ตอนที่ 1. ลูกค้าคนแรก
"คนนี้ใช้ได้เลยวะ หน้าตาเซ็กซี่เอาเรื่อง" ใต้ล่าหยิบเอกสารในแฟ้มขึ้นมาดู ใบสมัครเยอะกว่าที่พวกเขาคิดไว้มาก ที่แปลกกว่านั้นคือ ไม่คิดว่าจะมีคนแปลก ๆ ที่ชอบเรื่องแบบเดียวกันกับพวกเขา "อืม แต่ตัวเล็กไปไหม โดนขย่มทีตัวไม่หักเอาเหรอ" ใต้ฝุ่นแฝดคนพี่เอ่ย "มึงก็พูดไป คนนี้แหละกูชอบ กูจะเอา" ที่น่าสนใจมากกว่านั้นคือ เหตุผลในใบสมัครที่เธอหมายเหตุไว้ "แต่กูชอบคนนี้" แม้แฝดคนน้องจะชอบผู้หญิงตัวเล็กเซ็กซี่หน่อย แต่ตัวเขาเองกลับชอบผู้หญิงน่ารัก ออกไปทางสดใสมากกว่า "งั้นรับไว้ทั้งสองคน แยกกันคนละชั้น" ใต้ล่าเสนอความคิดเห็นออกไป ตึกของพวกเขามีหลายชั้น ทำไมต้องเลือกเพียงแค่คนเดียวด้วยล่ะ "โอเค จัดไป" ลูกค้าคนแรก ไข่มุกเป็นนักศึกษาปี 4 เมื่อเดือนก่อนเธอโดนแฟนหนุ่มไล่ออกจากคอนโด เหตุผลเพราะมันมีผู้หญิงคนใหม่ แต่ที่เจ็บใจมากไปกว่านั้นคือ 'เราเลิกกันเถอะ ฉันชอบเพื่อนของเธอมากกว่า ฉันไม่ได้ชอบเธอแล้ว' 'พูดแบบนั้น ไข่มุกก็เสียใจแย่สิ' 'อย่าไปสนใจเลย สู้เธอไม่ได้สักอย่าง ทั้งความสวย และเรื่องบนเตียง' เพื่อนผู้ชายในกลุ่มของเธอเห็นใบสมัครผ่านเว็บไซต์พวกนั้นเอามาให้เธอดูเผื่อเธอจะสนใจ ตอนแรกเธอเองก็เฉย ๆ แต่อ่านไปอ่านมาข้อเสนอก็ไม่เลวเลยทีเดียว "สวัสดีค่ะ ฉันมาตามจดหมายเรียกเข้าพักที่นี่ค่ะ" เธอเอ่ยบอกนิติบุคคลหน้าคอนโด "ค่ะ เชิญทางนี้เลยค่ะ ได้อ่านในใบสมัครชัดเจนแล้วนะคะ" "ค่ะ อ่านละเอียดแล้ว" "งั้นเชิญที่ห้องพักของคุณชั้น 69 ได้เลยค่ะ" พนักงานสาวเดินนำเธอไปยังห้องพักชั้นบนของคอนโด กระเป๋าสัมภาระของเธอไม่ได้มีอะไรมากนัก มีเพียงแค่กระเป๋าเดินทางแค่ใบเดียวเท่านั้น ตี๊ด ตี๊ด "ว้าว สวยมาก" ด้านล่างมองเห็นวิวได้อย่างชัดเจน ตึกสูงกลางใจเมือง ค่าเช่าขั้นต่ำราวหลัก 7 หลักได้มั้ง "ชอบไหมคะ มันเป็นของคุณทั้งชั้นเลยค่ะ" "ถามจริง ทั้งชั้นเลยเหรอคะ ขอถามได้ไหมคะ" ในหัวเธอคิดแค่ว่าเป็นห้องพักธรรมดาทั่วไป ไม่คิดว่าจะหรูหราได้ขนาดนี้เลย "สัญญาข้อ 1 จำได้ใช่ไหมคะ" "ค่ะ จำได้" 'เข้มงวดจริง' เธอเอ่ยในใจ "ฉันขอตัวนะคะ ตามสบายเลยค่ะ" ปัง! "ว้าว หรูมาก เอ๊ะ! มีคอร์สอาหารให้เลือกด้วย เลือกเชฟขึ้นมาทำอาหารให้ แบบส่วนตัวได้ด้วย" กริ่ง! กริ่ง! เสียงออดจากหน้าประตูเรียกความสนใจให้กับหญิงสาวที่กำลังเดินสำรวจอยู่รอบ ๆ ห้อง เธอเดินวนกลับออกมาเปิดประตูแต่กลับพบแค่เพียงความว่างเปล่า มีเพียงจดหมายและผ้าผืนบางสีดำผืนหนึ่งที่วางไว้อยู่บริเวณหน้าห้องของเธอ (ไปนั่งรอที่ห้องนั่งเล่น แล้วใช้ผ้าปิดตา อันนี้ไว้...นะครับ เสร็จแล้วกดรีโมทบนโต๊ะได้เลย) คิ้วบางขมวดเข้าหากันอย่างสงสัย ทว่าเธอก็ไม่ปฏิเสธที่จะทำตามจดหมายในกระดาษแผ่นนั้น "ลองดูก็ได้ น่าตื่นเต้นดี" ผ้าผืนบางถูกผูกไว้ที่ด้านหลังของตัวเอง จากนั้นเธอจึงคลำหารีโมทที่วางอยู่บนโต๊ะและกดปุ่มปุ่มหนึ่งจนมันเกิดเสียงดัง ไม่นานก็ได้ยินเสียงฝีเท้าเดินย่างกรายเข้ามา เรื่อย ๆ ราวกับว่าเสียงฝีเท้าเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าของเธอ "สวัสดีครับ" "อุ๋ย! สวัสดีค่ะ" มือหนาที่แตะลงบนไหล่กว้างของเธอ สร้างความตกใจให้เธอจนเธอสะดุ้งตัวเล็กน้อย "ตกใจเหรอ?" ใต้ล่ากระซิบข้างหูของเธอเบา ๆ ราวกับว่ากลัวเธอจะตกใจ "นิดหน่อยค่ะ ฉันไข่มุกนะคะ คุณชื่ออะไร" "เรียกผมว่านายท่าน" "นายท่าน ชื่อก็เป็นความลับสินะ" "ครับ ยินดีที่ได้รู้จัก นอนลงครับ" "อ๊ะ จะทำเลยเหรอคะ" เธอเอ่ยถามเมื่อถูกตรึงไว้กับโซฟากลางห้อง ใต้ล่านั่งคุกเข่าลงบนพื้นห้อง เขาถอดกางเกงของเธอลงจนสุดขาเรียว เผยให้เห็นดอกไม้งามโชว์สวยอยู่ตรงหน้าของเขา "ครับ บริการพิเศษจากผม" แผล่บ แผล่บ ๆ ๆ "อื้อ เสียวค่ะ เบา ๆ" แผล่บ ๆ ๆ แผล่บ ๆ "ชอบไหมครับ" ว่าไม่เปล่าเขายังตั้งใจกัดลงบนดอกไม้งาม เสริมด้วยการสอดนิ้วหนาเข้าไปเพิ่มอีกหนึ่งนิ้ว จนเธอดิ้นพล่านอยู่ไม่เป็นสุข แผล่บ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ แจ๊ะ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ "อ๊ะ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ไม่เอาแบบนี้ค่ะ มุกเสียวนายท่าน" แม้มือจะพยายามคว้าหาที่ยึดเหนี่ยวครั้งแล้วครั้งเล่า