All Chapters of บ่วงรักสัมพันธ์ร้าย: Chapter 1 - Chapter 10

บทนำพี่น้องท้องชนกัน‘ไลลา จรัสจันทร์มนตรี’ เดินตามบริกรที่ช่วยแบกร่างใหญ่ของ ‘กองทัพ จรัสจันทร์มนตรี’ เข้ามาในห้องพัก ตอนนี้สภาพของชายหนุ่มดูไม่ได้เลย เขาเมามายไม่ได้สติอะไรเลยจนไลลาอดเป็นห่วงพี่ชายไม่ได้ แม้รู้ว่ากองทัพเกลียดเธอ แต่เธอกลับเกลียดเขาไม่ลงเพราะเธอรักเขาแบบพี่ชายมาโดยตลอด การเกิดและโตมาด้วยกันมันเหมือนสายสัมพันธ์ที่ทำให้ไม่รู้ว่าความรู้สึกที่แท้จริงของตัวเองคืออะไร รู้เพียงแค่ว่าเจ็บปวดทุกครั้งที่กองทัพบอกว่าเกลียดเธอ ความรู้สึกนี้มันเกิดขึ้นตั้งแต่เด็กแล้ว “ห้องนี้ใช่ไหมครับคุณผู้หญิง” “ใช่ค่ะ สักครู่นะคะเดี๋ยวฉันเปิดให้” ไลลาเดินไปแตะคีย์การ์ดเพื่อให้บริกรพากองทัพเข้าไปนอน โดยที่หญิงสาวให้บริกรพาร่างใหญ่ไปนั่งฟุบที่โซฟาก่อน เนื่องจากเธอต้องเช็ดทำความสะอาดร่างกายของชายหนุ่มก่อนมิเช่นนั้นอาจจะเลอะที่นอนได้ “ขอบคุณนะคะ นี่ค่ะทิป” “ขอบคุณครับคุณผู้หญิง”บริกรบอกแล้วยกมือไหว้พร้อมกับรับเงินจำนวนหนึ่งจากไลลามาไว้กับตัวเอง จากนั้นก็มองสองหนุ่มสาวสลับกันไปมาอย่างเป็นห่วง เพราะก่อนหน้านี้ในงานแต่งสายตาที่ผู้ชายที่กำลังฟุบหลับอยู

“พะ...พี่ทัพใจเย็นๆ นะพี่ต้องมีสติ ไลลาเป็นน้องสาวพี่ เราสองคนเห็นกันเป็นพี่น้องมาตลอด” “กูไม่ได้เห็นมึงเป็นน้อง! แต่ถ้าเป็นเมียก็ไม่แน่ ไม่สิ...คนอย่างมึงไม่เหมาะเป็นเมียใครหรอก เพราะสำส่อนฉิบหาย ยังดีนะกูมีถุงไม่งั้นคืนนี้กูคงติดโรคจากมึง!!” “ไลลาไม่ได้เป็นอย่างที่พี่ทัพบอกเลย ไม่เคย” ไลลาเสียใจที่กองทัพไม่เคยมองเธอในแง่ดี และเขาก็ยังคิดทุเรศๆ กับเธออย่างนี้อีก ตอนนี้ความรักแบบพี่ชายที่มีให้เขามันมลายหายไปหมดแล้ว เหลือเพียงความว่างเปล่า “ไม่เป็นเหี้...ไร ผู้หญิงสำส่อน หรือเมียกู”ไลลานิ่งเงียบด้วยไม่รู้จะต่อปากต่อคำกับกองทัพไปทำไมเพราะถึงยังไงคนอย่างเขาคงไม่มีทางเชื่อคำพูดอะไรของเธออยู่แล้ว“มึงไม่ตอบ งั้นกูเลือกให้ เดี๋ยววันนี้กูจะเอามึงให้หายร่านเลย จะได้เลิกทำตัวเสื่อมเสียมาที่ตระกูลของกูสักที!!” กองทัพว่าจบก็จัดการถอดกางเกงสีดำมันวาวของตัวเองออกอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็ตามมาด้วยชั้นในสีน้ำเงินเข้ม เผยให้เห็นสิ่งที่ซุกซ่อนอยู่ภายในดวงตาสวยเบิกกว้างด้วยความตกใจเพราะไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อน ตรงนั้นของกองทัพมันใหญ่มาก ใหญ่กว่าแขนของเธอเสียอีก มันท

