LOGINShare
ตอนที่ 46 เลิกเสแสร้งสักทีเถอะ!
Last Updated:
2025-06-19 01:49:53
Latest chapter
บุปผางามข้ามเวลามาทวงแค้น ตอนที่ 46 เลิกเสแสร้งสักทีเถอะ!
จางลี่เหมยเบิกตากว้างและนิ่งไปทันทีเมื่อซ่งจินหรูพูดจบ “เจ้าพูดถึงเรื่องอะไร”“พี่หญิงไม่เข้าใจอย่างนั้นหรือ กงเหรินซินแม้ว่าจะชอบกลั่นแกล้งข้าแต่นางก็ไม่กล้าเอาชีวิต ท่านเป็นคนเดียวที่รู้ว่าข้าแพ้ละอองหญ้า และสิ่งที่ข้าเจอในชาดทาปากและยาทาผื่นของเจ้าก็คือผงหญ้าซิ่งฮวา จางลี่เหมยเจ้านี่ร้ายกาจมากที่คิดจะกำจัดข้าโดยหลอกยืมมือกงเหรินซิน”“เจ้า! นี่เจ้า…”“ข้ารู้ได้เช่นไรน่ะหรือ ในวันที่ท่านหมอบอกว่าข้าได้รับพิษในตอนนั้นเดิมทีข้าไม่คิดสงสัยท่าน แต่ว่าหลังจากเรื่องหนอนในงานเลี้ยงของสนมลี่ทำให้ข้าเริ่มสงสัย นึกไม่ถึงว่าจะคบหากับอสรพิษเอาไว้ข้างตัว วันนี้ที่เจ้าพบเจอเรื่องแบบนี้ก็สมควรแล้ว”“ซ่งจินหรู เจ้า!”“ข้าทำไมงั้นหรือ ที่ข้ายอมช่วยเจ้าเก็บเรื่องที่จะฆ่ากงเหรินซินในวังโดยจ้างนักฆ่าหญิงที่ลอบปลอมตัวเป็นนางรำเข้ามาในวัง ก็เพราะยังคิดว่าเจ้าคือสหาย แต่เหตุใดวันนั้นจึงได้คิดจะกำจัดข้าไปพร้อมกับนาง!”จางลี่เหมยทรุดตัวลงกับพื้นในทันที ซ่งจินหรูกล่าวทั้งน้ำตาและยังคงไม่ละสายตาไปจากสหายสนิทที่อยู่อีกฝั่งของกรงขัง“เจ้า..เจ้าพูดอะไรน่ะซ่งจินหรูเจ้าอย่าใส่ความข้าเช่นนี้ ข้าไม่มีทางทำร้ายเจ้า”
บุปผางามข้ามเวลามาทวงแค้น ตอนที่ 45 เหตุใดต้องผลักไสข้า
จวนท่านอ๋อง“เจ้าบอกว่าอย่างไรนะ อยากจะไปเยี่ยมจางลี่เหมยงั้นหรือ"“เพคะ หม่อมฉันคิดไม่ถึงว่านางจะเป็นคนวางแผนเรื่องทั้งหมด พี่เว่ยเซียวท่านเชื่อจริง ๆ หรือว่าเป็นฝีมือของพี่หญิงลี่เหมย นางดีกับข้ามาก…”“แต่ไม่ใช่ว่านางจะดีกับคนอื่นเหมือนเจ้า จินหรูเจ้าอย่าลืมสิก่อนหน้านั้นนางก็เคยปล่อยข่าวลือให้ร้ายกงเหรินซิน ครั้งนี้มีทั้งพยานหลักฐานชัดเจนและนางก็รับสารภาพเอง เจ้ายังต้องการยัดเยียดความผิดให้ผู้ใดอีกงั้นหรือ”“เปล่านะเพคะ! ข้ามิได้คิดเช่นนั้น”“เช่นนั้นมาทำอะไร เจ้าหายดีแล้วก็ควรจะรีบกลับเข้าวังได้แล้ว