ตอนที่ 18 การลักพาตัวและการตามล่า

ตอนที่

18

การลักพาตัวและการตามล่า

หลังจากเหตุการณ์รุนแรงจาก ฟรานเชสโก ที่พุ่งเป้ามาที่ แพรไหม อย่างชัดเจน คฤหาสน์ตระกูลคาร์ดินัลก็เต็มไปด้วยบรรยากาศตึงเครียด คริสเตียน สั่งเพิ่มการรักษาความปลอดภัยอย่างเข้มงวด แพรไหมเองก็พยายามใช้ชีวิตอย่างระมัดระวัง แต่ในใจลึกๆ เธอก็ยังคงมีความหวาดกลัวที่ไม่จางหายไป

เช้าวันหนึ่ง แพรไหมกำลังเดินกลับจากเรือนกระจกหลังจากรดน้ำต้นไม้ เธอรู้สึกถึงอากาศสดชื่นยามเช้าที่ช่วยคลายความกังวลไปได้บ้าง แม้จะมีบอดี้การ์ดเดินตามห่างๆ แต่เธอก็ยังคงรู้สึกถึงอิสระเล็กๆ น้อยๆ ที่เธอมีอยู่ ทันใดนั้น ความรู้สึกผิดปกติก็แวบเข้ามาในใจเธอ เธอได้ยินเสียงฝีเท้าหนักๆ หลายคนดังมาจากด้านหลัง ไม่ใช่เสียงฝีเท้าที่คุ้นเคยของบอดี้การ์ด เธอหันกลับไปมองอย่างรวดเร็ว

สิ่งที่เห็นทำให้เลือดในกายของแพรไหมเย็นเฉียบ ชายฉกรรจ์สองคนในชุดดำกำลังวิ่งตรงเข้ามาหาเธออย่างรวดเร็ว บอดี้การ์ดของเธอล้มลงกับพื้นแล้ว แพรไหมรู้ทันทีว่านี่คือฝีมือของฟรานเชสโก เธอพยายามจะวิ่งหนี แต่ก็ไม่ทัน ชายฉกรรจ์คนหนึ่งพุ่งเข้ามาคว้าแขนของเธอ อีกคนใช้ผ้าชุบยาสลบปิดจมูกและปากของเธออย่างรวดเร็ว

กลิ่นฉุนของยาสลบทำให้แพรไหมรู้สึกมึนงง เธอพยายามดิ้นรนสุดกำลัง แต่แรงของชายฉกรรจ์นั้นมากมายเกินกว่าที่เธอจะต้านทานได้ ภาพสุดท้ายที่เธอเห็นคือใบหน้าของชายฉกรรจ์ที่ยิ้มเยาะอย่างชั่วร้าย ก่อนที่โลกของเธอจะมืดดับไป

เมื่อคริสเตียนรู้ข่าวว่าแพรไหมถูกลักพาตัวไป เขาก็บ้าคลั่งราวกับสัตว์ร้ายถูกจู่โจม ใบหน้าของเขาแดงก่ำ ดวงตาแดงก่ำไปด้วยความโกรธแค้นและความเจ็บปวดที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

“มันกล้าดียังไง!” คริสเตียนคำรามเสียงต่ำ เส้นเลือดที่ขมับปูดโปน “ลีโอ! เตรียมคนทั้งหมด! ตามหาแพรไหมให้เจอเดี๋ยวนี้!”

ลีโอ ซึ่งได้รับรายงานเหตุการณ์แล้ว ใบหน้าของเขาก็ซีดเผือดไม่แพ้กัน เขารู้ว่านี่คือจุดจบของฟรานเชสโกอย่างแน่นอน หากคริสเตียนเป็นคนลงมือเอง

“ครับนาย! ผมจะระดมคนทั้งหมดตามหาคุณแพรไหมทันทีครับ” ลีโอตอบรับคำสั่งอย่างรวดเร็ว ก่อนจะรีบออกไปจัดการ

