ตอนที่ 2. กลิ่นคุ้นเคย
ไข่มุก : คุณนิติคะ ในใบสัญญา ระบุไว้ว่าฉันจะได้รับสิทธิพิเศษ ฉันสามารถขอรถรับ-ส่งไปกลับมหาวิทยาลัยได้ไหมคะ นิติบุคคล :แน่นอนค่ะ อีก 5 นาทีรถของคุณไข่มุกจะรอรับอยู่ที่หน้าคอนโดค่ะ บริการยอดเยี่ยมยิ่งกว่าโรงแรมหรู บุญของเธอจริง ๆ เลยที่ได้หลงเข้ามาพัก บรื้น บรื้น Rolls-Royce Boat Tail มีเพียงสามคันในโลก คงไม่หรูขนาดนั้นหรอกนะ "คุณไข่มุกใช่ไหมครับ" "คะ ค่ะ ฉันไข่มุก" "เชิญครับ" "เชิญ? จะไปส่งกับคันนี้เนี่ยนะคะ" "ครับ บริการพิเศษจากทางเรา" ปัง! ทันทีที่รถวิ่งเข้ามายังหน้ามหาวิทยาลัย เหล่าสายตาของนักศึกษาต่างจับจ้องมายังรถคันหรู เมื่อรถจอดสนิทลง คนขับรถรีบวิ่งลงมาเปิดประตูรถให้อย่างเป็นมืออาชีพ "ขอบคุณค่ะ" ทว่าทันทีที่รถวิ่งออกไป พวกสอดรู้สอดเห็นก็เสนอหน้าเข้ามาหาเธอทันที "เมื่อกี้ใครมาส่งเธอ" ยัยอสรพิษที่แย่งแฟนฉันเอ่ยถาม ขณะที่เรากำลังนั่งอยู่ภายในคลาสเรียน "......" "ฉันถามไม่ได้ยินรึไง" เธอเอ่ยถามขึ้นอีกครั้งเมื่ออีกฝ่ายเงียบไม่ยอมพูดจา หรือตอบคำถามของเธอ "ไม่นะ ฉันได้ยินแต่เสียงหมาเห่า" "อีไข่...." "สวัสดีครับนักศึกษา ผมใต้ฝุ่นเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาคนใหม่แทนคนเก่าที่เพิ่งย้ายไปครับ" ยังไม่ทันที่จะต่อปากต่อคำ อาจารย์สุดหล่อเข้ามาขัดจังหวะเสียก่อน ไม่งั้นต่อยกันสักยกสองยกแล้วมั้ง 'หล่อ ล่ำ สุภาพมาด คนเป็นอาจารย์จำเป็นต้องหล่อขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย' เธอคิดในใจ "วันนี้เป็นวันแรกของการสอนของผม เราจะไม่มีการเรียนการสอน แต่เราจะมาทำความรู้จักกันก่อน ดีไหมครับ" เหล่านักศึกษาหญิงต่างพากันฮือฮากับความหล่อของอาจารย์คนใหม่ ต่างจากฉันที่นั่งเจ็บใจกับพวกทรยศสองตัว ที่เสแสร้งทำท่าทำทางเยาะเย้ยฉันอยู่ 'เชอะไอ้พวกผีเน่ากับโลงผุ' "วันนี้พอแค่นี้ก่อนนะครับ ไว้เจอกันคลาสหน้าครับนักศึกษา" ไข่มุกรีบเดินออกจากห้องอย่างไว ไม่ใช่อาการหึงหวงหรือเสียใจ แต่เธอกำลังเจ็บใจอยู่ต่างหาก ผลัก! ด้วยความไม่ระวังเธอเดินชนเข้ากับร่างแกร่งของอาจารย์สุดหล่อเข้าอย่างจัง "ขอโทษค่ะอาจารย์" "ครับ เดินระวัง ๆ หน่อย" "..