Share

บทที่ 317 ความบ้าคลั่งในความสิ้นหวัง

"อีกอย่างหนึ่ง ฉันจะไม่เข้าไปดันน์ กรุ๊ปในเช้าวันพรุ่งนี้"

“คุณมีอะไรต้องทำงั้นเหรอ?”

“ฉันเพลียนิดหน่อย ฉันอยากจะหยุดพัก” เจนดูอิดโรยหลังจากที่เธอพูดคำเหล่านั้น "วิเวียน ฉันจะมอบอำนาจให้เธอครึ่งหนึ่งดูแลดันน์ กรุ๊ป แล้วอย่าทำให้ฉันผิดหวัง" เธอพูดด้วยท่าทางที่จริงใจ และยืนขึ้น "ฉันไม่คิดว่าจะทานอาหารกับเธอต่อ ฉันของีบสักหน่อย ฉันไม่รู้ว่าทำไมช่วงนี้ฉันถึงเหนื่อยง่ายขนาดนี้"

วิเวียนดูผิดหวังเมื่อเธอได้ยินคำพูดเหล่านั้น “เฮ้อ นั่นคือสิ่งที่คุณทำมาตลอด เอาล่ะ ฉันจะออกไปแล้ว ไม่ต้องกังวลเรื่องงาน ฉันจะจัดการเรื่องต่าง ๆ ในบริษัทให้เอง”

“นี่คุณให้หุ้นดันน์ กรุ๊ปกับฉันแล้ว…อืม คุณจะไม่เสียใจจริง ๆ เหรอ?”

เธอยังคงสงสับ แม้ว่าเจนจะอ้างว่าเธอกำลังซื้อใจของเธอ แต่เธอก็ไม่จำเป็นต้องใช้หุ้นของดันน์ กรุ๊ปในการทำเช่นนั้น วิเวียนเต็มใจที่จะติดตามเจนไปตลอดชีวิตของเธอ

เมื่อวิเวียนเดินไปที่ประตู เจนก็เรียกเธอ "เดี๋ยวก่อน"

"หืม?"

“เราไม่ได้อายุยี่สิบต้น ๆ อีกแล้ว วิเวียน… เวลาก็เหมือนมีดแล่เนื้อ หางตาของเราก็มีรอยตีนกาแล้ว”

"ใช่ ฉันยังจำได้ว่าตอนที่เรายังเด็ก เราขี้โวยวายแค่ไหน พวกเราไม่มีความกล้
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status