ตอนที่ 41 แพรไหมในอันตราย

ตอนที่ 41

แพรไหมในอันตราย

ชีวิตของคริสเตียนและแพรไหมดูเหมือนจะกลับมาสู่ความสงบสุขอีกครั้งหลังจากศึกหนักกับยูริ ทุกวันเต็มไปด้วยความรักและความอบอุ่น ทั้งคู่ใช้เวลาอยู่ด้วยกันมากขึ้น คริสเตียนพยายามชดเชยเวลาที่เสียไปโดยการดูแลเอาใจใส่แพรไหมอย่างเต็มที่ เขาปรับเปลี่ยนธุรกิจให้โปร่งใสยิ่งขึ้น และเสริมกำลังป้องกันคฤหาสน์ให้แน่นหนาขึ้นหลายเท่าตัว เขาเชื่อว่านี่คือช่วงเวลาที่พวกเขาจะได้สร้างอนาคตร่วมกันอย่างแท้จริง แต่ในโลกของคริสเตียน อันตรายไม่เคยหลับใหล...

หลายสัปดาห์ผ่านไปอย่างราบรื่น คริสเตียนและแพรไหมวางแผนที่จะเดินทางไปพักผ่อนที่ต่างประเทศด้วยกันเพื่อเป็นการฮันนีมูนครั้งแรกหลังจากที่ทั้งคู่ผ่านเรื่องราวเลวร้ายมามากมาย แพรไหมตื่นเต้นกับแผนการนี้มาก เธอไม่รู้เลยว่า เงาแห่งภัยคุกคาม กำลังคืบคลานเข้ามาใกล้กว่าที่คิด

ในขณะที่คริสเตียนกำลังยุ่งอยู่กับการประชุมสำคัญนอกคฤหาสน์ แพรไหมตัดสินใจออกไปเดินเล่นในสวนส่วนตัวของคฤหาสน์ เธอชื่นชอบความสงบและร่มรื่นของที่นี่มาก มันเป็นสถานที่ที่ช่วยให้เธอผ่อนคลายจากความเครียดและความกังวลต่างๆ ที่ผ่านมา

ขณะที่เธอกำลังเพลิดเพลินกับดอกไม้นานาพรรณ สายตาของเธอก็พลันเหลือบไปเห็นบางสิ่งผิดปกติที่พุ่มไม้ใกล้กำแพงสูง แพรไหมรู้สึกถึงความไม่ชอบมาพากล หัวใจของเธอเริ่มเต้นระรัว เธอพยายามมองให้ชัดขึ้น และนั่นคือสิ่งที่ทำให้เลือดในกายเธอเย็นเฉียบ… มีคนแอบซุ่มอยู่หลังพุ่มไม้!

แพรไหมตัวแข็งทื่อ ความกลัวเข้าจู่โจมเธออย่างฉับพลัน เธอมั่นใจว่านั่นไม่ใช่หนึ่งในลูกน้องของคริสเตียน เพราะท่าทางของคนผู้นั้นดูไม่เป็นมิตรและกำลังจ้องมองมาทางเธออย่างน่าขนลุก เธอพยายามตั้งสติและค่อยๆ ถอยห่างจากจุดนั้นอย่างเงียบที่สุดเท่าที่จะทำได้

แต่ยังไม่ทันที่เธอจะได้หันหลังกลับ เสียงฝีเท้าหนักๆ ก็ดังขึ้นจากด้านหลัง และก่อนที่เธอจะทันได้ตั้งตัว มือแข็งแรงคู่หนึ่งก็ตะครุบเข้าที่ปากของเธอ และอีกมือหนึ่งก็ล็อกตัวเธอไว้แน่น

“เงียบซะ! ถ้าไม่อยากตาย!” เสียงกระซิบห้าวๆ ดังขึ้นข้างหูของเธอ

แพรไหมพยายามดิ้นรนสุดกำลัง แต่เรี่ยวแรงของเธอก็เทียบไม่ได้กับคนร้ายที่ตัวใหญ่กว่ามาก ร่างของเธอถูกลากออกไปจากสวนอย่างรวดเร็วและไร้ร่องรอย การจู่โจมเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วและเงียบงันจนไม่มีใครสังเกตเห็น