ทว่าสายตากลับถูกปิดสนิททำให้มองไม่เห็นภาพที่กำลังเกิดขึ้น "มีใครเคยชมไหม คุณสวยมาก" แจ๊ะ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ แจ๊ะ ๆ ๆ "ไม่เคยค่ะ นายท่าน อ๊า อ๊า อ๊ะ ๆ ๆ" แผล่บ ๆ ๆ แผล่บ ๆ แจ๊ะ ๆ ๆ ๆ แจ๊ะ ๆ ๆ ลิ้นร้อนเร่งจังหวะรัวถี่ ไม่ต่างจากนิ้วร้าย ยิ่งเห็นเธอดิ้นทุรนทุรายเขายิ่งเร่งเร้าอย่างสุดขุม "อ๊าาาาาาาา~" "สวยจังเลยครับ สวยมาก" ใต้ล่ากรีดกรายนิ้วลงบนหน้าท้องแบนราบ ที่กำลังกระเพื่อมตามแรงหอบเหนื่อย ตามแรงหายใจของเธอ "ใส่เข้ามาได้ไหมคะ เหมือนยังไม่สุดเลย" ปากเอ่ยบอกอย่างลืมอายไปทันที "ยังครับ ผมแค่มาต้อนรับคุณเข้าสู่บ้านของเราเท่านั้น" "เราจะได้เจอกันอีกไหมคะ" "แน่นอนครับ ก็คุณเข้าพักระยะยาวกับทางเรานี่ ไว้เจอกันครับ ผมออกไปแล้วคุณค่อยเปิดผ้าออกนะ" "ยินดีต้อนรับเข้าสู่บ้านหรรษาอย่างเป็นทางการครับไข่มุก"ตอนที่ 38. ปิดบ้านเช่าอย่างสมบูรณ์ค่ำคืนในคอนโดที่ไม่เงียบเหงาอีกต่อไปยามเย็นของวันศุกร์ แสงแดดอ่อน ๆ ลอดผ่านกระจกบานใหญ่ของคอนโดชั้นสิบแปด สาดลงบนพื้นไม้ลามิเนตสีอบอุ่นภายในห้อง ข้างนอกมีเพียงเสียงลมพัดผ่านระเบียงและเสียงจราจรเบา ๆ จากถนนเบื้องล่าง ทว่าในห้องแห่งนี้ กลับเต็มไปด้วยชีวิตชีวาใต้ฝุ่นและอชิ ยืนอยู่กลางครัวแบบเปิด ขณะที่มือซ้ายถือผ้ากันเปื้อน มือขวากำลังคนซอสบาร์บีคิวในกระทะอย่างตั้งใจ จนกลิ่นหอมของเครื่องเทศคละคลุ้งไปทั่วห้องห้องนั่งเล่นถัดออกไปถูกจัดแต่งใหม่ทั้งหมด โซฟาถูกเลื่อนชิดผนัง โต๊ะกลางถูกแทนที่ด้วยโต๊ะญี่ปุ่นเตี้ย ๆ วางบนพรมขนนุ่มสีครีม ที่มุมห้องมีไฟประดับสีส้มอุ่น ๆ แขวนเป็นสายระย้าจากเพดานลงมา เสริมบรรยากาศให้ดูนุ่มนวลและโรแมนติกมากขึ้นบนโต๊ะวางอาหารหลากหลายชนิด"ผมซื้อขนมกรุบกรอบมาเพิ่มด้วยสาว ๆ หน้าจะชอบ" ภีมเอ่ยโดยมีภามและแก้วตาที่เดินตามมาติด ๆ ไม่เปล่าในมือยังถือกระป๋องเบียร์และน้ำโซดาหลายขวดมาวางในถังน้ำแข็ง คืนนี้เราไม่กลับง่าย ๆ แน่ใครคออ่อนแพ้นะบอกไว้เลย" เสียงหัวเราะเบา ๆ ดังขึ้นทั่วห้อง ทุกคนต่างทยอยเข้ามา ไม่ใช่เพียงมาร่วมกินดื่ม แต่เหมือนม
