เข้าสู่ระบบแชร์
Chapter 50. นี้ขอหรือท้า
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-05-03 22:59:32
บทล่าสุด
บ่วงรักดวงใจพยัคฆ์ Chapter60 อย่าให้คนขาไม่มีแรงต้องมาเยี่ยมคนขาดีเลย
“เฮ้ย! ไม่ต้อง เดี๋ยวผมทำเอง”“ได้ยังไงละ ก็เตยทำคุณเลอะ” หญิงสาวทำหน้าตาตื่น“ก็มัน...เฮ้อ! เด็กเอ๊ย!” เขาหงุดหงิด จะให้พูดยังไงว่ามือจะโดนเป้ากางเกงเขานะซิ แต่พอได้ยินเสียงหัวเราะของปกรณ์ ชานนท์ก็ได้หันไปทำตาเขียวใส่“คุณปกรณ์....”“ครับๆ ผมทราบแล้ว” ปกรณ์เข้ามาห้ามณิชาเสียก่อน“ไม่เป็นครับคุณเตย ผมจัดการเอง คุณนนท์เขาไม่อยากให้ใครแตะต้องน้องชายของเขานะครับ”“น้องชาย?” หญิงสาวทำหน้างงๆ แล้วใบหน้าหวานก็เปลี่ยนเป็นแดงระเรื่ออย่างเพิ่งเข้าใจความหมาย“เตย...เตย...เตยกลับบ้านก่อนนะคะ” เธอทนความเขินอายที่ทำหน้าเธอร้อนผ่าวไม่ไหว หันไปเรียกเจ้าไข่ดาวแล้วรีบยกมือไหว้ลาทุกคนรีบวิ่งออกไปทันที“เด็กคนนี้น่ารักดีนะครับคุณนนท์” ปกรณ์ชวนคุย“เด็กบ้า” ชานนท์กัดฟัน เธอทำเขาเขินไปด้วย เรื่องไม่เป็นเรื่องแท้ๆเชียว ปกรณ์หัวเราะแล้วพาชานนท์กลับมาด้านในเพื่อช่วยเปลี่ยนกางเกงให้ แต่ชานนท์ห้ามไว้ก่อน “ไม่เป็นไร ผมจะลองลุกขึ้นเอง”“ดีครับ” ปกรณ์ยิ้มอย่างดีใจ“มีคนท้าต่อยแบบนี้ คงต้องรีบหัดเดินให้ได้เร็วๆแล้ว”ชานนท์พึมพำแล้วยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัวณิชากลับจากเรียนลงรถสองแถวแล้วแวะ เอาจั
บ่วงรักดวงใจพยัคฆ์ Chapter 59 หยุดนะ เจ้าหมาบ้า!
“เบาๆหน่อยซิยัยเตย”“ไม่ทันแล้วแม่”“ใครเป็นอะไร” พ่อถามไม่ได้สนใจอะไรนัก“เตยไปตามไข่ดาวก่อนนะ”พ่อกับแม่แม่มองหน้ากันแล้วก็ถอนหายใจ นี่ลูกสาวอายุยี่สิบแล้วจริงๆ หรือเนี้ย ทำไมเหมือนมีลูกอายุสิบขวบยังไงไม่รู้ ทั้งสองได้แต่ถอนหายใจเบาๆ แล้วก็ดูรายการโทรทัศน์ต่อไป เพราะลูกสาวก็เป็นแบบนี้ประจำณิชาคว้าจักรยานได้ก็รีบปั่นไป ‘บ้านโน้น’ ทันที จำได้ว่าคราวที่แล้วเจ้าของบ้านบอกให้เข้าทางประตู นึกแล้วก็อยากเขกหัวตัวเอง ไม่มีเวลาแม้กระทั่งจะผัดแป้งหวีผมให้มันดูกว่าคราวที่แล้ว เขาจะได้ไม่ต้องหัวเราะเธออีก แต่มันคงไม่ทันแล้ว“ไข่ดาว! ไข่ดาว” ชานนท์ที่นั่งบนรถเข็นเรียบร้อยแล้ว ได้ยินเสียงโวยวายหน้าบ้าน ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวดเมื่อครู่จางไปเป็นรอยยิ้มขึ้นมาแทน ปกรณ์ถึงกับแปลกใจที่เห็นคนป่วยมีสีหน้าดีขึ้น สองหนุ่มมองเห็นหมาพันธุ์ทางสีน้ำตาลวิ่งหน้าตื่นพร้อมมีกระดูกในปากวิ่งมาทางคนทั้งสอง และไม่กี่นาทีต่อมาร่างเพรียวของหญิงสาวก็วิ่งหน้าตาตื่นตามมา“หยุดนะ เจ้าหมาบ้า!”เจ้าหมาไม่หยุด วิ่งไปที่เดิมก้มหน้าก้มตาขุดดินตรงต้นกุหลาบแล้วหย่นกระดูกลงไปฝั่งเป็นอันเรียบร้อย ณิชาหอบหายใจแรงจ
บ่วงรักดวงใจพยัคฆ์ Chapter58. แน่จริงลุกขึ้นมาต่อยกันไหม!
