ปัง !
พ่อเลี้ยงกระชากประตูห้องของเมย์ปิดตามหลัง พร้อมกับเหวี่ยงร่างบางลงบนเตียง
ตุบ !
“โอ๊ย !”
เมย์ร้องออกมาด้วยความตกใจ ร่างสวยล้มลงบนเตียงนอนของตนเอง
พ่อเลี้ยงพยัคฆ์ย่างสามขุมเข้าหาหญิงสาวด้วยใบหน้าเหี้ยมเกรียม เขาโกรธจนสันกรามกระตุก
“ให้ไปเรียนหนังสือ กลับร่านไปให้ท่าผู้ชาย !”
“คุณพูดอะไรของคุณ ฉันไม่รู้เรื่อง !”
“ไม่ต้องมาตีหน้าเซ่อ ไร้เดียงสา ไอ้ผู้ชายที่ให้ของขวัญเธอ มันสารภาพรักกับเธอ คงจะอ่อยมันเอาไว้เยอะสินะ”
เขาหยามเธอ ขณะที่ก้าวขึ้นเตียง
“ฉันจะรักใคร ชอบใคร มันก็เป็นสิทธิ์ของฉัน คุณมาเกี่ยวอะไรด้วย”
เมย์ถอยร่นจนชิดกับขอบเตียงอย่างไร้ทางหนี เธอตะคอกเขากลับ
“เหอะ ! เธอลืมแล้วรึไง ว่าเธอเป็นเชลยของฉัน ! ลูกคนระยำยังไงมันก็ระยำอยู่วันยังค่ำ ถ้าเธอคันมากนัก เดี๋ยวฉันจะสนองแล้วกัน !”
เพี๊ยะ !
เมย์ฟาดมือเล็กเข้าที่แก้มเป็นสันของชายหนุ่มด้วยความโมโห เธอจะไม่ทนให้เขาดูถูกหล่อนอีกต่อไปแล้ว !
แรงตบนั้นทำให้ใบหน้าหล่อคมของชายหนุ่มหันไปอีกด้าน และเมื่อเขาหันกลับมา ดวงตาของเขาก็ลุกโชนไปด้วยความโกรธมากขึ้น
“ชอบใช้ความรุนแรงสินะ ได้ !”
สิ้นคำ พ่อเลี้ยงก็จับร่างบางลากลงมาให้อยู่กลางเตียง แล้วขึ้นคร่อมร่างบางเอาไว้ กล้ามเนื้อแข็งแรงของเขาเป็นดังกรงขังชั้นดี
แคว่ก !
มือแกร่งดึงเสื้อนักเรียนของหล่อนเต็มแรง
“กรี๊ดดดดดดด”
เมย์กรีดร้องออกมาด้วยความตกใจ เสื้อนักเรียนด้านหน้าถูกกระชากจนกระดุมเสื้อขาดออกจากกัน เผยให้เห็นปทุมถันแรกสาวที่ซ่อนตัวอัดแน่นอยู่ในยกทรงลูกไม้สีขาว
“อืม”
ชายหนุ่มครางหือในลำคอ เรือนร่างของลูกคนทรยศเช่นเธอมันช่างยั่วตายั่วใจเขานัก จนเลือดในกายเขาร้อนฉ่าตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า !
“ปล่อย ! คุณมันบ้า !”
