หลายเดือนต่อมา เจ้าของร่างกำยำนั่งตรวจเอกสารการยื่นภาษีปลายปีของธุรกิจที่พักและโรงแรมเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะเซ็นรับรองเพื่อส่งตรวจสรรพากร ประตูห้องทำงานหรูถูกเปิดออกโดยมือขวาคนสนิท ดีนส์ถือซองจดหมายสีขาวที่มีตราตระกูลเดินเข้ามาก่อนจะยื่นมันให้เขา “จดหมายปิดผนึกถึงนายครับ” เขารับจดหมายขึ้นมาเปิดด้วยใบหน้าเรียบเฉย ไร้ซึ่งความตื่นเต้น ไร้ซึ่งความหวาดกลัว นิ้วเรียวคลี่กระดาษกางออก มองเห็นลายมือของบิดาเป็นผู้เขียนจดหมายฉบับนี้ ตราประทับของตระกูลอยู่เหนือสุด ด้านล่างรับรองด้วยลายเซ็นของผู้นำคนปัจจุบัน ซึ่งก็คือริคคาโน่ และผู้นำคนต่อไป...ราฟาเอล . . ‘ตามที่ได้ปรากฏการกระทำที่ไม่เหมาะสมหลายประการ และได้ละเมิดคำสั่งสูงสุดของผู้นำ โดยมิได้สำนึกและเกรงกลัวในความผิด สภาสูงสุดของรูซโซ่จะมีมติพิจารณาบทลงโทษ เพื่อมิให้สมาชิกอื่นในตระกูลเอาเป็นเยี่ยงอย่าง และป้องกันมิให้ไปก่อความเดือดร้อนแก่ผู้ที่เกี่ยวข้องสืบไป จึงขอพิจารณาลงโทษตามความเหมาะสม ดังนี้ 1. ขับไล่ออกจากตระกูลรูซโซ่ มิให้
กว่าสองสัปดาห์ที่โซลและลูอาเข้ามาเป็นสมาชิกใหม่ของบ้าน นอกจากทั้งคู่จะเป็นลูกรักของเธอและเซน ยังเป็นขวัญใจบรรดาบอดี้การ์ดที่อาศัยร่วมกันในตึกสูงแห่งนี้ ซึ่งสาเหตุก็เริ่มจากอาทิตย์ที่แล้ว ที่โซลกับลูอามีอาการไอแห้ง มาเฟียหนุ่มจึงหยุดงานเพื่อพาเด็กทั้งสองไปหาหมอ เนื่องจากในวันเดียวกันพริมโรสมีพรีเซนต์รายงานจากการฝึกงานตั้งแต่เติมที่หนึ่ง กระเป๋าแมวสีดำทรงครึ่งวงกลมถูกเขาถือลงมาจากเพนท์เฮ้าส์ด้วยตัวเอง ตลอดเวลาที่เดินผ่านบรรดาบอดี้การ์ดนับสิบนาย ทั้งโซลและลูอาต่างตะโกนแหกปากร้องไปตลอดทาง เพราะอาจจะได้กลิ่นสถานที่ที่ไม่คุ้นเคย ประกอบกับอาการเจ็บป่วยจนไม่สบายตัว "นายครับ ผมถือให้ครับ" บอดี้การ์ดนายหนึ่งเสนอตัวถือกรงสีดำนั้นให้ "ไม่ต้อง กูถือเอง" เขายกมือโบกปฏิเสธ ระหว่างทางที่เดินไปขึ้นรถ "ลูกกู กูดูแลได้" เขาใช้สรรพนามที่เรียกลูกแมวสองตัวว่าลูก เพราะติดมาจากคนตัวเล็ก ที่มักจะคุยกับลูกแมวทั้งสองว่า 'แม่อย่างนั้น ลูกอย่างนี้' ประตูรถยนต์ถูปิดลง บอดี้การ์ดส