“ราชภัฏค่ะ”“หือ? เรียนมหา’ลัยแล้วเหรอ” เขาทำหน้าไม่เชื่อ หน้าตาเหมือนเด็กมัธยม“จะชมว่าเตยหน้าเด็กใช่ไหมล่ะ” หญิงสาวเชิดหน้าใส่ แต่ชายหนุ่มกลับปล่อยเสียงหัวเราะไม่เกรงใจคนตรงหน้า ทำให้อีกฝ่ายหน้างอเข้าไปอีก“นี่คุณ!”“ผมชื่อชานนท์” เขาพูดยิ้มๆ“ไปล่ะ ไม่อยากคุยด้วยแล้ว”เธอหันไปดุเจ้าหมาต้นเรื่อง“ไปเร็วไข่ดาว วันนี้ปล่อยให้อดข้าวแน่”ชานนท์อ้าปากเหมือนจะพูดอะไรแต่ก็เงียบแทน เห็นหญิงสาวทำท่าจะมุดรั้วออกไปพร้อมเจ้าหมาสี่ขา เขาก็หัวเราะออกมาอีก“คราวหน้าคราวหลัง เข้าประตูหน้าก็ได้นะ”ณิชาหันมาแลบลิ้นปลิ้นตาใส่แล้วผลุบหายไปในช่องว่างของแนวรั้วเตี้ยๆนั้น “เด็กที่ไหนนะ” ชานนท์หันมาถามคนดูแลบ้าน“หนูเตยค่ะ อยู่บ้านใกล้ๆ นี่” สมใจบอกอีกครั้ง “เป็นเด็กดีค่ะ บางทีก็มาช่วยเราสองคนดูแลสวนค่ะ”“เด็กประหลาด” เขายิ้ม “ถ้าคราวหน้ามา...ก็เรียกผมด้วยแล้วกัน”“คุณชานนท์มีอะไรหรือเปล่าคะ”“ไม่มีอะไรนี่ ก็...ตลกดี”“ค่ะๆ” ลุงอาทรกับป้าสมใจมองหน้ากันแปลกใจปนดีใจที่เห็นเจ้าของบ้านหัวเราะได้ “คุณนนท์ครับ ได้เวลาทำกายภาพบำบัดแล้ว” บุรุษพยาบาลเดินเข้ามาหา เพราะมาทีหลังเลยไม่รู้ว่ามีอะไรเกิดขึ้น
บ่วงรักดวงใจพยัคฆ์ Chapter57.จะมาขโมยอะไร
“ไข่ดาวหายไปนะเนี้ย” หญิงสาวบ่นแล้วตะโกนเรียกหมาพันธุ์ทางที่พ่อของเธอเก็บมาเลี้ยง“ไข่ดาว อยู่ไหนออกมากินขนมเร็ว” ณิชาหลอกล่อแต่ก็เห็นเพียงหมา 3 ตัวที่กระดิกหางทันทีที่ได้ยินคำว่า ขนม หญิงสาวเอะใจเดินมาที่ดูริมรั้ว เธออ้าปากค้าง เห็นพื้นดินมีรอยขุด เธอชะเง้อมองข้ามรั้วเตี้ยๆ“ไข่ดาว! มานี้อย่าไปนะ!” หญิงสาวตะโกนเรียก แต่เจ้าไข่ดาวเป็นหมาผจญภัย หันมามองเจ้านายแวบเดียวแล้วก็วิ่งจูดไปทันที ณิชานึกถึงที่แม่ย้ำนักย้ำหนา ไม่ให้หมาที่บ้านไปรบกวนคนอื่น เธอรีบจับหมาที่เหลือใส่กรงขังแล้ววิ่งไปคว้าจักรยานปั่นไปด้านข้างบ้านรั้วติดกันก็จริง แต่ระยะห่างจากรั้วไปถึงตัวบ้านหลายเมตร หญิงสาวไม่กล้าเข้าทางหน้าบ้าน กลัวเจ้าของบ้านจะตำหนิเอา อาศัยที่ตัวเองเป็นเจ้าถิ่นแถวนี้รู้ดีทุกซอกทุกมุม แอบจอดจักรยานไว้แล้วมุดเข้าไปที่แนวรั้วเตี้ยๆ กิ่งไม้เกี่ยวผมจนยุ่งเหยิง แต่เจ้าของร่างเล็กไม่ได้สนใจ เป็นห่วงเจ้าหมาแสบจะทำลายข้าวของหรือขุดต้นไม้ออกจากกระถางเจ้าไข่ดาวชอบแอบมาที่บ้านหลังนี้บ่อยๆ แต่เพราะเมื่อก่อนลุงกับป้าใจดีไม่เคยดุด่าอะไร แต่ตอนนี้เธอรู้ว่าเจ้าของบ้านตัวจริงเป็นใคร ก็เกรงว่าลุงกั
