บทที่ 4

เมเดลีน รู้สึกว่าเธอไม่สามารถเข้าถึงผู้หญิงคนนี้ได้เลย ผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่เมเรดิธ​ที่เธอเคยรู้จัก

นับตั้งแต่ที่เธอเข้ามาในตระกูลครอว์ฟอร์ด​ นั่นจึงเป็น​จุดเริ่มต้นที่เธอได้พบกับเมเรดิธ เมื่อเวลาผ่านไป เธอรู้สึกว่าหญิงสาวเป็นคนมีน้ำใจและอ่อนโยน แต่ทว่า​ ณ​ ตอนนี้...

“น่าหงุดหงิดที่สุด!​ ทั้งเวลาและความตั้งใจของ​หนูเสียมันไปอย่างศูนย์เปล่า อุตส่าห์​ลงทุน​สร้างสถานการณ์ และคิดแผนวางยาเจเรมี่ให้ออกมาสมบูรณ์​แบบ หนูยังจ้างนักข่าวมาถ่ายภาพ และบันทึกหลักฐานว่าหนูอยู่กับเขาทั้งคืน และสิ่งแรกที่หนูควรจะได้รับคือ ในตอนเช้าจะต้องมีข้อความจาก​ผู้อาวุโส​วิทแมน​ที่ยินยอมให้เขาแต่งงานกับหนู ใครจะไปรู้ว่าหนูดันอ่านเลขห้องผิด และดันไปนอนกับคนข้างถนนที่น่าสมเพชที่สุด หนูปล่อยให้เมเดลีนได้รับสิ่งนั้นไป!”

และนี่คือความจริง นี่คือโฉมหน้าที่แท้จริงของพี่สาวที่เคยแสนดีคนนั้น คนที่พยายามร้องขอความเมตตาครั้งนี้ให้เธอ เมื่อไม่กี่นาทีที่ผ่านมา

หัวใจของเมเดลีน​กำลังเต้นแรงมาก เธอรู้สึกถึงความเสียใจอย่างที่สุด

นี่คือผู้หญิงที่ใจดีอ่อนโยนเพียบพร้อมไปในทุกด้าน​ เธอเป็นเช่นนั้นเสมอในสายตาของเจเรมี่!

ในสายตาของทุกคน เธอเป็นหญิงสาวที่มีนิสัยอ่อนหวานและมารยาทดี มีคุณสมบัติที่เพียบพร้อม

ไม่มีอะไรที่แปลก ผู้หญิงคนนี้มีศักดิ์เป็นพี่สาวคนโตที่เธอได้ให้ความเคารพเสมอมา

“แกมันโง่ เข้าห้องผิดได้ยังไง?” โรส แม่ของเมเรดิธ​หันไปตวาดใส่ลูกสาว

“ก็แค่อยากให้มันสนุกกว่านี้ หนูเลยให้เขากินยา ใครจะไปรู้ว่ามันจะมี​ฤทธิ์​เยอะขนาดนี้” น้ำเสียงของเมเรดิธเริ่มร้อนรน “พวกเราจะทำอย่างไรดี? หนูไม่ต้องการให้นังนั่นอยู่ในฐานะคุณนาย​วิทแมนอีกต่อไป! เจเรมี่ คือผู้ชายของหนู!”

“มันง่ายมาก ดูสิว่าตอนนี้เจเรมี่วิตกกับมันแค่ไหน เพียงแค่แกเอ่ยปาก เขาจะต้องหย่ากับเด็กที่ร้ายกาจคนนั้นแน่นอน!” จอห์นมั่นใจ

โรสเริ่มหัวเราะด้วยความสนุกสนาน “พ่อของแกพูดถูก เจเรมี่ถูกตาเฒ่าคนนั้นบังคับให้แต่งงานกับหล่อน คนที่เขารักจริง ๆ​ คือ​แก ตราบใดที่แกพูดอะไรออกไป ตำแหน่งของคุณนายวิทแมน​จะตกเป็นของใครถ้าไม่ใช่แก!”