คริสเตียนเดินไปทั่วห้องทำงานอย่างกระวนกระวาย เขาไม่สามารถอยู่นิ่งได้ ความรู้สึกที่แพรไหมกำลังตกอยู่ในอันตรายกัดกินหัวใจของเขา เขาเห็นภาพแพรไหมถูกทรมาน ถูกทำร้าย และนั่นทำให้เขารู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะขาดใจตาย

“ฟรานเชสโก…แกจะต้องชดใช้!” คริสเตียนคำรามเสียงต่ำ

ในขณะเดียวกัน นิค ซึ่งเพิ่งทราบข่าวการลักพาตัวแพรไหม ก็รีบวิ่งเข้ามาในห้องทำงานของคริสเตียนด้วยใบหน้าที่ซีดเผือดและดวงตาที่เต็มไปด้วยความตกใจ

“พี่คริสเตียน! พี่สะใภ้ถูกลักพาตัวไปจริงเหรอครับ!” นิคถามเสียงสั่น

คริสเตียนเงยหน้าขึ้นมองนิค ดวงตาของเขาแดงก่ำ “แกจะมาทำอะไรที่นี่! ไปให้พ้นหน้าฉันเดี๋ยวนี้!”

“ผมจะช่วยพี่สะใภ้ครับ!” นิคพูดเสียงดัง “ผมจะไม่ยอมให้เขาทำร้ายพี่สะใภ้เด็ดขาด!”

คริสเตียนมองนิคด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย เขาเห็นความมุ่งมั่นในแววตาของน้องชาย และในสถานการณ์เช่นนี้ เขาไม่มีเวลามาทะเลาะกับนิค

“นายรู้ไหมว่าฟรานเชสโกอยู่ที่ไหน” คริสเตียนถามเสียงต่ำ

นิคพยักหน้า “ผมพอจะรู้เบาะแสครับ ผมเคยได้ยินมาว่าเขามีเซฟเฮาส์ลับอยู่ชานเมือง”

คริสเตียนพยักหน้า “ดี! นายเตรียมตัวไปกับฉัน! ลีโอ! เตรียมรถ!”

การตามล่าเริ่มต้นขึ้นทันที คริสเตียนขับรถนำขบวนด้วยความเร็วสูง ดวงตาของเขาจับจ้องไปที่ถนนข้างหน้าอย่างไม่กระพริบ ลีโอขับรถอีกคันตามมาติดๆ โดยมีลูกน้องที่ติดอาวุธครบมืออยู่เต็มคันรถ นิคซึ่งนั่งอยู่ข้างๆ คริสเตียน ก็คอยบอกเส้นทางและเบาะแสต่างๆ ที่เขารู้

“ฟรานเชสโกเป็นคนเจ้าเล่ห์ครับพี่คริสเตียน เขาไม่ไว้ใจใคร นอกจากคนสนิทเพียงไม่กี่คน” นิคอธิบาย “เซฟเฮาส์ของเขาจะมีการรักษาความปลอดภัยที่แน่นหนามาก”

คริสเตียนกำพวงมาลัยแน่น “ผมไม่สนว่ามันจะแน่นหนาแค่ไหน ผมจะพังมันเข้าไปให้ได้!”

รถยนต์แล่นฉิวไปตามท้องถนนยามค่ำคืน เสียงเครื่องยนต์คำรามก้องไปทั่วบริเวณ คริสเตียนไม่สนใจสิ่งรอบข้าง เขามีเพียงเป้าหมายเดียวในตอนนี้ คือการตามหาแพรไหมให้เจอและพาเธอกลับมาอย่างปลอดภัย

ในขณะเดียวกัน แพรไหมก็ตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกมึนงงและปวดศีรษะ เธอพยายามลืมตาขึ้นช้าๆ สิ่งแรกที่เธอเห็นคือความมืดมิดรอบตัว เธอรู้สึกว่าตัวเองถูกมัดมือและเท้าไว้กับเก้าอี้ ปากของเธอถูกปิดด้วยผ้าเทป