บ่วงรักดวงใจพยัคฆ์ Chapter56.ผู้ชายบ้านโน้น
“ออกไปให้หมด!”“แต่คุณชานนท์ค่ะ”“ออกไป! ผมอยากอยู่คนเดียว”คนรับใช้และผู้ช่วยพยาบาลต่างมองหน้ากันเลิกลั่กก่อนพยักหน้าให้กันค่อยๆ เดินออกจากห้องไป เหลือเพียงชานนท์ชายหนุ่มวัยสามสิบที่นั่งอยู่บนรถเข็น รอบตัวมีข้าวของที่ถูกขวางปาเกลือนไปทั่วห้อง โครงหน้าได้สัดส่วนเต็มไปด้วยความทุกข์ระทมจนแทบไม่เห็นเค้าความหล่อเหลา ชานนท์ระเบิดเสียงหัวเราะราวคนบ้า ก่อนหน้านี้เขาเป็นชายหนุ่มที่เต็มไปด้วยความมั่นใจ ทาญาติมหาเศรษฐีร้อยล้านอย่างชานนท์เป็นที่รู้จักทั่วไป ทั้งเป็นข่าวในหน้าสังคม ทั้งยังได้ลงนิตยสารหลายฉบับ เพียงชั่วพริบตากลายเป็นชายที่ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ นั่งบนรถเข็นราวกับคนพิการทั้งที่สองขาก็ยังมีอยู่ แต่มันไร้ซึ่งเรี่ยวแรงเมื่อครึ่งปีก่อน หลังกลับจากไปเที่ยวยุโรป เขาเป็นไข้และรู้สึกอ่อนเพลีย ทีแรกเข้าใจว่าเกิดจากการเดินทางท่องเที่ยวยาวนานนับเดือน พักผ่อนไม่กี่วันน่าจะดีขึ้น แต่มันกลับตรงข้าม ปัสสาวะลำบาก อุจจาระลำบาก ขาสองข้างเริ่มอ่อนแรงชาขาสองข้าง ผู้ป่วยก็จะมีอาการชาตั้งแต่ระดับสะดือลงมา อาการปวด และความผิดปกติด้านความรู้สึกต่างๆ เช่น ร้อน-เย็น เจ็บปวด มีอาการมากกว่าป
บ่วงรักดวงใจพยัคฆ์ Chapter55 . เจ้าสาวโอทอป
เรื่อง เจ้าสาวโอทอปเธอต้องการแค่ 'เหตุผล' ที่เขาจากไป ไม่ได้ต้องการเรียกร้องให้ 'เขา' กลับมาชานนท์ ชายหนุ่มวัย30ปี หนุ่มเพลย์บอยตัวพ่อ ชีวิตของเขาแสนสุขสบาย เที่ยวเตร่ผลาญเงินครอบครัวไปวันๆ จนพ่อส่ายหน้าระอาใจ ทว่าวันหนึ่งเขากลับล้มป่วยอย่างหนักต้องไปรักษาตัวอยู่ต่างประเทศนานครึ่งปี เมื่อกลับมาก็ยังไม่สามารถเคลื่อนไหวตัวได้ตามปกติ ปกติเขาเป็นคนเอาแต่ใจตัวเองตามประสาลูกคนเดียวอยู่แล้วทว่าเมื่อเจ็บป่วยต้องนั่งรถเข็นก็ทำให้เป็นคนหงุดหงิดโมโหร้าย พ่อแม่จึงส่งเขาไปพักรักษาตัวที่ไกลหูไกลตา ไกลเสียจนเขานึกว่าพ่อแม่ไม่รักเขาเสียแล้ว เพราะตั้งแต่เขาป่วย เขาได้เห็นนิสัยใจคอที่แท้จริงของคนที่เคยชิดใกล้ เขาเผลอคิดไปแล้วว่าโลกนี้คงไม่มีใครรักเขาจริง จนกระทั่ง...ณิชาหญิงสาววัยยี่สิบปี หน้าตาน่ารักสดใสตามวัย หญิงสาวในชุดนักศึกษาปั่นจักรยานเข้ามาในบ้านหลังน้อยแล้วก็อดมองไปที่บ้านหลังงามที่ไม่ไกลนัก บ้านต่างจังหวัดที่ดินติดกัน รั้วเป็นเพียงรั้วเตี้ยๆ ปลูกพืชผักกินได้ตามแนวรั้ว ปกติที่บ้านหลังนั้นเธอจะเห็นป้าสมใจกับลุงอาทรอยู่ดูแลบ้าน แต่วันนี้รู้สึกจะเห็นมีรถเก๋งคันใหญ่จอดอยู่และผู้ค