…." 'เสียงเข้มเชียว กลิ่นแบบนี้' 'มีใครเคยชมไหม คุณสวยมาก' 'ไม่เคยค่ะ นายท่าน อ๊า อ๊า อ๊ะ ๆ ๆ' อุ๊บ! เรื่องอย่างว่ากลับผุดขึ้นมาในหัวอย่างน่าอาย เธอลืมมันไม่ได้ มันกำลังตามหลอกหลอนอยู่ในความคิดของตัวเอง "เป็นอะไรไหมครับ" อาจารย์หนุ่มเอ่ยถาม "ปะ เปล่าค่ะ ขอบคุณค่ะอาจารย์" ยิ่งกลิ่นคุ้นเคย ยิ่งทำให้อารมณ์ร่างบางพุ่งกระฉูดคิดถึงเรื่องเมื่อคืนครั้งแล้วครั้งเล่า 'โอ๊ย ฉันจะบ้า' คอนโดมิเนียมชั้น 69 "อ๊า~ สดชื่นจัง~" อารมณ์ค้างจากเมื่อวานยังคงหลงเหลืออยู่ เมื่อยังไม่สุขสมดังนั้นจึงต้องหาวิธีระบายให้ได้ ทว่าอุปกรณ์เสริมจึงเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดในตอนนี้ ร่างบางเดินบิดร่างกายไปยังตู้เสื้อผ้าขนาดใหญ่ เธอคว้ากระเป๋าใส่เสื้อผ้าใบใหญ่ออกมาจากตู้เสื้อผ้า จากนั้นของเล่นชิ้นโปรดจึงถูกหยิบออกมาจากกระเป๋า "อ๊า~ อื้ม~" เมื่อปลายหัวมนของดิสโด้แตะลงบนเม็ดชมพู ร่างกายกลับอ่อนระทวยขาอ่อนแรงทันที ล็อก! "ว้าย!" ประตูห้องนอนถูกเปิดขึ้นด้วยฝีมือของคนเสียมารยาท เขาไม่ได้เข้ามาอย่างเปิดเผย ทว่ากลับสวมใส่หน้ากากปกปิดใบหน้าเอาไว้มิดชิด "หึ ผมว่าแล้วคุณต้องค้างอยู่แน่ ๆ เลย" "ก็ต้องรู้อยู่แล้วสิคะ ในห้องมีกล้องนี่" ใช่ ในห้องมีกล้องติดอยู่ทุกมุม ไม่แปลกที่เจ้าของห้องจะเห็น ร่างบางส่งสายตาอ้อนวอนจากชายที่ใส่หน้ากากปกปิดใบหน้าของตัวเองไว้ "ผ้าปิดตาของคุณยังอยู่ไหมครับ ใช้มันสิ" คำพูดออกคำสั่งหลุดออกจากปากของเขา ทว่าร่างบางกลับทำตามอย่างง่ายดาย "น่ารักมากไข่มุก" ร่างบางล้มลงนอนบนเตียงนอน ด้วยร่างกายที่อ่อนระทวย ดวงตาสวยล่องลอยไปบนอากาศ ร่างกายเปลือยเปล่าของใต้ฝุ่นนอนตะแคงข้างประกบด้านหลังของเธอไว้ เขาเกี่ยวขาเรียวของเธอไว้ที่ต้นขาแกร่งของตัวเอง แท่งเอ็นถูกไล่ไปตามแนวสามแยก จนน้ำไหลนองย้อนออกมาจากรูรักของเธอ "อ๊า ๆ ๆ อ๊า~ ใส่เข้าไปได้ไหมคะ ฉันต้องการของนายท่าน" "ยังครับ เอาอันนี้ไปแทนก่อน" ปึก! "อ๊ายยย อ๊ะ! อ๊ะ!" อืด อืด ๆ อืด ดิสโก้อันโปรดถูกควงเป็นวงกลม โดนจุดเสียวของเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า "อ๊ะ! อ๊ะ!" แม้จะไม่เห็นหน้าตาของเขา ทว่าแรงกระเพื่อมจากอกกว้าง ทำให้พอจะเดาสีหน้าของเขาได้ อืด อืด ๆ อืด "อ๊ะ อ๊ะ อ๊า... ใส่ของจริงมาเลยได้ไหมคะ นะ ๆ ..