สอดรู้สอดเห็น

3สอดรู้สอดเห็น

"ยัยต้นข้าวนี้มันเล่นตัวนักนะ อุตส่าห์หาผู้ชายให้ทั้งคน ใครนะที่พี่ท๊อปบอกนั่น ชื่ออะไรนะ"

น้ำมนต์กล่าวขึ้นหลังได้ฟังพี่กายเล่าให้ฟังว่าเพื่อนสาวทำแสบมาก

"บิัวตี้เป็นกระเทยที่อยู่ใกล้ๆกับผับที่เราเข้านั้นแหละ หลอกให้ไปส่งยัยต้นข้าว และขับอ้อมเมืองเพื่อมาส่งนางที่หอข้างผับ ตลกไหมล่ะเพื่อนเธอ"

กายพูดขึ้น

"บิ้วตี้นี้มันเพื่อนปลายฝันนิไปรู้จักกับต้นข้าวได้อย่างไรกัน หรือยัยปลายฝันมันไม่ได้กลับบ้านมันจริงๆแต่ไม่อยากไปกินเลี้ยงกับเราเลยไปอยู่กับบิ้วตี้แล้วให้บิ้วตี้มาป่วนพี่ท๊อปเพราะมันรู้เรื่องของเราจากต้นข้าว แล้วไม่พอใจ แน่ทำไมสองคนนี้ร้ายจัง"

น้ำมนต์กล่าวออกไปเพราะตัวเองคิดแบบนั้น

"ปลายฝันเราขอบคุณแกเรื่องเมื่อคืนด้วยนะที่บอกให้บิวตี้มาส่งเรานั่นนะ แล้วเรามีอะไรจะเล่าให้เธอฟัง"

ต้นข้าวพูดคุยกับปลายฝันทางโทรศัพท์

"จร้ามีอะไรหรือป่าว บิ้วตี้เองก็บอกว่าไม่ได้อะไรมากหรอกได้นั่งรถชมเมืองอีกด้วย"

ปลายฝันถามขึ้น

"เรื่องของเพื่อนๆเรานั้นแหละเราว่า เขาไม่ได้โอเครกับเราตั้งแต่แรกแล้วป่ะ อันนี้เราไม่ได้จะปั่นอะไรนะ เรื่องเมื่อคืน ทุกคนพาแฟนมาหมดและมีผู้ชายเพื่อนพี่กายอีกสองคน ซึ่งมองๆแล้วคือหามาให้เราสองคนนั้นแหละ เราก็เคยบอกแล้วว่าเราเด็กบ้านนอกไปอยากสนใจคนในเมือง เพราะถ้าเราเรียนจบก็ต้องกลับบ้านอยู่ดี เราไปหาคนที่จริงใจแถวบ้านเราไม่ดีกว่าหรือ แล้วไอ้พี่ท๊อปนั้นตัวอย่างพ่อเลย ใครๆก็รู้ประวัติดียังจะมาเสนอให้เพื่อนอีก แล้วทำไมมันไม่เอากันเองก็ไม่รู้"

ต้นข้าวพูดอย่างเดือดดาล

"แกก็ใจเย็นๆนะ เราคนบ้านนอกก็งี้แหละพวกเขาคบก็เพราะหวังให้ช่วยเรื่องเรียน เพราะคนบ้านนองแบบเราจำเป็นต้องขยันเรียน"

ปลายฝันกล่าวขึ้น เพราะตัวเองก็พอรู้อยู่บ้างแล้ว

"แต่มันยังไม่หมดนะสิ เรื่องย่าแกเราก็พูดกับทุกคน เขาก็มาบอกกับเราว่า แกบองเราแค่คนเดียวก็ไปคนเดียวสิ คือฟังแล้วโมโหอ่ะ ทีแรกไม่อยากจะเล่าให้แกฟังหรอกนะ แต่มันยอมไม่ได้เพราะมันทำกับเราแบบนี้เราไม่อยากจะให้เพื่อนทะเลาะกันหรอก แต่เราอยากบอกให้เธอรู้นิสัยของเพื่อนให้รู้บ้าง"

ต้นข้าวพูดด้วยความอัดอั้น

"ช่างเถอะแกคนเราก็ดูกันช่วงเวลานี้แหละ และอีกอย่างพวกเขาไม่สนใจอะไรพวกเรา พวกเราก็อยู่กันได้เพราะพวกเราอยู่ไกลกับพวกเขาแล้ว และเราว่าเราจะหางานทำแถวบ้านนี่แหละ"