ดังเช่นทุกครั้งที่เรือนร่างบางของเธอมักจะถูกเขาสัมผัสด้วยความปรารถนาเปี่ยมล้นเช่นนี้ ใจกลางความสาวชื้นแฉะอยากถูกเขาสอดกระแทกเข้ามาใจจะขาด แต่เซนกลับกำลังทำตัวอ้อยอิ่งใส่เธอด้วยการก้มดูดยอดถันสีหวานสลับไปมาทั้งสองข้างจนชุ่มน้ำลาย ผิวเนื้อใต้ราวนมถูกเขาทำรอยทิ้งไว้เช่นทุกครั้งที่มีสัมพันธ์ลึกซึ้งกัน นิ้วเรียวเขี่ยสะกิดกลั่นแกล้งจนเธอครางออกมาอย่างสุดกลั้น "อ๊ะ อื้ออ~" ขยุ้มกลุ่มผมหนาเมื่อลิ้นเขาลากผ่านแอ่งสะดือมาหยุดที่ท้องน้อย "อึก!" กลืนน้ำลายอึกใหญ่เมื่อฟันคมครูดผิว กัดเอาแพนตี้ผ้าสีขาวลากออกจากสะโพกอย่างชำนาญ เรียวขาสวยอ้ากางออกชันเท้า ตั้งขนานกับเตียงใหญ่ รอเขากลืนกินความเป็นสาวในเวลาต่อมา "อ๊า อ๊ะ!" เผลอกระตุกตอดร่องรักภายในตนเอง เมื่อปากหนาก้มดูดที่ปุ่มกระสันแล้วใช้ลิ้นเขี่ยอยู่ภายในอุ้งปาก น้ำหวานของนักศึกษาสาวไหลซึมจนเธอรับรู้ว่ามันไหลออกมาถึงด้านนอก อยากได้นิ้ว อยากได้มากกว่านิ้ว เธอสบถอยู่ในใจเมื่อสิ่งที่ต้องการมาไม่ถึงเสียที ครั้นจะใช้นิ้วเล่นกับตนเองก็ถูกเขาปัดทิ้งลงข้างเตียง แล้วใช้ปา
"เซน~" คนตัวเล็กส่งเสียงน่ารัก หลังจากเห็นแฟนหนุ่มลงจากรถเดินมารับที่ใต้ตึกคณะ วันนี้เพื่อนของเธออยู่กันครบแก๊ง ทั้งที่ปกติแฟนของเขามักจะนั่งกับลูกสาวนักการทูต ส่วนเพื่อนของเธออีกคนที่เขาพอรู้ว่าหายไปไหนจากการรายงานของลูกน้อง แต่ไม่ได้เอามาบอกเธอเพราะไม่นิยมยุ่งเรื่องคนอื่น "หอบอะไรมา" หลุบตามองลังกระดาษขนาดสิงฝ่ามือที่เธออุ้มอยู่ในมือขณะเดินมาหา ยกมือรับมันมาถือแทน และกำลังจะส่งให้ลูกน้องรับไปเก็บก็ต้องหยุดมือ เมื่อมองเห็นสิ่งมีชีวิตที่กำลังนอนหลับอยู่ในนั้น "เอามาจากไหน" ดวงตาสีนิลมองลูกแมวสองตัวที่นอนกอดก่ายกันหาความอบอุ่นอยู่ภายในลังนั้น ตัวเล็กมากจนนึกว่าเป็นหนู "ลูกแมวที่แม่มันมาออกลูกในคณะค่ะ" เธออธิบายให้เขาฟัง "แต่แม่มันเพิ่งตายไป เพราะโดนรถเหยียบ" "ก็เลยจะเลี้ยง?" เขาพูดออกมาอย่างรู้ทันเธอ "ไม่เด็กไปเหรอ มันจะตายหรือเปล่า" "โรสไปถามรุ่นพี่สัตวแพทย์มาแล้ว เขาบอกว่าเลี้ยงได้นะ แต่ต้องคอ
