปล่า"

"คุณหมายความว่า"

"ง่าย ๆ ต่อไปเรียกฉันว่าบอส เธอเป็นเลขานางบำเรอของฉันภายนอกฉันจะให้คนรู้จักเธอในฐานะเลขาแต่ว่าเธอจะต้องอยู่ติดกับฉันทุกที่อนุญาตให้ห่างเฉพาะตอนเธอไปเรียนหนังสือ แต่เมื่อฉันเรียกเธอต้องมา ถ้าฉันอยากเอาเธอในห้องน้ำ ในห้องทำงาน ในห้องประชุม ในรถ ในห้าง หรือในทุกที่ที่ฉันต้องการเธอต้องพร้อมรับฉันเสมอ ฉันเตือนเธอไว้ก่อนว่าฉันมันบ้าเซ็กส์ ยิ่งสาว ๆ สวย ๆ แบบเธอฉันยิ่งบ้า ฉันเอาไม่เลือกเวลาไม่เลือกสถานที่เธอยอมรับได้หรือเปล่า"

จันทร์เจ้าเห็นความต้องการพลุ่งพล่านในดวงตาของเตชิน เหมือนว่าเขากำลังจับเธอแก้ผ้าในตอนนี้ ถ้าเขาเป็นแบบนี้จริง ๆ เธอเองก็กลัวอยู่ไม่น้อยแต่ว่าหญิงสาวไม่มีทางเลือกแล้ว

"คุณบอกว่ายกเว้นตอนฉันเรียนเหรอคะ หมายความว่าคุณจะยอมให้ฉันเรียนต่อเหรอ"

เตชินพยักหน้า

"ฉันไม่ชอบให้นางบำเรอของฉันโง่เง่าไร้สมอง ฉันจะยอมให้เธอเรียนต่อแต่จำไว้ว่าเธอห้ามมองผู้ชายคนไหน เธอเป็นของฉันคนเดียวจันทร์เจ้า ของฉันคนเดียว"

เขาประชิดร่างใหญ่ของเขาชิดร่างบางของเธอ มือกำนมของเธอเอาไว้แม้ว่าเธอจะใส่เสื้อผ้าเรียบร้อยแล้วจันทร์เจ้ายังสามารถรับรู้ได้ถึงความร้อนที่มาจากฝ่ามือใหญ่ของเขา

"ได้ฉันตกลงตามนี้ แต่ขอให้คุณทำสัญญาเป็นลายลักษณ์อักษรได้หรือเปล่า"

เตชินยิ้มในความเจ้าเล่ห์ของจันทร์เจ้า 

"ได้สิ ซื้อขายกันย่อมต้องมีสัญญาอยู่แล้วหลังจากนี้ต่อไปห้ามเรียกฉันว่านาย ห้ามเรียกฉันว่าคุณ ให้เรียกว่าบอสเท่านั้น เธอคือเลขานางบำเรอของฉันเต็มตัว"

จันทร์เจ้าพยักหน้ายิ้มรับเขาเสียงหวานแม้ว่าในใจจะขุ่นเคืองเธอก็ต้องระงับมันเอาไว้เพื่อครอบครัวของเธอ

"ค่ะบอส ฉันคือเลขานางบำเรอของคุณ"

"คืนนี้เป็นคืนทดลองงาน ผมยังไม่ตัดสินใจว่าจะรับดูแลคุณจริง ๆ จัง ๆ จนกว่าจะได้เอาคุณจริง ๆ เตรียมตัวให้ดีผมจะส่งโลเคชันไปให้"

คำพูดของเขายังวนเวียนอยู่ในหัวของเธอ จันทร์เจ้ารู้สึกสับสนวุ่นวายนักจนกระทั่งเธอนั่งแท็กซี่ถึงคอนโดห้องเล็กที่เพื่อนของเธอยังใจดีให้อยู่ฟรี ๆ แต่ว่าเธอไม่สามารถอยู่ที่นี่นานได้เพราะพ่อของเพื่อนกำลังจะปล่อยเช่า