“ตื่นแล้วเหรอไง…ของเล่นชิ้นใหม่ของคาร์ดินัล”

เสียงหัวเราะเยือกเย็นดังขึ้นในความมืด แพรไหมพยายามมองหาเจ้าของเสียง และเมื่อเธอเห็นใบหน้าของชายคนนั้น หัวใจของเธอก็ตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม

“ฟรานเชสโก…” แพรไหมพึมพำเสียงแผ่ว แม้ปากจะถูกปิดไว้

ฟรานเชสโกเดินเข้ามาใกล้แพรไหม ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้มชั่วร้าย “คุณคงสงสัยสินะว่าทำไมคุณถึงมาอยู่ที่นี่”

แพรไหมพยายามดิ้นรน แต่เธอก็ไม่สามารถขยับตัวได้

“ผมต้องการให้คริสเตียนเจ็บปวด…และคุณคือเครื่องมือที่ดีที่สุด” ฟรานเชสโกพูดต่อ “เขาคงจะบ้าคลั่งมากตอนนี้ ที่เห็นของรักของหวงของเขาตกอยู่ในเงื้อมมือของผม”

แพรไหมรู้สึกถึงความกลัวที่ถาโถมเข้ามา เธอรู้ว่าฟรานเชสโกจะไม่ปล่อยเธอไปง่ายๆ และเขาจะทำทุกอย่างเพื่อสร้างความเจ็บปวดให้คริสเตียน

“คริสเตียนรักคุณมากเลยใช่ไหมล่ะ” ฟรานเชสโกยื่นมือมาสัมผัสใบหน้าของแพรไหมอย่างแผ่วเบา สัมผัสของเขาทำให้แพรไหมรู้สึกขยะแขยง “เขาคงไม่รู้หรอกว่าคุณจะต้องเจอกับอะไรบ้าง”

แพรไหมพยายามจะกรีดร้อง แต่ก็ไม่มีเสียงใดๆ ออกมา ฟรานเชสโกหัวเราะอย่างสะใจ

“ไม่ต้องกลัวไปหรอกนะ…ผมจะไม่ทำร้ายคุณให้ถึงตายในตอนนี้” ฟรานเชสโกพูด “ผมจะเก็บคุณไว้…เป็น ‘ของขวัญ’ ชิ้นสุดท้ายที่ผมจะมอบให้คริสเตียน”

คำพูดของฟรานเชสโกทำให้แพรไหมรู้สึกหวาดกลัวอย่างที่สุด เธอไม่รู้ว่าเขาจะทำอะไรกับเธอ แต่เธอก็รู้ว่ามันจะต้องเลวร้ายอย่างแน่นอน

คริสเตียน ลีโอ และนิค ตามรอยมาจนถึงชานเมือง บริเวณที่นิคบอกว่าเป็นเซฟเฮาส์ลับของฟรานเชสโก สถานที่แห่งนั้นเป็นโกดังร้างขนาดใหญ่ ตั้งอยู่โดดเดี่ยวในย่านอุตสาหกรรมเก่าแก่ บรรยากาศรอบๆ เต็มไปด้วยความเงียบสงัดและน่าขนลุก

“ใช่ที่นี่แน่ครับพี่คริสเตียน” นิคกระซิบเสียงเบา “ฟรานเชสโกชอบใช้ที่นี่เป็นที่ซ่อนตัว”

คริสเตียนมองไปที่โกดังร้าง ดวงตาของเขาคมกริบ “เตรียมพร้อม! เราจะบุกเข้าไป!” 