เมย์กรีดร้องออกมาด้วยความตกใจ หัวใจของเธอเต้นแรงยิ่งขึ้น ขณะที่รัวกำปั้นทุบแผงอกแกร่ง
“อึก”
แล้วคำด่าทอทั้งหมดของเด็กสาวก็ถูกกลืนกินโดยริมฝีปากร้อนระอุของเขาที่ทาบทับลงมา
“อืม”
พ่อเลี้ยงพยัคฆ์ครางกระหึ่มในลำคอ เมื่อความหวานละมุนจากปากสาวน้อยซ่านเข้าไปถึงทรวง ทำให้ไฟสวาทในกายเขาโหมขึ้น ขณะที่มือลูบโลมเรือนกายน้อยไปทั่ว
“อึก อือ”
เมย์พยายามจะอ้าปากร้องขอความช่วยเหลือ แต่กลับเป็นการเปิดช่องให้เขาแทรกปลายลิ้นอุ่นเข้าไปข้างในโพรงปากหวาน
หัวใจของเด็กสาวเต้นกระหน่ำจนแทบจะหลุดออกมาจากอก จูบเขาในครั้งนี้หนักหน่วง และรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ
“อื้อ”
สาวน้อยครางประท้วงในลำคอเมื่อรับรู้สึกฝ่ามือใหญ่ กำลังเกาะกุมที่ดอกบัวงามที่เพิ่งจะตั้งชูช่อ เขาออกแรงเคล้นคลึงอย่างแผ่วเบา ในขณะที่ลิ้นร้ายของตนยังคงซุกไซ้ควานหาความหวานซาบซ่านอยู่ในโพรงปากสาว
“มะ ไม่นะ”
เมย์ร้องออกมาอย่างผะแผ่ว เมื่อพ่อเลี้ยงถอนจูบออก แล้วจูบพรมไปที่ซอกคอขาวผ่อง แล้วขบที่ติ่งหูเล็ก ๆ จนเด็กสาวขนลุกเกรียวขึ้นทั่วทั้งตัว เกิดเป็นความรู้สึกรัญจวนใจแปลก ๆ ที่เธอไม่เคยรู้สึกมาก่อน
เสียงเล็ก ๆ ของเธอนั้น ไม่อาจต้านทานความโมโห ความแค้น และความต้องการในใจเขาได้ ปากของเขายังคงจูบพรมไปทั่วใบหน้าสวยใส ส่วนฝ่ามือรวกร้อนก็เคลื่อนเข้าไปใต้กระโปรง แล้วลูบไล้วนไปมาอยู่ที่กึ่งกายสาว
“อื้ออออ ยะ อย่า”
เมย์พยายามร้องออกมาสุดเสียง แต่กลับกลายเป็นเสียงเบาหวิว เพราะนิ้วแกร่งของเขากำลังบดคลึงที่จุดกึ่งกลางกายสาว จนจุดนั้นชุ่มฉ่ำ
ในขณะนั้นเองที่ด้านนอกห้อง ป้าละออกับสไบนางยืนอยู่หน้าประตู
“ป้า ! รีบ ๆ เคาะประตูสิ”
สไบนางเขย่าแขนอ้วน ๆ ที่เต็มไปด้วยไขมันของป้าละออ เธอร้อนใจจนแทบจะลุกเป็นไฟ กลัวว่าพ่อเลี้ยงในดวงใจจะตกเป็นของนังเด็กเมื่อวานซืน
“เดี๋ยวสิ ข้าหายใจไม่ทัน”
ป้าละออเอามือทาบอก พร้อมกับสูดหายใจเข้าลึก ๆ เธอถูกสไบนางทั้งลากทั้งดึงให้รีบเดินมาที่หน้าห้องต้นเรื่อง
“ไม่ทันแล้ว !”
โป๊ก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
สไบนางรัวกำปั้นทุบลงบนประตูไม้เต็มแรง ณ วินาทีนี้ เธอไม่สนใจว่าจะเป็นการฝ่าฝืนคำสั่งพ่อเลี้ยงหรือไม่ ? เธอกลัวว่าพ่อเลี้ยงจะคว้านางเด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมมาเป็นเมียมากกว่า
โป๊ก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
เสียงเคาะประตูดังลั่น พร้อมกับเสียงเรียกของป้าละออเข้ามาในห้องว่า
“พ่อพยัคฆ์ ! พ่อพยัคฆ์ ! พ่อพยัคฆ์จะทำอะไรหนูเมย์นะ หยุดเถอะ ป้าขอร้องนะ พ่อพยัคฆ์”
พ่อเลี้ยงพยัคฆ์หยุดชะงักราวกับว่าได้สติ เมย์อาศัยจังหวะนั้น ผลักร่างใหญ่ออกไปจากตน แล้วถอยร่นไปนั่งกอดเข่าตัวสั่นอยู่ที่มุมเตียง
“โธ่ เว้ย !”