ตอนที่ 37. คนสุดท้ายเสียงหอบหายใจและสัมผัสของผิวกายที่แนบชิด สร้างแรงสั่นสะเทือนให้กับทุกอณูความรู้สึกของแก้วตา ร่างเธอถูกประกบไว้ทั้งหน้าและหลังโดยสองร่างชายร้อนแรงที่ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดลงง่าย ๆภีมอยู่ด้านหน้า เขาประกบจูบลึกอีกครั้ง ก่อนจะดันสะโพกเข้าอย่างหนักหน่วงปัก! ตับ ตับ ตับ ตับ"แน่นมาก อ๊าาาา~" เสียงพร่าของภีมหลุดรอดจากริมฝีปากหนาแก้าตาก็ไม่ยอมแพ้เช่นกันเธอครางในลำคอ ขณะที่กอดเขาไว้แน่น ตับ ตับ ตับภามลูบไล้มือจากเอวขึ้นมาประคองหน้าอกของเธออีกครั้ง บีบเคล้นเบา ๆ ขณะริมฝีปากก็กดจูบที่ไหล่เปลือย ไล่ลงมาตามแนวแผ่นหลังอย่างเสน่หาตับ ตับ ตับ ด้านภีมเริ่มขยับสะโพกเร่งเร็วขึ้นเป็นจังหวะ เขาหนักแน่นแต่ช้าลึกซึ้ง ราวกับอยากให้เธอไม่หลงเหลือความเป็นตัวเองภามก็ประสานจังหวะด้วยจูบ ลูบ และเสียงกระซิบที่หวานปนหยาบ เธอถูกขับเคลื่อนด้วยอารมณ์ของทั้งสองคน จนไม่มีแม้แต่โอกาสจะตั้งสติ มีเพียงความต้องการอันดิบเถื่อนที่เพิ่มพูนขึ้นเรื่อย ๆ"ภีม ไม่ไหวแล้ว อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ" เสียงเธอหลุดออกมาอย่างไม่ตั้งใจได้ยินแบบนั้นภีมยิ้มให้กับความพยายามของตัวเอง เขาเร่งจังหวะ แรงขึ้นและเร็วขึ้นจนเสีย
ตอนที่ 36. ตกหลุมพลางเสียงหัวเราะเบา ๆ ดังขึ้นในห้องพักของแก้วตา ขณะที่ภีมโยนหมอนใส่ภามอย่างแรงพวกเขากำลังหยอกล้อกัน ส่วนแก้วตานั่งยิ้มมองสองหนุ่มที่กำลังเล่นกันเหมือนเด็กน้อยไม่มีผิด“เฮ้ย แก้วตา มานี่ดิ มาอยู่ฝั่งเรา” ภีมเอ่ยพลางคว้ามือหญิงสาวให้ลุกขึ้นจากโซฟา"ไม่เอา ขืนอยู่กับพวกนายสองคน ฉันโดนแกล้งตายแน่" แก้วตาหัวเราะ ทว่าก็ไม่ได้ขัดขืนเมื่อภีมดึงเธอเข้ามาใกล้ตัวภามลุกจากเตียงมายืนข้าง ๆ สีหน้าคล้ายซ่อนอะไรบางอย่างไว้ใต้แววตาคมกริบ แก้วตารู้สึกเหมือนถูกสายตาทั้งสองคู่จับจ้อง สัมผัสถึงความร้อนแรงขึ้นเรื่อย ๆ ทุกครั้ง“ทำไมมองฉันแบบนั้น...” เสียงของเธอเบา แทบกลายเป็นกระซิบ"อยากมองนี่มันตาฉันนะ""อื้อ~ อยากจูบนี่ก็ปากฉันนะ" สองฝาแฝดอึ้งไปชั่วขนาดกับสิ่งที่แก้วตาทำ ตัวเขาต่างสงสัยมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่"ปล่อยได้แล้วฉันไปนอนดีกว่า""เดี๋ยวก่อนแก้วตา" มือของภามแตะลงที่เอวของเธออย่างแผ่วเบา ก่อนจะเลื่อนลงช้า ๆ ขณะที่ภีมก้มหน้าเข้ามาใกล้จนจมูกแทบชนกับแก้มนุ่มรู้ตัวอีกทีริมฝีปากของภีมก็แนบลงที่ริมฝีปากของเธอ พร้อมกับมือของภามที่โอบรัดจากด้านหลังจูบนั้นนุ่มลึกและเร่าร้อนจนร่างเธอสั่
ตอนที่ 35. หลอกล่อกลายเป็นที่ฮือฮาในหมู่พนักงาน เมื่อมีพนักงานสาวหน้าฟรอนต์คนใหม่เข้ามาทำงานที่คอนโดแห่งนี้ ปกติแล้วคอนโด ไม่ค่อยรับพนักงานผู้หญิงที่หน้าตาดีหรือดูสะดุดตามาทำงานในตำแหน่งที่ต้องเจอกับผู้คนบ่อยนัก เพราะเกรงปัญหาจะตามมา ทว่าครั้งนี้กลับแตกต่างออกไปแก้วตาสาวผมยาวผิวขาวอมชมพู หน้าตาจิ้มลิ้มที่มาพร้อมรอยยิ้มหวานชวนหลงใหล เธอเพิ่งเริ่มงานได้เพียงสัปดาห์เดียว แต่ชื่อของเธอก็ถูกพูดถึงไปทั่ว"แก้วตา ไปกินข้าวที่ครัวแคนทีนกับพี่ไหมครับ" สุชาติพนักงานยกกระเป๋าเดินเข้ามาถามพร้อมรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม"เห็นสวย ๆ ไม่ได้เลยนะพี่สุชาติ" คาร่า หัวหน้าทีมซึ่งรับผิดชอบการจัดการพนักงานชายหญิงในฝ่ายบริการเอ่ยขึ้นอย่างเหนื่อยใจ คราวก่อนตอนภรรยาของฝ่ายชายมาโวยวายที่หน้าคอนโด เธอก็เป็นคนรับหน้าให้เองทำเอาสุชาติถึงกับต้องหัวเราะกลบเกลื่อน เขาเป็นคนเจ้าชู้แต่ไม่อันตราย พูดง่าย ๆ ว่าเป็นหมาหยอกไก่ พูดแซวสาว ๆ ไปวัน ๆ แม้นิสัยส่วนตัวไม่น่าคบเท่าไหร่ แต่เรื่องงานกลับตรงข้าม เขาเป็นคนมีระเบียบ ไม่เคยขาด ลา มาสาย แถมช่วยแก้ปัญหาเฉพาะหน้าเก่ง คาร่าจึงยังคงเก็บเขาไว้ในทีม แม้จะเบื่อกับความปากไวของเขาก็ต
ตอนที่ 34. คุ้นเคยกรี๊ด!"ใบเรียกเข้าพักมาเร็วกว่าที่คิดไว้เสียอีก ทั้งที่เพิ่งยื่นใบสมัครไปเอง"และแล้ววันนี้ก็มาถึง เป็นวันแรกที่ร่างบางได้เข้าพักที่ บ้านเช่าหรรษา"สวัสดีค่ะ ฉันแก้วตา มาตามใบสมัครที่ส่งไปที่หอค่ะ""สักครู่นะคะ ดิฉันขอโทรหาฝ่ายนิติบุคคลก่อน