เมื่อคริสเตียนกลับมาถึงคฤหาสน์ในช่วงเย็น บรรยากาศภายในบ้านกลับเงียบผิดปกติ ลูกน้องคนสนิทอย่าง เดฟ และคนอื่นๆ ต่างก็ดูเคร่งเครียดและกระวนกระวาย

“เกิดอะไรขึ้น?” คริสเตียนถามด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ เขาสัมผัสได้ถึงลางร้าย

เดฟ รีบเข้ามาหาเขาด้วยใบหน้าซีดเผือด “นายท่านครับ…คุณแพรไหมหายไปครับ เราหาเธอไม่เจอเลยตั้งแต่ช่วงบ่าย”

คำพูดของเดฟเหมือนฟ้าผ่าลงกลางใจคริสเตียน “อะไรนะ?! หายไปได้ยังไง! เธออยู่ที่ไหน! ใครดูแลความปลอดภัยอยู่!” คริสเตียนตะคอกเสียงดังด้วยความตื่นตระหนกและโกรธจัด

เดฟ รายงานสถานการณ์ทั้งหมด พวกเขาตรวจสอบกล้องวงจรปิดแต่ก็ไม่พบสิ่งผิดปกติใดๆ ประตูและกำแพงคฤหาสน์ยังคงแน่นหนา ไม่มีร่องรอยการบุกรุก ไม่มีสัญญาณเตือนภัยดังขึ้นแม้แต่น้อย ราวกับว่าแพรไหมหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย

คริสเตียนสั่งให้ลูกน้องทุกคนออกค้นหาแพรไหมทันที ระดมกำลังทุกวิถีทางเพื่อตามหาเธอ เขารู้สึกเหมือนโลกทั้งใบพังทลายลงตรงหน้า ความกลัวกัดกินหัวใจของเขาอย่างรุนแรง เขากลัวว่าจะเกิดเรื่องเลวร้ายกับแพรไหมอีกครั้ง

ในขณะที่คริสเตียนกำลังออกคำสั่งอย่างร้อนรน โทรศัพท์มือถือของเขาก็สั่นขึ้น ชื่อที่ปรากฏบนหน้าจอทำให้คริสเตียนต้องขมวดคิ้วด้วยความประหลาดใจ… มันคือเบอร์ของยูริ ซึ่งถูกคุมขังอยู่ในห้องลับใต้ดินที่แน่นหนาของคริสเตียนเอง!

คริสเตียนรับสายด้วยความระแวง “แกต้องการอะไร! แกทำอะไรแพรไหม!”

เสียงหัวเราะเยือกเย็นดังมาจากปลายสาย “ใจเย็นสิคริสเตียน…แกคงคิดว่าฉันตายแล้วสินะ…แต่แกก็ยังประมาทเหมือนเดิม”

“ยูริ!” คริสเตียนคำรามด้วยความโกรธจัด “แกออกมาจากคุกใต้ดินได้ยังไง!”

“ก็แค่ใช้สมองนิดหน่อย…และใช้คนที่คิดว่าตัวเองฉลาดแต่ก็ยังโง่อย่างแกเป็นเครื่องมือ” ยูริกล่าวอย่างเยาะเย้ย “แกคิดว่าการคุมขังฉันจะยุติทุกอย่างงั้นเหรอ…แกคิดผิดแล้ว! นี่แหละคือ เกมสุดท้าย ของเรา!”

