Home / โรแมนติก / บ่วงรักมาเฟียลวง / ตอนที่4 คำทำนายเป็นจริง

Share

ตอนที่4 คำทำนายเป็นจริง

last update Last Updated: 2025-08-20 19:16:25

ในส่วนของคนที่เป็นประธานนั้น อีกมือถือแซนวิชกัดกินไปพลางๆ ส่วนอีกมือก็ล้วงกระเป๋าสบายอารมณ์

“เมื่อกี้ต้องขอโทษด้วยนะคะ ที่เสียมารยาท” ขึ้นลิฟท์จนมาถึงห้องท่านประธานหนุ่มได้พราวจันทร์ก็รีบค้อมศีรษะและกล่าวคำขอโทษประธานหนุ่มเสียงอ่อนในทันที

“คุณไม่รู้นี่” คนตัวโตยิ้มกระหยิ่มที่สาวเจ้ารู้ตัวเสียทีว่าตนนั้นเป็นใคร

“เอาเป็นว่าคุณนั่งที่นี่ก่อนก็แล้วกัน ถ้าหัวหน้าบัญชีมาแล้วผมจะให้เค้ามาตามคุณที่นี่ ผมขอตัวก่อน ขอบคุณสำหรับแซนวิชที่แสนอร่อยครับ”

“ค่ะ”

เขาหยิบเอกสารอะไรบางอย่างออกมาจากลิ้นชักโต๊ะทำงานและเดินกัดแซนวิชคำโตผ่านหน้าพราวจันทร์ออกไป

“เฮ้อ...พราวนะพราว” เธอพอจะหายใจหายคอโล่งได้เมื่อท่านประธานหนุ่มเดินออกจากห้องไปแล้ว พอได้เวลาที่จะต้องอยู่คนเดียวในห้องผู้บริหารแบบนี้ พราวจันทร์ก็เริ่มสอดส่ายสายตาดูรอบๆ ห้องนี้เป็นห้องที่ค่อนข้างใหญ่พอสมควร ทั้งยังเป็นกระจกล้อมรอบเห็นวิวด้านนอกได้สบายตา

วันนึงเธอก็อยากจะได้เป็นคนที่นั่งบริหารงานสูงสุดในกิจการของตัวเองเช่นนี้เหมือนกัน แต่ตอนนี้ยังทำได้แค่ฝัน แต่ก็ไม่ละความพยายามที่จะทำให้ความฝันของเธอเป็นจริง

“นนท์ เดี๋ยวคืนนี้แกพาพราวจันทร์มาหาฉันที่โรงแรมของสิงห์ด้วย”

เมื่อขับรถออกมาจากบริษัทได้ ตะวันวาดก็ต่อสายหาเลขาตำแหน่งมือขวาคนสนิทของเขาทันที ตอนนี้เขาสนใจสาวเฉิ่มที่ดูไม่ค่อยมีพิษมีภัยคนนี้เป็นพิเศษ เพราะคิดว่าเธอจะเป็นตัวช่วยที่ดีที่จะทำให้แผนการอนาคตที่เขาคิดเอาไว้สำเร็จ

“เอ่อ...แล้วเธอเป็นใครครับ”

ปลายสายอย่างรัชนนท์ที่ได้รับข้อมูลมาเพียงแค่ชื่อก็ถึงกับไปไม่เป็น ไม่รู้ว่าตะวันวาดเห็นว่าเขาเป็นผู้วิเศษหรืออย่างไร ถึงได้ให้ข้อมูลกับเขาแค่ชื่อของคนที่อยากให้พาไปหา

“วันนี้เธอมาสมัครงานในตำแหน่งบัญชี ถามคุณรุ่งทิพย์หัวหน้าแผนกบัญชีเอาก็แล้วกัน”

ว่าจบก็รีบวางสาย หลังจากนั้นก็เหยียบคันเร่งขับรถไปยังจุดมุ่งหมายสำคัญของเช้าวันนี้ นั่นคือการทำสัญญาซื้อขายเหมืองพลอยในจังหวัดพังงาที่เขาได้มาฟรีๆ หลังจากการแต่งงานกับพิมลดา

สโรชายังไม่ทันได้เปิดร้านอาหารตามสั่งของเธอเสร็จเรียบร้อยดีก็เห็นหลานสาวหัวแก้วหัวแหวนนั่งวินมอเตอร์ไซต์มาลงที่หน้าบ้านแล้ว

“ทำไมกลับมาไวนักล่ะ สรุปเค้ารับหลานน้าทำงานหรือเปล่าเนี่ย” เธอเอ่ยทักพราวจันทร์ด้วยสีหน้าและน้ำเสียงที่ไม่สู้ดีนัก เพราะตอนนี้สีหน้าของหลานเธอก็ดูนิ่งเสียจนเธอเองเดาอารมณ์ไม่ถูก

“เฮ้อ...”

