บทที่ 18

เจียงอวิ้นได้รับรู้เรื่องที่ศาลบรรพชนเกิดไฟไหม้ ก็รีบออกไปหาฮูหยินใหญ่เจียงทันที

"ท่านย่า อวิ้นเออร์ตกใจหมดเลย ทำไมอยู่ดีๆ ศาลบรรพชนถึงเกิดไฟไหม้ได้ล่ะคะ!"

เจียงอวิ้นแสดงสีหน้าหวาดกลัว หางตาก็แอบชำเลืองไปมองปฏิกริยาของฮูหยินใหญ่เจียง

ฮูหยินใหญ่เจียงสีหน้าเย็นเยียบ ไม่พูดอะไร

เจียงอวิ้นพูดขึ้นอีกว่า "พี่หว่านโชคดีเหลือเกิน ไฟไหม้ใหญ่โตแบบนี้แต่ไม่เป็นอะไรเลย!"

"นังตัวซวย!"

ฮูหยินใหญ่เจียงกัดฟันพูดออกมาสามคำ

เมื่อเจียงอวิ้นเห็นว่าฮูหยินใหญ่เจียงมีปฏิกริยาตอบกลับแล้ว ดวงตาก็ปรากฏแสงวาววับ

"แต่จะว่าไป พี่หว่านก็โชคร้ายเหลือเกิน ดันมาเจอกับเหตุการณ์ไฟไหม้ศาลบรรพชนซะได้!"

เจียงอวิ้นโทษเรื่องที่เกิดไฟไหม้ให้เป็นความผิดของเจียงหวานหว่าน

ฮูหยินใหญ่เจียงก็ดูเหมือนจะเกิดสงสัยอะไรบางอย่าง

"อวิ้นเออร์ เจ้าว่าเหตุการณ์ไฟไหม้ครั้งนี้ เจียงหวานหว่านจะเป็นคนทำหรือเปล่า"

เจียงอวิ้นรีบโบกไม้โบกมือ "ท่านย่า ไม่หรอกค่ะ หากว่าพี่หว่านวางเพลิงจริง ทำไมจะต้องทำให้ตัวเองเกือบจะโดนไฟครอกด้วยล่ะคะ!"

ฮูหยินใหญ่เจียงรู้สึกปวดหัวจัด บอกให้เจียงอวิ้นกลับไปก่อน

เมื่อเจียงอวิ้นกลับไป ฮูหยินใหญ่เจียงก็เรี