พ่อเลี้ยงพยัคฆ์หยัดกายลุกขึ้นจากเตียงด้วยความโมโห สายตาคมกริบตวัดมองหญิงสาวมุมห้อง ใบหน้าสวยเต็มไปด้วยน้ำตา
“จำไว้ นี่เป็นการเตือน ถ้าเธอยังอ่อยผู้ชายไปทั่วแบบนี้อีก อย่าหาว่าฉันใจร้าย !”
ชายหนุ่มชี้นิ้วมาที่เธออย่างคาดโทษ ก่อนที่จะเปิดประตู แล้วเดินออกไป
ทันทีที่ประตูห้องเปิดออก ป้าละออก็เดินอุ้ยอ้ายเข้ามาหาหญิงสาว
“ไม่เป็นไรแล้วนะ”
ผู้สูงวัยโอบกอดเมย์อย่างปลอบประโลม ร่างเล็ก ๆ กำลังสั่นสะท้านในอ้อมแขนเธอ ผมเผ้ายุ่งเหยิง เสื้อนักเรียนหลุดลุ่ย
สไบนางยืนพิงประตู มองดูเมย์แล้วกลอกตาขึ้นบน พร้อมกับเบ้ปาก เธอคิดในใจว่า - ทำเป็นสำออย ถ้าเป็นฉันนะ จะนอนรอพ่อเลี้ยงบนเตียงดี ๆ เชียวล่ะ-
ทุกคนต่างออกตามหาคุณหนูปลายดาวที่หายตัวไปด้วยความเป็นห่วง ไม่มีใครรู้ไปอยู่ที่ไหน ตะวันใกล้จะตกดินแล้วก็ยังไม่มีใครหาตัวเธอพบ จนกระทั่ง เขาไปพบเธออยู่บนต้นไม้ เด็กน้อยจอมซนขึ้นไปบนต้นไม้แล้วลงมาไม่ได้ ร้องเรียกเขาอย่างสุดเสียงพร้อมกับน้ำตา“พี่พยัคฆ์ช่วยหนูด้วย พี่พยัคฆ์หนูอยู่ตรงนี้ พี่พยัคฆ์”“คุณหนูปลายดาว ไม่ต้องกลัวนะครับ พี่อยู่ตรงนี้ เดี๋ยวพี่รอรับนะ กระโดดลงมาเลย กระโดดครับ”ในขณะนั้นเขาอายุ 20 ปีเป็นชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ ต้นไม้ที่เด็กน้อยขึ้นไปนั้นสูงเพียงแค่เอื้อมมือถึงเมื่อเขาชูมือสูงขึ้น ร่างเล็กตัดสินใจกระโดดเข้าหาอ้อมกอดเขาอย่างไม่ลังเลแม้แต่น้อย เด็กผู้หญิงคนหนึ่งเชื่อมั่นในตัวเขาว่าจะไม่มีทางปล่อยให้เธอได้รับอันตรายแน่ ๆร่างเล็กโอบคอแกร่งเขาไว้พร้อมกับซุกหน้าร้องไห้สะอึกสะอื้นที่บ่าแกร่ง“พี่พยัคฆ์หนูกลัว”เสียงของเด็กน้อยในวันวานซ้อนทับกับหญิงสาวในอ้อมกอดวันนี้ เขาจึงเผลอเอามือขึ้นโอบกอดร่างบางเอาไว้อย่างปลอบประโลม มือหนาลูบแผ่นหลังเย็นเฉียบเบา ๆ คล้ายกับจะให้เธอมั่นใจว่า เขาจะดูแลปกป้องคุ้มครองเธอเอง“พี่อยู่ตรงนี้นะ ไม่ต้องกลัว”เสียงนั้นอ่อนโยนอย่างที่ไม่เคยเป