ลีโอสั่งลูกน้องให้กระจายกำลังโอบล้อมโกดังไว้ คริสเตียนเดินนำหน้า เขาถือปืนพกคู่ใจแน่นในมือ

“นายท่านระวังตัวด้วยนะครับ” ลีโอเตือนด้วยความเป็นห่วง

คริสเตียนไม่ตอบ เขามีเพียงเป้าหมายเดียวในตอนนี้ การบุกเข้าไปช่วยแพรไหม

พวกเขาบุกเข้าไปในโกดังอย่างรวดเร็ว เสียงปืนดังขึ้นหลายนัด ลูกน้องของฟรานเชสโกปรากฏตัวขึ้นและเปิดฉากยิงทันที การต่อสู้ดำเนินไปอย่างดุเดือด เสียงปืนดังสนั่นหวั่นไหวไปทั่วบริเวณ คริสเตียนยิงตอบโต้ไม่ยั้ง เขาเคลื่อนไหวได้อย่างรวดเร็วและเด็ดขาด เขาสังหารศัตรูไปทีละคนด้วยความโกรธแค้น

ลีโอและนิคก็ช่วยคริสเตียนต่อสู้อย่างเต็มที่ ลีโอเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการต่อสู้ เขาสามารถจัดการกับศัตรูได้อย่างรวดเร็วและมีประสิทธิภาพ ส่วนนิคก็แสดงความกล้าหาญออกมาอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เขาพยายามปกป้องคริสเตียนและยิงตอบโต้ศัตรูอย่างไม่ลังเล

คริสเตียนบุกทะลวงเข้าไปข้างใน เขาไม่สนใจสิ่งรอบข้าง เขามุ่งหน้าไปยังจุดที่เขาเชื่อว่าแพรไหมถูกจับตัวไว้

“แพรไหม! คุณอยู่ไหน!” คริสเตียนตะโกนเรียกชื่อแพรไหมสุดเสียง

ในที่สุด คริสเตียนก็มาถึงห้องลับห้องหนึ่ง เขาพังประตูเข้าไปอย่างแรง และสิ่งที่เขาเห็นทำให้หัวใจของเขาเจ็บปวดอย่างรุนแรง

แพรไหมถูกมัดอยู่กับเก้าอี้ ใบหน้าของเธอซีดเผือด ดวงตาแดงก่ำจากการร้องไห้ แต่สิ่งที่ทำให้คริสเตียนบ้าคลั่งที่สุดคือรอยฟกช้ำบนใบหน้าของเธอ และผ้าที่ปิดปากเธออยู่

“ฟรานเชสโก!” คริสเตียนคำรามเสียงต่ำ เมื่อเห็นฟรานเชสโกยืนอยู่ไม่ไกล ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้มชั่วร้าย

ฟรานเชสโกหัวเราะอย่างสะใจ “ในที่สุดคุณก็มาถึงแล้ว คริสเตียน”

คริสเตียนพุ่งเข้าไปหาฟรานเชสโกอย่างรวดเร็วราวกับพายุร้าย ฟรานเชสโกพยายามจะยิง แต่คริสเตียนก็เร็วกว่า เขาคว้าปืนของฟรานเชสโกและบีบมันจนหัก

“แกกล้าดียังไง!” คริสเตียนคำราม เขาซัดหมัดเข้าใส่ใบหน้าของฟรานเชสโกอย่างไม่ยั้ง ความโกรธแค้นและความเจ็บปวดที่สะสมมานานระเบิดออกมา คริสเตียนไม่สนใจอะไรอีกแล้ว เขามีเพียงเป้าหมายเดียวคือการทำให้ฟรานเชสโกเจ็บปวดให้มากที่สุด

ฟรานเชสโกถูกชกจนล้มลงกับพื้น แต่คริสเตียนก็ยังไม่หยุด เขายังคงเตะซ้ำแล้วซ้ำเล่า แพรไหมมองคริสเตียนด้วยความตกใจ เธอไม่เคยเห็นเขาบ้าคลั่งขนาดนี้มาก่อน

“พอแล้ว คริสเตียน!” นิค รีบวิ่งเข้ามาห้าม “อย่าฆ่ามันเลยครับ!”