“เหอะ...งั้นก็ลองดูสิ เผลอๆ มึงอาจจะติดใจคว...กูจนขาดมันไม่ได้เลย” ร่างใหญ่ของกองทัพชันกายลุกขึ้นจากนั้นก็จับที่ข้อเท้าเล็กของไลลาแล้วจัดการแยกมันออกกว้างมากขึ้น ดวงตาคมคายเบิกกว้างเมื่อเห็นสิ่งเร้นลับที่ซุกซ่อนอยู่ภายใน ใครมันจะไปคิดว่าร่างกายของไลลาจะสวยขนาดนี้ สวยจนเขาหลงลืมความที่เคยเป็นพี่น้องกันไปเลย “ยอมให้กูเอาซะ แล้วคืนนี้มึงจะไม่เจ็บตัวไลลา” ว่าจบร่างหนาของกองทัพก็ค่อยๆ ขยับเข้าไปใกล้คนตัวเล็กที่นอนหอบหายใจอยู่บนเตียง ร่างกายขาวผ่องเป็นยองใย แถมหน้าอกหน้าใจยังใหญ่เกินตัว จนคนที่ผ่านผู้หญิงมาเยอะอย่างเขาถึงกับไปไม่เป็นเลยทีเดียว “ยะ...อย่า” เสียงหวานขาดห้วงเมื่อรับรู้ถึงบางอย่างที่พยายามดุนดันเข้ามาในร่องสาว และด้วยความที่เธอยังใหม่กับสิ่งนี้ มันจึงยากที่เอ็นร้อนๆ จะไสกายเข้ามาได้ในคราเดียว “Shit แน่นฉิบหาย” กองทัพถึงกับร้องลั่นเมื่อรับรู้ว่าโพรงสาวนั้นกำลังบีบรัดตัวตนแกร่งทั้งๆ ที่เพิ่งเข้าไปเพียงปลายหัวหยักเท่านั้น “ออกไป...กรี๊ด...ไลลาเจ็บ” มือน้อยยกขึ้นชกลมเมื่อคนตัวโตพยายามดันความร้อนผ่าวเข้ามาในกายส

“ทำตัวร่านๆ หน่อยสิไลลา กล้าๆ หน่อยครับ อ๊า” กองทัพร้องเสียงหลงเมื่อไลลาเริ่มขยับกายสาวลงมา บั้นท้ายสวยกระทบกับหน้าขาแข็งแรงของชายหนุ่มจนเขาหน้าแดงก่ำด้วยความเสียวซ่าน มือน้อยยกขึ้นจับที่ไหล่กว้างเพื่อประคองจังหวะการขึ้นลงของตัวเอง แต่ด้วยจังหวะที่เนิบนาบและเชื่องช้ามันยิ่งทำให้ชายหนุ่มที่กำลังถูกควบคุมทนไม่ไหว ถ้าไลลายังทำแบบนี้มีหวังเขาได้แตกก่อนเวลาแน่ กองทัพโอบเอวบางแล้วจัดการพลิกให้คนตัวเล็กลงมานอนราบกับเตียงอีกครั้ง ชายหนุ่มมองร่างน้อยที่แดงก่ำไปทั้งตัวอย่างเสียวซ่านจนท่อนเนื้อของเขาที่อยู่ในกายสาวมันขยายใหญ่อย่างไม่เคยเกิดขึ้นกับใครมาก่อน “พี่ทัพ” “อย่าทำเสียงแบบนี้ใส่พี่ เพราะคืนนี้พี่จะไม่ปล่อยให้เธอได้นอนแน่” แม้ร่างกายยังคงหลงเหลือฤทธิ์แอลกอฮอล์บ้างแต่เขาเข้าใจและมีสติกับการกระทำของตัวเองทุกอย่าง ไลลาสวยเขายอมรับ แต่อีกใจก็รู้ว่าตัวเองเกลียดหญิงสาวมากแค่ไหน อยากให้เธอต้องเจ็บอย่างที่เขาเคยเจ็บมาก่อน กองทัพมองคนตัวเล็กที่นอนกัดริมฝีปากของตัวเองจนมันเกือบจะห้อเลือด ชายหนุ่มอดใจไม่ไหวที่จะใช้นิ้วโป้งหนาคลึ

“ช่วยแกล้งเป็นแฟนช่วงที่อยู่เมืองไทยก่อนได้ไหม ฉันอยากให้ทุกคนสบายใจว่ามีคนดูแลฉันแล้ว” แม้ปากจะบอกแบบนั้นแต่ไลลาคิดว่าจะใช้เควินเพื่อป้องกันตัวเองจากกองทัพ แม้ตลอดระยะเวลาสองปีที่ผ่านมา ชายหนุ่มจะไม่ได้มายุ่งวุ่นวายกับเธอแต่เธอก็ยังกลัวอยู่ดี กองทัพคือคนที่โตมาพร้อมกับเธอ ผู้ชายที่เธอเข้าใจมาตลอดว่าเขาคือพี่ชายของตัวเอง จนกระทั่งวันหนึ่งความจริงปรากฏว่าเธอไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับตระกูลจรัสจันทร์มนตรีเลยแม้แต่น้อย หลังจากนั้นความเป็นพี่น้องมันก็ขาดสะบั้น และความจริงอันเลวร้ายกว่านั้นคือมารดาของเธอเป็นคนฆาตกรรมมารดาของกองทัพและไอลดาจนเป็นเหตุให้ถึงแก่ความตาย ซึ่งเมื่อความจริงปรากฏ มารดาของเธอก็ถูกจำคุกตามโทษที่ควรได้รับ แต่ที่ทำให้ไลลาเจ็บปวดมากกว่านั้นคือหลังจากมารดาเข้าคุกไปเพียงสองเดือนท่านก็ตรอมใจจนร่างกายทรุดโทรมและมีภาวะโรคแทรกซ้อนจนเสียชีวิตก่อนที่ตัวเธอจะบินไปอเมริกาแค่อาทิตย์เดียว ไลลามองบ้านหลังใหญ่ด้วยหัวใจหดหู่ บ้านที่ตัวเองเคยอยู่มาตั้งแต่เด็ก บ้านที่เคยเป็นความสุข แต่ตอนนี้มันไม่มีอีกแล้ว เธอเป็นเพียงกาฝากของบ้านหลังนี้เท่านั้น