บทที่ 12 คนต้อยต่ำ เจน ดันน์

ในตอนนั้นเธอเองที่เป็นคนบอกเขาด้วยน้ำเสียงที่หนักเเน่น "ณอน อิทธิพล และอำนาจที่ล้นมือของคุณทำให้ศัตรูมากมายกำลังหาช่องว่างในการแทรกแซง คุณไม่ควรที่จะมีจุดอ่อนใด ๆ ทั้งสิ้น อย่างแรกผู้หญิงที่จะอยู่ข้างกายคุณได้นั้นจะต้องไม่กลายจุดอ่อนให้คุณในอนาคต โรซาลีนอ่อนแอเกินไปเธอจึงไม่คู่ควรจะได้ยืนเคียงข้างคุณ แต่ฉันคือผู้ที่เหมาะสม และสมบูรณ์แบบที่สุดสำหรับคุณ"

เช่นเดียวกับทุกครั้งเขาเหนื่อยเหลือเกินที่จะเอ่ยปากไล่ผู้หญิงคนนี้ครั้งเเล้วครั้งเล่า “เธอต้องเป็นคนที่น่ารังเกียจแค่ไหนกันเชียว ถึงได้กล้าเดินตามผู้ชายที่เป็นของเพื่อนเธอ" และเป็นเช่นนี้เสมอเธอไม่เคยใส่ใจกับคำพูดที่เขาผลักไสเธอด้วยความระอา ไม่เพียงแค่นั้นเธอยังโต้กับเขาด้วยท่าทางที่ไม่ลดความมั่นนั่นลงเลยแม้แต่น้อย "ยังไม่มีผู้หญิงคนไหนที่ได้ครอบครองคุณแต่วันใดที่โรซาลีนกลายเป็นตัวจริงของคุณฉันจะถอยห่างจากคุณเอง ฉันสาบานด้วยเกียรติของฉัน เจน ดันน์”

เธอผู้ที่เคยเป็นผู้หญิงที่ยโสโอหังคนนั้น!

"ขอร้องล่ะคืนเงินให้ฉันเถอะนะ ขอเงินฉันคืน" แต่ตอนนี้เสียงที่ผ่านเข้ามากระทบที่หูของเขานั้นมีเพียงการขอร้องอ้อนวอนที่งี่เง่านั่น

ความคิดของณอนตอนน