พักที่นี่หลายคืนคงไม่เหมาะสมนัก”"เหตุใดท่านจึงเอาแต่ผลักไสข้าเช่นนั้นหรือว่า…"“ซ่งจินหรู อีกไม่กี่วันจะมีงานชุมนุมชาวยุทธ์ซึ่งเจ้าก็เห็นว่าข้ายุ่งมากแทบจะไม่ได้อยู่จวน เรื่องคดีนี้ก็ได้ข้อสรุปแล้ว จริงสิเมื่อใดเจ้าจะไปขอโทษกงเหรินซินที่เจ้าเคยใส่ร้ายนางเรื่องนี้”“อะไรนะเพคะ นี่ท่านจะให้ข้าไปขอโทษคนร้ายกาจอย่างกงเหรินซินหรือเพคะ”“เจ้าเข้าใจนางผิดและยังเอ่ยโทษว่านางเป็นคนที่หลอกให้เจ้าไปจนตกน้ำตอนนี้ความจริงก็กระจ่างแล้ว แทนที่จะไปหาคนร้ายอย่างจางลี่เหมย ข้าคิดว่าควรไปขอโทษกงเหรินซิน
บุปผางามข้ามเวลามาทวงแค้น ตอนที่ 44 หลักฐานสำคัญ
“นางสารภาพแล้ว เช่นนั้นซ่งจินหรู...”“ดูเหมือนว่านางเองก็ตกใจไม่น้อยที่รู้ว่าเป็นฝีมือของจางลี่เหมย แต่ยังไม่มีใครรู้ว่าเหตุใดซ่งจินหรูจึงได้ตกลงไปในน้ำวันนั้นด้วย เพราะว่าจางลี่เหมยยอมรับเพียงแค่จ้างคนให้ไปทำร้ายเจ้า ไม่ได้ทำร้ายซ่งจินหรู”“เรื่องนี้…”“ช่างเถอะเจ้ากำลังฟื้นอย่าพึ่งถามมากเลย นี่ยาที่ท่านหมอจัดมาให้เจ้ารีบดื่มตอนร้อน ๆ เถอะ”เหรินซินดื่มยาจนหมดถ้วย นางพบว่ายานั้นไม่ได้ขมอย่างที่ควรจะเป็นสักเท่าไหร่ อีกอย่างก็ดื่มง่ายและรู้สึกว่าร่างกายอุ่นขึ้นเพราะชาโสมที่อันเมี่ยนต้มมาให้ เมื่อเห็นหน้าอันเมี่ยนก็พลันทำให้นางนึกไปถึงศิษย์น้องอีกคนย้อนกลับไป“คุณหนูจดหมายจากหอหลัวต๋าเจ้าค่ะ”‘นิ่งเสี่ยวเหยาเป็นน้องสาวแท้ ๆ ของนางรำเมี่ยวซาน พวกนางเป็นคนแคว้นเจียงหร่าน….’วันนั้นนางรีบทำลายจดหมายนั้นทิ้งและรีบไปพบท่านอ๋อง แต่ท่านอ๋องก็มาหานางพอดีด้วยเรื่องของเมี่ยวซาน ทั้งคู่จึงรีบไปที่ศาลาว่าการและห้องเก็บศพ เมื่อเหรินซินเห็นเหรียญนำโชคที่นางเคยให้ไว้กับนิ่งเสี่ยวเหยาและฝ่ามือที่เห็นรอยชัดเจนว่าเป็นมือซ้ายจึงทำให้นางปะติดปะต่อเรื่องทั้งหมดได้จวนท่านอ๋อง“เจ้าบอกว่าศิษย์ของไป๋ซานถูกศิ
บุปผางามข้ามเวลามาทวงแค้น ตอนที่ 43 สะสางคดีแรก