ส่วนเมย์นั้น ทันทีที่ร่างของเธอจมดิ่งลงใต้ธาราอีกครั้ง น้ำก็ไหลทะลักเข้าปาก เข้าจมูก เมื่ออากาศภายในร่างกายเริ่มหมดเธอก็พยายามจะฮุบเอากาศหายใจ แต่สิ่งที่เข้ามาภายในปอดกลับเป็นมวลน้ำมหาศาลทำให้เธอรู้สึกทั้งปวดแสบ ทั้งอึดอัดไปหมดร่างน้อยค่อย ๆ สิ้นแรงต่อต้าน ปล่อยให้ตนเองร่วงหล่นลงช้า ๆ ก่อนที่เธอจะสิ้นสติไปนั้น เธอเห็นร่างของหญิงสาวคนหนึ่งจมอยู่ใต้น้ำจนผิวซีดไปหมด ผมสีดำของเธอยาวราวกับสาหร่าย ชุดที่เธอขาดวิ่นเป็นริ้ว ๆ เปรอะเปื้อนไปด้วยเลือด ดวงตาของเธอแดงก่ำร้องไห้ออกมาเป็นสายเลือด สิ่งที่ทำให้เมย์ตกใจมากที่สุดคือตรงกลางหน้าผากของเธอมีรอยถูกยิง ปากซีดจนน่ากลัวของผู้หญิงคนนั้นขยับร้องบอกเด็กสาวว่าหนีไป..... หนีไป...... หนีไป….ภาพนั้นทำให้เมย์ตกใจกลัวสุดขีด รวบรวมแรงเฮือกสุดท้ายตะเกียกตะกายพยายามจะขึ้นเหนือน้ำ แต่ก็เหมือนมีมือที่มองไม่เห็นดึงเธอให้จมร่วมส่งสู่ท้องธาราร่างโชกไปด้วยเลือดลอยเข้ามาใกล้เธอเรื่อย ๆ“อย่า ! อย่าเข้ามานะ”เมย์ตะโกนก้องในใจพยายามตะเกียกตะกายหนีร่างนั้นอันน่าสยดสยองอย่างสุดชีวิต แต่ความเป็นจริงแล้วร่างของเธอไม่ไหวแม้แต่น้อย จนในที่สุดสติของเธอก็ดับวูบไป“อ
แต่ยังไม่ทันที่ท่อนไม้จะได้สัมผัสศีรษะเขา มือแกร่งก็แย่งไม้หน้าสามจากมือเธอมาได้ แล้วโยนมันทิ้งราวกับไม้จิ้มฟัน จากนั้น เขาก็คว้าเอาข้อเท้าเล็กลากร่างบางเข้ามาอยู่ตรงกึ่งกลางเตียง แล้วขึ้นคร่อมหล่อนไว้ในพริบตา“ถ้าชอบให้ฉันความรุนแรงก็ไม่บอก รับรองฉันจะสนองให้อย่างสาสมใจ !”พ่อเลี้ยงพยัคฆ์คำรามลั่น“ไม่ ! ออกไป ! ช่วยด้วย !”เมย์ดีดดิ้นพร้อมกับกรีดร้องขอความช่วยเหลือ“ชุดมาแล้ว ชุดมาแล้ว”สไบนางรีบวิ่งหน้าตั้งเข้ามาในห้อง มือหนึ่งลากป้าละออจนแทบจะล้มคะมำไปข้างหน้า ส่วนอีกมือก็ถือชุดคนงานมาด้วยพ่อเลี้ยงพยัคฆ์จึงหยุดมือแล้วลงมาจากเตียง สายตาเขาบ่งบอกว่าไม่สบอารมณ์เป็นอย่างยิ่งที่ถูกขัดจังหวะความสนุกสไบนางแกล้งทำเป็นซื่อ รีบหลบหน้าพ่อเลี้ยงไปหาเมย์ที่เตียง“เอ่อ... นี่ชุดจ๊ะเมย์”ป้าละออจึงต้องเป็นคนพูดไกล่เกลี่ยขึ้นมาว่า“นางสไบนาง