“ไม่เป็นไรนะพราว ไม่ได้ที่นี่ก็ไปสมัครที่อื่น คนอื่นที่เค้าจบใหม่ๆ ก็หางานกันไม่ค่อยได้ก็เยอะ”

“ใครว่าล่ะจ๊ะน้าบัว หัวหน้ารับพราวเข้าทำงานทันทีที่เห็นหน้าพราวเลยนะ” พราวจันทร์ฉีกยิ้มร่าขึ้นมาดื้อๆ ที่เธอทำหน้าบึ้งตึงแต่แรกก็เพราะอยากจะแกล้งน้าสาวของเธอเล่นเท่านั้น

“จริงเหรอ”

“ใช่จะ แสดงว่าหมอดูลึกลับคนนั้นแม่จริงๆ ด้วย”

“หมอดูลึกลับ” ประโยคสุดท้ายของพราวจันทร์ เริ่มทำสโรชาอยากรู้คำอธิบายขยายความมากกว่านี้

“พราวเล่าให้ฟังก็ได้จะ”

พราวจันทร์เล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับตัวเองเมื่อคืนวันศุกร์ที่ไปไหว้ขอพรองค์เทพศักดิ์สิทธิ์ให้สโรชาได้ฟังอย่างละเอียด คนเป็นน้าฟังความจากหลานสาวจบก็เริ่มขนลุกขนชันอัตโนมัติ

แม้จะเชื่อเรื่องลี้ลับอยู่พอสมควรแต่ก็ไม่เคยเจอเหตุการณ์เช่นหลานสาว ทว่าก็ไม่ได้กังวลใจอะไรมากนัก เพราะคิดว่าหมอดูลึกลับคนนั้นมาดีไม่ได้มาร้าย

“งั้นทำงานได้สักระยะก็ค่อยกลับไปไหว้องค์เทพอีกที ส่วนหมอดูลึกลับคนนั้นถ้าไม่รู้ว่าเค้าเป็นใครก็ทำบุญไปให้เค้าก็แล้วกัน”

“พราวก็คิดแบบนั้นจะ อ่อ...น้าบัวว่าพราวจะได้เจอพ่อกับแม่จริงหรือเปล่าจ๊ะ”

“พราวไม่โกรธพ่อกับแม่พราวจริงๆ เหรอลูก”

“ไม่จะ น้าบัวบอกตลอดนี่จ๊ะว่าพวกเค้าทั้งสองต่างก็มีเหตุผลจำเป็นที่ต้องทิ้งพราวเอาไว้กับน้าบัว แล้วน้าบัวล่ะ โกรธพ่อกับแม่ของพราวหรือเปล่า”

“ไม่หรอก น้าไม่ได้โกรธพวกเค้าเลย มีแต่ความคิดถึงเท่านั้น”

พราวจันทร์เกิดมาเธอก็ไม่เคยเห็นหน้าพ่อหน้าแม่แม้กระทั่งรูปถ่าย เท่าที่จำความได้เธอก็เห็นแค่ยายกับน้าเท่านั้นที่ช่วยกันเลี้ยงดูเธอมาตั้งแต่แบเบาะ เมื่อเข้าวัยมัธยมยายของเธอก็เสียด้วยโรคชรา หลังจากนั้นสโรชาก็เลี้ยงเธอมาด้วยตัวคนเดียวที่ฉะเชิงเทรา

หลังจากพราวจันทร์จบมัธยมปลาย สโรชาก็ต้องขายที่ทางบ้านสวนที่ฉะเชิงเทราเพื่อแบ่งเงินมาไว้ให้พราวจันทร์เรียนต่อมหาวิทยาลัย อีกส่วนก็มาซื้อบ้านทาวน์เฮ้าส์หลังเล็กชานเมืองกรุงเทพมหานครเพื่อเวลาพราวจันท์ไปมหาวิทยาลัยจะได้ไม่ต้องเดินทางไกล