อ๊ายยยย" "ยังก่อนครับ ไว้เรามาสนุกกันใหม่" คำอ้อนวอนกลับไม่เป็นผล เขาถอดดิสโก้ออกจากร่องสีชมพูของเธอ จากนั้นพยุงตัวเองขึ้น จะก้าวเดินออกไป ทว่ากลับช้ากว่าอีกฝ่าย เธอรีบคว้าแขนของเขาไว้ทันที "ฉันทำอะไรผิดหรือเปล่าคะ ในข้อตกลงคือ..." "อย่าใจร้อนสิ คุณได้สมดังปรารถนาแน่ รีบหายใจรอไว้ก่อนได้เลย" ไม่ใช่ว่าไม่อยากทำ ทว่าคำสัญญาของไอ้แฝดพี่มันค้ำคอเขาอยู่ จึงต้องอดเปรี้ยวไว้กินหวาน ปัง! คุณเล่นตัวเดินออกไปแล้วปล่อยให้ฉันนอนค้างเติ่งอยู่บนยอดพร้าวหาทางลงไม่ได้ ร่างบางคว้าของเล่นอันโปรดไว้ในกำมือ "สุดท้าย ก็ต้องพึ่งแกอีกตามเคย อื้อ~ อ๊าาาาาาาา"ตอนที่ 38. ปิดบ้านเช่าอย่างสมบูรณ์ค่ำคืนในคอนโดที่ไม่เงียบเหงาอีกต่อไปยามเย็นของวันศุกร์ แสงแดดอ่อน ๆ ลอดผ่านกระจกบานใหญ่ของคอนโดชั้นสิบแปด สาดลงบนพื้นไม้ลามิเนตสีอบอุ่นภายในห้อง ข้างนอกมีเพียงเสียงลมพัดผ่านระเบียงและเสียงจราจรเบา ๆ จากถนนเบื้องล่าง ทว่าในห้องแห่งนี้ กลับเต็มไปด้วยชีวิตชีวาใต้ฝุ่นและอชิ ยืนอยู่กลางครัวแบบเปิด ขณะที่มือซ้ายถือผ้ากันเปื้อน มือขวากำลังคนซอสบาร์บีคิวในกระทะอย่างตั้งใจ จนกลิ่นหอมของเครื่องเทศคละคลุ้งไปทั่วห้องห้องนั่งเล่นถัดออกไปถูกจัดแต่งใหม่ทั้งหมด โซฟาถูกเลื่อนชิดผนัง โต๊ะกลางถูกแทนที่ด้วยโต๊ะญี่ปุ่นเตี้ย ๆ วางบนพรมขนนุ่มสีครีม ที่มุมห้องมีไฟประดับสีส้มอุ่น ๆ แขวนเป็นสายระย้าจากเพดานลงมา เสริมบรรยากาศให้ดูนุ่มนวลและโรแมนติกมากขึ้นบนโต๊ะวางอาหารหลากหลายชนิด"ผมซื้อขนมกรุบกรอบมาเพิ่มด้วยสาว ๆ หน้าจะชอบ" ภีมเอ่ยโดยมีภามและแก้วตาที่เดินตามมาติด ๆ ไม่เปล่าในมือยังถือกระป๋องเบียร์และน้ำโซดาหลายขวดมาวางในถังน้ำแข็ง คืนนี้เราไม่กลับง่าย ๆ แน่ใครคออ่อนแพ้นะบอกไว้เลย" เสียงหัวเราะเบา ๆ ดังขึ้นทั่วห้อง ทุกคนต่างทยอยเข้ามา ไม่ใช่เพียงมาร่วมกินดื่ม แต่เหมือนม
