บทที่ 483

ไซม่อนและลิเลียนรู้สึกงงกับท่าทีที่เห็น

ในระหว่างนั้นขณะที่ซินเธียร์กำลังดูโทรทัศน์และเล่นโทรศัพท์ของเธอไปด้วยนั้น

“ถ้านายมาหาพี่สาวฉันล่ะก็ ตอนนี้เธอไม่อยู่บ้าน”

ควินน์ยิ้มและพูดว่า “ซีนเธียร์ เธอช่วยบอกพี่หน่อยได้ไหมว่าพี่สาวของเธอไปไหน?”

ซินเธียร์ส่ายหัว

“ฉันไม่แน่ใจ เธอออกไปกับฮาร์วีย์ตั้งแต่เช้าตรู่ ฉันไม่รู้ว่าพวกเขาไปที่ไหน?”

“เข้าใจแล้ว คุณลุงคุณป้าคะ ซินเธียร์ งั้นพวกเรากลับก่อนนะคะ

“รบกวนได้โปรดโทรหาเราหน่อยนะคะ ถ้าเมื่อแมนดี้กลับมาถึงบ้านแล้ว!”

ทั้งสามโค้งคำนับ แม้มันจะรู้สึกกระอักกระอวนใจ แต่พวกเขาก็วางของขวัญไว้และออกมา

ซินเธียร์ไม่ได้สนใจอะไร แต่ไซม่อนและลิเลียนกลับมองหน้ากันไปมาด้วยใบหน้าที่ดูสับสน

“เกิดอะไรขึ้น? ทำไมพวกเขาต้องเอาของขวัญมาให้เราด้วย? พวกเขาจะใช้มันปิดปากพวกเราอยู่งั้นเหรอ?” ไซม่อนพูดพลางขมวดคิ้ว

“แล้วจะทำยังไงถ้าพวกบ้านั่นกลับมาอีก? หรือว่าผู้อาวุโสซิมเมอร์ขอความช่วยเหลือจากเรา? ผมอ่านใจเขาไม่ออก!”

ลิเลียนรู้สึกสับสน

จากนั้นเธอก็เปิดกล่องออกดูด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสงสัย

“ที่รัก ไวน์พวกนี้มาจากโกลด์โคสต์ของประเทศ Z—บลูริบบ้อนไวน์กับช็อค