บทที่ 2 บนรถก็จะเอา (3)

“พี่จะทำอะไร...” เสียงหวานถามอย่างสั่นๆ เมื่อเห็นว่าเขามองมาด้วยสายตาเดือดดาลพร้อมกับกัดกรามหนาแน่นจนเกิดเสียงดังกรอด เส้นเลือดที่กรามและต้นคอก็ปูดโปนขึ้นมาด้วย

            “มาทบทวนความหลังกันหน่อยไหม...”

            “อย่าทำอะไรบ้าๆ นะ” เสียงหวานถามอย่างตะกุกตะกักและมองชายหนุ่มด้วยสายตาหวาดกลัวเพราะเธอรู้ดีว่าคนอย่างกองทัพสามารถทำได้ทุกอย่าง

            “อะไรที่เรียกว่าบ้าอย่างนั้นเหรอ” ว่าจบคนตัวโตก็จัดการปรับเอนเบาะหนังของตัวเองลงไปให้ราบต่ำมากกว่าเดิม

            “พี่จะทำอะไร”

            “ขึ้นมาบนตัวพี่ซะไลลา เดี๋ยวนี้!!” เสียงเข้มร้องสั่งด้วยเสียงที่ดังมากขึ้น

            “ไม่...อย่ามาบังคับไลลานะ!”

ชายหนุ่มตวัดหางตามองคนตัวเล็กที่ยังคงทำหน้าตาตื่นกลัว

            “หึ...จะไม่ทำใช่ปะ”

            “ใช่! มันไม่มีเหตุผลอะไรที่ฉันต้องทำตามคำสั่งของคนสารเลวอย่างพี่” ไลลาบอกเหตุผลเพราะเธอไม่ต้องการตกเป็นเบี้ยล่างของผู้ชายใจร้ายคนนี้

            “ถ้าไม่ขึ้นมา พี่จะไม่รับประกันความปลอดภัยของไอ้แฟนปลอมๆ ของเธอนะ!” กองทัพบอกอย่างข่มขู่และแสยะยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ ซึ่งเธอไม่ชอบรอยยิ้มของเขาเลยสักนิดเดียว

            “พี่จะทำอะไรเควิน!”

            “รักมันเหลือเกินนะ!”

            “ใช่! ฉันรักของฉัน พี่บอกมานะว่าพี่จะทำอะไรเควิน” ไลลาร้องตะโกนออกมาด้วยเสียงดังเมื่อกองทัพยังทำตัวเบ่งอำนาจของตัวเอง เธอรู้ว่าเขามีอำนาจที่ทำทุกอย่างได้อย่างที่ปากพูด แม้ภายนอกจะดูสุภาพแต่ข้างในเธอรู้ว่ากองทัพเหี้ยมโหดมากแค่ไหน อาจจะมากกว่าวิคเตอร์หรือเพื่อนคนอื่นๆ ของเขาด้วยซ้ำ

            “ทำอะไรดีล่ะ ทำให้มันหายไปจากโลกนี้เลยดีไหม”

            “พี่ทัพ!!”

            “ขึ้นมาคร่อมบนตัวฉันซะไลลา ก่อนที่ฉันจะหมดความอดทนกับเธอ!” เสียงเข้มร้องตวาดออกมาอย่างไม่พอใจเมื่อคนตัวเล็กทำเหมือนอิดออดไม่ยอมทำในสิ่งที่เขาสั่ง

            “ไลลาไม่ทำ!”

            “งั้นถ้ามันตาย...เธอก็คงไม่สนใจด้วยใช่ไหม” กองทัพบอกอย่างไม่ยี่หระ เห็นแบบนี้กองทัพก็เป็นมาเฟียดีๆ นี่เอง เขามีความร้ายกาจที่ซุกซ่อนอยู่ในตัวเองโดยมีไม่กี่คนเท่านั้นที่รู้

            สมัยเรียนชายหนุ่มเป็นหัวโจกต่อยตีกับคนอื่นจนเป็นเรื่องเป็นราวหลายต่อหลายครั้ง และยิ่งมารับช่วงต่อกิจการของครอบครัวก็ต้องสร้างความแข็งแกร่งให้กับตัวเองมากขึ้นเมื่อต้องควบคุมลูกน้องมากมาย

            “ไอ้เลว...”