อีกอย่างสโรชาก็ได้เปิดร้านอาหารตามสั่งในชุมชนที่คนพลุกพล่านด้วย ชีวิตของสองหน้าหลานเป็นไปอย่างเรียบง่ายแต่สิ่งที่ทั้งสองยังมีอะไรค้างอยู่ในใจก็แค่อยากรู้ว่าแม่ของพราวจันทร์ยังมีชีวิตดีอยู่หรือไม่เท่านั้น

ตื๊ด ตื๊ด ยังไม่ทันที่พราวจันทร์จะได้ช่วยน้าของเธอหยิบจับอะไรก็มีสายจากรุ่งทิพย์หัวหน้าบัญชีโทรข้ามาหาเธอเสียก่อน

“ค่ะพี่ทิพย์ เลี้ยงต้อนรับพนักงานใหม่คืนนี้เหรอคะ ค่ะ ได้ค่ะ แล้วพราวจะไปให้ตรงเวลาค่ะ” วางสายจากรุ่งทิพย์ได้พราวจันทร์ก็ยืนทำหน้าฉงน เพราะไม่คิดว่าบริษัทจะเห็นความสำคัญกับพนักงานตัวเล็กๆ อย่างเธอด้วย

“มีอะไรเหรอพราว”

“พี่ที่เป็นหัวหน้าบัญชีโทรมบอกว่าคืนนี้จะมีคนมารับพราวไปงานเลี้ยงต้อนรับพนักงานใหม่จะ”

“มีพนักงานเข้าใหม่หลายคนเหรอเค้าถึงอยากจัดเลี้ยง”

“น่าจะเป็นอย่างงั้นจะ เห็นว่าจัดในโรงแรมคงต้อนรับพนักงานหลายคนนั่นแหละ”

“บริษัทนี้เค้าก็ดูแลพนักงานดีเหมือนกันนะ มีจัดเลี้ยงต้อนรับพนักงานใหม่ด้วย แล้วเค้าบอกหรือเปล่าว่างานเลี้ยงเลิกกี่โมง”

“พราวก็ลืมถามเหมือนกัน”

สองน้าหลานคุยกันจบก็ช่วยกันเตรียมร้านจนเสร็จ หลังจากนั้นสโรชาก็ไล่ให้พราวจันทร์ไปพักผ่อนไม่ต้องช่วยอะไรแล้ว เพราะคืนนี้จะต้องไปงานเลี้ยง

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • บ่วงรักมาเฟียลวง   ตอนพิเศษ ตอนที่5 ตอนจบ

    “แค่ไม่อยากเห็นมันได้ดีไปกว่าฉัน ขำๆ น่า”“โอนเงินให้ฉันด้วย ฉันจะบินไปต่างประเทศพรุ่งนี้”“อืม...ทำเป็นทวง”“แน่นอน ฉันทำงานก็ต้องได้เงิน”“โอนเรียบร้อย” วิรินดาโชว์สลิปโอนเงินให้กับรสรินทร์“ขอบใจ อ่อ... ฉันอยากเตือนแกด้วยความหวังดี เงินที่ถลุงจากไอ้แก่นั่นได้ก็เก็บเอาไว้สร้างเนื้อสร้างตัวบ้าง เผื่อวันนึงมันเฉดหัวแกทิ้งแกจะได้ไม่อดตาย อีกอย่างฉันก็ได้ข่าวว่าเมียมันโหดมากระวังตัวเอาไว้ล่ะ”“รู้แล้วย่ะ แม่ฉันยังไม่พูดมากเหมือนแกเลย”“อันนี้ฉันหวังดีจริงๆ ถึงได้พูดนี่ไง” ถึงจะไม่ได้ชอบนิสัยของวิรินดานัก แต่ด้วยความที่รู้จักกันมานานเธอก็อยากจะเตือนวิริดาในการใช้ชีวิต เธอเองได้เงินก้อนโตจากวิรินดารวมกับเงินเก็บที่หามาทั้งชีวิตก็จะหาธุรกิจเล็กๆ ทำที่ต่างประเทศแล้ว ไม่อยากเหนื่อยใช้เสน่ห์ปอกลอกเงินใครเหมือนที่ผ่านมาพราวไหมเดินทางมาถึงบ้านพักตากอากาศของพิมอักษรที่เขาใหญ่ตั้งแต่กลางดึกเมื่อคืน มาถึงก็ยังไมได้นอนเพราะเอาแต่นั่งร้องห่มร้องให้เสียใจเพราะความรู้สึกถูกทำลายจนใจแทบสลาย“คุณไหมอิ่มแล้วเหรอคะ”พราวไหมพยักหน้าตอบป้าสาวช้าๆ หลังจากตักข้าวเข้าปากได้สองสามคำ แม้ท้องจะหิวมากจนส่งเสียงร้