เดิมทีเธอก็มีคอนโดแบบนี้หลายที่แต่หลังจากธุรกิจพังทลายพ่อของเธอค่อย ๆ ทยอยขายออกมาประคองธุรกิจจนกระทั่งสุดท้ายครอบครัวของจันทร์เจ้าก็ไม่เหลือสมบัติสักชิ้นกระทั่งเงินในบัญชีของเธอยังเหลือไม่ถึงหลักหมื่นด้วยซ้ำ

เธอยังโชคดีอยู่บ้างเมื่อแม่บ้านเก่าแก่ยังไม่ทิ้งเธอไปไหน ยังคอยอยู่นี่และคอยช่วยดูแลน้องแฝดแทนเธอ สาเหตุหนึ่งคงเพราะป้ายสายหยุดก็ไม่มีที่ไปเพราะเกิดและโตในบ้านของเธอตั้งแต่สมัยรุ่นคุณปู่

จันทร์เจ้าเองแม้ว่าเธอจะมีนิสัยเอาแต่ใจในตอนที่บ้านยังมีฐานะ แต่ในตอนนี้เธอกลับสามารถปล่อยวางได้เร็วกว่าพ่อแม่ของเธอเสียอีก เพียงแต่เธอยังอายเพื่อนฝูงไฮโซของเธอจนตอนนี้ไม่ติดต่อใครสักคน และแน่นอนว่าเพื่อนของเธอก็คบกันเพียงแค่เปลือกนอก เมื่อครอบครัวเธอหมดตัวคนพวกนั้นจึงไม่สนใจที่จะคบหาเธออีก

เมื่อเปิดประตูเข้ามาในห้องคอนโด ป้าสายหยุดทำหน้าพยักพเยิดเป็นการบอกเธอว่าน้องแฝดกำลังเล่นซ่อนหากับเธออยู่

หญิงสาวแม้ว่าจะเครียดแค่ไหนก็ยังยิ้มออกมาได้เธอแกล้งถามป้าสายหยุดเสียงดัง

"เจ้าขากับเจ้านายไปไหนแล้วคะ เอ๊ะ ไม่เห็นสองคนเลย"

ป้าสายหยุดยิ้มแล้วเล่นไปตามบท

"ไม่รู้ค่ะ เอ๊ะเมื่อกี้ยังอยู่ตรงนี้อยู่เลยหายไปไหนแล้ว"

เด็กสองคนแอบอยู่ใต้โต๊ะทานข้าวทั้งยังยกมือน้อย ๆ ปิดปากตัวเองเอาไว้ จันทร์เจ้ายิ้มแล้วแสร้งเดินหา

"อยู่ไหนกันน๊า ตรงนี้หรือเปล่า เอ๊ะ ไม่มี อยู่ไหนกัน ตรงนี้ก็ไม่มี"

จันทร์เจ้าแสร้งหาอยู่สักพักก็ไม่เห็นเด็กทั้งสองเธอจึงแสร้งถอนหายใจอย่างยอมแพ้

"ป้าสายคะหาน้องแฝดไม่เจอทำยังไงดีคะ หนูจันทร์ซื้อขนมมาเยอะเลยค่ะสงสัยคงต้องให้น้องหมาที่อยู่ใต้คอนโดกินแล้ว"

เพียงเท่านั้นเสียงของเด็กทั้งสองก็ดังขึ้น

"อยู่นี่ค่ะ"

"อยู่นี่ครับ"

จันทร์เจ้าแสร้งตกใจ

"โอ๊ะ  ตายแล้วตกใจมากเลยที่แท้ซ่อนอยู่ในที่ลับนี่เองพี่หนูจันทร์หาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอ มานี่เลยมาให้หอมแก้มทำโทษเลยที่ทำให้เป็นห่วง"

เด็กสองคนทำหน้าแป๋วแหววตาโตแก้มป่องอย่างน่าหยิก คลานออกมาจากใต้โต๊ะแล้วโผเข้ากอดจันทร์เจ้า ทั้งยังเล่าเรื่องที่ป้าสายพาไปเล่นที่สวนสนุกข้างล่างคอนโดและได้เจอเพื่อนใหม่อย่างสนุกสนาน