ลูกค้าเชิญนั่งรอที่เคาน์เตอร์สักครู่นะคะ"พนักงานสาวที่ให้บริการอยู่หน้าเคาน์เตอร์ขมวดคิ้วด้วยความมึนงง หากมีลูกค้าใหม่มาตามใบสมัคร ฝ่ายนิติบุคคลจะต้องลงมารับด้วยตนเอง ทว่าต้องมีอะไรผิดพลาดไปแน่ ๆ"ทางนี้ค่ะ คุณนิติ ลูกค้านั่งรออยู่ที่ทางด้านโน้น เขาบอกว่ามาจากใบสมัครที่ส่งไปให้ที่บ้านค่ะ""เธอไปทำงานของเธอเถอะ เดี๋ยวฉันจัดการต่อเอง""สวัสดีค่ะคุณลูกค้า ดิฉันเป็นนิติบุคคลของที่นี่ค่ะ ไม่ทราบว่าลูกค้ามาติดต่อด้านไหนคะ" นิติสาวสวยเอ่ยขึ้น"สวัสดีค่ะ ฉันแก้วตา มาตามใบสมัครที่ส่งไปที่หอค่ะ" แก้วตายื่นใบสมัครที่ถูกส่งไปให้เธอที่หอพักให้กับนิติบุคคลได้ดูเมื่อนิติบุคคลตรวจสอบแล้ว กลับพบว่าใบสมัครนั้นเป็นของจริง ไม่ได้เป็นใบที่แอบอ้างขึ้นมาอย่างที่เคยคิดไว้ตั้งแต่แรกนิติบุคคลทำหน้าประหลาดใจที่ได้เห็นใบสมัครของเธอ ทว่ายังไม่ทันจะเอ่ยถา
ตอนที่ 33. ลูกค้าคนสุดท้ายร้านขนมเค้กกริ่ง!เสียงกระดิ่งหน้าประตูร้านขนมเค้กดังขึ้น เรียกความสนใจของแก้วตา พนักงานสาวของร้าน ให้เงยหน้าขึ้นมองผู้ที่เข้ามาใหม่ ตอนนี้เธอกำลังอบขนมอยู่ เธอละสายตาจากเตาอบครู่หนึ่ง แล้วถอนหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่าย เมื่อเห็นคนเสียมารยาทเดินเข้ามาในร้านและตรงมาหาเธอ'บ้าจริง สงสัยจะลืมล็อกประตู!' แก้วตาบ่นในใจอย่างหงุดหงิด"ร้านยังไม่เปิด" เธอพูดส่ง ๆ ไป ก่อนจะหันหน้ากลับมาสนใจขนมที่อยู่ในตู้อบต่อ"ขอโทษ พอดีเห็นประตูไม่ได้ล็อก ของเสียมารยาท" ชายหนุ่มในชุดนักศึกษาเอ่ยขึ้น"อืม ไม่เป็นไร ปกตินายก็ไม่มีมารยาทอยู่แล้วนี่" แก้วตาเอ่ย สายตายังคงวุ่นอยู่กับขนมที่กำลังจะเตรียมขาย"อุ๊ย!" ไม่ได้ล็อกประตูว่าซวยแล้ว ใจยังลอยจนเผลอทำมือไปโดนถาดวางขนมอีก ซวยซ้ำซวยซ้อนจริง ๆ"เป็นอะไรไหม ขอดูหน่อย" ภามกับภีมที่ยืนอยู่ไม่ห่างกันรีบคว้ามือบางขึ้นมาเป่าอย่างอ่อนโยน"ไม่เป็นไร กลับไปได้แล้ว อย่ามาวุ่นวาย ฉันกำลังเครียดอยู่" เมื่อเห็นท่าทีลุกลี้ลุกลนของพวกเขา แก้วตาจึงได้จังหวะดึงมือตัวเองออกมาตอนนี้ร้านกำลังจะเปลี่ยนเจ้าของคนใหม่ แน่นอนว่าพนักงานก็ต้องเปลี่ยนชุดใหม่เช่นก