  • บ่วงรักมาเฟียลวง   ตอนพิเศษ ตอนที่4

    “ใช่”“หึ่... แล้วพี่มินทร์ก็โกหกไหมจนได้”“พี่ไม่ได้โกหกนะไหม”“ขอถามอีกเรื่องนะคะ ตอนไปสิงคโปร์พี่ไปนอนกับเลขาพี่มินทร์ใช่ไหม” พราวไหมเริ่มเสียงดังขึ้นเรื่อยๆ น้ำตาพรั่งพรูไหลเอ่อออกมาไม่ขาดสาย“ไหมฟังพี่ดีๆ นะ ตอนนั้นพี่เมาแล้วก็ไม่รู้เรื่อง” เตมินทร์ตัวชาวาบเริ่มมีน้ำเสียงอึกอัก เรื่องที่เขาไม่อยากให้เป็นเรื่องวันนี้ก็ดันมาเกิดเรื่องจนได้“แสดงว่าจริง ฮือ ฮือๆๆๆ ไหมอุตส่าห์เชื่อใจพี่มินทร์มาตลอด ทำไมทำกับไหมแบบนี้คะ ทำไมทำแบบนี้ ฮือๆๆๆ” พราวไหมฟุบลงไปนั่งสะอึกสะอื้นจนหัวไหล่สั่นเทากับพื้น หัวใจของเธอถูกบีบคั้นจนปวดหนึบ ไม่คิดว่าคนที่ไว้ใจมาตลอดจะหักหลังกันได้ลงคอ นี่สินะเหตุผลที่ทุกคนเตือนเธอนักหนาว่าให้ดูแลตัวเอง เพราะลมปากของผู้ชายมันเชื่อไม่ได้จริงๆ“ไหม พี่ยืนยันได้นะว่าพี่ไม่ได้มีอะไรกับโรสจริงๆ” เตมินทร์ลงไปนั่งกอดพราวไหมเอาไว้แน่น ยิ่งเห็นว่าเธอมีน้ำตามากเท่าไหร่เขาก็ยิ่งเจ็บปวดหัวใจมากขึ้นเท่านั้น“หยุดพูดซะที ไม่มีอะไรคุณโรสจะท้องได้ยังไง ฮือๆๆๆ” พราวไหมพยายามผลักเตมินทร์ออกให้พ้นตัวแต่เขาก็ยังไม่ยอมปล่อยเธอออกจากอ้อมอกง่ายๆ“ท้อง!” เขาพอจะคาดเดาได้คร่าวๆ แล้วว่าเรื่องที่