“เจ้าหมายความว่า…”“หลักฐานในคดีนี้ข้าเป็นคนส่งไปให้ศาลต้าหลี่ด้วยตัวเอง แค่เอากำไลผงลวงจิตและกำไลทองของเจ้าไปไว้ที่ห้องของพี่สาวข้า คนของศาลต้าหลี่ก็แกะรอยได้จนหมด อีกไม่นานก็จะตามจนพบเจ้าโชคดีนะจางลี่เหมย”“จับคนร้ายเอาไว้! อย่าให้หนีรอดไปได้”เสียงของทหารดังขึ้นมาจากด้านนอก และเมื่อประตูเปิด นิ่งเสี่ยวเหยาก็รีบตีไปที่ท้ายทอยของจางลี่เหมยและหนีออกไปทางประตูอีกด้านหนึ่ง เมื่อกงเหรินซินเห็นว่าเสี่ยวเหยาหนีไปแล้วนางจึงรีบตามไปด้านหลังและตามนางทันในเวลาไม่นานตรงชายป่าไม่ห่างจากโรงเตี๊ยมมากนัก“หยุดนะ!”“เจ้าเป็นใคร”“ข้าไม่จำเป็นต้องบอกเจ้า แต่เรื่องที่เจ้าฆ่าอาจารย์ของตัวเองเรื่องนี้ต้องมีคนรับผิดชอบ”“นังสารเลว! เจ้าแอบฟังข้างั้นหรือเช่นนั้นก็เสียใจด้วยที่เจ้าคงจะไม่ได้เห็นตะวันของวันพรุ่งนี้”เสี่ยวเหยาพุ่งเข้าโจมตีทันที กระบี่อ่อนในมือของเหรินซินพุ่งออกไปเกือบจะโดนบริเวณหน้าอกของอีกฝ่ายแต่นางกลับหลบได้อย่างหวุดหวิดและหันกลับมาปะทะฝีมือกับนาง คิดไม่ถึงเลยว่าไม่ได้พบกันไม่นานวรยุทธ์ของนิ่งเสี่ยวเหยาจะก้าวหน้าไปมากถึงเพียงนี้‘กระบวนท่าเหล่านี้ ไม่ใช่วิชาของไป๋ซาน’“เจ้าเป็นใคร! เหตุใด
บุปผางามข้ามเวลามาทวงแค้น ตอนที่ 42 โรงเตี๊ยมนอกเมือง
ท่านอ๋องรีบเก็บจดหมายของเหรินซินเข้าไปในปกเสื้อก่อนที่ซ่งจินหรูจะเดินเข้ามา วันนี้ดูเหมือนว่านางจะเดินเร็วกว่าปกติเพราะเขายังไม่ทันได้ซ่อนจนเรียบร้อยนางก็เดินมาถึงในห้องโถงแล้ว“พี่เว่ยเซียว... ท่านกำลังยุ่งอยู่หรือไม่เพคะ”“เปล่าหรอก เหตุใดวันนี้เจ้าจึงมาเร่งด่วนเช่นนี้”“ข้าจะมาขอพักที่จวนอ๋องสักระยะเพคะ”“เกิดอะไรขึ้นงั้นหรือ เหตุใดจึงมากะทันหันเช่นนี้”“พระสนมทรงป่วยเป็นไข้หวัดจึงไม่อยากให้หม่อมฉันติดหวัดไปด้วย ดังนั้นจึงได้อนุญาตย้ายออกมาพักที่จวนของท่านก่อนชั่วคราวเพคะ”“เช่นนั้นเองหรือ ถ้าอย่างนั้นก็… เชิญตามสบาย”“เอ๊ะ เดี๋ยวสิเพคะวันนี้หม่อมฉันทำขนมดอกกุ้ยฮวามา อย่างไรตอนนี้ก็ได้เวลาดื่มชาแล้วหม่อมฉันจะรีบจัดสำรับให้นะเพคะ”“เอ่อ…เดี๋ยวจินหรู”นางไม่ฟังและเดินออกไปแล้ว ท่านอ๋องทำการใดไม่ได้และดูเหมือนตั้งแต่บ่ายก็แทบจะสลัดซ่งจินหรูไม่หลุด คืนนี้เขามีนัดที่จะต้องออกไปที่นอกเมืองกับกงเหรินซินแต่ซ่งจินหรูกลับมาที่นี่กะทันหันคืนนั้น“นางหลับหรือยัง”“ไฟในห้องดับแล้วพ่ะย่ะค่ะ”“รีบไปกันเถอะ”แต่เมื่อท่านอ๋องกำลังจะเดินออกจากจวน สาวใช้ของซ่งจินหรูก็รีบวิ่งมาดักทางเอาไว้ก่อนจะถึงลา