มันลืมเอาชุดไปให้หนูเมย์เปลี่ยน พ่อพยัคฆ์อย่าถือโทษโกรธหนูเมย์เลย”“เปลี่ยนชุดแล้วก็รีบไปทำงานซะ สายมากแล้ว”พูดจบเขาก็เดินออกไปเมื่อชายหนุ่มออกไปจากห้องแล้ว เมย์จึงกลับมาหายใจเป็นปกติ ป้าละออมองสาวน้อยแล้วได้แต่ส่ายหน้าด้วยความสงสาร เท่าที่เธออยู่กับพ่อเ
“พ่อเลี้ยงครับ พวกรีสอร์ตมันปล่อยน้ำเสียลงลำธาร ชาวบ้านเดือดร้อนกันถ้วนหน้า เพราะน้ำนั้นทำให้แหล่งน้ำในลำธารเน่าเสียไปด้วย สิ่งมีชีวิตที่อยู่ในน้ำตายเกลื่อน ที่สำคัญตักไปกินดื่มหรือใช้ก็ไม่ได้”ชายหนุ่มรูปร่างบึกบึน ยืนกุมมือไว้ด้านหน้าขณะที่รายงานความคืบหน้าแก่พ่อเลี้ยงพยัคฆ์ ซึ่งเขาได้รับคำสั่งจากพ่อเลี้ยงให้คอยสอดส่องดูแลเกษตรกรชาวไร่ที่อยู่บริเวณโดยรอบของไร่ปลายดาวพ่อเลี้ยงพยัคฆ์ที่กำลังยืนคุมคนงานขนเข่งส้มเขียวหวานขึ้นรถกระบะเพื่อส่งไปขายต่อในตัวจังหวัดหันมามองเขาด้วยใบหน้าเคร่งขรึม แล้วเสียงทุ้มต่ำก็เอ่ยขึ้นว่า“ไอ้เสือเมฆ มันพูดจาภาษาคนไม่รู้เรื่องรึไงวะ เดี๋ยวอาทิตย์หน้าเราเข้าไปบีบมันอีกรอบ ให้มันเร่งจัดการปัญหาน้ำเสียงและสารเคมีที่รีสอร์ตของมัน แต่ถ้ามันยังขืนดื้อด้าน ไม่เห็นฉันอยู่ในสายตา ลูกสาวมันก็อยู่ไม่เป็นสุขเช่นกัน !”เสือเมฆซ่อนตัวอยู่ที่รีสอร์ตซึ่งติดกับไร่ปลายดาวจะไม่ถูกเขาเจอตัวเลย ถ้าเสือเมฆไม่ปล่อยน้ำเสียลงสู่ลำธาร จนชาวบ้านเดือดร้อนและมาร้องเรียนให้เขาช่วยไปเจรจากับทางรีสอร์ตให้ และวันนั้นเมื่อเขาไปถึงรีสอร์ตจึงพบความจริงว่าเจ้าของรีสอร์ตคือศัตรูคู่แค้นอย่างเส
เช้าวันต่อมาเมทินีไปโรงเรียนตามด้วยใบหน้าเคร่งเครียดมากกว่าทุกวัน“เมย์ !”ภานุวิ่งเข้ามาหาเพื่อนสาวทันทีที่หล่อนลงจากรถของไร่ปลายดาว เขามาดักรอเธออยู่ที่หน้าโรงเรียนนานแล้วเมย์เร่งฝีเท้ามากขึ้นคล้ายกับว่าไม่ได้ยินเสียงเรียกของเด็กหนุ่ม หล่อนก้มหน้าเดินมุ่งเข้าสู่โรงเรียนเพื่อให้พ้นสายตาคนของไร่ปลายดาว เพราะเธอไม่อยากให้เรื่องไม่เป็นเรื่องลอยไปเข้าหูพ่อเลี้ยงจนเธอต้องถูกทำโทษเหมือนเช่นเมื่อวานอีก“เดี๋ยวสิเมย์ !”