ยูริบอกว่าเขาไม่ได้อยู่คนเดียว เขาได้เตรียมการเรื่องนี้ไว้นานแล้ว และมีคนในคอยช่วยเหลือจากภายในมาโดยตลอด และคนที่จับตัวแพรไหมไปไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นลูกน้องคนสนิทของเขาที่คอยปฏิบัติการนอกคุกตลอดเวลาที่เขาถูกคุมขังอยู่ และตอนนี้แพรไหมก็ตกอยู่ในกำมือของเขาแล้ว

“ถ้าแกอยากให้ผู้หญิงของแกรอด…มาคนเดียว…มาที่โกดังเก่าริมแม่น้ำ…ภายในหนึ่งชั่วโมง! ถ้าแกสายแม้แต่นาทีเดียว…แกจะได้เห็นสิ่งที่แกไม่ต้องการเห็น!” ยูริขู่ด้วยน้ำเสียงอำมหิตก่อนจะวางสายไป

คริสเตียนกำหมัดแน่น เส้นเลือดปูดโปนบนหน้าผาก เขามองโทรศัพท์ด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความโกรธแค้นและความกังวล เขาอยากจะบุกไปถล่มยูริให้สิ้นซาก แต่คำขู่ของยูริเรื่องแพรไหมทำให้เขาต้องระงับความบ้าคลั่งไว้ เขาต้องไปช่วยแพรไหม!

“นายท่านครับ! อย่าไปคนเดียวครับ มันอันตรายเกินไป!” เดฟ รีบเข้ามาห้ามเมื่อเห็นสีหน้าของคริสเตียน

“ไม่ได้! ผมต้องไปคนเดียว! ถ้าผมพาใครไปด้วย ยูริจะทำร้ายแพรไหม!” คริสเตียนปฏิเสธเสียงแข็ง “แกอยู่ที่นี่! เตรียมทีมให้พร้อม! ถ้าผมยังไม่กลับมาในอีกสองชั่วโมง…บุกเข้าไปช่วยแพรไหมทันที!”

คริสเตียนรีบคว้าอาวุธคู่ใจและชุดสีดำของเขา ก่อนจะรีบขับรถออกจากคฤหาสน์ไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งไว้เพียงความกังวลและความหวังที่ริบหรี่ไว้เบื้องหลัง

แพรไหมถูกนำตัวมายังโกดังเก่าริมแม่น้ำที่รกร้างแห่งหนึ่ง เธอถูกมัดมือและเท้าไว้กับเก้าอี้ ปากถูกปิดด้วยผ้าเทปหนา ห้องมืดสลัวและมีกลิ่นอับชื้น เธอพยายามดิ้นรนแต่ก็ไร้ประโยชน์ ความกลัวเข้าครอบงำจิตใจ แต่เธอก็พยายามตั้งสติและมองหาสัญญาณของความช่วยเหลือ

ไม่นานนัก ยูริก็ปรากฏตัวขึ้นพร้อมกับลูกน้องอีกสองสามคน ใบหน้าของเขามีรอยยิ้มที่บิดเบี้ยวและดวงตาที่เต็มไปด้วยความแค้น

“ตื่นเต้นไหมแพรไหม” ยูริกล่าวเย้ยหยันพลางเดินวนรอบตัวเธอ “อีกไม่นานคนรักของเธอก็จะมา…และฉันจะทำให้เขาได้เห็นว่าการเล่นกับตระกูลคาร์ดินัลมันต้องชดใช้อะไรบ้าง”

ยูริถอดผ้าเทปออกจากปากของแพรไหม “พูดอะไรก็ได้ที่อยากพูดเป็นครั้งสุดท้าย…ก่อนที่คริสเตียนของเธอจะมาเห็นเธอต้องเจอกับอะไรบ้าง”

แพรไหมมองยูริด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความแข็งกร้าวและไม่ยอมแพ้ “นายจะไม่มีทางทำอะไรคริสเตียนได้! เขาจะมาช่วยฉัน…และนายจะต้องชดใช้ในสิ่งเลวร้ายที่ทำ!”

ยูริหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง “กล้าพูดดีนี่! มาดูกันว่าแกจะกล้าพูดแบบนี้ไหม…เมื่อคริสเตียนเห็นแกถูกทำลายต่อหน้าต่อตา!”