บ่วงรักดวงใจพยัคฆ์ Chapter 54. ที่รัก
“เรียกชื่อผัวเหรอ ได้กูจะผัวมึงได้เห็นศพเน่าๆ ของมึงเป็นขวัญตา ให้มันได้รู้ว่าทำอะไรกับกูไว้”หญิงสาวหลับตาอย่างอ่อนล้า สองแขนทิ้งลงข้างตัวอย่างสุดจะทนฟืนได้ ภาพที่ปรากฏในสมองคือภาพแม่ที่ส่งรอยยิ้มให้และ... ผู้ชายที่เธอรัก เธอหวังเพียงเขาจะเข้าใจในสิ่งที่เธอตัดสินใจทำ เธอไม่อยากเป็นภาระให้เขา และหวังให้เขาได้มีชีวิตที่ดี เธอแค่รักเขา รักเขาเหลือเกินดูเหมือนคำภาวนาของเธอจะเป็นจริง เพราะสิ่งที่เธอเห็นคือภาพใบหน้าของคนที่เธอรัก ร่างของนิพัฒน์ถูกกระชากจากด้านหลังและตามด้วยหมัดหนักๆ ซัดไปจนหน้าแตกช้ำ ปรินทรอยากกระหนำมันมากกว่าแต่ต้องปล่อยให้ลูกน้องจัดการ เพราะตอนนี้สิ่งที่เขาเป็นห่วงที่สุดคือร่างกำลังจะหมดสติไปของพิชญนรี เขาประคองร่างบางไว้ในวงแขน“พั้นซ์ พั้นซ์” หญิงสาวปรือตาขึ้นมอง แล้วฝืนยิ้มน้อย ก่อนจะเอนตัวลงซบกับอกของเขา“ฉัน ฝัน ไป ใช่ ไหม”“ผมอยู่นี่ที่รัก ผมอยู่กับคุณ”“ที่รัก?”คำพูดนั้น เธอต้องฝันไปจริงๆนั้นแหละ ไม่มีทางที่ผู้ชายอย่างเสี่ยมังกรหรือปรินทรจะเรียกเธอว่าที่รักเด็ดขาด เพราะฉะนั้นนี่คือความฝัน และเธอขออยู่ในฝันแบบนี้อีกสักนิดก็แล้วก็ เพราะถ้าเธอตื่นก็
บ่วงรักดวงใจพยัคฆ์ Chapter 53. อย่าปล่อยเธอไป
“อย่าปล่อยเธอไป”“ครับ ผมรู้”“แต่จะดีกว่านี้ถ้าได้เป็นเจ้าภาพจัดงานแต่งให้ลูกชาย”“เรื่องนั้นผมทำเองได้พ่อ”“เออๆ พ่อชอบหนูพั้นซ์นะ อยากได้ลูกสะใภ้น่ารักแบบนี้แหละ”“ทำไมพ่อคิดว่าเป็นพั้นซ์ละ” เขาแปลกใจที่พ่อเรียกหญิงสาวคนนั้นออกมา“ไม่มีคนไหนที่ทำให้ลูกชายข้าเป็นแบบนี้ได้หรอก ฮะ ฮ่า”“ครับ...