            “จะด่าพี่อีกนานปะ! ขึ้นมาคร่อมพี่เดี๋ยวนี้!!”

            ไลลาเริ่มสองจิตสองใจเพราะกำลังกลัวว่าสิ่งที่กองทัพพูดจะเป็นเรื่องจริง ถ้าเป็นแบบนั้นเควินจะต้องมาเดือดร้อนเพราะเธอ

            “คิดได้ยัง...หรืออยากให้มัน...”

            “โอเค!” ไลลาคิดว่าตัวเองจะกลั้นใจทำตามสิ่งที่ชายหนุ่มสั่งด้วยไม่อยากให้เพื่อนรักต้องมาเดือดร้อนเพราะการกระทำเลวๆ ของกองทัพ

            กองทัพยิ้มออกมาเมื่อเห็นคนตัวเล็กยอมรับคำ เมื่อรับรู้ดังนั้นชายหนุ่มก็ทำการปลดซิปกางเกงทันที จนคนตัวเล็กมองแล้วเกิดอาการหอบหายใจด้วยความตื่นเต้นระคนตกใจ

            ชายหนุ่มควักบางอย่างที่กำลังแข็งชูชันออกมาจนไลลาถึงกับตาโต เธอเคยเห็นมันแต่เมื่อนานมาแล้ว นานจนลืมร่างกายของเขาไปแล้วด้วยซ้ำ

            “อมให้พี่ก่อน...ถ้างั้นอะ”

            “อะไรนะ”

            “อมมันซะไลลา เร็วๆ” ชายร่างใหญ่บอกอย่างเร่งเร้าจนไลลาถึงกับเหงื่อตกทั้งๆ ที่แอร์ในรถมันเย็นฉ่ำขนาดนี้

            “มะ...ไม่” บางอย่างที่อยู่ในอุ้งมือหนาทำเอาเธอใจเต้นแรง ร่างกายของเขามันใหญ่มาก แม้จะอยู่ในมือใหญ่แต่ก็ไม่สามารถบดบังความอวบยาวนั้นได้เลย

            “ก้มหน้าลงมา อย่าให้พี่ต้องใช้กำลัง” มือหนาจัดการดันแผ่นหลังบางของไลลาเพื่อให้หญิงสาวโน้มลง กระทั่งใบหน้าสวยอยู่ใกล้กับความร้อนผ่าวที่กำลังแข็งชูชันอยู่ ณ ขณะนี้

            “อื้อ...ไม่”

            “อ้าปากเล็กๆ ของเธอซะ” กองทัพยอมรับว่าเขาชอบปากเล็กๆ ของไลลามาก อยากจะรู้นักว่าเวลาที่เข้าครอบครองเอ็นร้อนของเขามันให้ความรู้สึกยังไง

            เมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กขืนตัวไม่ยอมทำตาม กองทัพเลยจัดการดันร่างเล็กให้เข้ามาใกล้มากขึ้นโดยเพิ่มแรงกดที่แผ่นหลังบางกระทั่งปากจิ้มลิ้มปัดป่ายไปมากับปลายหยักท่อนเนื้อของเขา

            “อื้อ”

            “อย่าให้ต้องบังคับ อ้าปากซะ หรืออยากให้มันตายก่อนกลับอเมริกา!” เพราะความเสียวซ่านเข้าครอบงำกองทัพเลยพูดจาข่มขู่คนตัวเล็กมากขึ้น

            ไลลาเลื่อนใบหน้าให้เข้าใกล้ความร้อนผ่าวตรงหน้า เธอจำเป็นต้องหลับตาลงเพื่อทำตามสิ่งที่ชายหนุ่มบอกแม้ใจจะไม่อยากทำก็ตาม

            ปากเล็กจิ้มลิ้มของไลลาเลือกที่จะทำตามกองทัพไปก่อนเพราะเธอเชื่อว่าถึงทีของเธอบ้างเธอจะเอาคืนเขาให้แสนสาหัส ให้สมกับสิ่งที่เขาทำกับเธอเมื่อสองปีก่อนและตอนนี้เช่นเดียวกัน