ยูริสั่งให้ลูกน้องเริ่มเตรียมการบางอย่าง ซึ่งดูเหมือนจะเป็นการติดตั้งระเบิดเวลาขนาดเล็กไว้ตามจุดต่างๆ ทั่วโกดัง แพรไหมมองด้วยความตกใจ เธอรู้ทันทีว่ายูริไม่เพียงแค่ต้องการแก้แค้น แต่เขาต้องการที่จะ ทำลายทุกสิ่งทุกอย่าง รวมทั้งตัวเธอและคริสเตียนด้วย

เธอพยายามดิ้นรนอีกครั้ง แต่ยูริก็เข้ามาบีบขากรรไกรของเธอแน่น “อย่าคิดว่าจะรอดไปได้ง่ายๆ แพรไหม! แกจะต้องตายไปพร้อมกับคริสเตียนของแก!”

แม้จะหวาดกลัวจนตัวสั่น แต่แพรไหมก็พยายามรวบรวมความเข้มแข็งทั้งหมดที่มี เธอไม่ยอมให้ยูริเห็นความอ่อนแอของเธอ เธอต้องเข้มแข็งเพื่อคริสเตียน เพื่อตัวเอง และเพื่ออนาคตที่เธอหวังไว้

คริสเตียนมาถึงโกดังเก่าริมแม่น้ำในเวลาที่กำหนด เขาจอดรถห่างออกไปเล็กน้อยและเดินเท้าเข้ามาอย่างเงียบเชียบ สัมผัสได้ถึงบรรยากาศที่น่าขนลุกและเงียบงันจนผิดปกติ

เมื่อเขาเปิดประตูเข้าไปในโกดัง สิ่งแรกที่เห็นคือแสงสลัวๆ และร่างของแพรไหมที่ถูกมัดอยู่กลางห้อง หัวใจของเขาแทบหยุดเต้น

“แพรไหม!” คริสเตียนคำรามด้วยความโกรธแค้น เขามองไปรอบๆ และเห็นยูริยืนอยู่พร้อมลูกน้องอีกสองคน

“มาแล้วเหรอคริสเตียน…ฉันรอแกมานานแล้ว” ยูริยิ้มเยือกเย็น “ถึงเวลาที่เราจะจบเรื่องนี้กันเสียที”

“ปล่อยแพรไหมไป! เรื่องนี้เป็นเรื่องของแกกับฉัน!” คริสเตียนกล่าวเสียงกร้าว เขากำหมัดแน่น

“ไม่ได้! แพรไหมคือส่วนหนึ่งของการแก้แค้นของฉัน” ยูริตอบ “แกจะต้องทรมาน…เหมือนที่ฉันเคยทรมาน!”

ทันใดนั้น ยูริก็กดปุ่มบางอย่าง เสียงสัญญาณเตือนดังขึ้น พร้อมกับตัวเลขเวลาที่เริ่มนับถอยหลังบนหน้าจอระเบิดที่ติดตั้งอยู่ทั่วโกดัง

“แกคิดจะทำอะไร!” คริสเตียนถาม

“ฉันจะระเบิดที่นี่ให้ราบเป็นหน้ากลอง! และแกกับผู้หญิงของแกก็จะต้องตายไปพร้อมกัน!” ยูริหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง “นี่แหละคือบทสรุปที่แท้จริงของตระกูลคาร์ดินัล!”

คริสเตียนรู้ว่าเขาไม่มีเวลามากนัก เขาต้องช่วยแพรไหมและจัดการกับยูริให้ได้ก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกินไป

เขาพุ่งเข้าใส่ยูริทันที การต่อสู้ครั้งสุดท้ายเริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง ลูกน้องของยูริพยายามเข้ามาขวาง แต่คริสเตียนจัดการพวกเขาได้อย่างรวดเร็วด้วยทักษะการต่อสู้ที่เหนือชั้น

แพรไหมมองดูคริสเตียนด้วยความหวาดกลัว แต่ก็มีความหวัง เธอพยายามดิ้นรนให้หลุดจากพันธนาการอย่างสุดกำลัง เธอรู้ว่าเธอต้องช่วยตัวเองบ้าง เธอจ้องมองไปที่จุดที่ลูกน้องของยูริผูกเชือกไว้ เธอใช้แรงทั้งหมดที่มี พยายามขยับตัวและถูเชือกเข้ากับขอบคมของเก้าอี้ที่แตกหัก