[Primrose Talk] หนึ่งสัปดาห์ต่อมา ช่วงเวลาที่น่าอึดอัดผ่านพ้นไปแล้ว เราสองคนไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าร่วมงานแต่ของราฟาเอลและซีลีน ซึ่งฉันรู้สึกเสียดายเล็กน้อย อย่างน้อยก็อยากอธิบายให้เธอเข้าใจ ว่าฉันไม่ได้ต้องการให้เกิดเรื่องแบบนั้นกับเธอ ต่างจากคนเจ้าแผนการที่ดูจะไม่ทุกข์ร้อนเท่าไหร่นัก ทั้งที่พ่อของเขายังไม่มีมติลงโทษเขาออกมา แต่ดูเหมือนเขาจะเอาแต่ขลุกอยู่กับฉัน และทำงานอยู่ที่เพนท์เฮ้าส์ ไม่ได้เข้าออฟฟิศอย่างที่ทำเป็นประจำ "โรส ไปบ้านแม่กัน" เขาโผล่แค่หน้ามาเรียกฉันจากในห้องนอน ฉันจำต้องวางมือจากรายงานที่ทำอยู่ แล้วเดินไปหาเขาที่ห้องประตูอย่างเลี่ยงไม่ได้ "ไปทำไม ยังไม่วันศุกร์เลย" "แม่โทรมาชวน วันนี้พี่ชายเธออยู่บ้านนะ" เขาดูกระตือรือร้นเป็นพิเศษ เขาเคยไปที่บ้านฉันมาแล้วสองครั้ง แต่ยังไม่เคยเจอพี่พัตเตอร์เลยสักครั้ง เพราะรายนั้นเข้าแต่โรงพยาบาล และใกล้จะเรียนจบในอีกไม่กี่เดือนที่จะถึง "งั้นโรสแต่งตัวแป๊บนะคะ" "ช่วยไหม" "ไม่ต้องเลย!" ดูเขาสิ พอหมดเรื่องเครี
[Primrose Talks] ฉันถูกเซนปลุกให้ตื่นตั้งแต่เช้าตรู่ และเมื่อลงมาด้านล่างก็เห็นพี่ดีนส์ยืนรออยู่ก่อน นั่นแสดงว่าเขาตื่นก่อนเราหรืออาจจะไม่ได้นอนด้วยซ้ำ บางที่ฉันก็สงสัยว่า เงินเดือนมือขวามาเฟียเนี่ยมันได้เท่าไหร่ "เคลียร์อุปกรณ์ดักฟังกับกล้องออกจากพื้นที่เราเรียบร้อยแล้วครับ" เขารายงานทันที่ที่เราเดินมาถึง เซนพนักหน้ารับทราบ สีหน้าเขาคลายความตึงเครียดลงไปเยอะมาก นับตั้งแต่ที่เราเคลียร์เรื่องต่างๆ ออกไปได้เมื่อวาน "เมื่อสิบนาทีที่แล้ว คนของเราจากโรงแรมรายงานว่าคุณริคคาโน่กับผู้นำตระกูลอาร์โนลด์เข้าไปในโรงแรมแล้วครับ" ฉันอดเม้มริมฝีปากด้วยความประหม่าไม่ได้ ฉันไม่ได้กลัวที่จะเจอคุณริคคาโน่อีกครั้ง แต่กลัวที่จะเจอซีลีน××× เมื่อลิฟท์โดยสารเปิดออกเราก็มองเห็นบอดี้การ์ดของทั้งราฟาเอลและคุณริคคาโน่ยืนกันเต็มหน้าห้อง บอดี้การ์ดนายหนึ่งสังเกตเห็นว่าเรามา ก็รีบเปิดประตูเดินเข้าไปในห้องทันที ก่อนจะเดินออกยืนขวาหน้าประตู รอเร