ปลายฝันกล่าวขึ้น ยังไม่คิดที่จะเอามาใส่ใจเพราะเพื่อนพวกนี้เขารู้นานแล้วว่าเป็นคนอย่างไร

"เดี๋ยวเราเจอกันก็แล้วกัน เก็บของขึ้นรถก่อนนะ"

ต้นข้าวกล่าวขึ้นและวางสายไป ปลายฝันไม่ได้ลุกขึ้นไปไหนนั่งอยู่ที่เดิมตัวเขาเองเหม่อลอยกำลังมองแมวสองตัวกัดอยู่ แมวตัวหนึ่งกัดตัวหนึ่งก็เอาแต่วิ่งหนีแต่พอวิ่งทันกันแล้ว ตัวที่วิ่งหนีกลับวิ่งไล่อีกตัว ดูแล้วช่างมีความสุขเสียเหลือเกิน 

"ปลายฝันมัวทำอะไหร่อยู่มาช่วยพี่ห่อเหรียญโปรยทานดีกว่า"

เสียงเล็กแหลมดังขึ้น

"จร้าพี่"

ปลายฝันก็มานั่งห่อเหรียญโปรยทานกับพี่ๆ ญาติของพ่อ

"ปลายฝันพึ่งเรียนจบหรือมีแฟนหรือยังล่ะ แล้วคิดว่าอยากทำงานอะไรดี แถวนี้ให้พ่อพี่ฝากให้สิพ่อพี่รู้จักคนเยอะเลย"

พี่สาวลูกพี่ลูกน้องฝ่ายทางพ่อถามขึ้น ซึ่งเป็นคำถามที่ปลายฝันคิดว่าเสียมารยาทอยู่บ้าง ปลายฝันไม่ได้ตอบอ่ะไร ตัวเธอเองแกล้งทำเป็นไม่ได้ยินและตั้งหน้าตั้งตาทำตามพี่คนที่นั่งข้างๆ เมื่อการสนทนาไร้ผู้ตอบทุกคนจึงหันไปมองผู้ที่กำลังถูกถาม จึงเห็นเป็นตาเดียวกันว่าปลายฝันนั้น กำลังมองคนข้างๆและทำตามอย่างตั้งใจ ผู้ที่ถามจึงเกิดความหงุดหงิดนิดหน่อยจึงแก้เขินด้วยการคุยกับคนอื่นแทน ปลายฝันก็ไม่ได้เดือดร้อนอะไร ตั้งใจมองคนข้างๆและทำตามในที่สุดก็เสร็จแลัวหนึ่งอันจนได้

"น้องปลายฝันห่อเหรียญโปรยทานไม่เป็นหรือจ๊ะ ถึงได้ดูพี่อย่างตั้งใจขนาดนั้น แต่ก็เก่งนะทำรอบเดียวก็เป็นเลย'

ลูกพี่ลูกน้องคนที่ปลายฝันถามขึ้น

"หนูทำไม่ค่อยเป็นหรอกค่ะ ถ้าไม่ดูก็ทำไม่ได้เลย เดี๋ยว อันต่อไปหนูก็ขอดูพี่อีกนะคะเพราะถ้าจะให้ทำเลยก็น่าจะทำยังไม่ได้ เพราะเมื่อกี้ก็ตั้งใจดูแต่น่าจะจำยังไม่ได้ขอหนูดูอีกสักรอบสองรอบนะคะ"

ปลายฝันกล่าวเพื่อขอตั้งใจดูอีก จะได้หลุดออกจางวงสนนาในครั้งนี้

"ดูไปหลายๆรอบก็ได้จ้ะแต่ทำครั้งแรกก็สวยแล้วนะ แล้วก็ความจำหนูก็น่าจะดีอยู่เพราะว่าพี่ก็ทำปกติหนูก็ยังทำตามได้"

ลูกพี่ลูกน้องกล่าวขึ้น และอันถัดๆไปปลายฝันก็มองพี่คนเดิมและตั้งใจทำเพื่อที่เหรียญโปรยทานจะหมดไวๆเพราะเธอไม่ต้องการที่จะสนทนากับคนอื่นที่ต้องการสอดรู้สอดเห็นเรื่องของเธอ หลังจากทำเหรียญโปรยทานเสร็จแล้วก็นำถาดที่ใส่เหรียญไปเก็บ ญาติๆทุกคนพยายามรั้งให้ปลายฝันอยู่ต่อ เพื่อต้องการที่จะสนทนาด้วย แต่ปลายฟังก็ปฏิเสธเพราะตนว่าต้องไปดูของฝั่งโน้นเผื่อพ่อของเธอต้องการใช้งานและก็รีบเดินจากไป