เด็กหนุ่มยังคงตามอย่างไม่ลดละ ยิ่งเห็นท่าทีแปลก ๆ ของเพื่อนร่วมชั้น เขาก็ยิ่งสงสัย ในที่สุดเมื่อตามทัน เขาก็คว้าเอาข้อมือเล็กกำแน่น เพื่อหยุดเธอไว้“อะไรภานุ ! ปล่อย ! เมย์จะรีบไปเรียน”เมย์หันมาเผชิญหน้ากับเขา แววตาของหล่อนเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก เมื่อเห็นว่ารถของไร่ปลายดาววิ่งไปแล้ว อาการนั้นจึงค่อย ๆ สงบลง“เมย์เป็นอะไร”ภานุยอมปล่อยมือจากผู้หญิงที่เขาแอบรัก และตอนนี้ท่าทีของหล่อนทำให้เขารู้สึกกังวลใจเป็นอย่างยิ่ง“ไม่ได้เป็นอะไร”เมย์ตอบไม่ยอมสบตาเขา“เมย์ ไม่สบายใจอะไรก็บอกเราได้นะ เราพร้อมจะรับฟัง และช่วยเหลือเมย์ทุก ๆ อย่าง”ภานุบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง แม้เขาจะเป็นลูก
ปัง !พ่อเลี้ยงกระชากประตูห้องของเมย์ปิดตามหลัง พร้อมกับเหวี่ยงร่างบางลงบนเตียงตุบ !“โอ๊ย !”เมย์ร้องออกมาด้วยความตกใจ ร่างสวยล้มลงบนเตียงนอนของตนเองพ่อเลี้ยงพยัคฆ์ย่างสามขุมเข้าหาหญิงสาวด้วยใบหน้าเหี้ยมเกรียม เขาโกรธจนสันกรามกระตุก“ให้ไปเรียนหนังสือ กลับร่านไปให้ท่าผู้ชาย !”“คุณพูดอะไรของคุณ ฉันไม่รู้เรื่อง !”“ไม่ต้องมาตีหน้าเซ่อ ไร้เดียงสา ไอ้ผู้ชายที่ให้ของขวัญเธอ มันสารภาพรักกับเธอ คงจะอ่อยมันเอาไว้เยอะสินะ”เขาหยามเธอ ขณะที่ก้าวขึ้นเตียง“ฉันจะรักใคร ชอบใคร มันก็เป็นสิทธิ์ของฉัน คุณมาเกี่ยวอะไรด้วย”เมย์ถอยร่นจนชิดกับขอบเตียงอย่างไร้ทางหนี เธอตะคอกเขากลับ“เหอะ ! เธอลืมแล้วรึไง ว่าเธอเป็นเชลยของฉัน ! ลูกคนระยำยังไงมันก็ระยำอยู่วันยังค่ำ ถ้าเธอคันมากนัก เดี๋ยวฉันจะสนองแล้วกัน !”เพี๊ยะ !เมย์ฟาดมือเล็กเข้าที่แก้มเป็นสันของชายหนุ่มด้วยความโมโห เธอจะไม่ทนให้เขาดูถูกหล่อนอีกต่อไปแล้ว !แรงตบนั้นทำให้ใบหน้าหล่อคมของชายหนุ่มหันไปอีกด้าน และเมื่อเขาหันกลับมา ดวงตาของเขาก็ลุกโชนไปด้วยความโกรธมากขึ้น“ชอบใช้ความรุนแรงสินะ ได้ !”สิ้นคำ พ่อเลี้ยงก็จับร่างบางลากลงมาให้อยู่กลางเตียง แล