ลีโอเองก็เข้ามาช่วยห้าม “นายท่านครับ คุณแพรไหมรอคุณอยู่นะครับ”

คริสเตียนหยุดมือลง เขาหันไปมองแพรไหม ดวงตาของเขากลับมาอ่อนลงเล็กน้อย เขาเห็นความหวาดกลัวในดวงตาของเธอ และนั่นทำให้เขารู้ว่าเขาควรจะหยุด

คริสเตียนเดินตรงเข้าไปหาแพรไหม เขาแกะเชือกที่มัดเธอออกอย่างรวดเร็ว ก่อนจะดึงผ้าที่ปิดปากเธอออก

“แพรไหม…คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม” คริสเตียนถามเสียงสั่น เขาสำรวจร่างกายของแพรไหมอย่างละเอียดด้วยความเป็นห่วง

แพรไหมสวมกอดคริสเตียนแน่น น้ำตาไหลออกมาอย่างเงียบๆ เธอรู้สึกปลอดภัยเมื่ออยู่ในอ้อมกอดของเขา

“ฉัน…ฉันไม่เป็นอะไรค่ะ” แพรไหมพูดเสียงแผ่ว “คุณมาช่วยฉันแล้ว”

คริสเตียนกอดแพรไหมแน่นขึ้น เขาจูบลงบนศีรษะของเธออย่างอ่อนโยน “ผมจะไม่ยอมให้ใครทำร้ายคุณได้อีกแล้ว แพรไหม ผมสัญญา”

ฟรานเชสโกถูกจับตัวไป และโกดังร้างก็ถูกเคลียร์ออกอย่างรวดเร็ว คริสเตียนพาแพรไหมกลับคฤหาสน์ทันทีตลอดทางเขากอดแพรไหมไว้แน่น ไม่ยอมปล่อยเธอห่างกายแม้แต่วินาทีเดียว

เมื่อมาถึงคฤหาสน์ คริสเตียนก็สั่งให้แพทย์ประจำตระกูลมาตรวจดูอาการของแพรไหมทันที

“คุณแพรไหมปลอดภัยดีครับนาย” แพทย์รายงาน “แค่ตกใจและอ่อนเพลียเล็กน้อย”

คริสเตียนถอนหายใจอย่างโล่งอก เขาจูบลงบนมือของแพรไหมอย่างอ่อนโยน

ในคืนนั้น คริสเตียนนอนกอดแพรไหมแน่น เขาไม่ยอมปล่อยเธอไปไหนเลย แพรไหมรู้สึกถึงความอบอุ่นและความปลอดภัยเมื่ออยู่ในอ้อมกอดของเขา

“ผมขอโทษ” คริสเตียนกระซิบเสียงแผ่ว “ผมขอโทษที่ทำให้คุณต้องเจอกับเรื่องแบบนี้”

แพรไหมเงยหน้าขึ้นมองเขา “คุณไม่ได้ผิดอะไรค่ะคริสเตียน”

คริสเตียนมองแพรไหม ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย ทั้งความเป็นห่วง ความรัก และความต้องการที่จะปกป้อง

“ผมรักคุณ แพรไหม” คริสเตียนกระซิบเสียงทุ้มต่ำ “ผมรักคุณมาก”

คำพูดของคริสเตียนทำให้หัวใจของแพรไหมเต้นรัว นี่เป็นครั้งแรกที่คริสเตียนพูดคำว่ารักกับเธออย่างชัดเจน และมันก็ทำให้เธอรู้สึกถึงความสุขและความอบอุ่นอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

แพรไหมยิ้มบางๆ เธอซบหน้าลงบนอกของคริสเตียน “ฉันก็รักคุณค่ะคริสเตียน”

การลักพาตัวในครั้งนี้เป็นบทพิสูจน์ที่สำคัญของความสัมพันธ์ระหว่างคริสเตียนและแพรไหม มันแสดงให้เห็นว่าคริสเตียนแคร์แพรไหมมากแค่ไหน และทำให้แพรไหมเชื่อใจเขามากขึ้น ในสถานการณ์ที่อันตราย ทั้งลีโอและนิคก็แสดงบทบาทสำคัญในการช่วยเหลือแพรไหม ทำให้ความผูกพันของพวกเขาลึกซึ้งยิ่งขึ้น