  • บ่วงรักมาเฟียลวง   ตอนพิเศษ ตอนที่3

    “คุณทั้งสองคนอย่าเพิ่งเข้าใจคุณมินทร์ผิดนะคะ คือเมื่อวานที่คุณมินทร์ไม่บอกความจริงกับคุณไหม เพราะเค้าแค่ให้โรสไปช่วยเลือกของขวัญเซอร์ไพรซ์ให้กับคุณไหมค่ะ”“อย่างนี้นี่เอง” เมื่อเข้าใจทุกอย่างพราวไหมจึงรีบค้อมหัวให้รสรินทร์เล็กน้อย ที่เข้าใจผิดไปกันใหญ่ว่าสามีของเธอกับเลขาสนิทสนมกับผิดปกติ ส่วนคนต้นเรื่องที่อยากจะให้เธอมาคุยกับรสรินทร์นั่งเงียบกริบพูดอะไรไม่ออกเพราะกำลังรู้สึกผิดเช่นเดียวกับพราวไหม“แต่โรสขอไม่บอกนะคะว่าเป็นอะไร”“ฉันเข้าใจค่ะ ต้องขอโทษคุณโรสด้วยนะคะ”“ถ้าไม่มีอะไรแล้วโรสขอตัวก่อนนะคะ วันนี้นัดกินข้าวกับเพื่อนเอาไว้ค่ะ”“ค่ะ ขอโทษอีกครั้งนะคะ”“ไม่เป็นไรจริงๆ ค่ะ”หลังจากเลขาสาวสวยของเตมินทร์เดินออกไปจากโต๊ะอาหารได้สองสาวอย่างพราวไหมและอลิสาก็มองหน้ากันด้วยสายตารู้สึกผิดกับรสรินทร์“เธอคงจะรู้สึกไม่ดีกับฉันแน่ๆ”“ช่างมันเถอะ อย่างน้อยเราก็ได้รู้ความจริงไงว่ามันเป็นมายังไง หลังจากนี้ก็สบายใจแล้ว”พราวไหมยังคงนั่งหน้าห่อเหี่ยวไม่หาย ไม่ใช่แค่รู้สึกผิดกับรสรินทร์ตอนนี้ยังรู้สึกผิดกับสามีของเธอด้วย เพราะหัวใจของเธอดันเริ่มมีอาการไม่ไว้ใจเขาไปแล้วทั้งที่ยังไม่รู้ความจริงแน่

  • บ่วงรักมาเฟียลวง   ตอนพิเศษ ตอนที่2

    “สำหรับพี่ ไหมสวยที่สุดในสายตาของพี่เสมอ แต่พี่ก็อยากให้ไหมได้มีเวลาของตัวเองได้ดูแลตัวเองบ้าง ไม่ใช่เพื่อพี่แต่เพื่อตัวไหมเอง” เขารวบกอดภรรยาตัวเล็กเอาไว้แน่น พอจะเข้าใจในสิ่งที่พราวไหมสื่อ“อ๋อ... เพราะแบบนี้ใช่ไหมถึงได้มาคุยกับพี่เรื่องจะหาพี่เลี้ยงให้ลูกๆ”พราวไหมพยักหน้าน้อยๆ ในอ้อมอกของสามี“ไหมอยากทำอะไรพี่ตามใจไหมทุกอย่างเลย แค่ไหมเสียสละอุ้มท้องดูแลลูกทุกอย่างคนเดียวพี่ก็ขอบคุณไหมมากๆ แล้ว พี่ไม่มีวันทำให้ไหมเสียใจพี่สัญญา แล้วก็จะไม่มีวันมองของข้างนอกสวยกว่าของในบ้านด้วย”“ขอบคุณนะคะที่พูดให้ไหมสบายใจ”“พี่รักไหมกับลูกมากๆ จำคำนี้เอาไว้นะครับ” ฟอด พูดจบก็กดหอมพวงแก้มนวลฟอดใหญ่“กอดด้วยค้าบ” คิมหันต์วิ่งตัวป้อมนำหน้าเหมันต์เข้ามาหาพ่อกับแม่ที่นั่งกอดกันอยู่ที่โซฟาห้องนั่งเล่น“เบาๆ ลูก” เตมินทร์ถูกคิมหันต์โถมเข้าหาจนสุดตัว แล้วจึงรวบลูกชายทั้งสองมากอดพร้อมกัน พราวไหมชอบมองภาพนี้เป็นที่สุด มันทำให้เธอรู้สึกได้ว่าตัวเองมีครอบครัวที่สมบูรณ์แบบเช่นที่เคยฝันมาตลอดหลังจากพราวไหมหาคนช่วยเลี้ยงลูกได้ร่วมครึ่งเดือน วันนี้เธอก็ยอมปล่อยให้พี่เลี้ยงดูแลลูกๆ เธอตามลำพัง ส่วนเธอก็ถูกอลิสา

