ตอนที่ 38 ล่องเรือสำราญ3

ขณะที่มู่ชิวกำลังนึกเห็นใจหมิงเยว่จนต้องเหม่อมอง

มิรู้ว่าเมื่อใดกันที่เบื้องหน้าของนางพลันมีหมู่ปลาหลากสีหลายชนิดแหวกว่ายวนเวียนในน้ำฝูงใหญ่

ประหนึ่งแสงรุ้งสดใสในมวลน้ำสีคราม ยิ่งกว่าบุปผาเบ่งบานตระการตาภายใต้ธาราเย็นเยียบ สวยงามยิ่ง

“ไอ๋หยา อะ...อะไรกัน?” มู่ชิวอุทานเสียงหนึ่ง

จิ่นซินยิ่งเบิกตาโตอย่างตื่นตะลึง “โอ๊ะ! ปลาเจ้าค่ะ” นางหันมาทางหมิงเยว่บอกกล่าวคล้ายเด็กหญิง

“ฮูหยินน้อย ท่านดู ปลาเจ้าค่ะ ปลา!”

หมิงเยว่มิได้ตื่นเต้นอันใด เพียงกล่าว “เจ้าอยากดูก็ดูให้เต็มตา ข้าจะจิบชา ห้ามรบกวน”

กล่าวจบก็นั่งจิบชาสบายใจ

แท้จริงการที่ปลาว่ายมาเบื้องหน้ามากมายเพื่อให้สาวใช้คนสนิทได้ยลนั้น ล้วนเป็นเพราะฝีมือของนางเอง

การเพ่งสมาธิสะกดจิตหมู่มัจฉาเยี่ยงนี้เป็นเคล็ดวิชาที่สืบทอดกันมาแต่บรรพชน

แม้ร่างกายจะเป็นคนละคน แต่จิตวิญญาณยังคงเป็นของตระกูลโม่ จ้าวแห่งท้องทะเลกว้าง

หมิงเยว่พร้อมทำตามใจจิ่นซินเป็นที่สุด

แต่อาจจะมิใช่การกระทำที่ดีที่สุดเพราะนางในยามนี้ เรียกได้แค่ปลาไม่กี่ชนิดเท่านั้น แตกต่างจากเมื่อก่อนอย่างสิ้นเชิง หากเป็นหมิงเยว่ในชาติก่อนที่ลมปราณดีเยี่ยมกว่านี้ อย่าว่าแต่ปลาทะเลสีสันสวยง