ตอนที่ 37. คนสุดท้ายเสียงหอบหายใจและสัมผัสของผิวกายที่แนบชิด สร้างแรงสั่นสะเทือนให้กับทุกอณูความรู้สึกของแก้วตา ร่างเธอถูกประกบไว้ทั้งหน้าและหลังโดยสองร่างชายร้อนแรงที่ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดลงง่าย ๆภีมอยู่ด้านหน้า เขาประกบจูบลึกอีกครั้ง ก่อนจะดันสะโพกเข้าอย่างหนักหน่วงปัก! ตับ ตับ ตับ ตับ"แน่นมาก อ๊าาาา~" เสียงพร่าของภีมหลุดรอดจากริมฝีปากหนาแก้าตาก็ไม่ยอมแพ้เช่นกันเธอครางในลำคอ ขณะที่กอดเขาไว้แน่น ตับ ตับ ตับภามลูบไล้มือจากเอวขึ้นมาประคองหน้าอกของเธออีกครั้ง บีบเคล้นเบา ๆ ขณะริมฝีปากก็กดจูบที่ไหล่เปลือย ไล่ลงมาตามแนวแผ่นหลังอย่างเสน่หาตับ ตับ ตับ ด้านภีมเริ่มขยับสะโพกเร่งเร็วขึ้นเป็นจังหวะ เขาหนักแน่นแต่ช้าลึกซึ้ง ราวกับอยากให้เธอไม่หลงเหลือความเป็นตัวเองภามก็ประสานจังหวะด้วยจูบ ลูบ และเสียงกระซิบที่หวานปนหยาบ เธอถูกขับเคลื่อนด้วยอารมณ์ของทั้งสองคน จนไม่มีแม้แต่โอกาสจะตั้งสติ มีเพียงความต้องการอันดิบเถื่อนที่เพิ่มพูนขึ้นเรื่อย ๆ"ภีม ไม่ไหวแล้ว อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ" เสียงเธอหลุดออกมาอย่างไม่ตั้งใจได้ยินแบบนั้นภีมยิ้มให้กับความพยายามของตัวเอง เขาเร่งจังหวะ แรงขึ้นและเร็วขึ้นจนเสีย
ตอนที่ 36. ตกหลุมพลางเสียงหัวเราะเบา ๆ ดังขึ้นในห้องพักของแก้วตา ขณะที่ภีมโยนหมอนใส่ภามอย่างแรงพวกเขากำลังหยอกล้อกัน ส่วนแก้วตานั่งยิ้มมองสองหนุ่มที่กำลังเล่นกันเหมือนเด็กน้อยไม่มีผิด“เฮ้ย แก้วตา มานี่ดิ มาอยู่ฝั่งเรา” ภีมเอ่ยพลางคว้ามือหญิงสาวให้ลุกขึ้นจากโซฟา"ไม่เอา ขืนอยู่กับพวกนายสองคน ฉันโดนแกล้งตายแน่" แก้วตาหัวเราะ ทว่าก็ไม่ได้ขัดขืนเมื่อภีมดึงเธอเข้ามาใกล้ตัวภามลุกจากเตียงมายืนข้าง ๆ สีหน้าคล้ายซ่อนอะไรบางอย่างไว้ใต้แววตาคมกริบ แก้วตารู้สึกเหมือนถูกสายตาทั้งสองคู่จับจ้อง สัมผัสถึงความร้อนแรงขึ้นเรื่อย ๆ ทุกครั้ง“ทำไมมองฉันแบบนั้น...” เสียงของเธอเบา แทบกลายเป็นกระซิบ"อยากมองนี่มันตาฉันนะ""อื้อ~ อยากจูบนี่ก็ปากฉันนะ" สองฝาแฝดอึ้งไปชั่วขนาดกับสิ่งที่แก้วตาทำ ตัวเขาต่างสงสัยมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่"ปล่อยได้แล้วฉันไปนอนดีกว่า""เดี๋ยวก่อนแก้วตา" มือของภามแตะลงที่เอวของเธออย่างแผ่วเบา ก่อนจะเลื่อนลงช้า ๆ ขณะที่ภีมก้มหน้าเข้ามาใกล้จนจมูกแทบชนกับแก้มนุ่มรู้ตัวอีกทีริมฝีปากของภีมก็แนบลงที่ริมฝีปากของเธอ พร้อมกับมือของภามที่โอบรัดจากด้านหลังจูบนั้นนุ่มลึกและเร่าร้อนจนร่างเธอสั่
ตอนที่ 35. หลอกล่อกลายเป็นที่ฮือฮาในหมู่พนักงาน เมื่อมีพนักงานสาวหน้าฟรอนต์คนใหม่เข้ามาทำงานที่คอนโดแห่งนี้ ปกติแล้วคอนโด ไม่ค่อยรับพนักงานผู้หญิงที่หน้าตาดีหรือดูสะดุดตามาทำงานในตำแหน่งที่ต้องเจอกับผู้คนบ่อยนัก เพราะเกรงปัญหาจะตามมา ทว่าครั้งนี้กลับแตกต่างออกไปแก้วตาสาวผมยาวผิวขาวอมชมพู หน้าตาจิ้มลิ้มที่มาพร้อมรอยยิ้มหวานชวนหลงใหล เธอเพิ่งเริ่มงานได้เพียงสัปดาห์เดียว แต่ชื่อของเธอก็ถูกพูดถึงไปทั่ว"แก้วตา ไปกินข้าวที่ครัวแคนทีนกับพี่ไหมครับ" สุชาติพนักงานยกกระเป๋าเดินเข้ามาถามพร้อมรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม"เห็นสวย ๆ ไม่ได้เลยนะพี่สุชาติ" คาร่า หัวหน้าทีมซึ่งรับผิดชอบการจัดการพนักงานชายหญิงในฝ่ายบริการเอ่ยขึ้นอย่างเหนื่อยใจ คราวก่อนตอนภรรยาของฝ่ายชายมาโวยวายที่หน้าคอนโด เธอก็เป็นคนรับหน้าให้เองทำเอาสุชาติถึงกับต้องหัวเราะกลบเกลื่อน เขาเป็นคนเจ้าชู้แต่ไม่อันตราย พูดง่าย ๆ ว่าเป็นหมาหยอกไก่ พูดแซวสาว ๆ ไปวัน ๆ แม้นิสัยส่วนตัวไม่น่าคบเท่าไหร่ แต่เรื่องงานกลับตรงข้าม เขาเป็นคนมีระเบียบ ไม่เคยขาด ลา มาสาย แถมช่วยแก้ปัญหาเฉพาะหน้าเก่ง คาร่าจึงยังคงเก็บเขาไว้ในทีม แม้จะเบื่อกับความปากไวของเขาก็ต
ตอนที่ 34. คุ้นเคยกรี๊ด!"