ตอนที่ 11 บิดเบือน3

ตอนนั้นเขาพลาดท่าศัตรูบาดเจ็บสาหัสจากศึกหนักที่ถูกล่อหลอกเข้าทางตาจนและถูกลอบโจมตีไร้ทางหนี

เมื่อหลุดพ้นจากคมธนูดุจห่าฝนจนเลือดอาบร่างกลับต้องผจญกับฝูงหมาป่าตัวเขื่องในถ้ำเร้นลับ

จู่ๆ สตรีชุดแดงผู้หนึ่งก็เข้ามา ฆ่าหมาป่าจนเหี้ยน แล้วยืนแสยะยิ้มสยองบนกองศพเหนือธารโลหิตแดงฉาน 

จากนั้นนางก็จับเขาขึ้นบ่า แล้วแบกออกมานอกถ้ำ พาฝ่าลูกธนูอันคมกริบอย่างบ้าระห่ำ สังหารมือธนูพวกนั้นอย่างอหังการจนตายเกลื่อน พื้นดินเจิ่งนองไปด้วยเลือด

‘หนุ่มน้อย เดิมทีข้าไม่เคยช่วยเหลือใครมีแต่เข่นฆ่า เห็นแก่ที่เจ้ารูปงามหรอกนะ มารดาถึงช่วย’

มารดา?

ตอนนั้นเขารู้สึกเสียหน้าจนโกรธนางมาก แม้เพิ่งรู้ภายหลังว่านางแก่กว่าเขาถึงห้าปี แต่ครั้งแรกที่เจอกันใบหน้าที่อ่อนกว่าวัยของนางล้วนบ่งบอกได้ดีว่ามิควรกล้าบังอาจขนาดนี้! 

อีกทั้งไม่เคยมีใครเคยเห็นเขาที่เป็นจอมทัพระดับพระกาฬตกอยู่ในสภาพอนาถ นางเป็นคนแรกและคนเดียว

ท้ายที่สุดจ้าวหมิงอวี่ก็จนใจกับความบังอาจนั้น เหมือนเช่นในครั้งนี้ ที่รู้สึกจนใจกับสตรีตรงหน้าเช่นกัน น่าเจ็บใจที่แผลเก่ากำเริบ เจ็บจนชาไม่หาย ขยับไม่ได้เสียที

“ไปทางนี้”

เขาบอกทางเสียงเรียบเมื่อถูกถามอีกครั้งว่าทางไหน

“อ้อ...” หลิ่งหลินจึงวิ่งเลี้ยวไปทางนั้นตามคำเขา 

ไม่นานก็ถึงโรงซักล้าง

หลิ่งหลินย่องเงียบเลียบไปทางริมระเบียงด้านข้าง ตรงนี้ปราศจากผู้คนแต่เต็มไปด้วยเสื้อผ้าหลากสีซึ่งแขวนไว้บนราวไม้ไผ่จนละลานตา 

เรียกได้ว่าเสื้อผ้ามีครบเกือบทุกสีเลยทีเดียว

คนงานซักเสร็จตากเสร็จก็พากันไปทำงานอย่างอื่น ไม่มีใครเฝ้าราวตากผ้า หลิ่งหลินจึงมีเวลาเลือก 

นางวางคนตัวโตลงจากบ่าตน ไม่สนใจอีกต่อไป เอาชุดใดดี?

หญิงสาวไม่ชอบชุดสีฟ้า สีชมพู สีเขียวอ่อนเทือกนั้น นางเน้นสีแดงมาแต่ไหนแต่ไร เพราะสีแดงร้อนแรงแข็งแกร่ง

แต่ตอนนี้ไม่ควรใส่แล้วปะไร อืม...สีขาวก็ดีแลดูสงบเยือกเย็นสุขุม สีดำก็ใช้ได้มันทรงพลังอย่างยิ่ง เอาชุดนี้ก็ได้

คิดพลางถอดชุดสีแดงสดด้านนอกของตนออก เหลือชุดด้านในอีกถึงสามชั้น ร่างใหม่นี้บอบบางขี้หนาว นางจึงใส่ชุดหนาแน่นยากเห็นเนื้อหนัง จากนั้นเอื้อมมือไปดึงชุดสีขาวขอบชายเสื้อสีดำลงมาทำท่าจะสวม

“นั่นเป็นชุดคนครัว” เสียงเรียบเย็นของคนที่นั่งนิ่งกอดอกมองอยู่อย่างเย็นชาทำเอาหลิ่งหลินชะงักกึก 

หากใส่ย่อมถูกมองออกว่าปลอมตัวเป็นคนครัว คิดก่อนหันไปมองชุดใหม่ เป็นชุดสีเขียว ทำท่าเอามาใส่ เสียงของอาเป่าก็กล่าวอีกว่า “นั่นชุดนางกำนัลขั้นหนึ่ง”