บทที่ 408

เมื่อรู้สึกถึงการกระทำของอีกฝ่าย ฮาร์วีย์หันหลังกลับมาและตบหน้าชายหนุ่มอย่างรวดเร็ว

เพี้ยะ!

ด้วยเสียงที่ได้ยินชัดเจน ชายหนุ่มตกตะลึงไปทันที

เขาเอามือกุมใบหน้า เดินเซถอยหลังไปสองสามก้าว และเกือบจะล้มลงกับพื้น

“ไอ้เวรเอ๊ย! ทำบ้าอะไร! กล้าดียังไงมาตบฉัน! กล้าดียังไงถึงได้ทำตัวหยิ่งผยองทั้ง ๆ ที่เป็นแค่เด็กรับรถ?! แกตายแน่!” ชายหนุ่มกัดฟันอย่างโกรธจัด

“ฉันอยากจะเตือนนาย อย่ามายั่วโมโหฉันอีก ไม่งั้นนายตายแน่” ฮาร์วีย์พูดอย่างไม่ใส่ใจแล้วเดินไปที่คลับเฮาส์

เด็กยกกระเป๋าถึงกับตะลึง

เกิดอะไรขึ้น?

ไอ้คนขับกระจอก ๆ คนนั้นกล้าดียังไงตบคนที่ขับปอร์เช่

เขาอยากตายหรือไง?

เขารีบเดินเข้าไปหาชายหนุ่มและถามว่า “คุณผู้ชายครับ เป็ยอะไรไหมครับ?!”

“ฉันสบายดี ทำไมฉันต้องเป็นอะไรด้วย? ยังไงก็เถอะ คืนนี้ต้องมีคนเจอปัญญาใหญ่แน่!” ชายหนุ่มเย้ยหยันฮาร์วีย์

คลับเฮ้าส์นี้มีคนจองแล้วคืนนี้ บรรดาผู้ที่เข้ามาในคลับเฮาส์ตอนนี้คงหนีไม่พ้นเขาแน่

ในตอนนั้นเองเขาขึ้นรถด้วยความโกรธ จ้องมองไปที่พนักงานยกกระเป๋า ขับถอยรถชนเข้ากับของฮาร์วีย์ทันที

พนักงานยกกระเป๋าตกตะลึง ต้องทำขนาดนั้นเลยเหรอ?

คนรวยสมัยนี้ไม่คิดอ