ใบเรียกเข้าพักมาเร็วกว่าที่คิดไว้เสียอีก ทั้งที่เพิ่งยื่นใบสมัครไปเอง"และแล้ววันนี้ก็มาถึง เป็นวันแรกที่ร่างบางได้เข้าพักที่ บ้านเช่าหรรษา"สวัสดีค่ะ ฉันแก้วตา มาตามใบสมัครที่ส่งไปที่หอค่ะ""สักครู่นะคะ ดิฉันขอโทรหาฝ่ายนิติบุคคลก่อน ลูกค้าเชิญนั่งรอที่เคาน์เตอร์สักครู่นะคะ"พนักงานสาวที่ให้บริการอยู่หน้าเคาน์เตอร์ขมวดคิ้วด้วยความมึนงง หากมีลูกค้าใหม่มาตามใบสมัคร ฝ่ายนิติบุคคลจะต้องลงมารับด้วยตนเอง ทว่าต้องมีอะไรผิดพลาดไปแน่ ๆ"ทางนี้ค่ะ คุณนิติ ลูกค้านั่งรออยู่ที่ทางด้านโน้น เขาบอกว่ามาจากใบสมัครที่ส่งไปให้ที่บ้านค่ะ""เธอไปทำงานของเธอเถอะ เดี๋ยวฉันจัดการต่อเอง""สวัสดีค่ะคุณลูกค้า ดิฉันเป็นนิติบุคคลของที่นี่ค่ะ ไม่ทราบว่าลูกค้ามาติดต่อด้านไหนคะ" นิติสาวสวยเอ่ยขึ้น"สวัสดีค่ะ ฉันแก้วตา มาตามใบสมัครที่ส่งไปที่หอค่ะ" แก้วตายื่นใบสมัครที่ถูกส่งไปให้เธอที่หอพักให้กับนิติบุคคลได้ดูเมื่อนิติบุคคลตรวจสอบแล้ว กลับพบว่าใบสมัครนั้นเป็นของจริง ไม่ได้เป็นใบที่แอบอ้างขึ้นมาอย่างที่เคยคิดไว้ตั้งแต่แรกนิติบุคคลทำหน้าประหลาดใจที่ได้เห็นใบสมัครของเธอ ทว่ายังไม่ทันจะเอ่ยถา
ตอนที่ 33. ลูกค้าคนสุดท้ายร้านขนมเค้กกริ่ง!เสียงกระดิ่งหน้าประตูร้านขนมเค้กดังขึ้น เรียกความสนใจของแก้วตา พนักงานสาวของร้าน ให้เงยหน้าขึ้นมองผู้ที่เข้ามาใหม่ ตอนนี้เธอกำลังอบขนมอยู่ เธอละสายตาจากเตาอบครู่หนึ่ง แล้วถอนหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่าย เมื่อเห็นคนเสียมารยาทเดินเข้ามาในร้านและตรงมาหาเธอ'บ้าจริง สงสัยจะลืมล็อกประตู!' แก้วตาบ่นในใจอย่างหงุดหงิด"ร้านยังไม่เปิด" เธอพูดส่ง ๆ ไป ก่อนจะหันหน้ากลับมาสนใจขนมที่อยู่ในตู้อบต่อ"ขอโทษ พอดีเห็นประตูไม่ได้ล็อก ของเสียมารยาท" ชายหนุ่มในชุดนักศึกษาเอ่ยขึ้น"อืม ไม่เป็นไร ปกตินายก็ไม่มีมารยาทอยู่แล้วนี่" แก้วตาเอ่ย สายตายังคงวุ่นอยู่กับขนมที่กำลังจะเตรียมขาย"อุ๊ย!" ไม่ได้ล็อกประตูว่าซวยแล้ว ใจยังลอยจนเผลอทำมือไปโดนถาดวางขนมอีก ซวยซ้ำซวยซ้อนจริง ๆ"เป็นอะไรไหม ขอดูหน่อย" ภามกับภีมที่ยืนอยู่ไม่ห่างกันรีบคว้ามือบางขึ้นมาเป่าอย่างอ่อนโยน"ไม่เป็นไร กลับไปได้แล้ว อย่ามาวุ่นวาย ฉันกำลังเครียดอยู่" เมื่อเห็นท่าทีลุกลี้ลุกลนของพวกเขา แก้วตาจึงได้จังหวะดึงมือตัวเองออกมาตอนนี้ร้านกำลังจะเปลี่ยนเจ้าของคนใหม่ แน่นอนว่าพนักงานก็ต้องเปลี่ยนชุดใหม่เช่นก