เล่มพิเศษตอนที่ 7 ลอบฆ่า 2

ผู้อาวุโสอีกคนถามขึ้น “แล้วท่านประมุขเล่า นางอยู่ที่ใด เหตุใดพวกเราไม่เห็นนางออกมา”

“ข้าอยู่นี่”

เสียงนั้นราบเรียบแต่กังวานไกล สวีหลิงเยี่ยนเดินเนิบนาบเข้ามาทางประตูด้านหน้าอย่างสง่าผ่าเผย เดินเลยผู้อาวุโสทุกคนมานั่งลงที่เก้าอี้ประธานโถงตามความคุ้นเคยของร่างเก่า

แม้วิญญาณนี้นับเป็นครั้งแรกกับบรรยากาศการเป็นผู้นำสูงสุดซึ่งไม่เคยพบเจอ แต่ทว่าร่างกายล้วนคุ้นเคยชาชิน อุปสรรคจากความกลัวจึงเบาบาง นางเพียรระงับอาการสั่นเทาที่มือซึ่งอยู่ใต้แขนเสื้อ ไม่มีใครเห็นและพูดให้น้อยเสียงจึงไม่สั่นจนถูกจับได้

เมื่อทุกคนเห็นท่านประมุขนั่งก็ทำความเคารพโดยพร้อมเพรียง “คารวะท่านประมุข”

สวีหลิงเยี่ยนพยักหน้าน้ำเสียงราบเรียบสงบนิ่ง “ไม่ต้องมากพิธี”

แต่ในใจตื่นเต้นสิ้นดี ฮือ...

เหตุที่นางทำได้ดีเช่นนี้เพราะหลิ่งเฮ่อ เขายืนอยู่ตรงนั้น ยืนรอตรงเก้าอี้ประธานโถงในฐานะสามีที่พร้อมเคียงข้างภรรยา เรือนร่างสูงใหญ่คล้ายเป็นหลังคาและกำแพงหนาแกร่งคอยปกป้องคุ้มภัยให้นาง

สวีหลิงเยี่ยนรับรู้ได้เช่นนั้นจึงมั่นใจและทำได้ในแบบที่ตัวนางเองก็คาดไม่ถึงว่าจะกล้า

หญิงสาวกวาดตามองทุกผู้คนและทำความรู้จักผ่านความทรงจำของร่างเก่าอย