ตอนที่ 48 บอกลา1

อาทิตย์อัสดง ตะวันรอนแสงสด งดงามปานนั้น

แต่สิ่งที่งดงามยิ่งกว่าคือเส้นสายลายกล้ามหนั่นแน่นของใครคนหนึ่ง ใครผู้นั้นกำลังฝึกกระบี่อยู่ภายใต้แสงตะวันกลางลานกว้างหลังเรือน แต่ละกระบวนท่าช่างห้าวหาญเปี่ยมพลัง ทุกครั้งยามสะบัดกระบี่ จะเผยให้เห็นเส้นเลือดและกล้ามเนื้อแข็งแรงโดดเด่นยิ่งขึ้น ไม่ว่ามองกี่ครั้งก็ให้รู้สึกหลงใหลมากขึ้นอย่างไร้จุดสิ้นสุด

เขาไม่ควรถอดเสื้อฝึกวรยุทธ์ ควรแต่งกายให้มิดชิด!

ท่านรูปงามเพียบพร้อมเกินไปแล้วรู้หรือไม่? แค่นี้ท่านก็เป็นที่ปรารถนาของดรุณีน้อยทั้งหลาย มีสตรีมากมายอยากรุมล้อมจนเกินไปแล้ว

มิใช่ไม่เคยเห็นบุรุษถอดเสื้อฝึกวรยุทธ์ แต่เพราะสิ่งที่ทำให้หมิงเยว่รู้สึกรุ่มร้อนกลับเป็นฐานะของเขาในใจนาง

ภรรยาย่อมรู้สึกเช่นนี้กับคนเป็นสามีเท่านั้น

ขณะพร่ำบ่นในใจ หมิงเยว่เม้มปากแน่น นั่งเท้าคางมองหยางเจี้ยนที่กำลังฝึกกระบี่อย่างเหม่อลอยไม่สร่างซา คล้ายสาวน้อยกำลังตกอยู่ในห้วงฝันกระนั้น

กระทั่งชายหนุ่มเดินเข้ามาใกล้แล้วช้อนร่างนางขึ้นอุ้มแนบอกชื้นเหงื่อนั่นล่ะ หญิงสาวถึงรู้สึกตัว

“อ๊ะ! ท่านพี่ ฝึกเสร็จแล้วหรือ?”

หยางเจี้ยนก้มมอง มุมปากประดับรอยยิ้มบาง

“มีใครบางคน