บทที่ 1372

ที่เมืองเอฟยังคงมีโทษประหารชีวิต

ซึ่งโทษประหารชีวิตเป็นสิ่งที่เขาต้องการ

บี๊บ บี๊บ!

ทันใดนั้นเสียงแตรก็ดังขึ้นอย่างรุนแรงจากทางด้านหลัง

เฟลิเป้ไม่ทันได้สังเกตเห็นขณะยืนอยู่ริมถนน เมื่อรถเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อย ๆ ฝ่ามือเล็ก ๆ อุ่น ๆ ก็จับมือเขาไว้แน่นในทันที

จากนั้นเขาก็รู้สึกถึงบางอย่างที่กำลังทำให้เขาสะดุ้งกลับมารู้สึกตัว

เขาลดสายตาลงและสบเข้ากับดวงตากลมใสคู่หนึ่ง ก่อนจะได้มองเด็กน้อยดี ๆ เฟลิเป้ก็สังเกตเห็นว่ามีรถกำลังเข้ามาใกล้พวกเขาอย่างรวดเร็ว ด้วยเหตุนี้ชายหนุ่มจึงรีบอุ้มเด็กน้อยขึ้นมา และถอยกลับไปตรงทางเท้าอย่างปลอดภัย

เฟลิเป้วางเด็กชายตัวเล็ก ๆ ที่มีอายุประมาณหนึ่งหรือสองปีลงอย่างอ่อนโยน

เด็กน้อยกะพริบตาโตมองมาที่เขา ก่อนจะเอ่ยเสียงเจื้อยแจ้ว “อันตราย แม่บอกว่ารถมันอันตราย”

เฟลิเป้เข้าใจว่าสิ่งที่เด็กคนนี้พูดก็เพื่อเตือนว่ารถมันอันตราย

จิตใจของเขาเริ่มเหม่อลอยเมื่อมองไปยังใบหน้าน่ารักของเด็กวัยหัดเดิน

“ขอบคุณนะ เพื่อนตัวเล็ก” เฟลิเป้ขอบคุณเด็กตัวน้อย แต่ก่อนที่จะได้คุยอะไรด้วย เสียงเรียกของผู้หญิงคนหนึ่งก็ดังมาแต่ไกล

“ฮวน”

เฟลิเป้เงยหน้าขึ้นมองหญิงสาวคนหนึ่งที่เดินเข