บุปผางามข้ามเวลามาทวงแค้น ตอนที่ 41 พอได้แล้วเพคะ
ซ่งจินหรูรู้สึกเสียหน้าอย่างรุนแรง อีกทั้งท่านอ๋องเองก็ไม่มีท่าทีที่จะหันมาสนใจนาง เพราะมัวแต่มองไปที่ใบหน้าของกงเหรินซินที่ผูกชุดให้เขาอยู่ เมื่อผูกเสร็จแล้วเหรินซินจึงเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้เขา“เสร็จแล้วเพคะ”“แก้มเจ้าแดงมาก ที่นี่อากาศหนาวนะเจ้าจะเดินไหวหรือไม่”“หม่อมฉันทนไหวเพคะ มีเตาอุ่นมือที่พระองค์นำมาเพิ่มให้ก็อุ่นขึ้นมากแล้วเพคะ”“แคก แคก”ซ่งจินหรูไอขึ้นมาแทรกบทสนทนาของทั้งคู่ ท่านอ๋องหันไปมองอย่างเป็นห่วงและเดินไปถึงตัวนางทันที เหรินซินได้แต่ทำหน้าเบื่อหน่ายและยืนกอดอกมองไปที่ทั้งคู่“จินหรู เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง”“ท่านพี่เพคะ หม่อมฉัน…”ซ่งจินหรูเริ่มโน้มตัวเข้าไปหาท่านอ๋องพร้อมกับสายตาละห้อยราวกับคนขี้โรคที่เริ่มจะยืนไม่ไหว แต่คราวนี้กงเหรินซินกลับมิได้คิดจะเดินหนีแต่มองดูว่าท่านอ๋องจะทรงทำเช่นไร“หม่อมฉันแค่รู้สึกหนาวนิดหน่อยเพคะ คงเพราะวันนี้ไม่ได้สวมเสื้อคลุมหนาอย่างคุณหนูกง ก็เลย…”“อ้อ เช่นนี้นี่เองเหตุใดจึงไม่บอกแต่แรกเล่า… ตันฉิน!”“พ่ะย่ะค่ะท่านอ๋อง”ซ่งจินหรูหันมายิ้มให้ท่านอ๋องที่ทำสีพักตร์อ่อนโยนเมื่อค่อย ๆ ดันนางออกและยิ้มให้นาง“ในเมื่อเจ้าไม่ค่อยแข็งแรง ที่นี่ก
You may also like
ทะลุมิติมาเป็นฮูหยินท่านแม่ทัพลูกติด
วริษา12.4K viewsปีศาจน้อยของแม่ทัพคลั่งรัก
ชาไทยเย็น11.3K viewsพระชายาอย่าหนีข้าไป
ป่าดอกท้อ10.3K viewsหญิงอ้วนทำนา กับสามีบนเขาจอมขี้แกล้ง
ฮวาฮวาน่งหยวี่178.5K viewsข้านี่แหละ คือนางร้ายที่ระบบต้องจดจำ
หลิวซินอี้1.3K viewsยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา
กานเฟย661.4K viewsมารดามือใหม่ของนางร้ายอันดับหนึ่ง
มิณิณ/ชงฉีป๋อซาน5.9K viewsตื๊อรักวาณิช
lianlian544 views
