บทที่ 164 คำที่เธอไม่เข้าใจ

ความเย็นของปลายนิ้วของเขาสัมผัสผิวของเธอ และความรู้สึกเย็นก็เดินทางมาที่ปลายนิ้วของเขา

“การสัมผัสที่อ่อนโยนเป็นขั้นตอนแรกในกระบวนการเกี้ยวพาราสี” เสียงทุ้มและต่ำของเขาบ่งบอกถึงการล้อเล่น ปลายนิ้วของเขาทาบลงบนคอของเธอ แต่ไม่ได้เลื่อนลงด้านล่าง เพียงแค่ลูบคอของเธออย่างเหม่อลอยโดยไม่มีจังหวะที่แน่นอน

เจนต่อต้านโดยสัญชาตญาณ

คนนั้นหัวเราะเบา ๆ เสียงทุ้มและต่ำของเขาได้ยินอยู่เหนือหัวของเจน “คุณเข้าใจแล้วใช่ไหม?”

“...?”

"นี้" เมื่อเห็นสีหน้าสับสนบนใบหน้าของเธอเขาใช้เวลาในขณะที่ปลายนิ้วของเขาลูบเบา ๆ กับลำคอที่รู้สึกเสียวซ่าของเธออยู่แล้ว “ตอนนี้ คุณรู้วิธีทำหรือยัง?”

เจนเกิดสำนึกขึ้นมาอย่างกะทันหัน และผิวของเธอก็เปลี่ยนเป็นสีแดงเข้มอย่างไม่สามารถควบคุมได้

คนนี้หน้าด้านขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ?

เขาจะยังมีความคิดที่จะถามเธอได้อย่างไรว่าเธอเรียนรู้ที่จะทำมันหรือไม่!

“ฉันเหนื่อย คุณสจ๊วต” สิ่งที่เธออยากจะพูดจริงๆคือ "คุณออกไปได้ไหม?"

ไม่จำเป็นต้องพูดฌอนรู้ว่าเขาถูกขอให้ออกไป

“เธอเป็นคนเริ่มเอง ที่รัก” เขาจับมือเจนแล้วพูดซ้ำว่า “เธอเริ่มแล้วที่ รัก”

“ออกไป คุณสจ๊วต ออกไป!"

สายตาขอ