ในขณะที่คริสเตียนต่อสู้กับยูริอย่างดุเดือด แพรไหมก็ใช้ความเข้มแข็งและความพยายามทั้งหมดของเธอ เธอรู้ว่าโอกาสมีเพียงน้อยนิด แต่เธอก็จะไม่ยอมแพ้

เธอถูเชือกที่ข้อมือซ้ำไปซ้ำมากับขอบไม้ที่หักของเก้าอี้ทีละนิดๆ จนผิวหนังเริ่มถลอกและมีเลือดซึมออกมา ความเจ็บปวดแล่นไปทั่วร่าง แต่เธอกัดฟันอดทน ดวงตาจ้องมองไปที่เชือกที่กำลังจะขาดสะบั้น

เวลาเหลือน้อยลงทุกที เสียงระเบิดเวลาดังติ๊กๆ คริสเตียนกำลังเสียเปรียบยูริเล็กน้อย เพราะยูริใช้วิธีต่อสู้ที่สกปรกและอาศัยจังหวะที่คริสเตียนห่วงหน้าพะวงหลังเรื่องแพรไหม

“คริสเตียน! ทางนี้!” แพรไหมตะโกนสุดเสียง ทันทีที่เชือกที่ข้อมือขาดออก เธอรีบปลดเชือกที่เท้าออกอย่างรวดเร็ว

คริสเตียนหันมามองด้วยความตกใจและโล่งใจเล็กน้อย เมื่อเห็นแพรไหมหลุดจากพันธนาการแล้ว เขาก็มีสมาธิกับการต่อสู้กับยูริมากขึ้น

ยูริเห็นแพรไหมหลุดออกมาได้ก็โกรธจัด เขาพุ่งเข้าใส่แพรไหม แต่คริสเตียนพุ่งตัวเข้ามาขวางไว้ได้ทันท่วงที

“แกไม่มีทางทำอะไรแพรไหมได้!” คริสเตียนคำรามพลางเตะยูริกระเด็นไป

ในจังหวะนั้น แพรไหมรีบวิ่งไปคว้าปืนที่ลูกน้องของยูริทำตกไว้เมื่อครู่ เธอไม่เคยจับปืนมาก่อน แต่เธอรู้ว่าตอนนี้คือสถานการณ์ฉุกเฉิน เธอต้องช่วยคริสเตียน

เธอเล็งปืนไปที่ยูริด้วยมือที่สั่นเทา ยูริเห็นดังนั้นก็หัวเราะเยาะ “แกคิดจะทำอะไรได้! แกยิงฉันไม่ลงหรอก!”

แต่ยูริคิดผิด แพรไหมในเวลานี้ไม่ใช่แพรไหมคนเดิมที่อ่อนแอและขี้กลัวอีกต่อไป ประสบการณ์เลวร้ายที่ผ่านมาทำให้เธอเข้มแข็งขึ้น เธอจดจ้องไปที่ยูริด้วยแววตาที่เด็ดเดี่ยว

“อย่าเข้ามายูริ!” แพรไหมตะโกนด้วยเสียงที่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่น

ยูริไม่ฟัง เขายังคงพุ่งตรงมาที่เธอ และในวินาทีที่เขากำลังจะถึงตัว แพรไหมก็เหนี่ยวไกปืน!

ปัง! เสียงปืนดังสนั่น แพรไหมหลับตาปี๋ด้วยความตกใจ เมื่อลืมตาขึ้น เธอก็เห็นยูรินอนจมกองเลือดอยู่บนพื้น ปืนในมือของเขาหลุดกระเด็นไปไกล

คริสเตียนมองแพรไหมด้วยความประหลาดใจและภูมิใจ เขาไม่คิดว่าเธอจะทำได้

“แพรไหม!” คริสเตียนรีบวิ่งเข้ามาหาเธอ กอดเธอแน่น “คุณไม่เป็นไรใช่ไหม!”