  • บ่วงรักมาเฟียลวง   ตอนพิเศษ เล่ห์รักคนใจร้าย ตอนที่1

    วันเวลาของความสุขพ้นผ่านนานจนคิมหันต์และเหมันต์ลูกชายฝาแฝดของพราวไหมกับเตมินทร์อายุได้เกือบสองขวบ ทุกวันนี้พราวไหมก็ยังคงทำหน้าที่ดูแลลูกๆ ด้วยตัวเองไม่คิดจะมีพี่เลี้ยงเพราะเธอไม่อยากให้ลูกรู้สึกว่าตัวเองให้ความรักความเอาใจใส่ลูกไม่เต็มที่ส่วนเตมินทร์ช่วงนี้ก็ทำงานอย่างหนัก เพราะกำลังเร่งที่จะขยายกิจการในประเทศและต่างประเทศ เขาจึงไม่ค่อยได้อยู่บ้านบ่อยนัก“จะมาก็ไม่บอกกันก่อนจะได้เตรียมตัวต้อนรับ” พราวไหมบ่นอุกขณะอุ้มลูกชายลงเปล หากเธอรู้ว่าอลิสาจะมาหาที่บ้านวันนี้จะได้เตรียมตัวหาอะไรเอาไว้ต้อนรับ แต่เพื่อนเธอก็ไม่คิดจะโทรบอกกันก่อนที่จะมา“มาธุระที่นี่กะทันหันน่ะก็เลยแวะมาหาซะหน่อย...ทำไมโทรมแบบนี้ล่ะเพื่อนฉัน บอกให้หาพี่เลี้ยงช่วยเลี้ยงลูกก็ไม่ยอม” อลิสายกมือลูบหน้าลูบตาพราวไหมที่ดูซีดเผือดไร้เลือดฝาด ทั้งขอบตาที่เคยเป็นประกายสวยมีเสน่ห์ตอนนี้หมองคล้ำพาคนที่มองเห็นรู้สึกไม่สดใสไปด้วย“ก็บอกแล้วไงว่าอยากให้ลูกติดฉันคนเดียว”“ป้าจะช่วยเลี้ยงบ้างก็ไม่ยอมค่ะ” แม่บ้านวัยกลางคนวางแก้วน้ำเย็นๆ ลงตรงหน้าของอลิสาได้ก็รีบประสมโรงกับเพื่อนของเจ้านายที่คุ้นเคยกันเป็นอย่างดี“แค่ทำงานบ้านป้าสาว

  • บ่วงรักมาเฟียลวง   ตอนที่20 ตอนจบ

    ดวงตาคมเริ่มจ้องใบหน้าจิ้มลิ้มด้วยแววตาไหวระริก รู้สึกเจ็บลึกไปถึงข้างในเมื่อคนที่เขารักมาตลอดเห็นว่าเขาเป็นคนอันตรายต่อความรู้สึกของเธอ“เลิกเกลียดพี่ได้ไหม ที่ทำไปทั้งหมดก็เพราะพี่อยากอยู่ใกล้ไหม เข้าใจหรือยัง” เขาก้มซุกลำคอระหงส์และเอ่ยความในใจออกมาเสียงสั่นเครือ“หมายความว่ายังไงคะ” พราวไหมเผยออ้าปากค้าง เริ่มขมวดคิ้วครุ่นคิดกับคำพูดของชายหนุ่ม“พี่ขอโทษ เพราะพี่ไม่เคยลืม ไม่มีสักวินาทีเดียวที่พี่ลืมสิ่งที่ทำกับไหม ความรู้สึกรักที่พี่มีให้ไหมพี่ก็ไม่เคยลืมมันเหมือนกัน พี่ไม่รู้ว่าไหมเกลียดพี่มากขนาดไหน แต่พี่อยากให้ทุกอย่างมันเป็นเรื่องของอดีตได้หรือเปล่า เป็นเจ้าสาวให้พี่จริงๆ ได้ไหม”เตมินทร์ชันตัวจ้องหน้าคนที่กำลังฉงนใจไม่ห่าง“จะ..จริงใช่ไหม ไม่ได้หลอกไหมใช่ไหม ไหมคิดมาตลอดว่าคนที่ไหมยังรักไม่เคยลืมได้จริงๆ เห็นว่าไหมเป็นแค่ตัวสร้างประโยชน์ซะอีก"คำว่ายังรักไม่เคยลืมจากปากหญิงสาว เหมือนเตมินทร์ได้ยกภูเขาออกจากอก เขายิ้มทั้งน้ำตาลูกผู้ชายและก้มลงพรมจูบพวงแก้มนวลนุ่มนิ่มครั้งแล้วครั้งเล่า ก่อนจะเอ่ยกระซิบเสียงอ่อนย้ำให้หญิงสาวได้รับรู้เหตุผลของการกระทำของเขาอีกครั้ง“ที่พี่ทำทุก

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status