10

ยุทิตย์กดกริ่งที่ประตูรั้วแล้วยืนรอหญิงสาวอยู่ที่หน้าบ้าน แต่ไม่เห็นมีการตอบรับใด ๆ จึงโทรเข้ามือถือของเธอ

หลังจากที่เขาส่งเธอแล้วขับรถออกไปได้ไม่ไกลนัก เขาก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์ที่ไม่ใช่ของเขาดังขึ้น จึงจอดรถแล้วหาที่มาของเสียง ถึงได้รู้ว่าเธอทำมันร่วงไว้ที่ซอกเบาะ จึงตัดสินใจเลี้ยวรถกลับมาหาเธออีกครั้ง

เวลาไปกลับแค่ประมาณยี่สิบนาที แต่ก็มีคนโทรหาเธอถึงสองคน หนึ่งในนั้นก็คือ ‘หิรัญ’ เขาเห็นชื่อที่หน้าจอแล้วอยากจะกดรับสาย แล้วบอกฝ่ายนั้นไปว่าตัวเองเป็นแฟนของเธอนัก แต่ก็กลัวความสัมพันธ์ที่เพิ่งดีขึ้นจะพังลง จึงได้แต่อดทนอดกลั้นเอาไว้

(ค่ะพี่เป้)

“หนูทำโทรศัพท์ตกไว้ที่รถของพี่น่ะ พี่เลยเอามาคืนให้ ตอนนี้อยู่ที่หน้าบ้านหนูแล้ว”

(อ้าวเหรอคะ!)

ชายหนุ่มเห็นแสงไฟผ่านบานหน้าต่างที่เธอเปิดม่าน จึงยกมือที่ถือโทรศัพท์โบกให้เธอ ห้องนี้คงเป็นห้องนอนของเธอ เขาคิดในใจ

“เห็นพี่ไหม”

(เห็นค่ะ รอแฟนแป๊บนะคะ แฟนจะรีบลงไป)

เขายืนรออยู่สักพักก็เห็นประตูบ้านเปิดออก ร่างบางที่อยู่ในชุดนอนกระโปรงลายโดเรม่อน มองแล้วไม่เหมือนหญิงสาววัยเกือบสามสิบเลย แต่มองเหมือนเด็กสาววัยแรกรุ่นมากกว่า

ขณะที่เธอกำลังเดินออกมาหาเ