เมเรดิธยิ้มเยาะ “ผู้หญิงเเพศยาคนนั้นคิดว่าตัวเองเป็นใคร? กล้าต่อกรกับหนูเพื่อแย่งเจเรมี่ไป ถ้าดีเอ็นเอในไขกระดูกของมันไม่ตรงกับของหนู หนูจะไม่มีวันอนุญาตให้มันก้าวเข้ามาในบ้านของเราแน่นอน รู้ไหมว่าหนูรู้สึกเบื่อหน่ายทุกครั้งที่ต้องทนเรียกมันว่าน้องสาว”

เมื่อได้ยินทุกคำพูดที่ออกมาจากปากของพี่สาวที่แสนดี เมเดลีนรู้สึกถึงแสงสว่างของเธอที่เริ่มดับลง ความเหน็บหนาวที่เริ่มคืบคลานขึ้นมาจากด้านล่างสุดของปลายเท้า

คราว์ฟอร์ด​ไม่ได้ต้องการอุปถัมภ์เธอด้วยเจตนาที่ดี แต่มันเป็นเพราะในเวลานั้น เมเรดิธเองที่เป็นคนต้องการไขกระดูกของเธอ

ตลอดระยะเวลาห้าปีที่ผ่านมา คำว่าน้องสาวที่เมเรดิธเรียกออกมาทุกครั้งนั้นเเป็นเพียงการแสดงความรักแบบตีสองหน้า

เมื่อใดก็ตามที่เธอไม่ปรากฏตัวให้เห็นรอบ ๆ วงสนทนา​ ​เมเดลีนก็​ไม่มีค่าอะไรสำหรับ​พวกเขา​

เฮ้อ

การกระทำแดกดันนี่

เมเดลีน รู้สึกอยากจะอาเจียนขึ้นมาทันที ความเป็นจริงที่แสนโสโครกเช่นนี้ ทำเธอรู้สึกอึดอัดเหลือเกิน

“น่าหงุดหงิดชะมัด! หนูตั้งใจจะจัดฉากการฆ่าตัวตายครั้งนี้ขึ้นมาเพื่อให้เขาหย่าร้างกับนังเเพศยานั่น แต่ก่อนที่จะมีโอกาสได้บอกไป เขาดันมีประชุมที่เข้ามาด่วนแล้วรีบออกไป” เมเรดิธ​บ่นอย่างหัวเสีย

การพยายามฆ่าตัวตายของเมเรดิธในครั้งนี้ได้ถูกจัดฉากขึ้น เมเรดิธต้องการเเสดงให้เจเรมี่เห็น และนั่นเพื่อที่จะทำให้เขาหย่ากับเมเดลีนโดยเร็วที่สุด

เมเดลีน​รู้สึกว่าเรื่องทั้งหมดนี้ไร้สาระขึ้นมาในทันที จะเป็นไปได้อย่างไร ที่ผู้ชายเพียบพร้อมไปด้วยความสามารถในทุกด้านอย่างเจเรมี่จะตกหลุมรักผู้หญิงอย่างเมเรดิธ?

“เมอร์อย่าห่วงเลย แม่จะเป็นคนโทรหาเจเรมี่เอง จะบอกเขาว่านังตัวดีมาที่นี่เพื่อก่อเรื่องขึ้นอีก และพยายามยั่วยุให้แกฆ่าตัวตายหลังจากที่มันสติแตก แม่แน่ใจว่าเขาจะยอมหย่ากับมันเมื่อเรื่องมันป็นแบบนี้”

แผนการของโรสดังขึ้นภายในห้อง และดูเหมือนเมเรดิธเอง​ก็พอใจไม่ใช่น้อย

“คุณแม่ฉลาดมาก ลงมือเลยเถอะค่ะ!”

ความหวังสุดท้ายของเมเดลีน​สำหรับมิตรภาพที่เหลืออยู่ได้สลายลงในพริบตา

เธอหัวเราะออกมาเบา ๆ ก่อนจะย่างเท้าเข้าไปทันทีที่ประตูถูกผลักให้เปิดออก โดยไม่มีแม้แต่ความลังเลใด ๆ “ฉันเองก็มีความเชื่อเช่นเดียวกันว่า ตราบใดที่ฉันยังมีลมหายใจตำแหน่งของคุณนายวิทแมน​จะไม่มีทางเป็นของเธอ เมเรดิธ!”