“ฉันไม่เป็นไรค่ะ” แพรไหมตอบ เสียงสั่นเล็กน้อย แต่เธอก็รู้สึกโล่งใจอย่างที่สุด

เวลาบนหน้าจอระเบิดยังคงนับถอยหลัง คริสเตียนรีบไปตรวจสอบระเบิด และพบว่ามันถูกตั้งเวลาไว้อย่างซับซ้อน แต่เขาก็สามารถปลดชนวนมันได้ทันท่วงที ก่อนที่เวลาจะหมดลงเพียงไม่กี่วินาที

เมื่อระเบิดถูกปลดชนวน ความตึงเครียดทั้งหมดก็คลี่คลายลง คริสเตียนอุ้มแพรไหมออกไปจากโกดัง แพรไหมมองกลับไปที่ยูริที่นอนจมกองเลือดอยู่ เธอรู้สึกผิดเล็กน้อย แต่ก็รู้ว่าเธอไม่มีทางเลือกอื่น เธอทำไปเพื่อปกป้องคนที่เธอรัก

ไม่นานนัก เดฟ และลูกน้องของคริสเตียนก็มาถึง พวกเขาตกใจเมื่อเห็นโกดังอยู่ในสภาพที่ผ่านการต่อสู้มาอย่างหนัก และยูรินอนอยู่บนพื้น

คริสเตียนสั่งให้ลูกน้องจัดการกับยูริ และตรวจสอบพื้นที่โดยรอบทั้งหมด เพื่อให้แน่ใจว่าจะไม่มีภัยคุกคามหลงเหลืออยู่

หลังจากนั้น คริสเตียนก็พาแพรไหมกลับคฤหาสน์ทันที แพรไหมได้รับบาดเจ็บเล็กน้อยจากเชือกที่ข้อมือ แต่สิ่งสำคัญที่สุดคือเธอปลอดภัย

ในคืนนั้น แพรไหมเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้คริสเตียนฟังถึงความกลัว ความพยายามที่จะเอาชีวิตรอด และการตัดสินใจที่จะยิงยูริเพื่อปกป้องคริสเตียน

คริสเตียนกอดเธอแน่น เขามองแพรไหมด้วยความรักและความภาคภูมิใจ แพรไหมได้พิสูจน์ให้เห็นแล้วว่าเธอไม่ใช่แค่ผู้หญิงที่อ่อนหวานและเปราะบาง แต่เธอมีความเข้มแข็งและกล้าหาญที่จะต่อสู้เพื่อชีวิตของเธอและคนที่เธอรัก

“คุณเก่งมากแพรไหม…คุณแข็งแกร่งมาก” คริสเตียนกระซิบ

แพรไหมซบหน้ากับอกของเขา “ฉันทำได้เพราะคุณค่ะคริสเตียน…เพราะฉันรู้ว่าคุณจะมาช่วยฉันเสมอ”

เหตุการณ์ในครั้งนี้เป็นบทเรียนสำคัญสำหรับคริสเตียน แม้ศัตรูตัวฉกาจอย่างยูริจะถูกจัดการไปแล้ว แต่เขาก็จะไม่มีวันประมาทอีกต่อไป เขาจะปกป้องแพรไหมด้วยชีวิต และสร้างโลกที่ปลอดภัยให้เธออย่างแท้จริง

จากนี้ไป ชีวิตของคริสเตียนและแพรไหมจะไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว พวกเขาได้ผ่านความเจ็บปวดและอันตรายมาด้วยกันนับครั้งไม่ถ้วน แต่สิ่งเหล่านั้นกลับทำให้ความรักของพวกเขาแข็งแกร่งและลึกซึ้งยิ่งขึ้น พวกเขาพร้อมแล้วที่จะเริ่มต้นบทใหม่ของชีวิต สร้างครอบครัว และเผชิญหน้ากับทุกสิ่งที่เข้ามา โดยมี ความรักและความเข้มแข็ง เป็นเกราะป้องกันที่ดีที่สุด