ผมไม่คุยกับพ่อแล้ว” จู่ๆเขาก็เขินขึ้นมา“อย่าครับเฉยๆ รีบจัดการซะ”“ผมติดงานอยู่นะพ่อ”“ก็คิดเอาแล้วกัน ระดับผู้บริหารอย่างเอ็ง คงลำดับความสำคัญก่อนหลังได้นี่”“ความรักเท่านั้นที่จะทำให้คนๆนั้นอยู่กับเราไปทั้งชีวิต”“ขอบคุณครับพ่อ”“ขอบคุณทำไม ข้าเป็นพ่อเอ็งนี่หว่า นานๆได้ทำหน้าที่พ่อเสียที”ปรินทรปิดสัญญาณโทรศัพท์ไป แล้วนึกถึงใบหน้าหวานที่หลับใหลบนที่นอน มันไม่ใช่เรื่องของเวลา แต่เพราะเธอคือคนที่ใช่ และเป็นคนที่หัวใจของเขาต้องการ รถมาถึงที่ทำงานเรียบร้อย แต่สมองเขาคิดแต่เรื่องของพิชญนรี“ลำดับความสำคัญก่อนหลัง”“บอสว่าอะไรนะคะ”เลขาฯ หันมาถามเจ้านาย ชายหนุ่มส่ายหน้าไปมา มันก็สมควรให้พ่อด่าอยู่หรอก เขามาทำอะไรที่นี่ สิ่งที่เขาต้องทำตอนนี้...ไม่ใช่อยู่ที่ทำงานนี่เขาควรอยู่ในที่หัวใจตัวเอ
บ่วงรักดวงใจพยัคฆ์ Chapter 52.ขออาบน้ำด้วยคนนะคะ
“ฉันไม่มีหรอกนะ แค่หลักหมื่นก็ยังไม่รู้จะไปหาที่ไหน นี่ตั้งล้านหนึ่ง นายเป็นบ้าเป็นหรือไง”“ผัวรวยออกขนาดนั้น” ปลายสายหัวเราะเสียงดัง “เขาไม่ใช่...” เธอเสียงแผ่วลง “ที่ฉันเป็นแบบนี้ก็เพราะนายนั้นแหละ!”“โทษตัวเองดีกว่ายัยพั้นซ์ ถ้าเธอยอมเป็นเมียฉันตั้งแต่แรกมันก็ไม่เกิดเรื่องฉิบหายแบบนี้หาย”“นายมันบ้า บ้าไปแล้วจริงๆ!”“ใช่! ฉันมันบ้า! แล้วแกต้องเอาเงินล้านหนึ่งมาให้ฉันภายในเที่ยงวันพรุ่งนี้!”“ฉันจะไปหาที่ไหน!”“นั่นมันปัญหาของเธอ ไม่ใช่ของฉัน ถ้าไม่ได้เงินมา แล้วรอรับโทรศัพท์จากฉันให้ดี อย่าเล่นตุกติก ไม่อย่างนั้น แม่เธอได้กลายเป็นชิ้นๆแน่!”โทรศัพท์ตัดสัญญาณไปแล้วมือไม้ไร้เรี่ยวแรงถึงขนาดทิ้งข้างกาย น้ำตาไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว ทำไมเธอต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ ทำไมเขาต้องทำกับครอบครัวเธอมากขนาดนี้ ร่างบางสั่นสะท้านอย่างหนาวสั่นราวเป็นไข้ นาทีนี้เธอนึกถึงอ้อมกอดอบอุ่นและปลอดภัยจากเขา แต่... เธอไม่อยากเป็นภาระให้เขาอีกแล้ว เขาให้...ให้เธอมากมายเหลือเกิน เขาไม่ควรต้องมารับเรื่องหนักหนาของเธออีกหญิงสาวสะดุ้งได้ยินเสียงรถของเขากลับเข้ามาแล้ว ทำไมวันนี้เขากลับเร็วจัง หญิงสาวปาด
บางทีคุณอาจจะชอบ
ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1-2
ไห่ถาง13.8K viewsท่านอ๋องไร้หัวใจ
จันทร์ส่องแสง13.1K viewsเด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD
ลำเจียก314.0K viewsข่มรักเมียแต่ง
Kidsroom14.2K viewsBad Twin ฟืนมันร้าย
ณดารินทร์1.5K viewsเปลี่ยนให้เธอมารัก
อิงอรทัย33 viewsตามมาหารัก
อนุอัล270 viewsThank you for Love บทรัก
กระดาษสีเลือด394 views
